71. November 2018 Journal (Day 2131-2160)

November 01, 2018
Thursday
(All Saint’s Day)
Year VI-305

^12U-D. Araw ng paggunita sa mga namayapa nating mahal sa buhay na ngayon ay patuloy pa ring nakaantabay sa atin kahit wala na sila sa mundong ibabaw. Kahit na wala ang mahal natin sa buhay, hindi nangangahulugang patay na pagkat hangga’t nasa puso’t alaala natin sila, nanatiling buhay hanggang sa ating huling hininga. Napasarap nanaman ang tulog ko kaya ganap nang sumikat ang araw nang magising at napagpasyahan na ring bumangon. Yung tipong araw ng Undas at dapat sana ay payapa ang paligid namin pagkat araw ng pagluluksa at para magbigay daan na rin sa mga namayapa na subalit walang pinagbago ang lagay ng aming lugar sa mga ordinaryong araw pagkat nag-uumapaw ang kaingayan at lakas pa man din magpatugtog ang kapit-bahay, tila walang pakialam sa mga nakapaligid sa kanya’t sa yamot ko, muntikan nang isumpang sana dalawin ito ng mga multo nang patayin nito ang tugtog kaso kapalaran na ang bahala sa kanya at sa mga taong walang respeto sa bawat bagay dito sa mundo.

^12U-E.Medyo nababagot ako ng lagay at para magkaroon naman ng kwenta ang bawat oras na lumilipas, pagsusulat ng kwento ang aking pinagkaabalahan. Bukod sa pagsusulat ng kwento’y naisipan ko rin maglinis sa loob ng bahay. Parang dinaig pa sa guhit ng kidlat ang takbo ng panahon pagkat hindi namamalayang tanghaling tapat na’t kailangan nanaman lamnan ang Sikmurang kating-kati nang makalasap ng grasya kahit sa panahon ngayon ay tila naghihikahos na kami. Hindi man ikinagagalak ng puso ang mga kinakaharap sa buhay, dapat pa rin maging masaya at huwag hayaang tuluyang lamunin ng kalungkutan.

^12U-F.Kahit Undas ay naging maligaya pa rin ang araw ko lalo nang manuod ng Showtime at sa tuwing nanunuod ka nun, lahat ng problema at stress na dala-dala ng loob ay kusang nawawala dahil nakakatawa ang bawat Host, lalo na ang aking idolo na si Vice Ganda na ilang taong nang namamayagpag sa Showbiz, di pa rin nawawala ang pagkakengkay at kwela nito, bukod pa roon ay mabait pa at matulungin sa mga kapwa. Kinahapunan, naisipan kong maglaba. Matapos maglaba, naisipan ko muling magsulat ng kwento. Habang abala sa pagsusulat ng kwento ang pag-utos naman sa akin ni ate na bumili ng Mineral water. Saktong wala si Mama para makahingi ng perang pambili kaya hinahanap pa ito’t saktong naroroon lamang ito kina Auntie Caling kasama si Anya. Masayang manatili sa kanila dahil maraming mga bata na kahit lubhang makukulit ay mapapasaya ka talaga’t makwento pa ang Auntie Caling kaya pagkaigib ng tubig ay bumalik ako sa kanila.

^12U-G.Napasarap ang pananatili namin doon sa kanila kaya di namamalayang Alas-sais na pala’t kailangan nang iuwi si Anya. Hindi pa nakakalapag ang yapak namin sa bahay, sa hindi inaasahan at na-shock pa nga ako’y biglang sinigawan ng ate habang ito’y nasa tindahan at sinabing butas daw ang biniling gallon ng tubig. Napahiya ako sa ginawa nito, sigawan at pagsalitaan ba naman ako sa labas at marami pang taong dumaraan, sa halip na kausapin na lang ng maayos kaya mistulan akong sinindihang posporo’t pagkauwi, dulot ng galit ay nagawa ko nang magdabog. Palitan muli kami ng maanghang at nakakapaso pang salita’t sa tindi ng namamayaning galit, nakapagwala na ko’t pinaghahagis kung anumang bagay ang mahawakan. Maya-maya, biglang parang tumitigas ang aking mga daliri’t nakakaranas na kinukuryente, inatake nanaman pala ako ng Hyperventilation at kahit naglulumiyab pa ang aking dibdib at masamang-masama ang loob, sinubukang pahupain ang emosyon sa takot na lumala’t kung ano pa ang kauwian.

^12U-H.Si Papa naman, panay ang pagpapakalma sa amin at sa totoo lamang ay naawa na ko sa kanya pagkat problemado na nga ito sa buhay, nag-aaway pa kami magkapatid. Kung inayos-ayos lamang kasi nito ang pakikitungo sa akin, di sana hahantong sa ganito na halos magpalitan na kami ng lakas. Marahil ay sakit ko na talaga ang pagiging magagalitin pagkat simula pa lamang nang elementary, sa aking pagkakatanda’y ganito na ko, yung tipong masaktan lang sa sinasabi ng kapwa, parang bulkan na kung mag-alburoto’t nahihirapan akong kontrolin ang galit sa loob-loob at isa pa iyon sa nagtulak sa akin para kumuha ng Psychology pagkat nakikitang may mali sa aking emosyon. Ngayong nakapagtapos na ko, nauunawaan ko na at alam na rin kung anong mayroon sa aking sarili.

^12U-I.Pasalamat na lamang ako sa taas dahil kahit tingin ko’y mayroong Intermittent Explosive Disorder na kung saan bigla-bigla na lamang bumubulusok ang galit at nagiging agresibo ang isang tao gaya ko, di naman humantong na nakapatay na’t sisiguraduhing hinding-hindi iyon gagawin. Humupa naman ang alitan namin magkapatid at para mahimasmasan naman kahit paano ang loob ay nilibang na lamang ang sarili sa panunuod ng telebisyon. Sa tuluyang pagkagat ng dilim ang kabi-kabilaang Trick or Treat at katatakutan na rin ng mga Tskiting kaya naman ang kapaligiran na bukod sa balot ng katatakutan ay balot na rin ng kaingayan at wala kang ibang makikita kundi mga nakatirik na kandila sa bawat kabahayan. Hinintay ko munang tumaimtim ang kapaligiran at lumalim ang gabi bago mapagpasyahang matulog.     

November 02, 2018
Friday
(All Soul’s Day)
Year VI-306

^12U-J.Araw ng mga kaluluwa at kaarawan pa ng aking kapatid na si Kuya Al kaya bwenas nanaman ang sikmura sa kainan mamaya. Sa kabila na hindi kagandahan ang naganap kahapon ay may kaginhawaan pa ring nagising at bumangon, na tila walang kinakaharap na problema kahit ang totoo’y naghihikahos kami’t di pa malaman kung saan kukuha ng pampagamot kay Papa. Kahit na maraming problema ang dumarating, basta positibo ka lang at nananalig ay makakayang lampasan. Pagkaalmusal at dahil abala si Mama sa pagluluto ng panghanda, ako muna at muli ang umasikaso sa gawaing bahay. Sa sipag kong ito, maging kaloob-looban ng tindahan na balot na sa alikabok dala na ilang araw nang hindi nabubuksan, nagawa nang linisan. Sa dami ng dapat linisan at nakakalanghap pa ng sandamakmak na alikabok, magkandahapo ako’t sinisipon na nga subalit masaya naman dahil may nagawa ako ngayong araw at naipakita ang silbi, kaysa naman magmukmok buong maghapon at kimkimin ang problema. Laging tatandaan na hindi problema ang kokontrol sa’yo na tipong hindi mo na nagagawang lumabas ng bahay, kundi ikaw ang kokontrol sa kanya hanggang sa maglaho itong parang bula.

^12U-K.Kasabay ng pagtatapos ko sa paglilinis ng tindahan at bahay ay saktong may naluto nang ulam, tamang-tamang sa Sikmurang kumakalam dulot na marami akong ginawa, walang ano-ano pang lumantak. Dahil birthday ng aking kapatid at sa dami na rin ng nilutong handa ni Mama, maya’t maya ako kung bumirada ng pagkain at sa kabila na nagkahalo-halo na nga ang kinain, di naman nagpupururot at sige sa pagbanat hangga’t makikita. Thank God dahil ibinigay niya ang araw na ito para maging masagana’t sulit na sulit ang aking araw. Kinahapunan muli, dala na nababagot ng lagay, naisipan kong magkumpyuter.

^12U-L.Saktong madilim-dilim nang matapos ako sa pagkukumpyuter at dahil wala pang balak umuwi, naisipan ko pang maglamyerda sa Recrap. Pagkatungo’y namayani ang tuwa pagkat naroroon sina Annie at Gelyn at dahil ngayon lamang muli nagkita-kita matapos ang halos anim na buwan, kamustahan kami at lokohan na rin sa isa’t isa. Sayang lamang dahil kung kailan lamang ako nagkaroon ng panahong makabisita sa kanila, saka naman sila naghahanda na para umalis. Saglit ko lamang nakasama sina Annie at nagpaalam na sa kanila. Gayunpaman ay maraming pagkakataon para magkita-kita ulit kami. Kahit dis-oras na ng gabi kung wala pang balak umuwi’y naisipan ko pang bumisita kina Ate Bing. Dahil kapwa magsisipagtulog na sila, di rin ako nagtagal sa kanila. Pagkauwi ng bahay, saktong tulog na ang aking mga kasamahan. Hindi pa dumadapo ang antok sa mga mata kaya tamang libang lang sa panunuod ng Telebisyon.        

November 03, 2018
Saturday
Year VI-307

^12U-M.Panibagong araw at pangyayari muli ang kakaharapin sa buhay na hindi mo malaman kung matatanggap pa ba ng loob ang bawat problemang pumapasok sa aming buhay. Dahil nasarapan ang pagiging tulog prinsesa’t ganda na rin ng napagnipan, tinanghali muli sa paggising. Pagkaalmusal, gawaing bahay muli ang aking inatupag. Matapos ang maglinis sa loob ng bahay at para iwas pagkabato’y naisipan ko muling magsulat ng kwentong dinaig pa ang Noli Me Tanggere at El Filibusterismo sa haba na hindi pa matapos-tapos. Maya-maya pa, naglamyerda muli ang lola niyo’t sa bahay naman ni Cathy naisipang idako ang nagkikinisang yapak subalit si Jaka lamang ang nadatnan ko na mag-isa’t abala sa paglilinis ng bahay. Sinamahan niya ko kung nasaan ang nanay nitong si Ate Ging at pagkatungo sa bahay ng kanyang lola, naroroon nga ito. Wala kaming ginawa kundi magkwentuhan na akala mo’y magkasing-edad lamang at nakakatuwang bata ang aking inaanak na si John Paul.

^12U-N.Wala pa sa isang taon ang gulang ay kakikitaang may potensyal na ito’t lumalabas na rin ang pagkabibo. Dahil relihiyosong nilalang si Ate Ging, pinangaralan niya muli ako ng salita ng Diyos at mas nanaisin ko pa ang ganung kausap, kaysa naman sa mga taong puro pakikipaglandian at laplapan ang palitan ng litanya’t bukod sa may kapupulutan kang aral, napapagaan pa ang iyong loob subalit ibang usapan na kung tuligsain niya ang paraan ng pananampalataya naming mga Katoliko pagkat di na magdadalawang isip na isarado ang teynga’t di naman iyon naganap kaya nanatili pa rin kaming magkasundo. Hanggang sa makarating kami sa sarili nilang bahay, tuloy pa rin ang kwentuhan namin ni Ate Ging at sa kanila na rin nakapagpananghalian, nakakahiya man kung welcome naman ako sa kanila.

^12U-O.Nakakatuwa dahil masyado silang hospitable sa mga bisita’t parang prinsesa o Haciendera ang turing nila sa’yo. Dahil hinahanap na marahil sa bahay, nagpaalam na ko sa kanila. Kinahapunan at habang sarap na sarap sa pagnguya ng meryenda ang biglang pagpunta ng kaibigan ni Mama at Aling Pammy sa kanilang Church at inaya akong dumalo sa worship. Sa una’y medyo nag-aalangan akong sumama, lalo na’t hindi ko pa sila gasinong kilala subalit dahil relihoyoso sila, tiwala akong wala naman gagawing masama kaya sumama na ko, isa pa’y wala naman gagawin at para malibang-libang naman at may matutuhan pa. Pagkarating ng kanilang kapilya’y saktong nagsimula na ang Bible Study.

^12U-P.Hindi ko lamang maiwasan ang mailang pagkat bukod sa iilan lamang kami’y puro matatandang may edad na ang kasama ko. May mga bata nga silang dala, ang kaso’y maliliit pa’t sa halip na lumahok sa Bible study ay pakikipaglaro ang kanilang inaatupag kaya hindi na halos marinig ang itinuturo ng kanilang Pastora dulot ng kakulitan ng mga bata. Dahil first timer pa lamang, matapos ang kanilang worship ay naiwan muna kami’t dinasalan. Natuwa ako pagkat matapos dasalan at kausapin ng kanilang Pastora’y binigyan pa kami ng bigas kasama ang sardinas at tamang-tama pagkat may pang-ulam na. May kaginhawaan muli akong nakabalik ng bahay baon ang binigay na pagkain. Kinagabihan, tamang libang muli sa panunuod ng Telebisyon at matutulog kapag sumanib na ang antok sa mga mata. Hindi nga lang makatulog dahil sa pagdaing ni Papa dulot na inaatake muli ito ng rayuma’t wala muling ibang maramdaman kundi habag habang pinagmamasdan kung paano ito pinahihirapan ng sakit.                 

November 04, 2018
Sunday
Year VI-308

^12U-Q.Sa kasibaan ko talagang matulog, inabot nanaman ng Bukangliwayway sa paggising. Hindi lamang naging maganda ang dating umaga sapagkat patuloy na inaatake ng Arthritis si Papa at kahit wala kami sa kalagayan nito, ramdam namin ang hirap na dinaranas nito’t kitang-kitang namamaga ang Paa nito, dahilan kung bakit hirap na hirap ito sa paglakad at kailangan ay may aalalay talaga sa kanya. Sa kabila na may kinakaharap na problema na hindi malaman kung kailan magwawakas, tuloy pa rin ang buhay at pana-panahon lang itong nangyayari sa amin. Pagkaalmusal ay gawaing bahay muli ang inatupag at habang abala sa pagpupunas at walis sa loob ng tindahan, bigla akong sinabihan ni Mama na magtungo kina Tita Cleo upang kuhain ang mga gulay at prutas na ibibigay nila sa amin galing Batangas.

^12U-R.Gusto kong makatulong sa kanila lalo na kay Papa kaya kahit tinatamad ng lagay, nagtungo pa rin ako. Bago ako magpunta sa kanila’t dahil Linggo muli, naisipan ko munang magsimba. Diyos na talaga ang bahala sa amin na ngayon ay nahaharap sa mga suliranin lalong lalo na kay Papa, tiwala akong hindi nito pababayaan. Sa sobrang trapik sa lansangan, halos dalawang oras din ang binuno bago ako makarating sa kanila’t sina Harvey at Angelle lamang ang nadatnan ko na may kanya-kanyang pinagkakalibangan. Abala pala sa paglalaba ang Tita Cleo at kaagad na namin inilagay sa lalagyanan ang sangkaterbang iba’t ibang mga gulay at sa laki at dami, tila di kakayanin ng aking Powers ang magbitbit subalit tiyaga-tiyaga para may makakain nang hindi naglalabas ng pera at tiba-tiba ang Sikmura.

^12U-S.Nanatili pa ko kina Tita Cleo hanggang hapon at nakakahiya man itong aking gagawin, lakas loob nang nangutang sa kanya ng perang panggastos sa paghahanap ko ng trabaho pagkat gipit na gipit talaga kami. Sa una’y tila nag-aalangan itong bigyan ako ng pera kaya napanghihinaan na ng loob na manghingi sa kanya, lalo na’t dinadagsa pa ng hiya subalit kalaunan, bago ako umalis ay mangislap nang husto ang mata sa tuwa nang bigyan ako ng pera at higit pa sa aking inaasahan kaya abot langit ang pasasalamat sa kanya’t pagpalain nawa ito lagi ng maykapal. Kahit tila magiging kalbaryo sa akin ang pagbitbit ng mga gulay at prutas sa bigat, nilakad ko pa rin mula Talipapa hanggang sa terminal ng Jeep doon sa Sangandaan kaya ang resulta’y mangaubos ang lakas ko’t manakitnakit na rin ang likuran. Sa layo ng binayahe’t trapik pa, inabot na ng gabi sa pag-uwi’t kaagad na naghapunan.           

November 05, 2018
Monday
Year VI-309

^12U-T.Nagising ako dahil sa pag-atungal ni Papa. Patuloy pa rin pala nitong iniinda ang pananakit ng kasu-kasuan dulot ng Arthritis at sa totoo lamang ay awang-awa na kay Papa kaya di na mapigilang ipanalangin sa Diyos na sana’y gumaling na ito. Bukod sa nanakit ang Paa ay inaapoy din ito ng lagnat at nanghihina kaya napapaisip na kaming dalhin ito sa Hospital. Sobrang ikinababahala na namin ang nangyayari kay Papa at sa kagustuhang gumaling na ito’t makasama pa namin ng matagal, hindi na nagdalawang-isip si Mama na magtungo kay Aling Tisay kahit pinipigilan ito ni Papa para kumuha ng Ambulansya ng Barangay pagkat hindi talaga makalakad si Papa subalit sinabi nito na kailangan pang gumawa ng Request Letter at makipag-usap sa kapitan bago sila makapagdala ng Ambulance Service sapagkat di naman daw ganun kalala ang nangyayari kay Papa’t may iba pang paraan.

^12U-U.Nang una’y medyo nag-aalangang kumuha ng ambulansya’t iniisip na baka abutin lamang ng siyam-siyam sa kakahintay pagkat naniniwalang mabagal ang kanilang serbisyo subalit dahil no choice na kami at sa halip na si Mama ay ako na ang tumungo sa barangay hall. Pagkatungo’y lakas loob akong nakipag-ugnayan sa mga Medic at pinagawa pa ng letter. Nang maipasa ang request letter sa kanilang Secretary at maaprubahan, agad-agad nang naghanda ng mga kakailanganin ang mga Medical Team at nagtungo sa bahay lulan ng Ambulance. Dahil sa kakulangan ng mga Medical Team, nanghingi pa kami ng tulong sa kapit-bahay at tulong-tulong na dinala si Papa sa Ambulansya. Sa layo kung saan nakahimpil ang Ambulansya, mistulang hari si Papa habang kapit-bisig nilang binubuhat ang upuan kasama siya’t biglang dumami ang mga tao na tila ngayon lamang nakakita ng ganung kaganapan at masyadong ignorante!

^12U-V.Karamihan talaga dito sa amin ay ugali na ang makiusyoso at di ko akalain na mauuwi sa ganito ang buhay namin ngayong taon na dalawang beses nang naisusugod sa ospital gamit ang ambulansya. Ako at si Mama lamang ang sumama at sa Veterans Medical Hospital namin naisipang dalhin si Papa. Nang maipasok na ito sa Emergency Room, naghintay-hintay pa ko sa labas pagkat isa lamang sa amin ang maaaring sumama kay Papa sa loob. Gawa na nababagot, namasyal-masyal muna ako’t napakalawak ng Veterans Hospital, pwedeng pwedeng humilata at gawin ang naisin sa Field. Nakapasok din naman ako ng Emergency room nang hindi namamalayan ng gwardiyang nagbabantay sa labas pagkat sa iba dumaan at hinintay si Papa.

^12U-W.Maya-maya pa nang makita ko na sila at habang nag-aabang ng resulta at mga gagawin pa kay Papa ang pagdating naman ni Tita Cleo. Saktong doon din nagtatrabaho ang pinsan ko na si Kuya Darrel bilang Radiologist kaya napadali ang proseso. Sinabi ng doctor na hindi na raw kailangang i-admit pa si Papa sapagkat natural lamang ang Arthritis sa mga tumatanda’t nirestahan lamang ito ng gamot. Nang makapagbayad ng bill si Mama ay kaagad na kaming umalis. Sa layo ng biyahe’t kakapagod pa ang ginawa ko kanina, dagliang nagpahinga pagkatungtong ng tahanan at nawa’y tuluyan nang gumaling si Papa nang sa ganon ay hindi na kami mamoblema pa. Sa kabila ng aming mga kinakaharap na pagsubok na pawang mabibigat, may Diyos na mahabagin at naniniwalang makakayang lampasan ito. Walang pagsubok na ibinibigay ang Diyos nang hindi kakayanin.              

November 06, 2018
Tuesday
Year VI-310

^12U-X.Hindi man magaganda ang dumarating na pangyayari sa buhay, nanatili pa ring positibo at matatag, umaasa na balang araw ay malalampasan naming ang ganitong pagsubok, laban lang at huwag susuko. Dumadaan man kami sa napakadilim na kweba, masisilayan din ang liwanag at mararating ang hangganan nito basta manalig lamang at magtiwala. Kinaumagahan at pagkamulat ng mga mata, pagdaing pa rin ni Papa ang bumungad sa aking pandinig. Iniinda pa rin nito ang kanyang rayuma kaya muling sumasanib ang awa sa kaloob-looban. Sa kabila na di pa gumagaling si Papa mula sa Arthritis ay nakakalakad na ito kahit papaano. Dala na walang magawa pagkat nanatiling nakatengga lamang sa bahay, naisipan ko na lamang magsulat muli ng kwento, bilang libangan at mapalawak pa ang aking kakayahan sa pagsusulat.

^12U-Y.Nang kalagitnaan na ng aking pagsusulat na tipong sarap na sarap at ganadong-ganado pa ay inutusan ni Papa na tulungan si Mama sa paglalaba subalit sinabi ko munang saglit lamang. Balak ko naman sanang tumulong kay Papa kaso biglang umentra ang ate’t bukod sa pinagsalitaan muli, nagawa pa niya kong pagbagsakan ng pintuan. Nagising nanaman ang galit sa dibdib at sa yamot ko, nagawa muling makipagsagutan sa kanya. Palitan kami ng maanghang at makatagos-dibdib na pananalita’t talagang hindi ito magpapatalo’t sadyang mapagmataas pa. Iyana ng hirap sa kapatid ko, sarili lamang nito ang pinakikinggan kaya hindi ako nauunawaan at nahuhusgahan pa. Nakakalungkot at dismaya lamang dahil naghihikahos na nga kami sa buhay, may karamdaman pa ang haligi ng tahanan na di na alam kung saan kukuha ng pampagamot sa kanya, tapos nag-away pa kami magkapatid.

^12U-Z.Hindi ko naman talaga ibig na mag-away kami sapagkat sa panahong nahaharap kami sa mga suliranin, marapat lamang na nagdadamayan at nagtutulungan, kaso di ko napigilan ang emosyon at nakadagdag pa patuloy sa pasanin nina Mama at Papa kaya itong si Papa, halatang nababalisa. Abot-langit na ang pagkahabag ko kay Papa kaya kahit may nanatili pang galit sa loob-loob at di matanggap ang mga sinasabi ng ate’y mas piniling tumigil na lamang, baka lumaki pa ang gulo’t kasalanan pa namin kung sakaling may mangyari sa kanya. Napapaiyak na lamang ako nang panahong iyon at iniisip kung hanggang kailan ganito ang buhay namin na punong-puno ng kalungkutan at di masumpungan ang kaligayahan.

^12V-A.Tutulungan ko sana si Mama sa paglalaba nang wala nang masabi pa ang ate, kaso tapos na ito’t kahit mabigat na mabigat pa ang kalooban, naipagpatuloy ko pa rin ang naantalang pagsusulat ng kwento. Matapos magsulat ng kwento, paghuhugas ng mga plato’t walis ng sahig naman ang aking inatupag nang sa ganon ay mapatunayan ko sa aking ate na mali siya sa kanyang inaakala. Walang magawa at para hindi tuluyang lamunin ng kalungkutan, naisipan ko na lamang manuod ng Showtime. Ang kaninang ako na nababalutan ng lungkot at pananamlay, parang bulaklak na unti-unting sumisibol ang pakiramdam dahil dami muling tawa sa mga pahirit ni Vice Ganda at ibang klase ito, pampatanggal talaga ng stress at nakaka-Goodvibes. Dahil walang magawa sa maghapon, tamang hilata lamang ako sa kama’t kulwit ng Android Phone, stalk na rin sa Facebook acoount ng taong natitipuhan dulot na di mapigilan ang aking pagkakiri.

^12V-B.Kinagabihan at gawa na nababagot talaga at namamanglaw pa, nuod muli ako ng telebisyon. Bahagyang sumama ang loob ko kay Papa, paano masyado itong napaka-negative, iniisip na wala nang pag-asa’t ganyan na lamang siya habang-buhay. Hindi ko dapat ito maramdaman sa kanya kaso nakakapuno na pagkat paulit-ulit na lang namomoblema, tapos Kill Joy pa sa panunuod ko ng telebisyon kaya pinatay na lamang at nag-walk out, dulot na nangingibabaw ang sama ng loob. Di ko na talaga maintindihan kung bakit nagkakanganyan si Papa na dati naman ay hindi, tipong nagiging kakaiba na ang kinikilos at di na nga halos makilala. Nawa’y kayanin ko pa talaga itong mga kinaharap naming problema.           

November 07, 2018
Wednesday
Year VI-311

^12V-C.Parang gulong ang kaba na niraragasa ang aking dibdib sapagkat mamayang gabi na malalaman ang resulta ng Board Exam. Sa kabang namamayani sa dibdib, hindi na nga ako makakilos at gusto’y nakahiga na lamang, dibdibin itong nararamdaman subalit di ako nagpanaig at ginampanan ang mga dapat gampanan. Para mabawasan kahit papaano ang kaba, walang ginawa kundi magdasal-dasal at Diyos na ang bahala. Kung hindi man ako papalaring makapasa, hindi na manghihinayang pa dahil naniniwala akong may darating na bagay na mas higit pa diyan pero sana makapasa nang sa ganon ay tumaas ang tiyansang makahanap ng trabaho. Wala akong ginawa sa buong umaga kundi mag-astang katulong muli’t kahit paano’y naiibsan na ang aking kaba’t nagagawa nang ipanatag ang kalooban pagkat anumang hatol ang igawad sa akin ay buong loob nang matatanggap.

^12V-D.Matapos mananghalian at dahil medyo nababagot ako ng lagay, nag-Siyesta na lamang ako. Pagkagising at bilang libangan ay paglalaro ng Games sa Cellphone ang aking inatupag at nakakawala ng stress maging pangamba kapag may bagay kang pinagkakalibangan. Kinagabihan at dahil hindi pa umuuwi ang ate, paspasan muli kami ni Mama sa pag-aalaga kay Anya at lubhang napakaligalig nito na di malaman kung paano mapatahan at natutuliro na ng lagay. Nagwakas lamang ang obligasyon namin sa pag-aalaga kay Anya nang dumating ang Mama nito. Dahil may lakad pa ko kinabukasan, maaga akong natulog.   

November 08, 2018
Thursday
Year VI-312

^12V-E.Dahil may lakad at may kakatagpuin ko pa si Nikki sa School upang kuhain ang title ng mga Seminar na dinaluhan namin na ilalagay sa aking Resume, maaga akong nagising. Mga bandang Alas-nuebe nang makatungtong sa paaralan at halos dalawang buwan pa lamang ang nakakalipas magmula nang huling magtungo roon subalit may pinagbago naman at talaga nga namang paganda nang paganda ang Our Lady of Fatima University at parang sarap tuloy mag-aral doon o magtrabaho. Halos isang oras din ang aking hinintay nang sa wakas ay nakatagpo na si Nikki. Non-stop muli ang kwentuhan naming dalawa’t kasarapan ng aming palitan ng kuro-kuro sa isa’t isa, sa hindi inaasahan at minamalas lamang ng lagay nang biglang umusbong sa sakit ang Sikmura. Dala na hindi na matiis ang masamang laman na nagsusumamo nang lumabas, hindi na nagdalawang isip pang napasugod sa banyo kahit batid ko na pagtatawanan ni Nikki o pandidirihan pa.

^12V-F.Ginhawa ang aking natamo matapos makapagbawas at wrong timing nga naman at sa school pa ko dinatnan. Nang mailagay sa Resume ang mga Title ng Seminar ay aalis na sana ako subalit pinigilan ni Nikki, humihingi ng pabor na tulungan ko sila sa Thesis. Hindi ko naman magawang tumanggi gawa na tinulungan niya ko sa paggawa ng Resume kaya nanatili muna ako’t hinintay ang iba pa nitong kagrupo. Ilang sandali pa nang dumating si Nathalia. Dahil naging kaklase ko rin ito’t kaibigan pa, sa halip na ituon ang atensyon at simulant na nila ang mga dapat ayusin sa Thesis ay mas piniling makipagdaldalan pa at kamustahan na rin. Nakaka-miss talaga ang College Life maging ang mga naging kamag-aral ko na hanggang ngayon ay di pa nakakapagtapos. Maya-maya at dahil kapwa gutom na, umalis muna kami ng Library para kumain. Balak ko sanang maghigpit ng sinturon kaso gawa ng matinding gutom na namamayagpag, hindi na nagawa pang makapagtipid.

^12V-G.Habang abala sina Nikki sa pag-asikaso ng Thesis ay inasikaso ko naman pagpapalimbag ng sangkatutak na mga Resume at sa totoo lamang ay medyo na-hassle ako pagkat bukod sa mahaba ang pila’y maalinsangan pa ang panahon, sakit sa ulo’t ikaliliyo mo subalit walang ginawa kundi magtiis. Pagkabalik kung nasaan sina Nikki at Nathalia ay saktong may kasama na silang lalaki na bago lamang sa aking paningin at never ko itong naging kaklase subalit parang kilalang-kilala niya ko kung ito’y makitungo, kaya naman laking taka ko. Romeo ang pakilala nila sa akin at saka ko lamang napagtanto na Friend ko pala ito sa Facebook at naka-chat na rin patungkol sa mga bagay-bagay. Kahit hindi ito nakasalamin, ramdam ko na matalino ito’t maabilidad pa, lalo nang turuan nito sina Nathalia sa Thesis at talagang gamay na gamay.

^12V-H.Sige lamang ako sa pagsasaayos ng mga Resume habang sila’y aligagang-aligaga sa Thesis na halos mawala na sa katinuan dulot ng pagkabalisa. Iyon pala, ganap nang Psychometrician si Romeo kaya ganon na lamang kalawak ang kaalaman nito pagdating sa Thesis at Statistic at di mon a kailangan pang kumuha nang Statistician. Pagpadyak ng Alas-tres nang magtungo kaming lahat sa RDIC. Saktong naroroon si Ma’am Trisha at bukod sa pakikipagkamusta ang ginawa nito sa akin na dati nitong estudyante’t paborito pa’y nagawa din nitong makipaglokohan at biruan sa akin kaya ako na mahiyaing nilalang, nakaligtaan nang isang professor ang aking kausap. Dahil napakaraming dapat ayusin sa kanilang Thesis, inabot na kami ng takip-silim sa RDIC subalit di pa sila natatapos sa paggawa ng Demographic Table. Itong si Ma’am Trisha, sadyang napakalakas ng trip sa akin at nakuha pa kong batiin sa pagiging Psychometrician samantalang wala pa namang resulta.

^12V-I.Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko kung matutuwa ba o mahihiya nang i-post pa nila sa Facebook ang tungkol sa pagkakapasa ko. Sana nga magkatotoo ang mga pambibirada nila sa akin na maging ganap na Psychometrician. Di pa natapos ang lahat at tulong-tulong silang ipinalandakan kina Sir Laus na Registered Psychometrician na ko. Yung pakiramdam na hindi pa lumalabas ang resulta subalit overwhelm na dahil sa mga pinaggagawa nila’t grabe talaga sila. Matapos ang katuwaan, nagpaalam na kami kay Ma’am Trisha at isa ang araw na ito sa hindi ko malilimutan. Dahil wala pang balak umuwi ang ni isa sa amin, naisipan pang maglakwatsa sa SM Fairview kahit gabi na. Maya-maya, itong si Romeo, nag-ayang kumain kami sa Restaurant. Nung una’y panay ang aking tanggi pagkat nagtitipid subalit nang sinabing sagot nito ang lahat ng aming lalamunin ay hindi na nakahindi pa.

^12V-J.Manlaki ang mata ko sa iba’t ibang putaheng inihahain sa mesa’t nang makumpleto na ang bawat set ay tsibugan na kami magkakabarkda. Kung anuman ang tinatamasa ngayon ni Romeo ay sana matamasa ko rin at nakakabigay ng inspirasyon ang mga pinagdaanan nito sa buhay dahil bago ito naging Psychometrician ay naranasan muna nitong bumagsak at dami pa nitong ikinukwento sa amin kaya napapasarap ang usapan habang nagkakainan. Matapos ang kainan ay nagpaalam na kami sa isa’t isa at halos di na makakilos dulot ng kabusugan, mukhang di na magagawa pang maghapunan sa bahay. Bago umuwi ay tumungo muna ako sa Simbahan para magdasal pagkat anumang sandali o araw ay lalabas na ang resulta, humingi na rin ako ng Sign sa Panginoon nang sa ganon ay magkaroon ng ideya kung makakapasa ba o hindi. Kahit ano ang kinalabasan, basta sama-sama’t ligtas kami magkakapamilya, tatanggapin ko.                           

November 09, 2018
Friday
Year VI-313

^12V-K.Yung nag-uumapaw ang kaligayahan ko at pakiramdam na nanalo sa Lotto sapagkat nakapasa sa Board Exam, ang kaso ay panaginip lamang pala, kainis. Marahil ay iyon na ang senyales na ibinigay sa akin ng Diyos at dahil may nakakapagsabi na kung ano ang napaganipan, kasalungat na mangyayari sa totoong buhay, napapaisip na baka nga hindi ako makakapasa subalit mas nanaig pa rin ang pananalig kaysa paniwalaan ang mga sabi-sabi patungkol sa panaginip. Sana nga’y magkatotoo ang nasa panaginip at kung hindi man matupad, buong pusong tatanggapin dahil handa na ko. Gawaing bahay kaagad ang aking inatupag matapos mag-almusal at hanggang sa mga oras na iyon ay namamayani pa rin ang kaba’t pasidhi pa nga nang dahil napipinto na ang paglabas ng resulta. Maya-maya pa, inutusan ako nina Mama na magtungo sa opisina ng Tita Cleo pagkat may ibibigay itong gamot sa amin na pangontra sa Arthritis ni Papa.

^12V-L.Mga bandang tanghali ako nagtungo roon at ilang minute pa naghintay bago makadaupang palad si Tita Cleo. Hindi na rin ako nagtagal at pagkabigay ng gamot ay daglian din akong umalis. Wala pang balak ang isipang umuwi kaya tamang lakwatsa lang ang ginawa ko sa Trinoma at SM North EDSA. Sa tikas ng aking biyas, kahit halos dalawang oras nang palakad-lakad ay hindi naman napagod o nabawasan man lang ang lakas. Dahil may kahabaan na rin ang aking buhok, labag man sa kalooban pagkat feel na feel ko ang pagiging long hair at nagmumukha pang Prinsesa’y nagpagupit pa rin ako. Matapos magpagupit, sugod naman ako sa Computer Shop. Saktong naghihingalo na ang liwanag nang makauwi. Kinagabihan at dahil walang magawa’y panunuod ng Telebisyon ang aking inatupag at pinagkalibangan. Nang tamaan ng antok sa mga mata’y daglian na kong natulog. 

November 10, 2018
Saturday
Year VI-314

^12V-M.Hindi naging kalugodlugod ang dumating na araw na ito para sa akin na kakagising lamang sapagkat ganap nang lumabas ang resulta ng Board Exam kaninang madaling-araw lamang at nalaman ko lamang iyon kina Mama. Nakakadismaya sapagkat matapos ang halos limang buwang pagpapakahirap sa pagrerepaso, halos lahat na ng sariling kaligayahan, nagawa nang isakripisyo maging paghahanap ng trabaho, mabigyan lamang ng oras ang sarili na makapag-aral at makapaghanda sa darating na Board Exam, tapos ganito ang magiging resulta na lagagpak. Nakakalungkot na may halong panghihinayang sapagkat napunta sa wala ang lahat ng aking pinaghirapan at pagsasakripisyo tapos hindi pinalad na makuha ang lisenya. Sa kabila na ako'y lumagagpak, hindi nangangahulugang dito na magtatapos ang laban at mga pangarap sa buhay sapagkat marami pang pagkakataon upang lumaban at mapatunayang mas angat ka.

^12V-N.Hindi man napasaakin ang lisensya sa pagiging Psychometrician, isa lamang ang ibig sabihin niyon, may darating pang bagay na mas higit pa diyan at iyon ang aking inaasahan kaya walang dahilan upang mawalan ng pag-asa at panghinaan ng loob, laban lang at huwag hayaang lamunin ng pagkadismaya at depression. Marahil ay may inilaan pang bagay sa akin ang Panginoon kaya hindi pinalad na makapasa at alam niyang hindi pa ko handa sa responsibilidad at commitment ng isang Psychometrician. Naniniwala naman akong may Purpose si God kung bakit nangyayari ang bagay na ito’t walang dapat gagawin kundi maghintay, kung anuman iyon. Sa kabila ng aking pagiging positibo at tanggap na ng loob ang pagkakabagsak sa Board Exam, sa totoo lamang ay hindi pa rin maiwasan ang malungkot at manghinayang subalit ganon talaga, may mga panahon na papalarin ka, may mga panahon naman na halos isumpa mo na ang araw.

^12V-O.Para maibsan kahit papaano ang lungkot na nadarama'y idinaan na lamang sa paglalaro ng games sa Cellphone at tamang online sa mga Social Media, nang sa ganon ay mailihis ang isipan patungkol sa Board Exam. Para hindi ako ma-depress ng tuluyan, kinahapunan at matapos bumanat ng meryenda'y naisipan muling maglakwatsa. Sa bahay ng kaibigan si Shiela ko naisipang magtungo't napagkatuwaan muli ng anak nitong si Valerie kasama pa ang kanyang mga pinsan pagkat nilapatan nila ako ng kolerete sa mukha't lip stick. Lubhang napakabata pa ni Valerie subalit mahusay na itong mag-make up at pinasaya nila ang araw ko. Bukod sa tulong-tulong nilang pinagdiskitahan pero pinapaganda ang aking mukha, kahit lagpas na sa itinakdang hustong edad ay nakipaglaro pa rin at parang bumabalik sa pagiging bata. Sumunod ay kina Ate Bing naman ako nagtungo.

^12V-P.Masyado itong abala kaya hindi gasinong nakakausap subalit sinusubukan pa rin nitong hatiin ang oras upang makausap ako kaya hindi naman kabagot-bagot ang aming jamming dalawa. Medyo nasarapan ako sa pananatili sa kanila kaya inabot na ng gabi't kahit paano, sa kabila na hindi kanais-nais ang naganap na halos ma-down na'y naging masaya pa rin ang araw dahil may mga taong nagmamahal at nagpapaligaya sa akin gaya ng mga kaibigan, iyon ang mahalaga at naramdaman kong hindi nag-iisa. Pagkauwi'y diretso libang muli ako sa panunuod ng telebisyon. Isa nanaman kwento ang natunghayan sa Maala-ala Mo Kaya ang nakakapagbigay ng inspirasyon sa akin at nagpalakas pa ng loob pagkat patungkol ito sa isang lalaki na nagngangalang Ceejay ang ipinanganak na bingi.

^12V-Q.Sa kabila na ito'y may kapansanan sa pandinig na kailangan pang gamitan ng Sign language upang maunawaan nito ang iyong sinasabi ay naging gaya pa rin natin ang kanyang pamumuhay na normal at nakapag-aral. Iyon nga lang ay naging miserable't masalimuot ang buhay nung tumungtong sa College dahil nahirapan ito sa mga taong nakapaligid sa kanya na normal subalit hindi ito sumuko o napanghinaan ng loob hanggang sa makapagtapos ito bilang Cum Laude at nakaka-inspired talaga sa mga gaya nitong may kapansanan at sa mga taong iniisip na may kakulangan sa kanila. Patunay ngang hindi hadlang ang pagiging bulag o bingi sa pagkamit ng mga pangarap sa buhay at kagaya nito si Hellen Keller na kahit isang Deafblind ay nagkaroon pa rin ng maraming karangalan sa buhay. Bumagsak o mabigo man sa buhay na kahit ilang ulit pa, laban lang hanggang sa magtagumpay dahil naniniwala ako na ang mga taong may pagkukumahog at tiwala sa sarili ay nararapat lang na pagkalooban ng katagumpayan sa buhay.      

November 11, 2018
Sunday
Year VI-315

^12V-R.Balak ko sanang sumama sa mga kaklase ko na ngayon ay mamumundok at makipag-bonding sa kanila para hindi tuluyang lamunin ng Depress subalit mas piniling manatili na lamang sa bahay pagkat walang perang maibibigay sina Mama at isa pa, para lang sa pamasahe sa paghahanap ng trabaho ang ibinigay sa akin ni Tita Cleo. Sa panahon ngayon na nahaharap kami sa mga suliranin, kailangan munang isakripisyo ang kasiyahan at tiis-tiis. Hindi man naging maganda ang nangyari kahapon matapos malaman ang resulta sa Board Exam ay nanatili pa ring positibo at punong-puno ng pag-asang magiging maganda ang buhay sa kabila ng aming mga kinakaharap. Marahil itong taon na ang pinakamlungkot at saklap para sa akin subalit pana-panahon lang ito’t may purpose si God kung bakit nangyayari ang ganito.

^12V-S.Basta panatilihin lamang ang pananalig, wala dapat ipangamba. Dahil move on na ko sa pagkakabigo sa Board Exam at nakalipas na, itinuon na lamang ang sarili sa ibang bagay at iyon ay asikasuhin ang gawaing bahay at maglibang sa paglalaro. Kahit paano’y naging kaaliw-aliw ang umaga ko’t sana ganito parati ang buhay nasa kabila ng di magagandang pangyayari na iniisip mong may sumpa ang araw, nagagawa pa ring ipakitang ayos lang ang lahat at nagpapakatatag. Kay bilis nga naman ng oras at hindi namamalayang tanghaling tapat nanaman, lalamnan muli ang Sikmurang naghihintay ng grasya’t pagkatapos ay ihihimlay muli ang sarili sa katreng kay tigas para magpahinga’t magpalaki na rin ng biyas kung kinakailangan.

^12V-T.Pagkagising ang pagbisita muli ng Tita Susan dala ang samu’t saring pasalubong kaya naging bwenas na bwenas ang meryenda ko. Wala dapat akong balak sabihin sa kanya na bumagsak ako sa Board Exam pagkat simula pa lamang ng bata ako, ramdam ko na mataas ang tingin niya sa akin at madalas pinupuri’t kinukumpara pa nga sa iba nitong pamangkin subalit kusang naisiwalat sa kanya dulot ng kadaldalan ni Mama. Wala akong maramdaman kundi pagkapahiya’t pinapangamba ang magiging reaksyon nito subalit di naman naganap at nanatili pa rin itong nakangiti sa aking harapan pagkat nagpaliwanag ako. Matapos lumamon ng sangkatutak na pasalubong, naglakwatsa muli ako sa Recrap. Saktong naroroon sina Regine (Miano) at iba pa nitong mga kapatid maging mga bata subalit umalis din agad sila pagkat tutungo sa Birthday party ng kanilang kaanak.

^12V-U.Ibig ko sanang sumama kaso mas ibig ko pang hindi sumama dulot ng hiya, nagtungo na lamang ako kina Angelica at saktong wala naman itong inaasikaso sa buhay kundi makipagtsismisan sa kapit-bahay kaya nagkaroon na rin ng pagkakataong makakwentuhan ito. Nakipagkulitan na rin ako sa kanyang Junakis at bakas nab akas ang pagiging mahiyain nito pagkat kada kibo’y walang pag-iingling ipinapakita, marahil ay naninibago lamang. Hindi ko na mahanap ang pagkalibang sa puder nina Angelica kaya bumalik na lamang sa bahay nina Regine at saktong nakabalik na sila. Sa tikas ng aking talampakan kahit balingkinitan at makinis-kinis, isa-isa kong dinayo ang kanila-kanilang tirahan at una kong pinuntahan si Shiela. Abala ito sa panunuod ng telebisyon subalit di naman ipinagkait ang oras na makakwentuhan ako, sumunod ay si Ate Bing na kita na sa mukha ang pagkabalisa dulot ng kakasaway sa napakalikot nitong anak subalit sila naman ang nagbigay saya. Dahil medyo nasarapan ako’t masaya din naman kasi, inabot na ko ng gabi sa pananatili sa kanila’t ramdam ko na parang kapamilya na rin sila. Sa takot na masaraduhan at magsilang muli ng alitan, kahit kakapikit pa lamang ng liwanag ay napagpasyahan ko nang umuwi. Dahil may lakad muli kinabukasan, hindi na nagpakapuyat pa matapos manuod ng Telebisyon.          

November 12, 2018
Monday
Year VI-316

^12V-V.Matapos ang mahaba-haba ring panahong pagkakatengga sa bahay dulot na walang trabaho, oras na marahil para maghanap-hanap ako nang sa ganon ay makatulong na sa pamilya’t di naman masayang ang pagpapaaral nila sa akin sa loob ng Eighteen Years. Maaga akong nagising at walang ibang maramdaman kundi kaba sa posibleng mangyari. Nawa’y walang mangyaring aberya habang ako ay nag-a-apply at Diyos na ang bahala sa aking Journey. Habang naghahanda’t bihis, paganda na rin para impressive naman sa taong mag-i-interview sa akin, ang pag-uusap naman nina Mama at Tita Susan at sumama ang loob ko kay Tita, paano’y napakatabil ng dila’t ibunyag ba naman kina Mama ang tungkol sa pangungutang ko kay Tita Cleo.

^12V-W.Labis ang pangamba ko sa posibleng magiging reaksyon nina Mama kaya todo paghahanda ang ginawa ko’t nagpaliwanag subalit di naman sila nagalit sa akin, bagkus ay natuwa pa nga sila at hindi akalaing maiintindihan ako, marahil ay iniisip nila na wala na silang maibigay sa akin gawa na may problema sa pinansyal na pangangailangan subalit hindi dapat iyon ginawa ng Tita Susan. Balak ko naman sabihin sa kanila ang patungkol sa ginawa ko, naghahanap lamang ako ng tamang panahon at tiyempo. Ayaw na ayaw ko talaga sa mga taong pinangungunahan ako’t masyadong nangingialam. Sa may bandang Lagro ako nagsimulang mag-apply at nakakaba man pagkat naninibago sa ginagawa, nilalakasan ang loob at kinakaya na rin.

^12V-X.Sa kakabalik-panaog ko habang isa-isang pinupuntahan ang iba’t ibang paaralan upang aplayan ay napagod ako subalit babahagya lamang pagkat may baon namang pampalakas, iyon ay isipin ang mga taong nagbibigay inspirasyon sa akin. Matapos sa Lagro ay sunod kong pinuntahan ang NCBA, FEU-NRMF at Good Shepherd School. Pagdating sa Good Shepherd School, sinabi nilang sa susunod na taon pa tumatanggap subalit nag-iwan pa rin ako ng Resume. Dahil puro pagpapasa lang naman ng Resume sa Guard o sa HR Department ang naganap at sa mga susunod pang araw ang Interview, kahit marami-rami na kong school ang napuntahan sa sipag kong ito, hindi akalaing dalawang oras pa lamang pala ang nakakalipas at dahil masyado pang maaga at wala pang balak umuwi, kahit may kalayuan ay sa Collegio de San Lorenzo ako sunod na nagtungo. Bago ako mag-apply doon at dahil inabot na ng tanghaling tapat, naglakwatsa muna ako sa Northridge Plaza at naghanap na rin ng mga poging papa pagkat di na mapigilan ang pagkakiri.

^12V-Y.Habang nakatambay ako upang magpahinga’t tamang surf sa internet ay natuwa ako at nabuhayan pa nga ng loob nang makita sa PRC Website ang aking rating at sayang lamang pagkat kaunting-kaunting puntos na lamang pala ang kailangan, papasa na. Kinulang lang talaga ako sa pag-aaral kaya bumagsak subalit sisiguraduhing makakapasa na sa susunod na pagkuha pagkat malaki na ang tiyansa’t kaunting aral na lang ang kailangan. Gayunpaman, ayaw ko munang makampante’t pakasiguro, kailangan pa ring maghanda ng todo’t bonggang bongga. Ayos lang talaga sa akin ang bumagsak, kung di pa naman para sa akin ang lisensya subalit ang ikinadidismaya ko lamang, kung sino pa talaga ang hindi nag-aaral at puro bandying lamang ang ganap sa buha, nakapasa pa subalit yung tipong dugo’t pawis na ang inalay mo habang nag-aaral, tapos sa bandang huli bumagsak pa.

^12V-Z.Lalo pa tuloy ako nakukumbinsi na may mga tao talagang deserving na pumasa ngayon at nagkakaroon na ng pag-asa pagkat naniniwalang deserving ko nang pumasa sa susunod na pagkakataon, magtiwala lamang sa maykapal at sa sarili. Pagpatak ng Ala-una nang maisipan kong mag-apply sa Collegio de San Lorenzo. Pagkabigay ng Resume at dahil malapit lamang doon ang bahay nina Annie, sa halip na ipihit na ang yapak pauwi’y ipinihit koi to patungo sa kanila. Aalis na sana ako pagkat ilang ulit nang kumakatok na kulang na lamang ay sipain at sumigaw subalit wala pa rin nagbubukas hanggang sa pagbuksan ako ni Ate Ajhing.

^12W-A.Saktong naroroon si Annie at Jovan subalit nasa School pa si Gelyn. Tamang kwentuhan at lokohan muli kami magkakasama’t lalo pang sumaya nang makauwi na si Gelyn at ang bahay nilang nuknukan sa tahimik dala na sila-sila na lamang ang nakatira, umingay dahil panay ang tawanan at harutan na rin kahit nasa hustong edad na, sarap nga naman bumalik sa pagkabata kahit paminsan-minsan lamang. Balak ko sanang manatili sa kanila hanggang gabi subalit iniisip ang kalagayan ng kapamilya’t baka kailangan kung sakaling may maganap na hindi inaasahan kaya isinantabi ko muna ang sariling kaligayahan kapiling ang mga kaibigan. Saktong pahingalo na ang liwanag nang makarating sa bahay at pasalamat sa Diyos dahil walang nangyaring masama sa pamilya habang wala ako’t ligtas din akong nakauwi. Dala ng gutom, diretso ako sa paghahapunan nang makapagbihis.                   

November 13, 2018
Tuesday
Year VI-317

^12W-B.Inabot nanaman ng pagsikat ng araw sa labas nang magising ang prinsesang himbing na himbing sa pagtulog at gawaing bahay agad ang siyang inatupag matapos mag-almusal. Balak ko sanang mag-apply muli at maghanap ng trabaho, kaso aalis ang ate upang puntahan nito ang mga kliyente’t walang makakatuwang ang Mama sa pag-aalaga at bantay kay Anya pagkat nanatiling hindi makalakad si Papa kaya napagpasyahang ipagpalibang muna ang mga balakin. Ganito naman parati’t magsasakripisyo muli ako, mas inuuna’t iniisip ang kapakanan ng iba kaysa sa sarili subalit ayos lamang kung may patutunguhan at magandang matatamo sa bandang huli. Sana man lang bago matapos ang taon na ito’y magkaroon na talaga ng trabaho’t kung hindi man nawa’y kayanin ang mga susunod pang araw na kinakaharap ang Financial Problem dulot na wala nang nagtataguyod sa amin.

^12W-C.Nilibang ko na lamang ang sarili sa panunuod ng Telebisyon at tinulungan na rin si Mama sa pag-aaruga kay Anya, kahit masyado itong iyakin kung napalapit naman sa loob at mahal na mahal. Kinahapunan at habang tulog ang aking pamangkin at kayang-kaya nang alagaan ni Mama ay naisipang magtungo ng Computer Shop. Habang naglalakad ako patungong shop ay saktong nakasalubong sina Annie. Kaarawan pala ngayon ni Gelyn at sa bahay ng mga kapatid nila doon sa Recrap naisipang ipagdiwang ang birthday nito. Medyo nagmamadali ako kaya saglit lamang sila nakausap. Matapos magkumpyuter at kahit pahingalo na ang liwanag ay tumungo pa ko kung nasaan sina Annie.

^12W-D.Pagkarating ay nadatnang masaya silang nagkakainang magkakapatid at naiingit talaga ako sa pamilya nila dahil bukod sa malaki ang pamilya, nagkakasundo pa’t usap-usap ng mga bagay na pumapasok sa isipin, samantalang kaming dalawa na lamang ang normal at maasahan, di pa magkasundo’t madalas pang mag-away. Dami talagang kulang sa buhay ko subalit ano pa nga ba ang magagawa kundi tanggapin at makuntento. May tamang panahon talaga para makamit kung ano ang inaasam sa buhay, magtiyaga lamang. Dahil naranasan kong maging masaya habang nasa puder nila’y inabot nanaman ako ng gabi, kaya ang resulta pagkaalpas muli sa sariling tahanan ay sermon nina ina ang aking inabot.

^12W-E.Sumama lamang ang loob ko kay Papa pagkat minsan na nga lang ako maging maligaya at makasama ang mga kaibigan, parang pinagkakait pa nito at parang ipinapalabas na hindi ko sila iniintindi. Hindi ko lubos matanggap ang mga sinabi ni Papa kaya lakas-loob nang nangatwiran sa kanya at tinuligsa ang mga sinasabi nito, sa kabila na may karamdaman pa rin ito. Talaga bang ganito na ang pamilya namin, hindi na nagkakasundo-sundo’t unuwaan, nagkakasamaan na ng loob. Ayaw kong isipin subalit itong taon na marahil ang pinakamalungkot na kabanata ng aking buhay pagkat puro sakit at hindi magaganda ang mga dumaan sa buhay, sa taong ito lamang naganap. Sa mga kinakaharap namin ay kailangan ko talagang magpakatatag at kaunting lakas ng loob para makayang lampasan ang lahat ng ito.          

November 14, 2018
Wednesday
Year VI-318

^12W-F.Sa kabila na puro masasakit at kabiguan ang mga dinanas ko sa nakalipas na mga araw, walang mangyayari kung panghihinaan lamang ng loob at susuko kaya tuloy ang laban at darating ang panahon na makakalasap din ng katagumpayan at karangyaan ng buhay, tiis-tiis lang at huwag mawawalan ng pag-asa. Pagsubok lamang itong aming kinakaharap na kalaunan ay malalampasan din. Bumagsak man ako sa Board Exam, hindi pa ito ang katapusan ng laban at ipapakita na kaya kong magwagi sa bawat hamon ng buhay. Dahil positibo akong nilalang at inaalis lahat ng Nega sa isipan, may kasiglahan pa ring nagising at bumangon sa kabila na hindi kanais-nais ang naganap kahapon. Nakaya ko man kaharapin at lampasan ang mga problema sa buhay, nawa’y kayanin pa sa mga susunod. Balak ko sanang ituloy ang paghahanap ng trabaho, kaso napurnada nang utusan nina Papa na kailangan ko magtungo sa Court of Appeals upang ipasa ang Birth Certificate nito sa Personnel Office na kinuha sa NSO.

^12W-G.Walang ibang maramdaman kundi tuwa sa halip na pagkadismaya dahil makikita ko ulit ang mga kaibigan doon. Pagkatungtong ng Court of Appeals ay mainit na pagbati kaagad ang isinalubong nila sa akin at ginawaran pa nga ng Special Treatment kaya agad-agad akong nakapasok. Sa pagpasok ko sa Personnel office, presensiya kaagad ni Ma’am Carmen ang bumungad sa akin at dahil napalapit ang loob sa kanya nung panahong may OJT ako doon, batiin at kamustahan ang ginawa namin at tila na-miss ang isa’t isa. Maliban kay Ma’am Carmen, kinamusta ko rin si Ma’am Rowenna at iba pa nitong kasamahang Personnel at nakakatuwa dahil masyado silang Hospitable, kaya bwenas na bwenas pa rin ang Sikmura kahit di pa naglalabas ng pera.

^12W-H.Sa pakikipagkamusta’t kwentuhan ko sa kanila, nakaligtaang pagpapasa ng Birth Certificate ni Papa ang ipinunta.’t sobrang na-miss ko sila. Dahil wala pa si Sir Dino, nanatili muna ako roon at yamang naroroon na rin ako, naisipan nang mag-apply kahit Utility Worker lamang pagkat wala pang Civil Service Exam at hindi pa nakapasa sa Board Exam. Pag-fill-up sa Personal Data Sheet ang inatupag ko’t napakakengkoy talaga ni Sir Francis, kahit matanda na’t malapit na rin mag-retire ay kaya pa rin nitong makipagsabayan sa mga kabataan pagdating sa kalokohan, kaya sa halip na mabagot sa kahihintay ay nag-enjoy ako. Dahil mamayang hapon pa raw darating si Sir Dino, napagpasyahang ipasuyo na lamang kay Sir Melvin ang Birth Certificate at nagtanong na rin patungkol sa proseso ng Retirement Fee ni Papa na hanggang sa mga panahong iyon ay hindi pa natatanggap.

^12W-I.Nang sabihin ni Ma’am Lea, nakakatuwa dahil kaunti na lamang pala ang kailangan, magtutuloy-tuloy na ang paggulong ng proseso at posibleng bago matapos ang taong ito’y makukuha na subalit nilinaw nito na possible din na abutin ng susunod na taon kaya nagkakaroon man ng pag-asa subalit di pa rin umaasa’t kailangan pa rin makasiguro. Nang malinawan ako sa mga ipinapaliwanag nila, nagpunta pa ko sa opisina ni Attorney Marigomen upang ipanotaryo ang Personal Data Sheet subalit sinabi ng mga staff nito na hindi raw sila nagpapanotaryo ng PDS kapag aplikante pa lamang at kinabahan ako bigla nang tawagan nila ang Personnel Office. Manginig-nginig ako sa takot sa posibleng maging reaksyon nila habang papalapit ang yapak ko sa Personnel Office na kasalanan din naman kasi nila subalit nakitungo naman ng maayos kahit napapansin kong tila nanamlay ang pakikitungo sa akin ni Sir Francis at di na gasinong kinikibo-kibo.

^12W-J.Nang maasikaso ang mga dapat asikasuhin, nagpaalam na ko sa kanila. Sa halip na umuwi at dahil isinilang akong isang pangahas, nagtungo pa ko sa Intramuros, kahit tirik na tirik ang araw at nilakad kahit may kalayuan, makapag-apply lamang. Sa Letran ko naisipang mag-apply, kung saan nagtatrabaho si Romeo at nang makapagpasa ng Resume ay tinangka kong makipagkita sa kanya’t humingi na rin ng tulong dahil nakita kong matulungin ito sa kapwa subalit sinabing nakaalis na ito. Sumasakit na ang ulo ko dulot ng gutom kaya hindi na nagawa pang mag-apply sa iba’t umuwi na. Pagkatungtong sa sariling tahanan at dahil nag-uumapaw na sa gutom ang Sikmura’y diretso ako sa paglamon at nagpahinga na rin. Sana lahat ng pagkukumahog na aking ginagawa’y may mapatunguhan at hindi mapunta sa wala. Kinagabihan at dahil bagot na bagot muli ang lola niyo, heto muli’t ibababad ang mata sa panunuod ng Telebisyon at matutulog kung makaramdam ng antok sa mga mata. Matagal akong tamaan ng antok kaya inaabot ng hating-gabi sa pagtulog.

November 15, 2018
Thursday
Year VI-319

^12W-K.Tunay ngang hindi kami pinababayaan ng Diyos dahil sa kabila hindi pa rin nakukuha ni Papa ang retirement fee at wala nang ni isa sa amin ang kumakayod pagkat wala pa rin akong trabaho ay nairaraos pa rin ang mga pang-araw-araw na pangangailangan at hindi nalilipas ng pagkalam ng Sikmura kaya may dahilan pa rin upang magpasalamat. Bukod pa roon ay nakakalakad na rin si Papa matapos ang halos dalawang linggo nang nakahilata sa maghapon dulot ng kanyang rayuma, nawa’y magtuloy-tuloy na ang paggaling nito. Kung anuman ang tinataglay nitong sakit ay nawa’y maibsan na. Sa ngalan ng Diyos, malalampasan namin ang lahat ng ito’t makakaahon sa buhay, manalig at magtiwala lamang. Tinanghali na ko sa paggising kaya hindi na nakapag-apply pa sa trabaho at mas piniling manatili na lamang sa buhay at gawin kung anuman ang mga naisin.

^12W-L.Pagkaalmusal, pagsusulat ng kwento ang aking inatupag. Sa sobrang abala ko ulit sa pagsusulat ng kwento, hindi napansin ng aking ulirat na tanghaling tapat na’t oras nanaman upang tsumibog ng husay at paumbukin ang Sikmura. Matapos lumamon, panunuod naman ng Telebisyon ang aking inatupag at ang sarap talaga manuod, nakakaalis ng mga stress at alalahanin sa buhay. Dahil wala naman gagawin, naisipan ko munang mag-beauty rest matapos manuod. Kung kailan natutulog ako, itong si Ate, inutusan akong bumili ng Mineral Water. Sobrang antok ko nang panahong iyon kaya nakiusap kung pwede mamaya na lamang subalit di niya ko inintindi't talagang iginiit na kailangan ko nang bumili. Sa halip na sundin siya dahil antok na antok, mas piniling ipagpapatuloy na lamang ang pagtulog. Pwede naman kasing mamaya, bakit kailangang ipagpilitang ngayon at nauutusan naman ako.

^12W-M.Sadyang napakasama ng ugali nito't pagkabili nito ng Mineral water ay nagawa pa kong pagbawalang uminom. Siya ang panganay sa aming magkakapatid subalit mas makitid pa ang utak nito kumpara sa isa ko pang kapatid na may kapansanan at dami nitong dama sa buhay. Yung yamot na yamot na ko ng mga oras na iyon na tipong ibig nang salagin ang mga sinasabi nito pagkat masasakit at nanunumpa pa subalit mas piniling huwag na lamang itong patulan pagkat ayaw ko ng gulo't ma-stress si Papa. Iyan ang hirap sa kapatid ko, sarili lamang nito ang iniintindi, hindi ibang tao't walang pagpapahalaga sa mga nagawa ko sa kanya't sa pamilya na mabubuti, ikanga'y hindi marunong mag-appreciate. Natutuwa naman ako dahil nagawang pigilan ang emosyon kaya hindi naman kami nagpang-abot. Kinagabihan ay pagsusulat ng kwento ang aking inatupag. Dahil may lakad ulit kinabukasan, maaga akong natulog.   

November 16, 2018
Friday
Year VI-320

^12W-N.Panibagong umaga at araw nanaman ang kakaharapin sa buhay na may pakikibaka. Pagkadilat ng mga mata’y saktong kakasikat pa lamang ng araw. Dahil may lakad ngayong araw, wala nang inaksaya pang panahong at kaagad na nagbihis at handa matapos mag-almusal para sa muling paghahanap ng trabaho. Nakasama ko si Abbie sa pag-a-apply at sa may Saint Peter, doon sa harapan ng SM North EDSA namin unang naisipang mag-apply. Pagkapasa ng Resume at dahil batid namin na marami raw opportunity sa Technohub, nagtungo agad kami doon. Pagkatungtong ay mga nag-aabang na Head Hunters kaagad ang sumalubong sa amin at panay hikayat sila sa amin na mag-apply sa kanilang Company bilang Call Center Agent. Dahil may mga kumpanya pa kaming balak pasukan para sa pag-apply, di muna namin sila inalintana kahit maganda at mataas pa ang sahod ng trabahong kanilang inaalok at nangangailangan pa sila ng aplikanteng nakapagtapos sa kursong Psychology dahil medical ang kanilang services.

^12W-O.Sa Manulife namin unang naisipang mag-apply. Hindi gaya nung nakaraan nang huli akong mag-apply doon kasama si Myrrh ay manaka-naka lamang ang dating ng mga aplikante’t tahimik pa. Kahit batid kong aabutin ng siyam-siyam doon pagkat matagal ang proseso ng pag-a-apply ay hindi naman nabagot sa kahihintay pagkat kakwentuhan ang iba pang applicant, sa katunayan ay nagkaroon pa nga kami ng kaibigan at dahil inabot na kami ng lunch break sa paghihintay, naisipang sa ibang kumpanya muna mag-apply. Kasama ang bago naming kaibigan na si Cristina (Kura) na nakilala lang sa Manulife, nagtungo naman kami sa Concentrix. Nakakatuwa dahil hindi akalaing makakapag-apply muli roon at sana palarin nang makuha. Nag-fill up muna kami ng mga sangkatutak na form at nag-register.

^12W-P.Sa totoo lamang ay medyo nakakatanga talaga ang pinapagawa nila sa amin at dahil doon, nagkaroon ng kaunting aberya’t nakaka-stress. Di ko na tuloy nakasabay sina Abbie sa pagtungo sa Testing room at nang maayos ang gusot sa pag-register ay pinapunta na nila ako sa Testing room. Nakakagitla lamang at hindi ko naihanda ang sarili pagkat halos dalawang buwan pa lamang ang nakakaraan magmula nang huling mag-apply doon subalit dami ng pinagbago sa proseso ng kanilang pag-a-apply at kailangan mo munang dumaan sa Testing room at maipasa iyon bago ka isalang sa Initial interiview. May kaibahan lamang ang kanilang Test pagkat sa halip na sasagot ka through computer at multiple choice, kailangan mo gumamit ng Telepono at iyon ay verbally form sa halip na written form pagkat pakikinggan mo ang mga sinasabi doon at pasalita ang paraan ng pagsagot.

^12W-Q.Dahil ngayon lamang ako naka-encounter ng ganung uri ng Test na kung tawagin ay SVARTest, nahirapan ako’t kung ikukumpara’y mas mahirapan ito sa Board Exam pagkat bukod sa pag-unawa, kailangan matalas ang iyong pandinig at memoryado agad. Masyadong slang pagkakasabi at mabilis pa kaya nahirapan ako sa pag-unawa. Dahil medyo nahihirapan ako’t nalilito pa, hindi na maiwasan ang manghula-hula ng sagot at kailangan fluent pa sa English. Grabe at ganito pala ang kanilang exam, napakahirap at mga magagaling lamang magsalita ng English ang makakapasa. Saktong kinakausap na si Abbie patungkol sa naging resulta ng kanilang SVARTest at sa kanilang dalawa, si Cristina lamang ang nakapasa, lalo tuloy akong kinabahan at napapaisip na baka lumagagpak din pagkat labis na nahirapan.

^12W-R.Sa halip na umalis na’y hinintay muna namin ang resulta ng aking SVARTest subalit sa sobrang tagal at gawa na naiinip na ang mga kasamahan, napagpasyahang huwag nang hintayin pagkat siguradong bagsak na. Sa paglabas namin, nakaabang na kaagad ang mga Head Hunters at dahil desperado nang magkatrabaho ang bawat isa sa amin, hindi na nagdalawang isip na sumama sa kanila. Sa Optum Health Care kami dinala ng mga Head Hunters na doon lamang din sa Technohub at may pinagawa pa sila sa amin bago sumalang sa Interview. Dahil nakakatuwang kahuntahan ang kasamahan naming si Cristina, nawala kahit paano ang dala-dalang kaba subalit biglang nagising nang tawagin na para sa Initial Interview.

^12W-S.Saktong sa Our Lady of Fatima University din nakapagtapos ang aking Interviewer kaya gumaan-gaan kahit paano ang loob subalit masyado itong arogante’t mataas pa ang standard kaya na-intimidate na ko, hindi na rin nakasagot ng maayos. Karamihan pa naman sa mga tanong na ibinabato sa akin, patungkol sa kanilang company samantalang ngayon ko nga lang narinig at nalaman ang Optum kaya ang resulta, nga-nga at hindi ako pinalad na makapasa, masyado kasing mataas ang expectation at medyo mayabang pa! Dahil parehas kami ni Abbie na hindi pinalad at si Cristina lamang muli ang nakapasa, umalis na lamang kami at umuwi pagkat pagabi na. Hindi man ako pinalad na magkaroon ng trabaho, walang dahilan upang sumuko at panghinaan ng loob pagkat naniniwala akong marami pang opurtunidad ang nakalaan para sa akin, di pa nahahanap. Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa’t pasasaan pa’t magkakatrabaho rin ako, tiwala lang!

November 17, 2018
Saturday
Year VI-321

^12W-T.Dahil medyo napagod sa kakabalik-panaod kakahanap ng trabaho, kumikislap na ang liwanag sa labas nang ako’y magising at bumangon na rin. Dahil hindi naman ako makapag-apply pagkat nataong Sabado, buhay katulong muli ang aking ganap at linis dito, linis ang doon ang napag-ukulan ng panahon habang walang ibang pinagkakaabalahan. Nang matapos sa gawaing bahay, saka lamang nilibang ang sarili sa mga naising gawin. Kinahapunan at dala na nababagot muli ng lagay, naisipan kong magkumpyuter. Wala pang balak ang isipang umuwi kaya tumungo pa ko sa bagong tirahan nina Cathy subalit tulog ito at sina Jaka lamang ang aking nadatnan. Wala rin si Ate Ging at hindi man lamang pinapatuloy ni Jaka kaya napagpasyahang umalis na lamang.

^12W-U.Saktong naghihingalo na rin ang liwanag nang makauwi ako’t dala ng kagutuman ay diretso kaagad sa paglamon ng nakahaing hapunan. Maya-maya pa at dahil nababagot ng lagay at madilim-dilim na sa labas, napagpasyahang manatili na lamang sa bahay at manuod ng Telebisyon. Habang sarap na sarap sa panunuod ay nayamot ng husto pagkat lubhang napakaligalig ni Kuya Al at sigaw pa nang sigaw. Ito namang sina Papa, pinapapatay na ang Telebisyon pagkat naiisturbo na si Mama sa pagtulog, kahit Alas-siete pa lamang. Nung una’y binalewala ko lamang ang kanilang sinasabi pagkat gusto kong mag-enjoy at naiintindihan naman ni Mama na maingay pa ng ganung oras subalit sadyang mapilit sina Papa.

^12W-V.Ayaw ko naman magalit sa akin si Papa at makadagdag pa sa kanyang konsumisyon kaya sumunod na lamang ako, kahit labag sa kalooban. Sobrang dismaya ko nang panahong iyon pagkat ngayon lamang muli ako nakanuod ng Telebisyon, hindi pa nila mapagbigyan at kinaiinis ko pa ang aking kapatid na saksakan sa ligalig kaya usok na usok ang ilong nang panahong iyon. Sa yamot ko, kahit dis-oras na ng gabi’y umalis muna ng bahay at nagtungo sa bahay ng kaibigan. Sa bahay nina Ate Bing ako nagtungo at kahit ugali nilang matulog ng maaga, saktong hindi pa sila nagsisipagtulog pagkatungtong ko’t tutok na tutok ang mata sa panunuod ng Telebisyon kaya nakinuod na ko.

^12W-W.Bukod sa amin ay may bisita pa ito at lubhang makulit ang mga anak nitong maliliit pa lamang kaya magulo ngunit masaya ang kanilang bahay. Maya-maya pa, itong si Ate Bing ay nag-ayang magbuo ng Jigsaw Puzzle. Batid kong mahina ang kukote sa paglalaro niyon subalit sumali pa rin ako sa pagbuo at anong hirap nga naman kahit may guide na. Nung una’y ganadong-ganado ako sa pagbuo subalit kalaunan ay umayaw na ko hanggang si Ate Bing na lamang ang mag-isang nagbubuo ng Puzzle at ang tiyaga nito. Elementary pa lamang ako nang huling nilaro iyon at sa tagal ba naman, nakaligtaan na ang technique sa pagbuo niyon kaya panis na panis kay Ate Bing. Napasarap ang pananatili ko sa kanila at panunuod na rin kaya hindi namalayang Alas-dyis na’t hindi na nahintay pang matapos ni Ate Bing ang pagbuo sa Jigsaw Puzzle. Pagkauwi’y hindi naman nakastigo nina Mama pagkat tulog na ang mga ito, buti na lamang.

November 18, 2018
Sunday
Year VI-322

^12W-X.Inabot nanaman ng pagputok ng liwanag nang ako’y magising na may saya’t nanatiling positibo sa kabila na puro kasawiang palad ang dumarating sa buhay. Pagkabangon at almusal ay gawaing bahay kaagad ang aking napagkaabalahan. Sa dami ng nawalisang alikabok na nagliliparan pa’y bahingin ako ng lubusan hanggang sa tumulo nanaman ang uhog. Bahagyang nabawasan ang tinataglay kong lakas matapos ang gawaing bahay kaya nagpahinga muna ako. Kinahapunan nang ayain ako ni Aling Pammy, kasama pa ang mga kaanib nito na sumama sa kanilang Church. Nang una’y medyo nag-aalangan akong sumama’t tinatamad pa pagkat maalinsangan ang panahon subalit patungkol naman sa Panginoon ang pupuntahan namin kaya sumama na ko.

^12W-Y.Bukod sa akin ay may inakay pang mga itong iba kaya marami kami, wala pang service kaya nahirapan halos sa pagsakay ng Tricycle. Nakaalis din naman kaagad kami at pagkarating sa Church na sinasabi nila, manlaki ang mata ko pagkat matayog at malaki at may beranda pa sa bandang gilid. Gaya nina Pastora Anna, mga Born-Again din sila at magkahalong tuwa at gulat ang aking natamo pagkat marami-rami ang mga nagsipagdalo at may dumarating pa habang hindi pa nagsisimula ang kanilang Worship. Sa aking pakiwari, tila dumarami na nga ang mga taong umaanib sa Born-Again at parami na rin nang parami ang mga kaibigan na sumasali sa ganong relihiyon kaya naeenganyo nang umanib at maging active participant sa nasabing relihiyon.

^12W-Z.Masaya naman kasi sa Born-Again pagkat malaya kang nakakasigaw kung ano ang nasa loob at maglulundag-palakpak sa tuwing Worship at bukod pa roon, binibigyan ka nila ng pagkakataong upang magsalita at ibahagi ang mga karanasan mo at magpasalamat na rin sa maykapal, hindi tulad sa Katoliko na pari lang ang magsasalita’t maayos naman ang mga awitin subalit boring at aantukin ka pa, sa Born-again, very live ang kanilang awitin. Nagsisisi talaga ako kung bakit hindi ito itinuloy, di sana’y limang taon na kong nasa ganung relihiyon. Kung tutuusin nga’y ayaw nilang matawag na relihiyon ang kinabibilangan nilang Born-Again pagkat sa Diyos lamang sila naniniwala sa halip na sa mga relihiyon. Ilang sandali pa nang magsimula ang Worship at grabe, para lang akong nanunuod ng Concert habang sabay-sabay na umaawit at umiindayog.

^12X-A.Ang saya-saya talaga at damang-dama mo pa ang debosyon sa pagsamba sa panginoon at pakiwaring naririyan lamang siya. Matapos ang malakonsiyerto na Worship, saka pa lamang nagsimulang magsalita ang kanilang Pastor. Bago magtapos ang kanilang Sunday Mass, nagkaroon muna ng selebrasyon dahil kaarawan ng kanilang Pastor. Saktong kumagat na ang dilim kaya hindi ko na nahintay pang matapos ang kanilang Birthday Party at napagpasyahang umuwi na. Umuwi akong may kagaanan ang kalooban at marahil ay ganito ang magiging pakiramdam kapag inilalapit mo ang loob sa panginoon. Sa gutom ay diretso ako sa paglamon pagkauwi’t nuod ng telebisyon. May kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahang matulog.

November 19, 2018
Monday
Year VI-323

^12X-B.Gugulin nanaman ang itong panibagong araw na dumating para maghanap ng trabaho’t nananalig na nawa’y magkaroon na ng trabaho, nang sa ganon ay magkaroon na ng kakayanang makatindig sa sariling paa’t makatulong pa sa pamilya. Dahil sa may EDSA-Centris kami magtatagpo-tagpo, dakong Alas-nuebe nang dumako ako roon. Saktong wala pa sina Abbie pagkatungo roon kaya as usual, maghihintay nanaman ako at baka matagal-tagal pa nga pagkat may kabagalan pa naman ang mga iyon sa pagkilos. Habang bantay-sarado ako sa pag-aabang sa kanila na halos mainip na nga, may isang estrangherang biglang lumapit sa akin at kinausap. Head Hunter pala ito’t panay udyok sa akin na sumama sa kanilang kumpanya upang mag-apply subalit tumanggi ako pagkat may hinihintay kasi’t mahirap na rin, baka sindikato pala ito ng masasamang loob.

^12X-C.Isang oras na ang nakakaraan subalit wala pa rin sila, hindi naman ako naiinip pagkat panay entertain at alok sa akin ang Head Hunters at sa mga sinasabi nito, mukhang maganda ngang magtrabaho sa kanilang kumpanya’t may training pa kahit bumagsak ka sa mga interview subalit di ako pasilaw at kailangan talagang maging Vigilant. Ilang sandali pa nang sa wakas ay dumating na rin sina Abbie at sa halip na si Gem ay ang kaibigan nitongLhea ang kasama at kaagad na kaming dumeretso sa sinasabing kumpanya na aming aaplayan. Laking gulat ko pagkat sa Alorica pala kami mag-a-apply at hindi ko akalaing makakatungtong muli roon. Sa pangalawang pagkakataon na pag-a-apply ko roon ay nawa’y palarin na.

^12X-D.May pinagawa pa sila sa amin at maya-maya pa, tinawag na kami para sa Job Interview. Wala pa ring pagbabago pagkat Group Interview pa rin ang uri ng kanilang initial interview kaya dumadagundong muli ang kaba sa dibdib. Sa totoo lamang ay hindi ako makasagot ng maayos kapag may kasama pang iba dulot ng pagkailang at iyon ang pinakaayawan ko sa Interview subalit ano pa nga ba ang magagawa. Kung sino ang nag-interview sa akin nung nakaraan, siya pa rin an gaming Interviewer kaya laking gulat ko pagkat natatandaan pa niya ko, sa kabila na marami nang applicant itong nakakasalamuha. Dahil hirap akong magsalita ng English at idagdag pa ang pagkailang sa mga kasamahan, ang resulta’y ligwak ako sa Initial Interview maging si Abbie at Lhea, paano naman din kasi ang mga tanungan, parang Miss Q and A na’t aakalaing sumasalang ka na sa Final Interview, kainis ang din ang mga sagot ko.

^12X-E.Pagkalabas namin ay saktong naroroon na si Gem na nakapila. Ayaw namin masayang ang oras kaya sa halip na hintayin pa itong matapos sa Initial Interview, tumungo na kami sa ibang company. Sa Convergys naman kami sunod na nagtungo’t biglang umurong sina Abbie nang malamang wala palang Non-Voice o Chat Support sa kanilang Call Center, paano bukod sa akin ay hirap din silang magsalita ng English at tipong mano-nosebleed ka talaga. Ayos lang naman sa akin kung wala silang Non-Voice, mahahasa naman ang Communication Skills ko kapag tumaga-tagal subalit umayaw na rin pagkat wala nang kasama’t bumaba na rin ang kumpiyansa sa sarili.

^12X-F.Dahil kapwa gutom na ang isa’t isa sa amin, kumain muna kami. Hindi sana ako kakain pagkat nagtitpid subalit hindi na kaya ang gutom at nahihilo na rin kaya hindi na nakatiis pang tsumibog at sa susyaling restaurant pa. Balak pa sana namin mag-apply sa iba subalit dahil pagod na ang mga kasama, umalis na kami. Bago umuwi ay naisipan ko munang mag-apply sa iba’t ibang schools. Kung kailan pauwi na ko’y saktong nakasalubong si Ate Charm bitbit ang supling nito. Dahil matagal nang hindi nagkikita magkaklase’t kaibigan, napatigil muna sa paglalakad at kamustahan kaming dalawa. Napapasarap an gaming usapan kaya di namamalayang maraming minute na pala ang nakakaraan. Kinagabihan ay biglang namayani ang tuwa sa dibdib nang biglang may tumawag at nag-text sa akin na taga-Concentrix at sinabing magkakaroon raw kami ng Training bukas. Mukhang unti-unti nang nagkakabunga ang pagkukumahog ko na makahanap ng trabaho at nabubuhayan ng loob. Dulot ng pagkasabik, hindi tuloy ako makatulog. 

November 20, 2018
Tuesday
Year VI-324

^12X-G.Dahil bandang madaling-araw na nakatulog, tinanghali na sa paggising. Maigi na lamang, mga bandang Alas-dose pa ang aming training kaya hindi ko naman kinailangan magmadali at dahil mag-a-apply pa ko, bandang Alas-nuebe nang umalis na ko ng bahay. Sa FEU-Diliman ko naisipang mag-apply at pagkalapag ng aking yapak ay manlaki ang mata sa gulat pagkat napakalakawak ng kanilang field at aakalain mong hindi ito isang unibersidad kundi Golf-area at walang gaanong katao-tao. Habang papalapit ako sa Campus ay doon pa lamang tumambad ang mga estudyante’t kaagad nang tinungo ang kanilang HR Department upang magpasa ng Resume. Dahil malapit nang sumapit ang Alas-onse nang makaapak doon at medyo nagmamadali rin ako, nang makapagpasa ng resume at makausap ang kanilang HR, mabilis pa sa guhit ng kidlat ang pag-alis ko roon.

^12X-H.Minalas lamang ng lagay pagkat nagmamadali na nga, huwag lang mahuli sa aming training, hindi inasahang maiipit pa sa trapik at pambihirang buhay naman ito, masyadong pahamak ang trapik para sa mga taong may mahalagang lakad kaya ang resulta, minuto na lamang ang bibilangin bago sumapit ang Alas-dose nang makarating ako saEmerson Building na katapat lamang ng SM North EDSA. Sa kagustuhang makahabol sa training, paspasan na sa paglalakad na halos tumakbo na nga at magkandahingal-hingal na dulot ng pagmamadali. Dahil hindi ko gasinong kabisado ang patungo sa Concentrix Center, lagpas Alas-dose nang makatungtong ako kung saan isasagawa ang aming training subalit mga kapwa ko trainee pa lamang ang nadatnan at saktong wala pa an gaming trainor kaya nakahinga ng maluwag at tamang kwentuhan at pakilala muna sa isa’t isa an gaming ginawa.

^12X-I.Ilang sandali pa nang dumating ang aming trainor na si Sir Paolo at saka pa lamang nagsimula ang aming training. Kahit English ang gamit nitong salita pagkat Call Center an gaming pinapasukan, hindi naman dinudugo ang ilong sa kakaunawa pagkat malinaw at simple lamang ang mga words na kanyang ginagamit, hindi tulad ng iba na pagkahusay-husay ngang magsalita ng English, wala naman substance ang nilalaman ng kanilang sentence at napapakunot ka na lamang ng noo sa mga ganung klaseng tao. Bukod pa roon ay ramdam ko na mabait ito at maunawain kaya hindi nakaka-intimidate habang kaharap ito. Itinuro niya sa amin ang policy ng kanilang Company at matapos ay paraan ngpaggamit ng kanilang assessment na SVAR at kung paano sumagot nito.

^12X-J.Habang itinuturo ni Sir Paolo ang patungkol sa SVAR ay napapaisip na hindi nga ganung kadali sumagot doon pagkat bukod sa kailangang malinaw at malakas ang iyong boses, kailangan ay confident rin at hindi tunog kabado para makasungkit ng nagningning na marka at makapasa. Bukod pa roon ay kailangan pa fluent na fluent magsalita ng English at walang hinto-hinto. Nakakatuwa magturo si Sir Paolo kaya enjoyable naman kahit papaano ang aming training at nakakabawas din ng kaba para sa nalalapit naming assessment. Matapos ituro ng aming trainor ang pagkahirap-hirap na SVAR, nagkaroon kami ng exercises at isa-isang tinawag upang sumubok. Sa unang bahagi, madali lamang pagkat babasahin mo lang naman ang mga nakapresintang sentence at mataas ang kumpiyansang makakakuha ng mataas subalit pagdating sa pangalawang bahagi, ito na yung uulitin moa ng bawat pangungusap na bibigkasin.

^12X-K.May pagka-slang pa naman ang pagkakasabi at masyado pang mahaba kaya hindi magawa ng lubusan at ang ilang sa amin, kundi mag-iimbento sa hindi sinasadya, nabubulol na. Lalo pang humirap pagdating na sa kahuli-hulihang bahagi pagkat required ka na magsalita at ipapaliwanag ang topic na naibigay sa’yo sa loob lamang ng humigit kumulang isang minute at iyon ay English pa na kailangang ay walang Dead Air kaya umiral na ang kaba sa dibdib. Karamihan sa amin, halos duguin na ang ilong habang nagsasalita’t kanda-utal-utal na rin at nang ako na’y lakas loob na ipinaliwanag kung anuman topic ang na-assign, kahit hirap na hirap at wala nang pakialam kung pagtawanan at anumang sabihin nila basta may nasasabi ako. Sa una. Ayos pa’t nakakaya kong magsalita ng Straight English subalit nang kalaunan ay bigla na lamang ako nablangko hanggang sa wala nang masabi’t natapos ang binigay na oras.

^12X-L.Sa pangkalahatan ay naging napasaya ng aming training at bukod sa marami kaming natutuhan, di lamang patungkol sa paggamit ng SVAR, nagkaroon din ng bagong kaibigan. Tamang kwentuhan at pakilala na rin sa mga kasamahang trainee habang di pa kami natatawag para sa assessment. Sa dami ng aplikanteng kailangan sumailalim sa kanilang SVAR Assessment, inabot na kami ng gabi sa paghihintay. Maigi na lamang, masayang kausap sina Ate Rochelle, Flor, Grace (Correa) at Abbie na kapwa aplikante kaya di naman nainip sa kahihintay, iyon nga lang ay kumakalam na ang Sikmura pagkat kanina pa walang kain. Ganito pala sa kanilang company, masyadong matagal ang proseso. Bandang Alas-otso na ng gabi kami natawag para assessment at kahit dumaan na sa training ay nahirapan pa rin sa pagsagot at nagkaroon pa ng aberya bago magsimula ang assessment pagkat di gumagana ang telepono na aking gagamitin kaya ang resulta’y tumugal pa ko.

^12X-M.Matapos ang SVAR Assessment ay tumatadyak na ang kaba’t pasidhi pa nang pasighi habang napipinto nang lumabas ang resulta’t nang tawagin kami, pagkadismaya ang aking tinamo pagkat hindi nakapasa sa assessment at isa lamang sa aming mga trainee ang nakapasa kaya hindi nakaabot pa para sa Final Interview. Sadyang napakailap ngang magkaroon ng trabaho subalit hindi naman nalulungkot at nawawalan ng pag-asa pagkat mahabagin ang panginoon at makakamit ang trabahong nararapat sa akin. Naging masaya pa rin naman ang araw na ito dahil maraming nakasama sa pag-uwi’t nagkaroon ng bagong kaibigan na ramdam ng sarili na tanggap bilang ako. Isa na marahil ang araw na ito sa hindi malilimutan.

November 21, 2018
Wednesday
Year VI-325

^12X-N.Dulot ng matinding pagod na tinamo kahapon sa pag-a-apply at training sa Concentrix na hindi naman pinalad na makuha, kahit buong magdamag nang natulog ay pakiwaring pagod pa rin at tinanghali na sa paggising. Balak ko sanang ilaan muli ang araw na ito sa paghahanap ng trabaho, kaso pagkahapo ang pumipigil at baka magkasakit kung patuloy na inabuso ang katawan kaya pahinga muna ako. Pagkaalmusal at kahit pagod kung simpleng gawaing lang naman, gawaing bahay ang aking inatupag. Nang makapagwalis-walis at punas ng sahig na nanggigitata sa kaitiman, pagsusulat naman ng kwento ang sunod na pinagkaabalahan para tanggal pagkabagot. Hanggang kailan kaya iikot ang buhay ko na nasa bahay lamang at naghihintay ng grasya na hindi naman galing sa sariling pawis.

^12X-O.Sana nga’y dumating na ang panahon na ako naman ang maghahatid ng grasya sa pamilya sa pang-araw-araw at hindi na kailangang umasa sa kanila, bukod pa roon ay may kakayahan nang tumintig sa sariling paa’t natutugunan ang sariling pangangailangan nang galing sa sariling pagsiskap. Kay ilap nga naman ng trabaho sa akin na tipong wala naman nangyayari sa kabila ng iyong pagkukumahog subalit naniniwala akong tiyaga lamang ang kailangan at lakas ng loob. Tama ang kasabihang, hanggang may buhay, may pag-asa at iyon ang pinanghahawakan ko sa ngayon kaya walang dahilan upang panghinaan ng loob at sumuko.

^12X-P.Nang magsawa’t wala na rin maisip na idudugtong sa kwento, tutok muli ang mata sa panunuod ng telebisyon at masaya’t naging kakwela-kwela pa ang araw dahil sa Showtime. Dahil pagod at wala pang gagawin, diretso beauty rest ako matapos manuod ng telebisyon at sarap nga matulog sa panahong napakalibre sa’yo ng bawat oras na dumarating pagkat wala nang poproblemahin pa. Kinagabihan, pagsusulat muli ng kwento ang aking inatupag. Nang tamaan ng antok sa mga mata, ano pa nga ba ang gagawin kundi ihimlay ang sarili sa kama. 

November 22, 2018
Thursday
Year VI-326

^12X-Q.Gising na ang lahat sa mga kasamahan sa bahay maliban sa akin na hanggang sa mga oras na iyon ay sarap na sarap pa rin sa paghilata pagkat may kalamigan ang panahon at sa katunayan nga’y katamad ang bumangon subalit umaga na’t kailangan nang awatin ang sarili sa paghilata pagkat may may mga bagay pang dapat asikasuhin. Pagkabangon at lamon ng agahan, sa bait kong anak ay tinulungan ko muna sina Mama sa paglalaba bago atupagin ang sariling naisin at halos mabalatan na ang palad sa kakakuskos ng sangkatutak na damit. Nang matapos sina Mama sa paglalaba, ako naman ang naglaba. Matapos maglaba, pagsusulat muli ng nobela ang aking inatupag.

^12X-R.Wala talaga akong magawa’t napapanis lamang ang laway pagkat wala namang kumakausap kaya itinuon na lamang ang sarili sa pagsusulat at sarap nga naman magsulat pagkat lahat ng iyong saloobin at pananaw sa buhay ay malayang nailalabas. Maya-maya pa, tamang tutok muli ang mata sa panunuod ng telebisyon. Kinahapunan at dahil nababagot ng lagay, paglalakwatsa muli ang aking inatupag at sa bahay ng Auntie Cleng naisipang dumayo. Sa tagal kong di nakakapunta sa kanila na halos apat na taon na rin, ang dami nang pinagbago sa kanila sapagkat mas malawak ang kanilang bakuran maging tirahan at bukod pa roon, anim na ang supling ng Auntie Cleng kaya maging ang pamilya’y lubhang malawak at ang saya marahil nina Samantha pagkat maraming silang magkakapatid. Tamang kwentuhan at usap lamang kami ng Tita’t nakakalibang itong kausap.

^12X-S.Kung kailan paalis na ko ang pagdating naman ni Addie at nakakatuwang bata pagkat nakuha pang magmano sa akin, samantalang magpinsan lamang kami’t sa kabila na madaming anak si Tita Cleng, maayos pa rin nitong natutukan at napapalaki ang mga anak nang may magandang asal at katuwa ang ganung klaseng ina na hindi pabaya sa mga anak. Wala pang balak ang isipang umuwi kaya nagtungo muna sa Computer shop. Dahil medyo nasarap-sarapan ako kahit wala naman kasama, inabot na ng pagkagat ng dilim sa pag-uwi’t diretso lamon ng nakahaing hapunan. Hanggang kailan kaya ako mananatiling palamunin at nawa’y dumating ang panahon na ako naman ang magpapalamon sa kanila at higit pa sa pagkaing aking nilalasap sa pang-araw-araw. Dahil may lakad muli kinabukasan, maaga akong natulog.

November 23, 2018
Friday
Year VI-327

^12X-T.Kahit ibig kong maagang magising na tipong tulog pa ang lahat maging ang bukangliwayway ay inabutan pa rin ng liwanag sa paggising pagkat nasarapan sa pagtulog. Saktong wala na sina Mama at Papa pagkabangon ko’t wala naman silang iniwang pera panggastos sa pag-a-apply kaya nag-aalangan na tuloy ako. Hanggang kalaunan ay nahagip ng aking paningin ang perang nakatambad sa may divider at nagningning agad ang mata ko. Sa una’y medyo nag-aalangang dekwatin pagkat batid na hindi sa akin iyon subalit sobrang nangangailangan ako kaya lakas loob nang inumit at ibabalik naman mamaya kapag nakahingi na ng pera kina Mama. Habang abala ako sa pamamalantsa’y bigla na lamang nag-react ang ate’t sinabing nawawala ang pera niya. Gulat ang namayani sa dibdib pagkat di akalaing siya pala ang nagmamay-ari ng perang aking inumit at sa takot na magkaroon muli ng alitan sa pagitan naming, tikom ang aking bibig.

^12X-U.Batid ko ang ugali nun at katakot-takot na katarayan ang ipapamalas kapag nalaman nitong ako ang kumuha ng pera na siyang hindi ibig maganap pagkat ayaw kong masira ang magandang araw na aking iniingat-ingatan. Kung kailan paalis na ko ang pagdating naman ni Mama at kaagad akong tinanong kung ako baa ng kumuha ng pera ng ate. Ayaw ko nang magsinungaling pa kaya kahit batid ang magiging reaksyon ng ate’y lakas loob nang umamin. Hindi nga ko nagkamali sa inaakala’t harapang kinompronta ng ate. Kung hindi lamang nila nakalimutang mag-iwan ng perang bigay ng Tita Susan para sa akin, hindi ko naman gagawin iyon at hindi hahantong sa ganun. Ayaw ko nang lumaki pa ang gulo kaya itinigil na ang paninisi’t itinuon ang sarili sa pagbibihis pagkat wala naman magandang patutunguhan ang pag-uusap na nagbabadya nang umatikabo.

^12X-V.Kung kailan paalis na talaga ako ng bahay ay biglang napurnada ang lakad nang tumawag ang taga-Court of Appealskay Papa at sinabing kailangan nitong magtungo roon. Dahil nahihirapan nang makakita si Papa dulot na lumalala na ang kanyang Katarata’y isinantabi muna ang balaking sumama kina Abbie sa paghahanap ng trabaho upang samahan ito. Kainis lamang pagkat kung kailan nakapagpasya na ko’t nakapagpaalam na rin kina Abbie ay biglang sinabi ni Papa na sa Lunes na lamang ito pupunta. Sa totoo lamang ay labis akong nalalabuan sa kanilang desisyon pagkat magulo na tila dinaig pa ang diresksyon ng bagyo subalit ano pa nga bang gagawin kundi unawain at respetuhin ang desisyon ni Papa pagkat kakagaling lamang nila ng Hospital at pagod.

^12X-W.Sa halip na manatili na lamang sa bahay ay itinuloy ko pa rin ang lakad subalit naiba na ang balak at sa halip na magtungo ako ng Cubao upang katagpuin ang mga kasamahan sa pag-a-apply ay nagtungo na lamang ako ng School upang kumuha ng panibagong Transcript of Record. Pagkatungtong sa may Registrar ay namutawi ang tuwa mukha pagkat hindi gasinong kahaba ang pila subalit dahil sa Sistema nila, ianabot na ng isang oras subalit hindi pa nakakapasok ng Registrar at abot-langit ang aking pagtataka. Iyon pala, umalis ang aking Evaluator at nang mabatid ay hindi na nag-aksaya pa ng oras sa paghihintay at naisipang mamaya na lamang pumila. Nagtungo muna ako sa SM Fairview at doon na rin naisipang mananghalian.

^12X-X.Matapos tsumibog ay tamang paglilibot lamang ako’t habang mag-isang paduli-duli sa mall ay may isang estrangherang biglang lumapit sa akin. Isa pala itong head hunters at inaalok ng trabaho. Sasama na sana ako subalit nang malamang Call Center muli ang kanilang inaalok, nawalan na ko ng gana. Nagdahilan ako para tantanan na nila subalit sadya silang mapilit kaya pinagbigyan ko na lamang at nang makapag-register sa kanilang form, tahasan ko silang tinakasan pagkat wala pa naman talaga akong balak mag-apply as Call Center. Hindi ko talaga pangarap pumasok sa ganung klaseng trabaho subalit dahil sa hirap nga namang makahanap ng trabaho, mukhang mapipilitan ako. Pagkauwi ng bahay at sa pagod, diretso pahinga ako. Pagsapit muli ng gabi ay panunuod ng telebisyon ang aking pinagkalibangan at nang tamaan ng antok ay wala nang ano-ano pang natulog.  

November 24, 2018
Saturday
Year VI-328

^12X-Y.Ang bilis nga naman ng panahon pagkat Sabado nanaman pala’t nasa huling buwan na ng taon sa susunod na linggo. Namamayani na ang kaingayan sa labas dulot ng kapit-bahay naming Tsismosa na hindi mabilang-bilang sa dami’t mga tsikiting na kaaga-aga’y aktibo na sa paglalaro. Ibig ko pa talagang matulog pagkat maaga pa subalit hindi naman magawa kaya napagpasyahan nang bumangon at mag-almusal. Dala na nababagot muli ng lagay, pagsusulat ng kwento ang aking inatupag. Habang abala ako sa pagsusulat ng hindi matapos-tapos na nobela ang pagdating naman ni Auntie Andrea kaya ang bahay na taimtim at payapa, biglang nagkabuhay dahil sa kanya’t hindi pa maubus-ubusan ng istorya. Tuloy lamang ako sa pagsusulat habang natalak ang Auntie Andrea at sa totoo lamang ay di maiwasan ang mabulahaw, hirap tuloy makapag-concentrate sa ginagawa.

^12X-Z.Buong umaga’y tanging pagsusulat lamang ng kwento ang inatupag at hindi ko malaman sa sarili kung bakit simula pagkabata’y mas mahilig ako magsulat kaysa magbasa. Sana, sa bawat pagsulat ko ng mga letra at salita ang magdala sa akin sa katagumpayan. Sa panahong nananatiling walang trabaho, sa hirap ba naman kasi’t hindi pa basta-basta, napapaisip na kung pasukin ko na lamang kaya ang larangan ng mga manunulat pagkat batid kong may umaasenso sa pagiging JournalistoWriter, kaso di ko naman alam kung papaano at saan magsisimula. Kung anumang landas ang napili ng puso para tahakin, Diyos na ang bahala sa akin at tiwalang patuloy na gagabayan sa aking mga hakbangin.

^12Y-A.Sa sobrang abala ko sa pagsusulat kapag medyo sinisipag at ginaganahan pa ng lagay, walang kamalay-malay ang ulirat na tanghaling tapat na pala, nanalaytay muli ang kaligayahan ng Sikmura pagkat malalamnan muli ng pagkain. Matapos mananghalian, pokus naman ako sa panunuod ng telebisyon at labis talagang naaaliw sa bawat kandidatang kabaro ko na sumasali sa patimpalak na kung tawagin ay Miss Q and A pagkat kabog na kabog ang kanilang mga Intro at palong-palo ang bawat kasuotan na tila ayaw magpatalo’t patalbugan ang bawat isa sa kanila. Hindi ko tuloy maiwasan ang mainggit at ma-inspired na rin at kung saanman sila ngayon, nawa’y marating ko kung anuman ang kanilang kinatatayuan at sarap marahil sa buhay kapag nanalo ka’t hinihirang na reyna.

^12Y-B.Paghataw ng hapon, ibig ng isip na ako’y maglakwatsa’t bumisita sa mga kaibigan subalit pumipigil ang katamaran sa dibdib. Ganoon naman palagi, ako madalas ang dumadalaw kahit ni minsan ay di nila magawang bisitahin subalit ayos lamang at mas maigi nang ako ang bumibisita pagkat walang maipapakain kung sakaling bumisita sila’t nakakahiya. Mabuti pa ang mga kaibigan ko, sa bawat gawi sa kanilang bahay ay may pagkaing handang ialay sa akin, kaya naman pagkabusog ang tinatamo sa tuwing napapagawi. Pagkagat ng gabi ang pamamayani muli ng kaingayan sa labas dulot naman ng mga tambay at ang nakakainis pa sa kanila, mag-uusap na lamang, kailangan malakas at pasigaw pa, may kalakip pang mura sa bawat simula ng kanilang pagsasalita kaya naman yamot na yamot ako’t ibig silang palayasin.

^12Y-C.Sinisikap ko na ngang huwag silang ialintana, kaso sa lakas ng kanilang mga boses, di maiwasan marinig ang pagiging ugaling kanto nila. Sa totoo lamang, karamihan talaga sa mga taong hindi o mababa ang napag-aralan, mga bastos at walang modo, samantalang ang mga taong nakapagtapos o mataas ang napag-aralan, mayayabang at hindi na marunong lumingon sa mga taong nagpaaral sa kanila pagkat masyado nang mapagmataas, nagagawa na ring mang-alipusta ng kapwa na akala’y malayo na ang narating. Pagpalain nawa ng Diyos ang mga taong bukod sa nakapagtapos, may ginintuang kalooban sa mga kapwa, maging sa mga taong patuloy na nagsusumikap kahit pakiwari ng kanilang isipan na imposible dulot ng kahirapan. 

November 25, 2018
Sunday
Year VI-329

^12Y-D. Inabot nanaman ako ng liwanag sa paggising, sa lamig ba naman kasi ng panahon na kahit sino’y mapapasarap ang tulog at tatamarin pang bumangon. Nakakatamad man bumangon at gustuhin na lamang na matulog at humilata sa maghapon, kaso kailangan ko nang bumangon pagkat may nakalaan pang mga bagay na dapat asikasuhin. Pagkaalmusal, diretso muli ako sa gawaing bahay. Habang wala pang trabaho, heto muna ako na astang yaya, sanay naman ako sa ganitong gawain at naniniwala ako na ang mga taong binababa ang sarili’t marunong mapagkumbaba, iniaangat ng Diyos kaya huwag mahiya kung isa ka lamang hamak na Yaya o Janitor pagkat darating ang panahon na kayo naman ang angat at mamayagpag sa kanila.

^12Y-E. Kaya ayos lamang kung ganito muna ako sa ngayon pagkat tiwalang may patutunguhan ang lahat ng aking pagtitiis. Nang makapagwalis-walis at punas sa loob ng bahay at dahil tapos na ang responsibilidad bilang Yaya na mukha nang buwaya dulot ng Stress, pagsusulat naman ng kwento ang aking inasikaso. Anong ingay sa labas at mas maingay pa kahapon pagkat may kapit-bahay na nagdiriwang ng kaarawan at kung sila’y magpatugtog, parang sila lamang ang tao’t hindi na inalintana ang mga taong rinding-rindi na gaya namin. Hindi mo naman sila maaaring pagsabihan pagkat ayaw mo namang makasira sa kanila selebrasyon at happiness kaya tiis-tiis na lamang at gumawa ng paraan upang hindi tuluyang mabingi dulot ng pagkarindi.

^12Y-F. Ugali talaga ng aming kapit-bahay na idaos ang kaarawan sa pagpapatugtong, pagkakaraoke at pag-imbita ng mga bisita maging mga kalapit nilang bahay samantalang kami, simple lamang at sa paghahanda na lamang idinadaan ang pagdaraos ng kaarawan. Nakakainggit man kung iisipin subalit sila ang dapat maiingit sa amin pagkat may ugali kami ng pagiging matipid at hindi basta-basta nilulustay ang kwarta. Wala naman masama sa paggasta ng pera para sa pagsasaya subalit dapat din isipin ang para sa pangangailangan nila kinabukasan. Karamihan pa naman dito sa amin at hindi naman din sa nagmamayabang, mas may kaya pa kami kumpara sa kanila subalit sila pa ang mahilig mag-celebrate at bongga pa, nakukuha pang mag-inom-inom kaya ang Ending kapag nasobrahan, rambol.

^12Y-G. Hindi ko talaga lubusang mawari ang lugar na aming kinabibilangan pagkat maingay na nga, magulo pa’t dinaig pa ang Squatters Area. Kinahapunan at dahil hindi ko na matiis pa ang namamayaning ingay dulot ng Birthday Party kuno ng aming kapit-bahay, umalis muna ako’t naisipang magkumpyuter. Pahingalo na ang gabi nang makauwi ako’t wala pa ring pagbabago sa lugar naming napakaingay kanina pang umaga’t sumidhi pa nga pagkat kanina, karaoke lamang, subalit sa mga oras na iyon ay Disco na’t nagkakasiyahan na nila sa saliw ng musika. Hindi na tuloy maulinig ang aking pinapanuod dulot na namamayagpag ang ingay at sa totoo lamang, kaunting-kaunti na lamang ay mawawasak na ang Eardrum ko, paano ba naman kasi ang Sound System nila, nakaharap sa amin kaya naman dinig na dinig at dama mo ang pagdagundong ng dibdib sa lakas ng ugong ng tugtog. Saka lamang tuluyang tumahimik ang Mundo namin pagsapit ng Alas-dyis at maigi na lamang, may ganon kaming ordinansa dahil kung hindi, malamang ay magdamag na hindi makakatulog pagkat karamihan pa naman sa aming mga kapit-bahay ay walang pakundangan sa pagpapatugtog. 

November 26, 2018
Monday
Year VI-330

^12Y-H.Gustong-gusto ko pa talagang matulog at ihalata ng husay ang sarili sa kama pagkat antok na antok pa subalit kailangan ko nang bumangon pagkat sasamahan pa si Papa sa pagtungo sa Court of Appeals. Sa kabila na tila malabo pang makuha ni Papa ang Retirement Fee sa ngayon ay natutuwa pa rin at dapat na may ipagpasalamat pagkat may matatanggap na siyang pera mula saVoucher. Sa pangyayaring iyon ay tila nagpaparamdam na ang grasya sa amin at nawa’y magtuloy-tuloy na nga ito. Mga bandang Alas-dyis nang makarating kami ni Papa sa Court of Appeals at hindi akalaing makakatungtong muli sa Personnel Office kaya mainit nila akong sinalubong at kinamusta na rin. Sayang nga lang pagkat wala roon si Ma’am Carmen, wala tuloy kapalitan ng kuro-kuro habang aligaga si Papa sa pag-asikaso ng mga papeles. Nagkaroon lamang ng kaunting problema pagkat nagkaiba-iba raw ang pirma ni Papa at kailangan magkakapareho ito para ma-verify ng Landbank na sa kanya nga ang dokumentong ito.

^12Y-I.Dahil hirap nang makapirma si Papa dulot na patuloy ang paglabo ng mata nito, ako na ang pinagpirma ni Ma’am Weng. Hindi ko agad makuha-kuha ang pirma ni Papa kaya natagalan pa ko’t nakailang ulit nang subok hanggang si Ma’am Weng na lamang ang magpirma gamit ang pirma ni Papa pagkat gayang-gaya nito ang paraan ng pagpirma ni Papa at nakakamangha. Matapos pirmahan ni Ma’am Weng ang papeles ni Papa, tumungo naman kami sa Accounting Area. Marami pang pinagdaanan ang papeles bago namin ipapirma sa Budget Division subalit kung kailan malapit na kaming matapos sa pagpapapirma, bigla naman umalis si Attorney Marigomen, kaya kinailangan pa tuloy namin maghintay para mapirmahan nito.

^12Y-J.Saktong inabot na kami ng Lunch Break at gutom na rin ang bawat isa kaya kumain muna kami. Sa Goldilucks, doon sa Robinson Galleria namin naisipan mananghalian at nakakatuwa dahil hindi akalaing makaka-bonding muli si Papa sa kainan at sa kabila na marami na itong taglay na sakit, hiling ko lang sa darating na Pasko na makasama pa naming siya ng matagal o di kaya mas mauna na lamang sa kanya. Sa tindi ng namamayaning gutom at masibang nilalang pa, nakaapat na buong kanin ako’t halos di na makakilos dulot ng kabusugan matapos lumamon ng sandamukal. Pagkabalik namin ng Court of Appeals ay saktong nakasalubong namin ang isang staff na taga-Budget Division at laking tuwa na siya nang bahalang umasikaso hanggang sa tuluyan na nga itong nalagdaan ni Attorney Marigomen at pagpoproseso na lamang mula sa Budget Division ang kailangan.

^12Y-K.Ilang sandali pa’t nang maibigay na kay Papa ang tseke mula sa Voucher, kaagad na kaming umalis. Bago umuwi’y tumungo muna kami ng Landbank upang i-claim ang pera’t nakakatuwa dahil may gastusin na sa pang-araw-araw na hindi na kailangan ng tulong ng kahit sinong kamag-anak subalit panandalian lamang iyon at nagpapasalamat sa maykapal sa biyayang nakamtan namin ngayong araw. Dahil limpak-limpak ang natamong kwarta, walang ano-anong nag-grocery pagkakuha ng pera’t ugali talaga nating mga pinoy na gumastos sa tuwing sumesweldo o nakakatanggap sa halip na ipunin. Sa pagod ay diretso pahinga ako pagkatungtong muli ng tahahan. Kinagabihan ay nag-umapaw ang pagkayamot sa kapatid kong may kapansanan pagkat lubhang maligalig habang humaling sa panunuod ng Telebisyon.

^12Y-L.Ang ganda pa naman ng aking pinapanuod subalit napupurnada dulot ng pagkasumpong ng kapatid at naiisturbo na sina Mama sa pagtulog. Ayaw ko nang sumiklab muli ang gulo at magkaproblema pagkat hanggang ngayon ay hirap pa rin makuha ni Mama ang pagtulog kaya minabuting patayin na lamang ang pinapanuod, labag man sa kalooban. Pinatay ko na ang Telebisyon subalit nanatiling maligalig ang Kuya Al at nakukuha pang magsisigaw-sigaw. Hindi namin malaman ang ibig nito at dala na todo na ang init ng ulo, nagawa na itong pagbuhatan ng kamay at nahataw ng walis sa mismong maselang katawan.

^12Y-M.Mangiwi-ngiwi ito sa sakit na tinamo’t laking pagsisi sa nagawa kaya gumawa ng paraan para maibsan ang sakit na aking likha. Si Mama naman patulog na sana, bigla akong kinompronta’t sa totoo lamang, ang gulo-gulo naming magpapamilya pagkat may mga araw na namumuo ang tensyon. Napaiyak na lamang ako pagkat nakakapagod nang umunawa, mag-adjust sa mga kapwang hindi ka naman maunawaan at ma-appreciate. Hanggang kailan kaya ako makakapag-adjust at minsan, iniisip na gusto na lamang mawala sa Mundong ito subalit heto pa rin, kailangan magpakatatag at lumaban pagkat naniniwalang may inilaan na panahon para sa akin. Dahil may kalaliman na ang gani, itinulog ko na lamang ang naturang sama ng loob at sana sa muling pagdilat ng mata, bumalik sa dati na kung saan maayos ang lahat.

November 27, 2018
Tuesday
Year VI-331

^12Y-N.Nakakatamad pang bumangon at ibig na lamang humilata sa maghapon subalit walang mangyayari at hindi makakamtam ang ninanais na buhay kung habang buhay na magmumukmok at hayaang lamunin ng kalungkutin kaya kailangan ko pa rin kumilos sa kabila na walang kagana-gana ang loob. Dahil may lakad muli ngayong araw, pagkaalmusal ay daglian na kong nagbihis at handa-handa upang mag-apply muli. Bago magtungo sa aming tagpuan sa SM Fairview, napiling lugar kung saan kami mag-a-apply ay nanatili muna sa Sandigan upang hintayin si Flor. Isang oras din ang aking hinintay nang magtagpo kami ni Flor at daglian nang tumungo sa SM. Nanatili muna kami sa Food Court at tamang usap-usap lang. Kahit kamakailan lamang kami nagkakilalang dalawan, tila malapit na sa isa’t isa at may malalim nang pinagsamahan kung magturingan at ramdam ko na tanggap niya ko’t nauunawaan. Ilang sandali pa nang dumating na rin si Abbie at sumunod si Gem.

^12Y-O.Hindi na kami nagpatumpik-tumpik pa’t kaagad nang ipinihit ang mga nagkikinisang yapak sa Teleperformance upang mag-apply. Ni hindi pa nga kami nakakatungtong doon ay sinalubong na ng mga Head Hunters at saktong galing sila sa kumpanyang aming pupuntahan kaya sumama na kami sa kanila’t nagpa-orient na rin para hindi aanga-anga. Sa tuluyang pagpasok namin sa Teleperformance ay napapaisip kung abot-kamay na baa ng trabaho o kailangan pa maghintay ng kaunting panahon at tiyaga bago ito makuha, basta ang sa akin lamang ay umaasang makakapaghanap-buhay sa kabila na pakiwaring mailap ang trabaho.

^12Y-P.Sa tagal at dami na rin ng mga magsisipag-apply, dalawang oras ang hinintay bago kami matawag para sa initial interview. Pambihira lamang pagkat group interview ang aming kakaharapin kaya muling sumanib na ang kaba sa dibdib subalit kaya koi to basta manalig lamang. Pagkapasok namin sa Assessment Room ay anong lamig at manginig-nginig na ako, lalo pa tuloy umarangkada ang kaba’t nakakababa ng kumpiyansa sa sarili ang lamig. Hindi na rin nagtagal ay isa-isa na kaming tinawag ng Interviewer at madali lamang pagkat ipapakilala mo ang sarili sa kanila, sasabihin ang mga Hobbies at mga naingkwentrong negatibong bagay bago mag-apply sa kanilang kumpanya in English.

^12Y-Q.Bahagyang naibsan ang kaba ko nang makita’t marinig na karamihan sa amin, hirap magsalita ng English at yung ilan pa nga, halos mag-nosebleed na. Dahil ako yung kahuli-hulihang tinawag sa aming mga magkakasama, over-confident na sa pagsagot at wish ko lang na sana’y ma-impress ang Interviewer sa kabila na tingin ko’y mataas ang standard nito’t metikuluso pa. Nang bigayan na ng resulta, tila dinaig pa ang nalalantang gulay an gaming mga kalooban pagkat hindi kaming nakapasa lahat sa Initial Interview. Sa kabila na hindi nakuha, hindi kami nawalan ng pag-asa pagkat may iba pa naman. Bago magtungo sa susunod na kumpanyang aming papasukan, nananghalian muna kami pagkat nakakagutom at ubos pa ng lakas ang paghihintay ng matagal. Pagkatapos ay sa Teletech doon sa Robinson naman kami nag-apply at bago sumalang sa Initial Interview ang bawat isa sa amin, dumaan pa kami sa kanilang assessment at napakadali dahil magta-type ka lang at kailangang mabilis para makapasa. Nang makapagrehistro at matapos sumalang sa assessment, naghintay pa kami para sa initial interview. Hindi na sintindi gaya ng dati ang nararanasang kaba sa tuwing haharap sa interview pagkat nagagawa nang ipanatag ang kalooban at wala nang pakialam kung may makita siyang mali sa aking sinasabi o kung ano ang magiging komento ng taong makikipagpanayam sa akin basta makasagot lamang.

^12Y-R.Sa kabila na hindi nakakapasa, sa bawat pagharap ko sa interview ay unti-unti nang lumalakas ang loob at may natutuhan. Sa tagal, saktong naghihingalo na ang liwanag ng matawag sa interview at nakakatuwa dahil simple lamang ang mga katanungan kaya agad-agad na nakakasagot at idagdag pa ang dala-dalang kumpiyansa sa sarili. Nang tawagin kami para sa resulta, bukod sa dinaig pa ang nalalantang gulay ay tila ninakawan na rin ng lakas dulot ng pagkadismaya pagkat sa muling pagkakataon ay bigo nanaman kaming magkaroon ng trabaho. Gayunpaman, hindi naman ako napu-frustrate pagkat mailap man ang trabaho, umaasang makakamtan pa rin ito sa takdang panahon, basta magtiwala lamang.

^12Y-S.Ibig pa sana namin puntahan ang Telstra subalit mga Hagardo Versoza na ang bawat isa sa amin at gabi na rin kaya napagpasyahang sa ibang araw na lamang. Kahit hindi ako kinalugdan ng araw na ito sa paghahanap ng trabaho, naging makabulahan at masaya pa rin dahil nagkaroon muli ng pagkakataon para makasama ang mga kaibigan at tamang sulit lamang kami sa pagba-bonding habang kumakain bago magpaalam sa isa’t isa. Mga bandang Alas-siete na nakauwi ng bahay na may ngiti at ligaya sa kabila na wala pa ring trabaho, iyon ang mahalaga. Matuto pa rin maging maligaya sa kabila ng mga hindi kanais-nais ang mga kinakaharap sa buhay at huwag hayaang magpaapekto sa mga pangyayari. 

November 28, 2018
Wednesday
Year VI-332

^12Y-T.Balak ko sanang ilaan ang araw na ito para maghanap muli ng trabaho’t maging opurtunidad na mag-aahon sa amin subalit napurnada dahil umalis nanaman sina Mama at Papa at kailangan na kailangan ako sa bahay. Pagkalamnan ng Sikmurang magdamag na walang laman at dahil di naman kasundo ang ate na kasama sa bahay dala na hindi naiibigan ang pag-uugali nito’y nagsulat na lamang ng kwento sa halip na makipagpalitan ng kuro-kuro sa kanya. Nung bata pa lamang kami, malapit talaga ang loob ko kay ate at parang kaibigan na nga ang turingan namin kung mag-usap at minsan ay may katuwaan pa lalo na kapag nagbibiruan at kitian pa, madalas ay siya rin ang nagtatanggol sa akin nung mga panahong napapagalitan ni Mama at magkakampi kaming dalawa subalit ngayon ay nag-iba na siya’t laki na ng pinagbago. Siya yung tipong sa sobrang mapagmataas magmula nang magkaroon ng Career, hindi ko na maabot. Inuunawa ko na lamang siya’t nakikisama kahit sa totoo lamang ay madalas na nasasaktan dahil sa ginagawa nito. Kailan kaya babalik ang dating siya na mabait at maunawang kapatid sa akin.

^12Y-U.Sa sobrang abala sa pagsusulat ng kwento, hindi namamalayang Alas-dyis na pala’t kailangan ko pa magsaing at magdelihensya ng ulam pagkat ako lamang maasahan sa aming magkakapatid, lalo na’t abala ang ate sa pag-aalaga kay Anya at kailangan ko pa rin tumulong sa kanya sa kabila na naiirita sa kanya. Lalo pa kong nairita nang tanungin kung anong gusto nitong ulam at ang sagot pa naman ay ayaw daw niya magpabili sa akin. Tinanong ko siya kung anong problema sa akin pagkat pansin na pansin na mailap ang pakikitungo nito’t tila iniiwasan niya ko, subalit tumanggi ito.

^12Y-V.Kahit nayamot sa sinabi nito’y itinago ko na lamang ang nararamdaman pagkat kami-kami na lamang ang magkakasama’t ayaw kong madagdagan ang alalahanin ni Papa kapag nalaman nitong nag-away muli kami. Hindi pa iyon natatapos pagkat nadagdagan pa ang bigat na dala-dala ng loob at nasaktan ako nang marinig mula sa kanyang bibig na wala raw silang maasahan habang pinapakain at kinakausap si Anya. Hindi ko lubos mawari kung bakit ganyan siya sa akin at malabo na talagang magkaayos at sundo kami magkapatid pagkat kung ano ang gusto niya’y kasalungat sa mga kagustuhan ko, in short ay magkaiba kami ng pananaw at kagustuhan sa buhay. Wala akong ginawa kundi magtimpi hangga’t kaya pa’t iniwasang dibdibin ang mga sinabi nito sa akin.

^12Y-W.Mga bandang hapon nang dumating sina Mama at Papa galing ospital at hindi kagandahang balita ang hatid nila sa amin at laking gulat at taka na rin nang ipabatid na na-diagnosed na may Tuberculosis si Papa. Nagulat man ay hindi ko maiwasang magtaka pagkat hindi naman ito inuubo o sinisipon at may inuubo pa nga ako kumpara sa kanya. Gayunpaman ay Diyos na ang bahala sa kanya’t nawa’y mawala ang lahat ng tinataglay nitong sakit. Nawa’y kayanin pa ang panibagong hamon na aming kakaharapin. Napapaisip na tuloy kung saan nakuha ni Papa ang ganung sakit at marahil ay nahawaan ito pagkat sa aming magpapamilya, ako ang madalas atakihin ng ubo’t sipon at nagkaroon na rin ng Tuberculosis nung bata pa lamang. Kinagabihan, bukod sa masama ang loob ko kay Ate ay nakaalitan pa ang Mama dahil lamang sa paghuhugas ng plato.

^12Y-X.Hindi naman ako magkakaganon dahil lamang sa mga plato pagkat napakaliit na bagay kung iisipin subalit ang dami pa nitong sinasabi’t ang hilig pa rin mangdawit at ungkat ng mga kamalian ko sa buhay, tila ipinaparating na walang kwentang anak sa kabila ng mga nagawa ko kaya hindi na naiwasang sagut-sagutin ito’t komprontahin, kahit batid ng isip na may Psychological Condition pa rin ito’t maaaring bumalik ang kanyang sakit. Naiyak na lamang ako pagkat labis na nasaktan sa mga sinabi nito’t hindi ma-appreciate ang mga nagawa kong magaganda, puro masasama’t kamalian ang mga nakikita niya sa akin. Gumaan-gaan naman ang loob ko dahil kay Papa’t lahat ng hinanakit kay Mama pati na rin kay ate, sa kanya ko ibinuhos kahit batid ko na baka ika-stress lamang ni Papa iyon pagkat gusto niyang magkakasundo kaming lahat. Maya-maya pa at nang antukin ay natulog na ako. Hindi man magaganda ang dumarating na bagay at nagkasunod-sunod pa ang problema, think positive lamang parati’t manalig sa Diyos.

November 29, 2018
Thursday
Year VI-333

^12Y-Y.Haharapin ko nanaman ang panibagong araw ng buhay at iniisip kung ano pa ang mangyayari. Sa halip na kabahan ay nasasabik pa nga ako’t nawa’y ganoon parati ang pakiramdam. Sa halip na kabahan at isipin kung anong mangyayari sa mga darating pang araw, buwan o taon ay dapat kasabikan mo pa nga ito upang laging enjoy ang buhay at hindi gapos-gapos ng Anxiety sa araw-araw na siyang pipigl ng Mundo mo. Saktong pumutok na ang liwanag nang ako’y magising at bumangon. Pagkaalmusal at dahil walang magawa, bilang libangan ay pagwawalis ang aking inatupag. Matapos ang gawaing bahay, heto muli ako’t aligaga sa pag-e-edit at sulat ng kwento. Maya-maya pa’t nang magsawa sa pagsusulat ng kwento’y heto muli ang matang tututok sa panunuod ng Telebisyon. Hindi baleng ganito ang gawain sa araw-araw, wala naman ginagawang masama’t nasasaktang damdamin ng iba.

^12Y-Z.Hindi masama ang mag-relax at sarap buhay basta siguraduhing tapos na ang mga responsibilidad na nakaatang sa’yo. Habang tinutunghuyan ang palabas na The Greatest Love ay bigla na lamang ako naka-relate at ganoon naman parati, parating bunso ang magpaparaya’t uunawa sa mga kapatid niya kahit ni minsan ay hindi siyang magawang unawain at parating sila ang masusunod. Samantala ang panganay, parating gusto siya ay tama at masyadong ma-pride kaya ang bawat kaganapan sa The Greatest Love ay totoong nangyayari sa buhay ng magkakapatid at magpamilya’t naiiyak ako sa bawat kaganapan pagkat sa kabila na suwail at madalas ay nagkakaroon ng rambol sa mga magkakapatid, gagawin pa rin lahat ng ina para magkaayos-ayos sila bago pa ito tuluyang makalimot pagkat na-diagnosed ito na may Alzheimer Disease.

^12Z-A.Nasarapan ako sa panunuod kaya inabot nanaman ng hapon bago ito patayin at diretso Siyesta ako para gandang dyosa pa rin sa kabila ng mga pangyayaring nakakapagbigay stress sa’yo ng husto. Kinagabihan, umarangkada nanaman ang kaingayan sa kapaligiran dulot ng mga tambay at malalantod na mga dalagita’t sa kabila na kinayayamutan mo sila, may dapat pa ring kainggitan dahil malaya nilang nagagawa ang lahat ng naisin sa buhay at hindi pa napapagalitan ng magulang kahit magdamag pang makipaglanturan sa mga tambay, samantalang ako, minsan na nga lang lumayas at kahit di naman gabing-gabi sa pag-uwi, napapagalitan pa’t pinapamukhang pariwarang anak.

^12Z-B.Yung pakiramdam na kaunting pagkakamali mo lang, may nasasabi sila’t halinhinan pang binabatikos sa halip na unawain ka lamang at itama kung anuman ang mali mo. Bakit ganon ang buhay na aking kinagisnan, kapag sa iba, ayos lamang kahit hindi na tama, uunawain pa rin sila at ipagtatanggol pa nga, samantalang sa akin na kahit kaunting pagkakamali’t minsanan pa, nagagawa nang pagalitan at husgahan. Sadyang hindi patas ang Mundo subalit ano pa nga ba ang magagawa kundi magtiyaga’t huwag nang ipagpilitan ang sarili sa mga taong ayaw talaga sa’yo dahil may mga tao pa rin naman handa kang tanggapin, maging sino ka man. Mapalad pa rin nga ako dahil ayaw nina Mama na matulad ako sa kanila na patapon ang buhay at napapabayaan na ng magulang, ang kaso’y nasobrahan naman sila’t yung tipong sakal na sakal at kontrolado ka nila.  

November 30, 2018
Friday
(Bonifacio Day)
Year VI-334

^12Z-C.Ganap na nga akong hindi estudyante subalit dama pa rin ang saya’t tuwa pagkat dumaan nanaman ang araw na ito na walang pasok, upang magbigay daan sa pagdiriwang ng isa sa ating mga bayani na si Gat Andres Bonifacioang kanyang kaarawan. Sa kabila na lumaki ito sa hirap na hindi gaya ni Jose Rizal ay nakaya pa rin nitong makipagsabayan sa ibang mga bayaning mas angat sa kanya’t hindi matatawaran ang ipinakita nitong kabayanihan kaya nararapat lamang na igawad sa kanya ang pagkilala bilang bayani o kung maari, pambansang bayani. Nagningning na ang liwanag sa labas nang ako’y magising at napagpasyahang bumangon. Nakakatuwa dahil hindi akalaing nasa huling araw na buwan at December na pala kinabukasan, nangangahulugang magpapasko na talaga.

^12Z-D.Sa kabila na hikahos kami’t puro hindi magaganda ang mga dumarating na pangyayari’y umaasang magiging maligaya pa rin ang darating na Pasko at magiging masagana’t punong-puno ng pag-asa ang darating na taon. Pagkaalmusal, pagsusulat muli ng kwento ang aking inatupag. Kinahapunan at gawa na nababagot ng lagay sa bahay pagkat wala naman kapalitan ng dila, naisipan muling magkumpyuter. Tumungo pa ko sa may Batoda Terminal doon sa tapat ng Sandigangbayan upang bumili ng panibagong Sim Card pagkat biglang na-deactivate ang gamit na Sim Card sa hindi malamang dahilan at kakainis dahil paniguradong mahihirapang kontakin ng mga eskwelahan at kumpanyang pinagpasahan ng Resume. Dahil naubos na ang perang ibinigay sa akin ng Tita Cleo, hindi ko man ito gagawin pagkat nakakahiya subalit kailangan para hindi na manghingi pa ng pera kina Papa panggastos sa paghahanap ng trabaho. Dahil malapit-lapit lamang, kina Ninang Edith ako nagtungo. Nadismaya ako pagkat wala ito nang aking puntahan kundi si Tita Dinya lamang.

^12Z-E.Aalis na sana dapat ako, kaso ayaw kong isipin ng Tita Dinya na siNinang Edith at pera lamang ang ipinunta kaya nanatili muna ako’t nakipagtsikahan sa kanya. Ibig ko talagang mangutang para hindi naman masayang ang ipinunta ko, kaso pumipigil talaga ang hiya, lalo na’t hindi ko pa ito Ninang at iniisip na may sarili itong kailangang pagkagastusan kaya tikom ang aking bibig sa paghingi. Sa aking pag-alis ay binigyan naman niya ko ng pera kahit papaano, iyon nga lang ay pamasahe pauwi’t sa kagustuhang may maipanggastos, magmula Commonwealth kung saan sila nanunuluyan hanggang sa amin ay tahasang nilakad, kaya ang resulta’y magkandahapo-hapo pagdating ng bahay at tila isang buwan nang hindi kumakain kung lumamon. Hindi ko makamtankamtan ang lahat ng kagustuhan at inaasahan sa buhay, umaasa pa ring magiging mapalad na ang mga susunod na araw, magtiwala lang!