69. September 2018 Journal (Day 2070-2099)

September 01, 2018
Saturday
Year VI-244

^12N-X. Ber Months nanaman pala, hudyat na nalalapit na ang Pasko at magtatapos na ang taon. Maaga pa lamang nang ako’y magising at dahil may kakupadan sa pagkilos, saktong may Instructor nang nagtuturo pagkadako ko ng Auditorium. Psychological Assessment ang asignaturang tinuturo sa amin at siya si Ma’am Gessy. Wala itong pinagkaiba sa mga nauna naming Instructor pagkat napakahusay nitong magturo’t kung pagmamasdan ay medyo bata-bata rin kahit lagpas na raw sa kalendaryo ang kanyang edad. Bukod pa roon, sa estilo ng itong pananalita, pakiwaring mabait at gagaan marahil ang loob mo kapag nakausap siya. Sa una’y naeengganyo ako sa pakikinig pagkat kailangan at napakamabuluhan ang sinasabi ni Ma’am, may sense ang bawat detalyeng inilalahad nito subalit maya-maya, nawalan na ng ganang making pagkat sumasanib na ang antok, nag-record na lamang ako para kahit paano’y makahabol sa itinuturo. Ang hirap pa man din. Ilang sandali pa, lunch break na’t masaya muli ang bawat sandali pagkat kalokohan sina Yvonne at napaka-witty nilang kausap, yung tipong sa isang banatan lamang, basag ka na’t kailangan ay hindi aanga-anga kung ayaw magmukhang kawawa.

^12N-Y. Natigil ang lokohan at tawanan naming magkakasama sa iisang table nang umarangkada muli sa pagtuturo si Ma’am Gessy at pinasayaw muna kami. Yung tipong ibig ng sariling making sa itinuturo ni Ma’am, kaso humahadlang talaga ang antok at pilit kong nilabanan, pero bumibigay pa rin ako. Pagpatak ng Alas-singko nang magtapos ang aming review at natutuwa dahil nairaos muli ang araw na ito subalit kinakahaban pagkat maikli na lamang pala ang panahon para paghandaan ang darating na Board Exam. Dahil maghapong subsob sa pag-aaral, diretso lamon ako pagkatungtong ng bahay. Dahil lubhang maingay sa lugar naming at mahilig pa sa puyatan ang mga tambay at tsismosa naming kapitbahay, na sila ang nakakalikha ng kaingayan, may kalaliman na rin ang gabi nang napagpasyahang matulog.    

September 02, 2018
Sunday
Year VI-245

^12N-Z. Hindi muli naging maganda ang gising ko pagkat muling sinisipon at inuubo pa nga. Bukod pa sa inuuhog ako ng lagay, sumisipol pa ang dibdib sa tuwing humihinga kaya maingay at halatang-halata nina Papa na hinihika nanaman ako. Maigi na lamang, may laman pa ang aking inhaler kaya hindi naman lumala ang aking hika. Si Mama na kagigising lamang at dahil magaling na, muli ko nanaman narinig ang nagbabaga nitong sermon at sige sa pagputak kahit hindi ko na pinapansin ang sinasabi nito. Ganyan talaga si Mama, sadyang napakaraming sinasabi, ultimo nung balot ito sa sikolohikal na karamdaman kaya nasanay na ko. Guminhawa naman ang pakiramdam ko kinalaunan kaya wala nang dahilan pa upang lumiban at dahil dinaig pa ang pagong sa pagkilos, nahuli muli ako ng dating at saktong nagtuturo na si Ma’am Gessy. Tungkol sa Code of Ethics ang kanyang tinuro at sa totoo lamang, di pala biro ang maging Psychologist pagkat kailangan maging pasensiyoso ka, kahit buwisit na buwisit na kliyente’t tuksong-tukso nang sabunutan o umbagan.

^12O-A. Hindi ko mawari sa sarili kung bakit inaantok muli ng lagay habang nakikinig, kaya maya’t maya akong napapaidlip. Makalipas ang halos apat na oras na pakikinig sa Lecture, sa wakas ay Lunch Break na. Sa haba ng pila sa bilihan ng mga pagkain doon sa Pure Gold na malapit sa amin at usad pagong pa, malapit nang sumapit ang Ala-una nang makabili ng pagkain at pagkabalik ng Auditorium, tapos nang kumain ang karamihan sa kasamahan kaya ang resulta, kahit nagsimula nang mag-discuss si Ma’am Gessy ay saka lamang kami lumalamon. Dahil makikipagtagpo pa ko kay Nikki at bibisita sa burol ng namayapang ama ni Ma’am Trisha, dakong Alas-tres pa lamang ay umalis na ko. Isang oras din ang aking hinintay bago kami magkita ni Nikki na ngayon lamang matapos ang ilang buwang hindi pagkikita at kung magkamustahan o usap ay parang isang taong hindi nagkikita.

^12O-B.  Kaagad na kaming dumako sa Saint Peter Chapel at pagkatungtong sa mismong chapel na pinaglalagakan ng burol, saktong naroroon si Ma’am Trisha at mainit niya kaming sinalubong. Dahil naging mabait sa akin si Ma’am nung panahong Professor pa ito at sumasaya ang araw dahil makwela magturo, abot-langit ang pagka-miss sa kanya. Ibig sana namin itong kamustahin at makipagkwentuhan sa kanya dahil kapwa nananabik, kaso abala ito sa pag-e-entertain ng mga bisitang mas mahalaga pa sa amin at may ilan ding professor ang bumisita gaya ni Sir Marvin kaya di mapigilan ang mailang at nakaka-intimidate. Sayang lamang at wala si Ma’am Joyce, kung nagkataon sana, di kami mistulang tanga sa burol pagkat kahit papano’y gagawa ito ng paraan para makakwentuhan kami at magiging komportable pa ang lagay. Bukod kay Ma’am Trisha ay sobrang name-miss ko na rin namin si Ma’am Joyce.

^12O-C.  Bandang Alas-sais nang mapagpasyahan na naming magpaalam kay Ma’am Trisha at bago umalis, nakipagbeso at yakapan muna kami, tanda na kahit hindi na ito professor at may kanya-kanya ng tahakin sa buhay, hindi naman lumalagnaw ang ugnayan naming sa isa’t isa. Dahil kapwa wala pang balak umuwi, laking tuwa nang ilibre ako ni Nikki at sa KFC pa naisipang kumain. Nagpapasalamat ako dahil dumating ang araw na ito na naging makabuluhan at maligaya kahit simple lamang. Bandang Alas-otso nang makauwi’t dahil wala pang balak matulog, tamang sulat lamang ako ng kwento. Kung kailan matutulog na ko, saka bumuhos ang ulan na sinabayan pa ng kulog at kidlat kaya muling umiiral ang takot, di na tuloy makatulog at balisang-balisa na.          

September 03, 2018
Monday
Year VI-246

^12O-D.  Sumapit na ang Alas-dose, hudyat na nasa kalaliman na ng gabi subalit hindi pa rin magawang matulog dahil sa pamamayaning takot dulot ng Thunderstorm. Sa tagal ng ulan at lakas, pakiwaring babagyo subalit humupa naman kinalaunan at sa paghupa ng unos ang nagbigay ng opurtunidad sa akin para makatulog ng matiwasay. Nagningning na ang liwanag sa labas nang magising at pagkaalmusal, pagtitinda ang aking inatupag. Dahil ngayong araw ang aking appointment sa PRC para sa Registration, bago magtanghali’y tumungo na ko sa Robinson Novaliches. Pagkatungtong ng PRC ay saktong kakaunti lamang ang pumipila kaya kumpiyansang hindi matatapos ang araw na ito nang hindi nakakapag-file subalit sa hindi inaasahan, kung kailan magpapa-print na ng Form, saka nagloko ang aking account pagkat hindi ito mabuksan, kahit makailang ulit na, samantalang tama naman ang ini-insert na E-mail at Password.

^12O-E.  Walang ibang maramdam kundi pagkainis na halos maglangitngit na’t parang ibig kong magwala o sumigaw nang mga oras iyon. Sinabi ng Staff na wala silang kakayahang solusyunan ang aking kinakaharap na problema, kaya kinailangan pang magtungo sa main office ng PRC doon pa sa Morayta. Kung kailan ayos na, malapit na, saka pa nagkaaberya ng ganon kaya di mapigilan ang maimbyerna nang husto. Pagkatungtong ng Morayta at bago pumasok ng PRC Office, sinubukan muling buksan ang account gamit ang mobile phone at sa halip na tuwa’y lalo pang nayamot pagkat saktong nabubuksan na ito. Pambihira’t nagsayang pa ko ng pamasahe at tila pinaglalaruan ako ng kapalaran. Para hindi naman masayang ang pagpunta ko, doon na naisipang magpa-print ng Form.

^12O-F.  Habang nagpa-print ay biglang may natuklasan nang sabihin ng lalaking nagpa-print na hindi na raw kailangang magbayad ng dalawang daang piso para sa Stamp pagkat tanging identification form lamang ang nilalagyan nun at hindi na kasali ang mga Good Moral, samantalang sinisingil kami ng ganong halaga para sa Stamp. Muling yumanig ang yamot nang mabatid iyon pagkat mga manloloko sila’t tekang mahirap na nga ang buhay, nakuha pang makapangotong at maigi na lamang, nasabihan ako subalit di muna nagpakasiguro sa mga narinig at tuluyan nang pinasok ang PRC Office para kumpirmahin kung may nagaganap bang bayaran ng Stamp habang ikaw ay nagpa-file.

^12O-G.  Sa una, mukhang tama nga ang sinasabi ng lalaki’t mahahalatang wala silang alam hinggil sa ganung uri ng transaksyon habang nagtatanong at nagpapaliwanag subalit nang malinawan sila sa mga paliwanag at katanungan ko, parang biglang nagbago ang ihip ng hangin nang sabihing kailangan daw iyon, depende kung anong propesyon ang iyong papasukan at nagkataong ganun ang kanilang Policy pagdating sa Psychometrician kaya sayang, maitatabi ko na sana ang dalawang daang piso para sa sarili subalit di maaari. Sa halip na bumalik pa ko sa Novaliches para makapag-file na’t dulot na kinakapos na sa pera, napagpasyahang bukas na lamang. Dahil sa pagloloko ng aking Account, napurnada ang dapat sana’y nakapag-file na. Kinagabihan, anong ingay sa kapaligiran dulot ng aming kapit-bahay na nagbibidyoke na birit na birit pa kahit kasumpa-kasumpa naman ang boses kaya ang resulta, hirap makapag-concentrate sa pagrerepaso. Kahit lubhang naiisturbo dulot ng kaingayan, nagpatuloy pa rin ako sa pagrerepaso. Tumaimtim naman ang aming paligid pagsapit ng Alas-dyis at may kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahang ihimlay ang sarili sa kama.          

September 04, 2018
Tuesday
Year VI-247

^12O-H.  Umaga nanaman pala at dulot na namamayani pa ang antok sa mga mata, tinatamad pang bumangon at ibig pang lasapin ang pagiging buhay Senyorita o Prinsesa subalit kailangan nang awatin ang sarili sa kama. Tanging kape lamang ang siyang agahan ko’t pagkatapos, daglian nang nagtinda. Bago sumapit ang tanghali nang mapagpasyahang magtungo sa Robinson Novaliches upang makapag-file na sa PRC. Saktong bukas na ito pagkatungtong doon at hindi lamang iyan pagkat bukod sa akin, naroroon ang ilang kamag-aral na sina Homer. Siyempre at dahil ngayon lamang muli nagkita-kita nang hindi pa inaasahan, habang wala pang staff ay nakipagtsikahan at tawanan muna ako sa kanila. Nang dumating ang staff ay daglian na kong pumila. Sa muling pagkakataon ay mukhang hindi muli makakapag-file, gawa na kailangan pa pala magpa-develop ng litrato na ilalagay sa Identification Card. Sa una ay medyo nag-aalangan akong magpa-develop, lalo na’t hindi sapat ang dalang pera at nangangambang baka kulangin subalit bahala na’t sumugal na ko.

^12O-I.  Sapat pa naman pala ang dalang pera matapos makapag-develop at nang maipasa lahat ng Requirements, totally registered na ko’t nakakatuwa dahil nagkabunga rin ang aking pagkukumahog at salamat sa Diyos. Nawa, maging ang pagkukumahog ko sa pag-aaral, may puntahan din at iyon ay makapasa at maging ganap na Psychometrician nang sag anon ay maipagmalaki ako ng aking mga magulang at magantipalaan ang lahat ng kanilang pagsusumikap na mapag-aral ako sa loob ng Eighteen Years. Pagkauwi at dala na napagod sa biyahe at magkandapipi na ang bituka sa gutom, diretso lantak ako ng pagkain. Kinagabihan ay pagrerepaso ang aking inatupag. Balak ko pa sanang magpuyat at gugulin ang mga oras sa pag-aaral, kaso lagagpak na ang mata’t sinasabi ng isip na matulog na raw ako.       

September 05, 2018
Wednesday
Year VI-248

^12O-J. Kumikislap-kislap na ang liwanag sa labas nang magmulat ang mga mata’t pagkaalmusal ay daglian na kong nagrepaso at tinda-tinda. Habang nirerepaso ko ang subject na Industrial Psychology at binabasa ang bawat aralin nito, napapaisip na masarap siguro ang buhay kapag nasa trabaho ka na pagkat bukod sa pumapasok ang pera sa iyong palad, marami pang matatanggap na incentives at bonuses kapag ginagalingan mo sa pagtatatrabaho’t di absinero. Batid kong hindi basta-basta ang makahanap ng trabaho subalit tulong ng maykapal, magkakaroon din ng trabaho balang, trabahong tipong bukod sa magtataguyod sa lahat ng aking pangangailangan, makakatulong din sa aking pamilya at sa lahat ng mga nangangailangan. Dahil medyo sinisipag ng lagay ay nagpatuloy ako sa pag-aaral hanggang tanghali. Matapos magpakabusog sa pananghalian, balak sanang ipagpatuloy ang pagrerepaso, subalit napurnada dahil balot muli sa takot ang dibdib dulot ng Thunderstorm at bukod sa takot ay parang sumisikip ang aking dibdib, marahil ay inaatake na ng sinasabi nilang Panic Attack.

^12O-K. Takot na takot man dulot na may Astraphobia ako, sinubukang labanan ang takot at ipinanatag ang kalooban kaya di naman nauwi sa Nervous Breakdown. Habang tumatanda ako, napapansing nagiging matatakutin na sa kulog at kidlat at may pag-asa pa bang mawala ang aking Phobia? Saka lamang nakahinga ng maluwag nang humupa ang unos at di na rin nakapagrepaso pa dahil napagod na dulot ng naranasan tensyong habang umaatake ang aking Astraphobia at nakatulog. Kinagabihan at dahil napapanahon ang balita patungkol sa patuloy na pagtaas ng mga bilihin, tila mapipilitang magbanat ng buto upang makatipid at hindi maghikahos. Sa panahong nahaharap tayo sa Inflation Rate ay kawawa naman ang mga mahihirap pagkat sila ang pinakaapektado samantalang ang mga mayayaman, buhay hayahay pa rin kahit mauwi pa sa Hyper Inflation at sana naman, sa mga taong nakakaangat-angat at luwag sa buhay, huwag magdalawang isip na tumulong gaya ng mga politiko, oras na mauwi na sa krisis ang ating bansa na huwag naman sanang maganap.

^12O-L. Wala pang balak matulog kaya tamang pagrerepaso lamang ang aking inatupag. Ang kaninang ganadong-ganado’t mukhang makakayang matapos ang isang chapter, kinalaunan ay biglang sumipa ang katamaran hanggang sa nilibang ko na lamang ang sarili sa panunuod ng Comedy Show at dami muling halakhak, na mistulan na nga tinakasan ng bait subalit ang punong-puno ng saya ang gabi. Dahil medyo nawili sa panunuod ng Comedy Show ang lola niyong Lokaret, hindi namamalayang Alas-dyis nap ala ng gabi’t kailangan nang magsara ng tindahan. Habang aligaga si ako sa pagsasara ay biglang may naulinig na tila may nagsisigawan mula sa labas. May nag-aamok nanaman pala ng away at sa tindi ng kanyang kalasingan, kahit iilang katao na ang umaawat ay nagpupumiglas pa rin at tila titigil lamang ito kapag nakapatay na kaya nakakatakot. Sadyang magulo talaga sa lugar namin at di na ligtas kaya kapag nagkapera ng limpak-limpak, di na magdadalawang isip na lumipat sa lugar na bukod sa tahimik, marami pang mga Papang handa akong paligayahin gabi-gabi sa kabila na kung sino pa ako.   

September 06, 2018
Thursday
Year VI-249

^12O-M. Nagpapasalamat nang buong puso sa maykapal pagkat muling napasaakin ang araw na ito nang may sigla’t punong-puno ng pag-asang magiging maganda ang darating na mga sandali at sa mga susunod pang araw. Bukod pa roon ay hindi pinahintulutan ng Diyos na may maganap na masama sa magdamag at patuloy niya kaming pinoprotektahan. Kahit sabihing maliit at mababaw lamang ang isang bagay, basta ito’y kalugod-lugod ay matuto pa ring magpasalamat pagkat maituturing pa rin na isang malaking biyaya. Pagkaangat ng sarili’y diretso aral na ko nang sa ganon ay lumaki ang tiyansang makapasa.

^12O-N. Sabi nga nila, nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa’t nahihirapan ka man unawain ang inaaral at sumasakit ang ulo na tipong nakakawalang gana, basta di sumusuko’t nakikita ng Diyos na ikaw ay may pagsusumikap, makakapasa’t makakapasa pa rin, kaya kapit lang sa pananalig kahit hirap na hirap itatak sa isipan ang inaaral. Nagpatuloy ako sa pag-aaral hanggang sa magtanghali. Matapos mananghalian, balak sanang ipagpatuloy ang pag-aaral, kaso tinamaan na ng katamaran at ibig nang sariling humilata sa higaan, nakadagdag pa sa aking katamaran ang mauling panahon. Nang manumbalik ang kasiglahan sa dibdib ay saka lamang muli nagkagana sa pag-aaral. Maging sa pagsapit ng gabi, tanging pagsusunog-kilay lamang ang inatupag ko. Kasing lalim na ng balon ang gabi nang mapagpasyahang ihilata ang sarili sa kama.  

September 07, 2018
Friday
Year VI-250

^12O-O. Dahil may kasibaan sa pagtulog, muli akong tinanghali sa paggising at kahit medyo namumugto pa ang mata dulot ng kaantukan kung gising na ang lahat sa kasamahan ko sa bahay at nag-uumapaw na ang kaingayan sa labas dulot ng Tsismosa naming kapitbahay ay inawat ko na ang sarili sa kama’t nagnilay-nilay bago magkape. Biglang sumiklab ang kaba sa dibdib pagkat bukas na pala ang aming Pre-Board Examination kaya lahat ng aking nirepaso magmula’t sapul, niratsadahan muna pagkat sa dinami-rami ng inaral at tagal na rin ng panahon, limot na ng isipan pagkat may pagkaulyanin. Sige lamang ako sa pagkakabisado’t unawa ng binabasa kahit halos lumuwa na ang mata dulot na nahihirapan, may maisagot lamang sa darating na aming Pre-Board Examination.

^12O-P. Pinagsabay ko ang pag-aaral at pagtitinda na rin at dahil walang gaanong bumibili, naging maayos ang aking pag-aaral at sa totoo lamang, hindi biro ang aking inaaral at may kahirapan. Pagpatak ng tanghali nang ihinto ko ang pagsusunog-kilay para mananghalian at ipagpahinga muli ang sarili. Lugmok na lugmok nanaman ang mata sa kaantukan kaya nag-Siyesta muna ang lola niyo para stay pretty kahit subsob na subsob ang sa stress dulot ng katakot-takot na pagrerepaso. Pagkagising at bangon, sabak muli ako sa pagrerepaso’t masyado nang napi-pressure ng lagay. Kinagabihan, walang ibang maramdaman kundi kaba kahit hindi pa bukas ang aktwal ng aming Board Exam, hindi mawari kung bakit kinakabahan ng ganito, samantalang wala naman bearing kung bumagsak o pumasa. Marahil ay ayaw ko lamang mapahiya sa harapan ng mga kaklase kapag nakuha ng di magandang marka o bumagsak. Hindi man palaring makapasa, basta ginawa na ang lahat ng makakaya, iyon na ang mahalaga’t marami pang pag-asa upang makapasa.  

September 08, 2018
Saturday
Year VI-251

^12O-Q. Dulot ng namamayaning kaba dahil sa napipinto naming Pre-Board Examination, halos magdamag din akong hindi makatulog. Pilit akong nagiging positibo sa kung anumang kalalabasan ng aming pagsusulat, di pa rin mapigilang kabahan. Dahil hindi nakatulog ng maayos, maaga akong bumangon at bago pumasok, dumaan muna ako sa Saint Peter Church upang magdasal. Diyos na talaga ang bahala sa akin at tiwalang hindi pababayaan sa laban na ito. Sa sobrang kaba ko’t desperado na rin, makapasa lamang ay nagawa nang lagyan ng Holy Water ang tasa ng lapis, umaasang may maganap na milagro’t anumang letra ang mataltusan ng lapis sa Answer Sheet ay makakabingwit ng tumpak at di ligwak na sagot. Hindi ko mawari sa sarili kung bakit masyado itong sineseryoso, samantalang di pa talaga ito ang Board Exam. Pagkatungtong ng Diliman College, saktong hindi pa nagsisimula ang pagsusulit kaya sinamantala ang oras sa pagrerepaso.

^12O-R. Paano naman makakapagrepaso kung nuknukan sa ingay ang buong Auditorium kaya nawalan na ng ganang mag-aral at nakipagpalitan na lang ng kuro-kuro kina Yvonne na halos walang preno ang bibig kung maghuntahan. Nang magsimula ang pagsusulit ay biglang dumagundong ang kaba sa dibdib at heto na. Psychological Assestment ang una naming exam at dahil wala pang gaanong narerepaso sa asignaturang iyon, halos mangamote sa pagsagot at mapakamot na rin ng ulo. Masyado pang maikli ang ibinigay na oras sa pagsagot kaya nang kakapusin na sa oras, kumapit na ko sa kapangyarihan ni Madam Auring, makatsamba lang kahit papaano. Theories of Personality ang sumunod na subject ang aming kinuha.

^12O-S. Marami-rami na kong inaral sa subject na iyon subalit dahil medyo may pagkatuso ang gumawa’t talagang pinahihirapan ang Test Taker, walang pagbabago’t nangangamote pa rin ng lagay, umaasang sa kabila na tipong buwis-buhay na ang bawat aytem sa hirap, makakatamo pa rin ng nagningning na marka. Dahil ngayong araw na namin isasagawa ang napag-usapang group study na sa mismong bahay pa namin napiling Venue, nakasabay ko si Hannah (Bernardino) at ang dalawa pang kaklase sa pag-uwi. Bago kami magsimula sa group study at dahil mga panauhin, inasikaso ko muna sila sa pagkain at halos mabaliw na dulot ng stress pagkat nagkapatong-patong ang gawain.

^12O-T. Sa sobrang pagkataranta ko, di na alam kung saan nailagay ang Siento Benteng perang pambili ng ulam at nababahala na sa magiging reaksyon nina Papa. Hinanap ko kung saanman lupalop ng bahay pagkat pera din iyan at marami ka nang mabibili sa ganung halaga, kaso bigong masumpungan. Matapos naming mananghalian, on the go na sa group study at di akalaing gagawin nilang Lecturer. Dahil wala pa sila halos narerepaso pagkat may kanya-kanya nang trabaho’t nawawalan ng oras, kumagat ako sa kanilang kahilingan kahit batid sa sariling hindi mahusay magsalita’t baka di nila ako maunawaan.

^12O-U. Nakakatuwa pagkat habang nagdi-discuss ako sa kanilang harapan, naipapamalas kung gaano kagaling at bukod pa roon ay narerepaso na rin ako. Dahil kita at ramdam ko sa kanila na matabang ang interest sa pag-aaral, hindi mapigilang magsingit ng bagay na hindi related sa inaaral hanggang sa kung saan-saan na napunta’t nauwi na sa masarap at masayang kausap. Mistulan akong payaso sa harapan nila pagkat bentang-benta ang mga pahirit na linya’t ngayon lamang napagtanto na maganda silang kasama dahil marunong sumakay sa bawat biro’t di sila kagaya ng iba na tipong kailangan mo muna lumuha ng dugo, bago makuha ang kanilang atensyon kapag makikipag-interact ka. Labis akong natuwa sa kanila kaya parang ayaw ko muna sila umuwi. Sumasaya ang loob ng bahay dahil sa kakulitan naming apat subalit biglang naglaho nang magpaalam na ang mga ito at sana maisipan nilang dumalaw sa amin.

^12O-V. Kinagabihan at dahil medyo tinatamad sa pag-aaral, tutok ang mata ko sa panunuod ng Telebisyon. Muling naantig at napukaw ang natutulog na kalooban nang matunghayan ang isa nanamang kwento sa Maala-ala mo kaya pagkat tungkol ito sa isang ina na dulot ng matinding kahirapan, napilitan na itong magtrabaho sa Abroad, mabigyan lamang ng maganda’t matinong buhay ang mga anak subalit hindi naging maganda ang kanyang kapalaran pagkat bukod sa muntikan nang makulong dulot na ito’y napagbintangan na magnanakaw, nagahasa pa ito. Umuwi itong baon ay mapait na karanasan subalit sa kabila na ang batang dinadala sa Sinapupunan ang bunga ng paglapastangan sa kanya, nagawa pa rin nitong tanggapin at mahalin maging ang kanyang asawa, kahit di naman siya ang ama’t nakaka-touch, parang napakamakabuluhan ng kwento’t makakatulong para sa mga taong nawawalan na ng pag-asa. Sa pagod, diretso tulog na matapos manuod ng makabagbag-damdaming programa’t patunay nga na kahit sino ka pa o saan nanggaling, walang inang kayang tiisin ang ‘yong paghihirap.             

September 09, 2018
Sunday
Year VI-252

^12O-W. Second day of our Pre-Board Examination at hindi na gaya ng kahapon ang nararanasang kaba pagkat hindi pa ito ang magdidikta para masabing magiging Registered Psychometrician ka. Malapit nang sumapit ang Alas-otso nang makatungtong sa Diliman College at swerteng hindi pa nagsisimula ang pagsusulit. Habang hindi pa nagsismula ang Exam, nagrepaso muna kami’t dahil wala pa gasinong naaaral ang mga kasamahan sa table, ako muli ang ginawa nilang lecturer. Ilang minute pa ang lumipas nang magsimula ang pagsusulit at Abnormal Psychology ang una naming naging pagsusulit. Dahil sobra kong inaral at minahal pa nga ang subject na iyon pagkat napaka-interesting ng mga lesson at nakaka-relate, naging madali ito sa akin at Common Sense lang ang kailangan. Sa dali ng pagsusulit, wala pang isang oras ay natapos ko na’t kumpiyansang makakatamo ng mataas. Industrial Psychology ang sumunod naming pagsusulit at kahit maraming nagsasabing iyon ang pinakamadali sa apat na subject, anong hirap pa rin at medyo nalilito kaya napatagal sa pagpili ng sagot.

^12O-X. Bandang Alas-dose nang sa wakas ay natapos din ang aming pagsusulit at kahit nairaos na, may kaba pa ring nanunuot sa dibdib dahil sa susunod na linggo na malalaman ang resulta. Wala pang balak umuwi at dahil ngayong araw namin napag-usapan upang magkita-kita magkakaibigan, tumungo ako sa Manggahan upang doon salubungin si Nikki. Medyo minalas lamang ng lagay pagkat biglang naubusan ng baterya ang aking Android Phone, naputol tuloy ang komunikasyon namin at nangangambang baka di magkatagpo, sa laki ba naman ng Manggahan. Kinalaunan ay nagkabunga rin ang matiyagang paghihintay sa ilalim ng nakakapasong sinag ng araw pagkat nagkatagpo naman kami ni Nikki at daglian nang tumungo sa bahay nina Myrrh. Pagkaalpas ng yapak namin sa kanila, walang ibang maramdaman kundi galak pagkat muli kaming nagsama-samang tatlo at di makapaniwalang mangyayari ang ganitong pagkakataon.

^12O-Y. Dahil ngayon lamang nagkita-kita magkakaibigan, marami kaming naikwento sa isa’t isa at nakakalibang. Lalo pa kong naaliw dahil sa anak ni Myrrh na napakakulit at bibo pa. Ang napakasaya naming kwentuhan, nauwi bigla sa usapang pamilya’t sa totoo lang, karaniwan nang nangyayari na magkaroon ng hidwaan sa pagitan ng magkapatid at sobrang nakaka-relate sa ikinukwento ni Nikki pagkat gaya niya, hindi ko rin halos makasundo ang nakakatandang kapatid at madalas pa kaming mag-away. Gayunpaman ang mangyari, nangingibabaw pa rin ang pagmamahal at pagtutulungan sa bandang huli at dahil kapwa mga seryoso na isa’t isa, inabot na kami ng Alas-singko ng hapon sa kanila. Bago kami magpaalam kina Myrrh, sinamahan muna naming silang magpamilya sa Simbahan at nagdasal. Isa ang araw na ito sa di ko malilimutan pagkat maligayang nakasama ang mga matatalik na kaibigan.

^12O-Z. Inabot na ko ng gabi sa pag-uwi’t gawa na halos mamipi na ang bituka sa gutom, diretso banat ng nilutong ulam pagkabihis kaya ang resulta, medyo tumataba na ko. Dala na hindi pa dinadalaw ng antok sa aking nagmumuta ngunit magandang mata, nilibang ko muna ang sarili sa panunuod ng Telebisyon. Habang tinutunghayan ang isang tampok na programa sa Kapuso mo, Jessica Soho ay nakakayamot at lungkot isipin na talamak na talamak sa ating bansa ang Cyber Sex at mga bata pa mismo na halos wala pang muwang ang pangunahing biktima ng mga manyak na banyagang Pedopilya. Hindi rin naman natin sila masisisi kung nasabak sa ganung kalakaran dulot na marahil ng matinding kahirapan at siyempre, kapit sa patalim, patalim na mag-aahon sa kanila sa kahirapan subalit nagpaparumi naman sa pagkatao at isa pa sa dahilan kung bakit sila napapasabak ay kakulangan ng pagkalinga ng magulang.

^12P-A.  Kung sino pa yung mga magulang, sila pa mismo ang naglalapit sa anak para gawin ang bagay na hindi katanggap-tanggap sa mata ng lipunan maging sa kanilang sarili’t nararapat na sila’y parusahan at iligtas ang mga bata. Kahit kaliwa’t kanan ang sinasagawang raid, mailigtas lang ang mga batang biktima ng Cyber Sex at Human Trafficking ay di pa rin iyon sapat pagkat masyado matindi ang kahirapan sa bansa at ang tanging magagawa na lamang ay sugpuin iyon at ipaalam sa mga bata at magulang na hindi iyon ang solusyon sa kahirapan. Kasalanan ito ng mga politikong walang ginawa kundi mangulimbat ng pera sa kaban ng bayan kaya lulumala ang kahirapan at kapag may kahirapan, malaki ang tiyansang lumaki ang insidente ng krimen, paggamit at pagbebenta ng droga at Cyber Sex na mga bata pa ang kinasasangkapan kaya walang ibang dapat sisihin kundi mga politikong walang ginawa kundi magpayaman sa halip na tulungang makaahon ang mga maralita. Sana ganun ang ating pangulo, sa halip na pumatay ng mga libo-libong sangkot sa Droga, tulungan at bigyan sila ng opurtunidad upang umangat ang pamumuhay, sa paraang di na nila kailangang magbenta ng droga.                

September 10, 2018
Monday
Year VI-253

^12P-B.  Pagkagising pa lamang, hindi kagandahang umaga ang sumalubong pagkat dinig na kagabi pa ang hindi nakakatulog si Papa dulot na iniisip nito ang patungkol sa pagkuha ng kanyang retirement fee na ilang araw nang pinoproblema at sa totoo lamang, awang-awa na kay Papa, paano’y halatang nai-stress na ito at kita rin sa mukhang nag-aalala. Dahil halos mag-iisang linggo nang nababalisa si Papa dulot na iniisip nito ang pag-asikaso sa kanyang retirement fee, huwag sana ito matulad kay Mama na dati ay nawawala sa sarili. Naganap na nga ang aking pinapangamba at dahil tila nawawala na sa sarili si Papa dulot ng pagkabalisa’t bahala sa kakaisip ng di maganda, nagawa nang samahan ni Mama sa pagtungo sa Civil Service upang ilakad ang mga dapat ilakad at halos limang buwan na rin kasi magmula nang magretiro si Papa, wala pa itong natatanggap dahil sadyang mabagal ang proseso at nagkaroon pa ng problema sa mga papeles.

^12P-C.  Dalangin ko lang na huwag tuluyang panghinaan ng loob si Papa at makuha na niya ang retirement fee, nang sa ganon ay may maipangtustos sa pang-araw-araw pagkat wala ni isa pa sa amin ang may trabaho at umaasa na lamang muna tindahan. Sumabay pa ang napapanahong pagtaas ng mga bilihin dulot ng Infalation Rate kaya hindi malayong baka magkakrisis na sa pamilya namin na huwag naman sanang maganap. Kung iisipin, tila itong taon na mrahil ang pinakamaraming problemang dumating pagkat dati si Mama ang may sakit, tapos ngayon ay mukhang si Papa naman ang magkakasakit sa isip at paano na kaya kami kung nagkataong pati haligi ng tahanan, na siyang pinakaaasahan namin ang magkasakit.

^12P-D. Nakaka-depress ang mga pangyayari subalit think positive pa rin at walang dahilan para sumuko. Ang anumang bagay ang maganap ay may hangganan at umaasang malalampasan naming ito. Sa kabila na may kinakaharap na problema, di naman nito napigilan ang kagustuhang makapag-aral at bukod sa panay ang pagsusunog-kilay ay nagtinda rin ako at nagwalis-walis pagkat parehong nasa lakad ang mga magulang namin. Tuloy lamang ako sa pagrerepaso at pagsapit ng Alas-dyis, dahil oras na upang kumain ay kailangan nang magsaing at bumili ng kakainin. Tila napakarami kong gawain ngayong araw subalit kinakaya’t sa panahong nahaharap sa maraming gawain ay kailangan ko ng matinding motivation.

^12P-E. Bandang hapon nang makauwi sina Mama at Papa at di kagandahang balita ang pasalubong pagkat marami pang lalakaring dokumento bago makuha ang retirement fee, kaya ang resulta’y lalo pang nababalisa si Papa at nagiging Pessimistic. Upang di ma-depress si Papa, wala kaming ginawa kundi payuhan at patatagin ang kanyang loob. Mabuti na lamang, mas malakas-lakas si Papa kumpara kay Mama kaya tiwalang hindi mauuwi sa Depression ang mga pinoproblema niya. Tuloy ako sa pagrerepaso at kinagabihan, muling bumuhos ang napakalakas na ulan. Sinabahan pa ng pagkulog at may kataliman pa ang kidlat kaya niyayanig sa takot ang aking kalooban.

^12P-F. Sa kabila na namamayani ang takot ay nagpatuloy pa rin ako sa pag-aaral pagkat determinadong makapasa, iyon nga lang ay hindi ako makapag-concentrate. Sa pagtila ng ulan ay lumabas ako upang magpa-print ng Resume at pagkatungtong sa may Ison Site ay tumambad ang baha. Maigi na lamang, pinagkalooban ako ng katangkaran kaya kahit may kalaliman ang baha’y walang takot na sinuong. Medyo may kasungitan ang panahon kaya di rin naituloy ang balak na magpa-print at na-stress pa ko pagkat nawawala ang Cellphone. Saang lupalop na ng bahay hinanap, di naman masumpungan, iyon pala’y naiwan ko ito sa tinadahan ng kapit-bahay at mabuti na lamang, busilak ang kalooban ng ale kaya muling napasakamay ang Cellphone na ilang beses nang muntikang nawala at abot-langit ang pagpapasalamat. Dahil may lakad pa bukas, maaga akong natulog.      

September 11, 2018
Tuesday
Year VI-254

^12P-G. Saktong umaga na pala nang ako’y magising at kakarating pa lamang ni Ate Wenang galing Cagayan kaya ang bahay, muling naging maingay maging si Mama. Dahil ngayong araw na kami nina Myrrh maghahanap ng trabaho, matapos mag-agahan, daglian nang naghanda-handa’t bihis. Kahit batid ng isip ang napipintong pagsalang sa mga Interview oras na mag-apply, hindi naman ganon kasidhi ang kaba’t ayos lamang sa akin kung hindi matanggap pagkat gagawin ko ito para ihanda ang sarili at magkaroon ng karanasan, hindi magkaroon ng trabaho at wala pa talaga akong balak pagkat hindi pa ito ang tamang panahon, ngayong kailangan ko ng maraming oras para paghandaan ang darating na Board Exam. Kung sakaling matatanggap naman sa trabaho ay mas maganda’t sana magawa kong hatiin ang oras para sa trabaho at pagrerepaso. Dakong Alas-nuebe nang makatungtong ako sa UP Technohub, napili naming lugar kung saan mag-a-apply at saktong wala pa sina Myrrh kaya di ko muna sinimulan ang pag-a-apply at hinintay sila.

^12P-H. Tila kay sarap nga naman magtrabaho sa UP Technohub pagkat malinis at maganda ang bawat tanawin, iyon nga lang ay di mapigilan ang ma-intimidate sa mga nakakasalubong na empleyado pagkat bukod sa disente sila manamit, may pagka-Alta pa kung manalita’t mukhang mahihirapang makisama sa ganung klaseng tao pagkat di nakasanayan ang ganung pag-uugali’t may pagka-Jologs din ako. Isang oras nang naghihintay, wala pa sina Myrrh at habang mag-isang nakaupo sa lobby ay bigla na lamang nilapitan na kung tawagin nila’y Head Hunter at as usual, aalukin ka ng trabaho gaya nang nangyari sa akin sa Alorica at patuloy ka nilang hihikayatin at sisilawin pa hanggang sa sumama ka. Dahil may karanasan na sa mga ganyan ay ngiti lamang ang tugon ko sa kanila hanggang sa dagsain na ng iba pang mga Head Hunters at nakakaloka dahil pinagkakaguluhan na ko.

^12P-I.  Hilong talilong na ko pagkat di alam kung kanino sasama. Ibig ko sanang umalis, kaso di magawa dahil na-corner na hanggang sa napagpasyahan kong sumama na lamang sa kahit na sino sa kanila at sakyan ang ipapagawa kahit wala sa puso ang inaalok nilang trabaho, ang Call Center. Habang pinparehistro nila ako ang pagdating naman ni Myrrh kasama si Mark sa halip na si Nikki at kanya-kanyang gawa ng paraan para makawala sa kanila at nang makalayo ay saka lamang nakahinga ng maluwag. Bago naming simulan ang pag-a-apply, inensayo muna ako ni Myrrh sa Job Interview at sa totoo lamang, hirap talaga akong magsalita ng English at di mapigilan ang ma-nosebleed subalit kinakaya hanggang sa unti-unti ko nai-straight.

^12P-J. Sa Manulife kami unang nag-apply at sa dami ng aplikante, mukhang aabutin ng siyam-siyam bago matawag kaya sinubukang mag-apply sa ibang company. Sa Concentrix kami sunod na nag-apply at parang tinadyakan sa kaba ang dibdib nang matawag at lakas loob na hinarap ang Interviewer. Napakasimple lamang ng kanyang katanungan subalit dulot ng kaba, di rin ako makasagot ng maayos at madalas ay nauutal. Nakaka-frustrate dahil di ko nagawang makipag-eye contact sa kanya subalit ayos lamang, ang mahalaga’y naging totoo ako’t naipakita kung anuman ang makakaya.

^12P-K. Nag-apply pa kami sa ibang kumpanya gaya ng Nokia, Teletech, HSBC at Pointwest subalit karamihan talaga sa kanila, close ang position para sa Test Administrator o Human Resource at karamihan, in demand ang Call Center. Bago umalis ay bumalik pa kami sa Manulife. Sadyang napakatagal talaga doon at kahit isang oras nang naghihintay, di pa kami natatawag. Pakiwaring nagsasayang lamang ng oras kaya minabuting ipagpabukas na lamang ang pag-a-apply doon. Inabot na ko ng takip-silim sa pag-uwi at kinagabihan, pagrerepaso muli ang aking inatupag. Wala pa rin pagbabago sa lugar naming napakaingay dulot ng mga tambay at mga malalanding Pabebe at kahit umuulan, walang katinag-tinag at sige pa rin sa pag-iingay kaya medyo nadi-distract ako. May kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahan kong matulog.   

September 12, 2018
Wednesday
Year VI-255

^12P-L. Hindi naging maganda ang salubong ng umaga sa aking paggising pagkat kagabi pa raw masakit ang tiyan ni Mama at makailang ulit nang dumudumi. Bukod kay Mama, dumadaing din ng pananakit ng Tiyan ang ate kaya ang aming haligi ng tahanan na ilang araw nang nababalisa, lalo pa naging problemado’t kita sa mukha nito na hindi na alam ang gagawin. Maya-maya pa at habang ako’y nag-aalmusal, bigla na lamang tumatawag si Mama na tila may sasabihin. Inakala kong may ipag-uutos lamang ito pero bago lumapit, kung ano-ano ang mga sinasabi nito. Akala ko tapos na, ayos na si Mama subalit hindi akalaing dinadalaw muli ito ng sakit kaya nawawala sa katinuan. Bukod sa kung ano-ano ang lumalabas sa kanyang bibig, nagsisigaw-sigaw pa ito na gaya ng dati kaya kaming mga kasamahan nito sa bahay lalo na si Papa, muling natutuliro’t di mawari ang gagawin sa kanya. Palibhasa’y itinigil nito ang pag-inom ng gamot kaya bumabalik ang sintomas ng sakit, napapaisip na tuloy na baka dalhin muli namin siya sa ospital.

^12P-M. Nagkakaproblema na nga kami sa pang-araw-araw na pangangailangan gawa na tanging tindihan lamang ang bumubuhay sa amin at napapanahon pa ang pagtaas ng mga bilihin, sumasabay pa ang pagkasumpong ni Mama at di magtatagal, baka matulad na si Papa kay Mama pagkat isip ito nang isip ng hindi maganda. Sa tana ng aking pamumuhay, tila itong taon na marahil ang pinakamasaklap at malungkot pagkat nagkasabay-sabay at sunod ang dumarating na problema, dalanging kayanin pa. Dahil may kinakaharap na problema, napagpasyahang huwag munang ituloy ang pag-a-apply namin ni Myrrh sa trabaho. Wala pa talaga akong balak magkaroon ng trabaho subalit dahil nagkakaproblema na siya pinansiyal, mukhang mapipilitan na kahit hindi pa ito ang panahon pagkat pinaghahandaan ko pa ang darating na Board Exam.

^12P-N. Nahimasmasan naman kinalaunan si Mama at nang mapainom ng gamot ay bumalik ito sa katinuan at nawa’y hindi na nga bumalik ang kanyang sakit pagkat kung nagkataong magkasabay sila ni Papa na magkaroon ng diperensiya sa pag-iisip gawa na hindi makayanang hawakan ang mga kinakaharap sa buhay, paano na kaya kami. Dahil hindi na nga ako natuloy sa pag-a-apply, sinamantala na lamang ang oras sa pagrerepaso. Habang tutok na tutok sa pag-aaral, parang kinabog sa takot ang dibdib nang maulinig ang pagdagundong ng kulog. Dahil may Phobia ako sa kulog at kidlat pagkat pakiwaring baka tamaan ako, di mapigilan ang pagyanig ng takot subalit nagpatuloy pa rin sa pagrerepaso hanggang sa kinalaunan, nagtago na ko.

^12P-O. Sa takot, para na kong sira habang nakatakip ng teynga’t tumatalukbong at saka lamang bumalik sa normal na gawain nang magwakas ang mga pagkulog at pagkidlat. Kinahapunan at dahil muling bumabalik ang sakit ni Mama pagkat maghapon na itong nakahilata’t dinadaing na hindi raw muli makatulog, napagpasyahan nang papuntahin ang Tita Susan para may makatulog kung sakaling lumala na ang problema. Dahil may dalawa kaming bisita, muling umingay ang bahay kaya hirap ituon ang konsentrasyon sa pagrerepaso. Dahil ugali ko ang magpuyat, may kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahang matulog. Kahit ano pang problema ang dumating na siyang sumusubok sa aming katatagan, Diyos na ang bahala.  

September 13, 2018
Thursday
Year VI-256

^12P-P. Sa kabila na may nagbabantang malakas na unos, nanatiling maaliwalas ang panahon at tila nakangiti ang araw habang ito’y pinagmamasdan na siyang nagbigay gana sa akin upang gawin ang mga bagay na karapat-dapat. Pagkaalmusal, gawaing bahay ang aking inatupag. Matapos ang gawaing bahay, saka lamang sinimulan ang pagrerepaso. Habang aligaga sa pagrerepaso at pagkatingin sa aking envelope na kung saan nakalagay ang mga Test Drills at Reviewer, natuklasang nawawala ang permit para sa Board Exam. Hinalughog at tiningnan ko ang mga kagamitan, baka sakaling saan lamang ito nailagay subalit hindi ito masumpungan. Maigi na lamang, hindi ko naiwala ang resibo kaya kumpiyansang makakakuha ng panibagong permit sa PRC. Kinatanghalian at pagkapananghalian, kaagad na kong dumako sa Robinson Novaliches. Pagkatungtong ng PRC ay kaagad akong humingi ng panibagong permit sa kanila subalit hindi binigyan ng permisong makakuha’t sinabing kailangan ko pa raw magpagawa ng Affidavit mula sa abugado.

^12P-Q. Sinabi naman nila kung saan ang pagawaan ng Affidavit, doon din mismo kung saan ang nagpapanotaryo kaso sa haba ng pila, hindi ko na sila nakausap pa. Hanggang sa napagtanto ko na marahil ay nailagay ang Permit sa ilang mga Test Drills na ipinahiram ko kay Myrrh para magkaroon ito ng Reviewer at bago magtungo sa kanila, nagpunta muna ako sa simbahan doon sa Novaliches Bayan at nagdasal. Dalanging kung anuman ang kinakaharap na problema, kayanin at masolusyunan. Matapos ang mataimtim kong pagdadasal, wala nang sinayang pang oras sa pagtungo sa bahay nina Myrrh, nagbabakasakaling sa kanila ko nga naiwan ang permit nung panahong bumisita sa kanila subalit sinabi ng mga ito na wala raw silang nakita.

^12P-R. Walang ibang maramdaman kundi panlulumo’t sa totoo lamang, napakaburara ko talaga subalit pinipilit na huwag mawalan ng pag-asa hanggang sa tila nabuhayan ng loob nang sabihin ni Myrrh na marahil ay naiwan ko iyon sa Technohub kung saan kami huling kumain. Kaagad din naman ako nakumbinsi sa hinala ni Myrrh dahil nagkakatugma-tugma ang mga paliwanag nito at dahil disperadong mapasakamay muli ang permit, kahit pagabi na’y dali-daling tumungo sa Technohub. Pagkatungtong sa isang Food shop, walang hiya-hiya silang kinausap at tinanong. Lalo ko pang ikinapanlumo’t tila mauubusan ng lakas nang sabihin ng mga nagbabantay na wala raw silang nakitang ganung permit maging ang envelope. Humihiling ako sa kanila na kung pwede pakitingnan ang CCTV kaso tumanggi sila’t di basta-basta ang aking hinihingi.

^12P-S. Dahil dun, mukhang kakailangan ko talagang magpagawa nang Affidavit sa abugado. Saktong pahingalo na ang liwanag nang makuwi na lukot na lukot ang mukha pagkat problemadong-problemado sa pagkawala ng Permit. Maigi na lamang, abugado ang tatay ni Kuya Denver kaya matapos maghapunan, kaagad akong lumapit sa kanila at humingi ng tulong. Laking tuwa ko sa sinabi ni Attorney Corpuz pagkat bukod sa pumayag ito na siya ang aasikaso ng aking affidavit, wala pang bayad. Sadyang napakabait ng panginoon at kapag may pananalig at tiwala ka sa kanya, hindi ka niya pababayaan at parang ibig ko nang magdiwang sa tuwa. Kahit na pumayag ito na siya ang gagawa ng affidavit ay hindi ko pa raw ito makukuha’t humiling sa ibang araw na lang.

September 14, 2018
Friday
Year VI-257

^12P-T. Sa sarap ng tulog ay muli akong tinanghali sa paggising. Dahil sa paparating ang Bagyong Ompong na nagbabantang manalasa sa Northern Luzon, naging makulimlim ang panahon at tila nahihiyang magpakita ang haring araw. Sa kabila na makulimlim ay hindi pa naman pumapatak ang ulan kaya sinamantala ang pagkakataon upang maglaba. Matapos ang paglalaba at pagsasampay sa kabila na mailap ang araw, gawaing bahay naman ang sunod na inatupag. Nang makapaglinis-linis sa loob ng bahay, pagtitinda naman ang sunod na pinagkabalahan. Kung ano pa ang paninda na wala sa amin, iyon pa ang mabili at hinahanap-hanap kaya naging napakatumal nang pasok ng pera sa amin, idagdag pa na panaka-nakang dating ng mga mamimili. Medyo nababagot na ko sa pagtitinda kaya naisipang manuod na lamang ng Telebisyon. Tuloy pa rin ang buhay kahit may nagbabantang unos o makapagdulot ito ng suliranin sa inyong pamumuhay oras na manalasa ito pagkat mabait ang Diyos at di niya hahayaang magdusa at mapahamak ang mga taong may matinding pananalig sa kanya.

^12P-U. Dami ko talagang tawa habang tinutunghayan ang Miss Q and A Portion sa Showtime at bigay todo ang kaganadahan ng bawat kandidata kahit may pag-aari sila na gaya sa mga kelot at talagang dinaig pa ang mga bebot. Diretso Siyesta ako matapos manuod ng Telebisyon. Kinagabihan ang muling pagsiklab ng bangayan namin ni Ate pagkat kung makapag-utos ito sa akin sa pagpapa-inom ng gamot kay Mama, akala siya ang amo’y lalo pang naiirita pagkat masyadong nagmamagaling. Panay ang palitan namin ng maanghang at di kagandahang salita, kahit may bisita kami’t sa totoo lamang, simula’t sapul na magkaroon ito ng trabaho hanggang ngayon ay di na matantsa ang pag-uugali’t masyado nang mapagmataas at matapobre pa. Tapos kapag siya ang napagsasalitaan ng di maganda, siya pa ang may ganang magmataray samantalang hindi nito iniisip ang mga salitang binibitawang hindi nakakatuwa.

^12P-V. Kung ayaw niyang gawin ang mga bagay ng mga tao, huwag niyang gawin sa kanila! Humupa naman ang bangayan naming at as usual, nakuha nanaman nitong magbanta sa akin at nanunumpa pa. Bago maisipang magsara ng tindahan ay tumungo pa ko sa bahay ni Attorney Corpuz upang humingi ng update sa ipinapagawang Affidavit subalit sinabi nito na posibleng sa Lunes pa makukuha. Gayunpaman ay hindi naman nawawalan ng pag-asa’t umaasa pa rin na makakapag-take pa rin ng Board Exam sa kabila na laking burara. Matutulog na sana ako nang biglang humilab ang sikmura. Muli nanaman pala akong tinamaan ng Diarrhea at makailang balik na sa banyo. May kalaliman na ang gabi’t tulog na ang lahat sa mga kasamahan subalit di pa rin makatulog pagkat patuloy na iniinda ang paghilab ng Sikmura’t mukhang sasabay pa ito sa pananalasa ng Bagyo.    

|September 15, 2018
Saturday
Year VI-258

^12P-W. Hating-gabi na’t sumusungit na rin ang panahon dahil sa paparating na Bagyong Ompong subalit di pa rin nilulubayan ng pananakit ng Sinapupunang malaki at patuloy na nararanasan, patuloy din ang aking pagdumi. Saktong gising pa si Papa ng mga oras na iyon at di ko man ibig ipaalam sa kanya ang nararanasan pagkat ayaw ko nang makadagdag pa sa kanyang mga alalahanin subalit di ko na nagawa pang maglihim nang mapansin nitong makailang balik na sa banyo. Pinainom niya lamang ako ng maligamgam na tubig na may Yee Tin upang maialis ang lamig na bumabalot sa Sikmura na siyang nagpapasakit. Maigi na lamang, may tira pang gamot na Loperamide si Ate Wenang at pagkainom niyon, unti-unti naman bumubuti ang lagay ng Tiyan hanggang sa ako’y makatulog.

^12P-X. Kinaumagahan at pagkagising, sa kabila na sa may bandang Cagayan at Isabela tatami ang Bagyong Ompong, dahil hagip naman ng buntot nito’y damang-dama pa rin ang malakas na hangin at ulan. Sa lakas ng hangin, tila makakaya na nitong makatangay ng tao. Kahit bandang Alas-nuebe na ko nagising, dulot na medyo tinatamad gawa na may kasungitan ang panahon ay humiga ulit ako hanggang sa makatulog. Malapit nang sumapit ang tanghali ako nagising at kahit paano, nabawas-bawasan na rin ang lakas ng hangin subalit patuloy pa rin ang pagbuhos ng ulan at sa lakas, hindi malayong bumaha muli. Pagkapanuod ng balita, kalunos-lunos ang sinapit ng mga dinaanan ng Bagyong Ompongpagkat bukod sa napinsala nang husto ang kanilang tirahan, bubong na lamang ang maaninag sa taas ng baha, may ilan ay natabunan pa ng pagguho ng mga lupa’t bundok.

^12P-L. Sa lakas ng bagyo na halos maihahaluntulad sa Bagyong Yolanda at Lawin, nagdulot ito ng malawakang pinsala sa lahat lugar na dinadaanan lalo na ang Cagayan na probinsiya pa naman namin at kung mapapunta sa ganung lugar, nakaka-trauma. Sa kabila na nagkakaproblema na kami sa pinansyal gawa na hindi pa nakukuha ni Papa ang kanyang retirement fee at patuloy pa ang pagtaas ng mga bilihin, dapat pa rin magpasalamat sa Diyos dahil di kami gaya nila na binagyo at nawalan ng bahay at walang ni isa man sa amin ang napahamak. Sa lahat ng mga binagyo, nawa’y may mabubuting loob ang hindi magdalawang isip na tumulong. Matapos manuod ng Telebisyon, balak ko sanang magrepaso subalit tinatamad ako gawa na maulan. Bandang gabi nang tumila ang ulan at hangin at sa pagtila ng ulan, muling nanunumbalik ang kaingayan sa labas. Dahil medyo wala ako sa mood na di malaman ang dahilan, maaga akong natulog.

September 16, 2018
Sunday
Year VI-259

^12P-M. Kahit maaga ang aking pagtulog kung napasarap naman ay tinanghali pa ring bumangon. Kahit nakalabas na ang Bagyong Ompong na nagdulot ng matinding pinsala sa mga nasalanta nitong mga lugar ay naging maulan pa rin ang panahon, nakakatamad tuloy bumangon at parang ibig na lamang humilata sa maghapon subalit hindi maaari’t ayaw ko maging batugang nilalang. Tinatamad man ng lagay, pinilit ko pa rin kumilos at simulan ang pagrerepaso. Wala talaga akong kagana-gana sa pag-aaral at kung ano-anong mga bagay ang naglalaro sa isipan kaya hirap makapag-concentrate, hirap din ipasok ang mga inaaral at nakaka-frustrate. Nung una’t kahit medyo napipilitan lang talaga akong magsunog-kilay ay nag-aral pa rin subalit sa paglipas ng mga sandali’y unti-unti nang nawawalan ng konsentrasyon hanggang sa mapagpasyahang itigil muna’t magpahinga.

^12P-N. Masyado kasing boring ang inaaral kaya nakakawalang gana talaga subalit kailangan repasuhin pagkat baka nga lumabas sa Board Exam. Sinubukan ko nang isipin ang mga taong nagbibigay inspirasyon sa akin para magkaroon naman ng Motivation sa pag-aaral subalit wala pa rin. Dahil medyo tinatamad talaga ako’t parang depress sa hindi malamang dahilan, nahiga muna pansamantala. Sa sarap ng pagkakahiga, hindi namamalayang tanghaling tapat na pala’t saka lamang bumangon, para siyempre bumanat ng panaghalian. Mukhang mauuwi talaga sa kain tulog ang araw na ito pagkat patuloy na umiiral ang katamaran at ang tanging gusto ko lamang ay matulog. Matapos mananghalian, diretso tulog na ko’t mga bandang Alas-kwatro na nagising. Medyo nanumbalik na ang kasiglahan sa dibdib subalit wala pa talagamg balak mag-aral kaya pagtitinda lamang ang pinagkaabalahan.

^12P-O. Kinagabihan, tutok muli ang mata sa panunuod ng Telebisyon at bumalani muli ang habag sa tutulog-tulog na kalooban nang maitampok sa isang programasa Kapuso Mo Jessica Soho ang isang babae na diumano’y pinagtatabuyan ng mga taumbayan dahil sa nakakahawa raw ang sakit nito. Bukod sa pinagtabuyan ay binalak pa nila itong sunugin pagkat ang tingin sa babae, salot sa lipunan sa halip na kaawaan at tulungan. Sa kabila na kinatatakutan ang kanyang sakit, kahit hindi ito kadugo ay may mga tao pa ring kumupkop sa kanya at nag-aruga. Sa sobrang awa ko sa babae pagkat naghihina ito at hirap pang maglakad dulot na lumulobo ang mga paa nito’y ibig ko rin makatulong. Patunay ngang kahit talamak ang mga masasama dito sa daigdig sa panahon ngayon, may lumilitaw pa ring mabubuting loob na handang magmalasakit, kahit hindi nila kaano-ano. 

^107 | 100 It’s time to start countdown until the year has come to end, exactly One Hundred days to go before Christmas.

September 17, 2018
Monday
Year VI-260

^12P-P. Lunes nanaman pala at mga bandang Alas-otso na nagising. Hindi gaya kahapon na tinatamad talaga ako pagkat parang sumasanib ang kasipagan sa aking kalooban at gawa na masiglang-masigla muli, diretso ako sa pag-aaral at pagtitinda matapos magkape lang naman. Dahil medyo ginaganahan ako sa pag-aaral, madali naman pumapasok sa isipan ang inaaral, kahit nakakabagot pag-aralan at sakit pa sa ulo. Sana ganito palagi ang aking pakiramdam, punong-puno ng sigla’t motivation, nang sa ganon makayang gampanan ang mga karapat-dapat sa buhay, kahit mabibigat pa iyan, paghihirapan ko talaga basta nasa mood. Sa sipag kong mag-aral, hindi namamalayang sumapit nanaman ang tanghaling tapat at matapos lamnan ang Sikmura sa pananghalian, halabira muli ako sa pag-aaral.

^12P-Q. Sa sobrang abala sa pag-aaral, ni hindi ko na nga nagawang mag-siyesta kaso hindi lamang maiwasang sumakit ang bungo sa kaka-compute ng sangkatutak na numero at datos habang pinag-aaralan ang Statistics at sa totoo lamang ay parang ibig ko nang umayaw, subalit dahil determinado talagang makapasa’y sige pa rin ako sa pag-aaral. Sa sobrang abala ko sa kaka-compute at kabisado ng sangkatutak na Formula na animoy gawain lang ng isang Inhinyero ang lagay ay inabot na ng takip-silim. Kahit sabihing simple lamang ang gawain ng isang Psychometrician pagkat mag-a-administer at check lamang sila ng Test ng mga Client o Student ay di pa roon magtatapos dahil magku-compute pa ng sangkatutak na nakalap na marka mula sa kanilang kliyente’t gagawan mo pa siya ng interpretation base sa lumabas na resulta gamit ang iba’t ibang Statistical Tool, depende kung applicable ba sila’t napakakumplikado nga naman ng magiging trabaho subalit kakayanin, pinili at ginusto koi to at wala nang urungan.

^12P-R. Nagpapasalamat na lamang ako sa maykapa dahil binigyan niya ko ng hilig sa Mathematics and I love numbers, kahit dulot nito kapag nagsama-sama’y sakit sa ulo at ikababaliw mo pa. Kahit nakapagtapos ako ng Psychology Courses, still I need Math and should deal with it, whether makes you get tired or not.  Kinagabihan, lakas-loob muli akong nagtungo sa bahay ni Attorney Corpuz, nagbabakasakaling gawa na nito ang aking Affidavit subalit sinabi nito na hindi naasikaso gawa na nagkaroon daw sila ng hearing. Sa mga ipinapakita nito sa akin, tila ayaw ko nang umasang siya nga makakaresolba ng kinakaharap kong problema’t kailangan na rin kumilos pagkat mahirap na, baka magsisi pa sa huli. Dahil may lakad pa kinabukasan, maaga akong natulog.

^106 | 99 Ninety-nine days to go before Christmas.

September 18, 2018
Tuesday
Year VI-261

^12P-S.Pagkabangon at almusal, wala nang sinayang pang oras upang magrepaso. Ilang sandali pa at dahil mag-a-apply muli kami ni Myrrh sa Technohub, naghanda-handa’t bihis na ko, nagpaganda na rin para kahit paano’y ma-impress sila sa look ko kahit batid sa sariling hindi masasagot ng maayos ang mga ipupukol na question sa akin. Muntikan lamang maudlot ang balak kong mag-apply dahil walang ginawa sina Mama kundi pigilan ako’t idahilan na wala raw pera subalit sa kagustuhan ko talagang tumaas ang kumpiyansa sa sarili at madagdagan ang karanasan at kaalaman, panay ang pangungumbinsi ko sa kanila. Iyan nga kasi ang hirap kina Mama at Papa, parehong Pessimistic at di pa nga nangyayari, inuunahan na agad nila at sa totoo lamang, umiimpis na ang pag-unawa ko sa kanila subalit sinusubukan pa rin panatilihin. Masyado nilang ini-stress ang sarili sa mga bagay na hindi naman dapat pag-ukulan ng pansin.

^12P-T.Buo na talaga ang Desisyon kaya kahit tutol na tutol sila na mag-apply ako o maghanap ng trabaho, itinuloy ko pa rin dahil naniniwala akong ang lahat ng aking pagkukumahog ay may patutunguhan nang hindi mo inaasahan. Bandang Alas-onse nang makalipad muli ang yapak sa Technohub at bago ko makaharap si Myrrh, naku at diyos ko na rin dahil sinalubong muli ng mga Head Hunters upang alukin ako ng trabaho, trabahong hindi ko balak pasukan. Hindi ko mawari kung kakagat ba sa mga offer nila subalit hindi ko hinayaang mabali ang paninindigan na makapag-apply nang hindi nakukuha sa hatakan. Saktong naroroon na si Myrrh pagkatungtong sa aming tagpuan na kanina pa raw ako hinihintay at kaagad nang sinimulan ang pag-a-apply. Dahil naudlot ang pag-a-apply naming sa Manulife nung huling linggo, doon na namin naisipang mag-apply.

^12P-U. Isang oras din marahil ang hinintay bago kami isa-isang tawagin, di upang isailalim agad sa Interview kundi magparehistro. Nang makapagrehistro ang lahat sa aming mga Applicant, dinala kami ng isang staff sa Testing room upang isailalim sa Assestment Test. Di ko akalaing sasabak pa kami sa Examination at habang aligaga ang Staff pag-organize ng ipapa-test sa amin, unti-unti nang gumagapang ang kaba’t sana makasagot ako ng maayos. Mabuti na lamang at kasama ko si Myrrh na walang ginawa kundi palakasin ang loob ko kaya nababawasan naman kahit papaano ang kaba. Ilang sandali pa ng isalang kami sa Assestment Examination. Sa una, medyo nadalian ako sa pagsusulit pagkat masyadong basic at common sense lamang ang katapat, iyon nga lang di mapigilan ang ma-pressure sa pagsagot pagkat may time limit. Pagkatungtong ko sa Reading Comprehension Assestment Test, sumakit ang ulo ko, di sa kakaunawa kundi sa kakabasa ng pagkahaba-habang talata’t may time limit pa, tapos masyado pang technical ang bawat tatudtod kaya mangamote ng labis, di tuloy mapigilan ang maghula-hula sa isasagot at bahala na sa magiging resulta.

^12P-V. Dumali lang ang buhay pagdating ko sa Mathematical Assestment Test subalit habang pataas nang pataas ang Item, pahirap nang pahirap at napakaikli pa ng ibinigay na oras upang masagutan lahat ng aytem kaya hula-hula muli ako. Matapos ang aming Assestment Test, sinubukan naman ng Staff kung paano kami kabilis sa pagta-type at sa sobrang pagmamadali ko dahil may time limit, maraming words akong namintisan sa pagta-type. Tumagal din ng isang oras nanatili kami sa Testing Room at sa halip na umalis, nanatili muna kami upang hintayin naman ang Interview. Kahit hindi ko pa hinahangad sa ngayon ang magkatrabaho, hindi pa rin mapigilang kabahan, idagdag pa ang kagutumang kanina pa namamayani sa sikmura at sa totoo lamang, parang ibig munang kumain subalit hindi maaari at baka bigla kaming tawagin. Lalo pang tumaas ang kabang bumabalot sa dibdib nang malaman namin sa isa sa naunang applicant na hindi ito natanggap at kung ano ang mga basehan nila para matanggap ka.

^12P-W. Sa ikinukwento pa lamang niya, parang ayaw ko nang sumalang pa sa interview at mukhang mapapaihi na rin sa tindi ng nararasang kaba subalit nagpakatatag ako at nilabanan ang kaba. Maya-maya pa, tinawag na kami at sa pagsalang naming tatlo ni Myrrh sa interview, nanginginig na ko sa kaba. Lalo pa kong kinabahan nang ako ang ininterbyu’t bukod sa kaba, nagugutom pa ko at nauuhaw kaya ang resulta, hindi nakasagot pa ng maayos, idagdag pa ang presensiya ng iba pang mga aplikante kaya lalo pang nahirapang i-deliver ang mga sasabihin, kahit simple’t madali lamang ang katanungan at di rin naman nakaka-intimidate ang Interviewer. Saka lamang nakahinga ng maluwag matapos ang Group Interview at wala na sa akin kung matatanggap o hindi, basta nagawa kong ipakita ang lahat ng abot ng makakaya, iyon ang mahalaga.

^12P-X. Kahit paano’y may nadagdag namang knowledge sa pagsalang ko sa Interview na magagamit sa susunod na pag-a-apply ko muli sa trabaho. Isa-isa muli kaming tinawag ng taong nag-interview upang ipaalam ang resulta at nang ako na, walang ginawa kundi ihanda ang sarili sa magiging feedback ng Interviewer at matapos ang aming pag-uusap, kaagad naman tinanggap ng loob kung anuman ang naging pasya nang Interviewer at ganun talaga, di man ako pinalad ngayon subalit di nangangahulugang wala nang pag-asa, laban lang! Inabot na ko ng gabi sa pag-uwi na nanatiling nakangiti at maginhawa ang kalooban sa kabila na hindi natanggap. Matapos maghapunan, nagrepaso muli ako. Nang medyo sumasakit na ang ulo ay saka lamang napagpasyahang itigil ang pag-aaral. Hindi pa makatulog kaya may pinagkalibangan muna ako. May kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahang matulog at nagpapasalamat dahil nairaos ko nanaman ang araw na ito kahit nakaka-stress.

^105 | 98 Ninety-eight days to go before Christmas.

September 19, 2018
Wednesday
Year VI-262

^12P-Y. Bigo man akong matanggap sa trabaho kahapon ay may kakaibang sigla pa ring namamayani sa dibdib kaya masaya akong bumangon. Sabi nga ng naging kasamahan ko habang nag-a-apply, kung di ka matatanggap, hindi iyon para sa’yo at maglalaan ang Diyos ng bagay na para sa’yo kaya hintay lang at huwag mawalan ng pag-asa. Dahil may lakad ngayong araw, matapos mag-almusal, naghanda-handa’t bihis na ko, paganda na rin para nga-nga ang mga taong makakakita’t di mapag-uusapan. Alas-nuebe pa lamang at batid na sarado pa ang Robinson Novaliches nang ganitong oras kaya tumungo muna ako ng OLFU-Regalado at sinamantala ang oras sa pagrerepaso. Dahil library at tahimik pa sa aking kinalalagyan, lalo pang naengganyo sa pag-aaral at nauunawaan pa ng maayos ang binabasa. Idagdag pa ang pagiging malamig ng Library kaya kahit maghapon pa isubsob ang mata sa kakasunog-kilay ay di ka mapapagod o magsasawa.

^12P-Z. Pagpatak ng tanghali nang mapagpasyahang umalis ng library at bago lisanin ng aking nagkikinisang yapak ang paaralan, ipinihit ko muna ang yapak sa Guidance Office upang makipagkamusta kay Ma’am Paula. Pagkatungtong ay laking gulat pagkat sa halip na si Ma’am Paula ang madatnan ay ibang counselor na ang nagbabantay na dati’y kamag-aral ko lamang. Sinabi nitong nag-resign na raw si Ma’am Paula nung isang linggo lamang at sayang, di ko pa siya naabutan, para makapagpaalam man lang. Bukod sa kanya, nandoon din si Kalvin. Hindi ko akalaing magkukrus muli ang landas namin ni Kalvin at kung sino nga naman ang taong kinabubwisitan at ayawan mo, siya pa ang nagkakatagpo mo pero ang taong gustong-gusto mong makita gaya ni Special Someone, tila napakailap ng pagkakataong magkita kayo. Dahil kakilala ko naman ang humalili kay Ma’am Paula, nananatili muna roon at nakipagkwentuhan at kamusta na rin.

^12Q-A. Nang umalis sina Kalvin, umalis na rin ako’t tumungo naman sa Guidance office ni Sir Jansen subalit sarado ito nang aking datnan. Saka lamang ako tumungo ng Robinson Novaliches upang magpagawa na ng Affidavit subalit hindi ko muna itinuloy pagkat makabutas-bulsa ang singil at baka mauwi sa Alay-lakad kung ipagpipilitang makakuha na ngayon ng Permit. Wala pa talaga akong balak umuwi kaya matapos mananghalian ay tumungo muna sa Fairview Terraces at nagbasa-basa’t tingin ng libro sa National Bookstore. Dahil napasarap sa pagbabasa, halos dalawang oras din akong nanatili roon at naghanap-hanap ng mapupwestuhan. Nang makahanap ng pwesto’y saka ko lamang ipinagpatuloy ang pagrerepaso.

^12Q-B. Hindi gaya ng kanina ang aking nararanasan pagkat hirap nang ipasok sa isipan ang inaaral, tapos ang iingay pa ng mga kasamahang nakikigamit din ng upuan at nang di na matiis ang ingay, umalis na lamang ako. Wala pa talaga akong balak umuwi kaya tumungo muna sa Computer Shop at tamang libang-libang lang sa pag-online sa Facebook at pakikipag-chat sa mga kaibigan. Saktong nagbubuntong-hininga na ang liwanag, naghingalo na nga nang makatungtong ang yapak sa tahanan at di naman sinalubong ng mapupusok at nag-iinit na sermon ni ina kundi pagkaing nakahaing sa mesa’t diretso lamon talaga ako pagkabihis. Bago matulog, heto muli ako’t ipagsasapalaran ang mata’t utak sa pagrerepaso. Hindi ko na hinintay pang lumalim ang gabi para matulog.

^104 | 97 Ninety-seven days to go before Christmas.

September 20, 2018
Thursday
Year VI-263

^12Q-C. Hanggang sa panahong ito, hindi pa rin nagwawakas ang problema pagkat hindi pa rin makita ang aking PRC Permit o nakakakuha ng panibago kaya di maiwasang mangamba na baka di na makapag-exam sa susunod na buwan subalit tiwala pa rin ako masusulusyunan ito, malalampasan pa nga. Paano’y hanggang ngayon ay di pa ko nagagawan ng Affidavit ni Attorney Corpuz kaya patuloy na dinadaga ng pamomoblema’t sa totoo lamang, parang gusto ko nang bumigay. Nawawalan man ng ganang mag-aral pagkat napanghihinaan na ng loob, sinubukan kong magpakatatag at itinuloy ang pag-aaral, iwinaksi ang mga bagay na nagpapabagabag ng kaba sa dibdib. Walang ginawa sa buong umaga kundi mag-aral at magtinda. Kinatanghalian at para malibang-libang naman ako’t maging maligaya ang araw, naisipang manuod ng Telebisyon.

^12Q-D. Yung ang saya-saya ko at halos wala na ngang bukas kung makahalakhak habang nanunuod ng Miss Q and A sa Showtime pagkat nakakatuwa ang mga bawat kandidatang kasing ganda ko habang kinakapanayam nina Vice Ganda, biglang nagbago nang magkwento ang isang kandidata patungkol sa kinakaharap nitong problema’t na-shock ako pagkat pareho kami ng problema, nawawalan din ito ng PRC Permit. Parang dinagsa ng kaba ang dibdib ko nang sabihin nitong hindi na siya pinayagan pang makakuha ng Board Exam sa susunod na buwan dahil sa naiwala nito ang permit at nagbigay pa ng advice na huwag maging burara kaya lalo pa ko nai-stress. Parang nawawalan na tuloy ako ng pag-asa at iniisip na paano kung di na nila ako payagan pang makakuha, sa kabila na may affidavit naman at marahil ay imposible nang masolusyunan ang problema, dapat nang tanggapin ang magiging kapalaran na posibleng sa susunod na taon pa ko makakapag-take ng Board Exam.

^12Q-E.Bakit ko pa kasi naiwala iyon at di talaga maiwasang sisihin ang sarili, ang pagiging burara ko. Dala na parang nade-depress na ng lagay, diretso hilata ako sa kama matapos manuod ng Telebisyon sa halip na mag-aral. Bakit ko pa sasayangin ang buhay sa pagre-review kung di naman makakakuha ngayong taon! Saktong pahupa na ang liwanag ng ako’y magising at kasabay ng aking paggising ay medyo natatauhan na rin, iniisip na di dapat mawalan ng pag-asa’t bawat problemang dumarating sa buhay, may solusyon. Hindi dapat ako nagpadala sa sinabi ng kandidata at inisip na lamang dapat na hindi pa huli ang lahat, may pag-asa pa kung gugustuhin mo’t may magagawa ka pa. Dahil kahit paano’y nahihimasmasan na ko, matapos maghapunan ay muli akong nagrepaso at itinapon ang pagiging negatibo.  

^103 | 96 Ninety-six days to go before Christmas.

September 21, 2018
Friday
Year VI-264

^12Q-F.Kahit sabihin at itanim sa isipan na may pag-asa pa, magagawan pa ito ng paraan ay di pa rin maiwasan ang mangamba, iniisip na baka mabigo lang ako sa mga hakbang tinatahak. Dulot na patuloy na umiiral ang kaba, hindi ako halos makatulog, ni hindi rin naging maganda ang gising. Bukod sa akin na ilang linggo nang pinoproblema ang pagkawala ng PRC Permit, may kinakaharap ding problema si Papa pagkat nagkaloko-loko raw ang mga papeles nito para makuha ang Retirement Fee at nababanaag ko sa kanyang mukha ang pagkabalisa’t tila nawawalan na ng pag-asa. Sa totoo lamang ay awang-awa na ko kay Papa pagkat pakiramdam nito’y napupunta lamang sa wala ang lahat ng kanyang pagkukumahog subalit pinangaralan pa rin namin siya at sinabihang pagsubok lamang ito na ibinigay ng Diyos na kailangan kaharapin at lampasan. Patuloy sa pagtangis si Papa na tila nawawalan na ng bait sa sarili dahil sa dinidibdib nito ng husto ang problema.

^12Q-G.Dahil nakikita kong balisang-balisa’t tila takot ang lagay ni Papa dulot ng pagkapangamba, lalo pa umurong ang dila ko na sabihin sa kanila na may problema din ako. Ang sa akin lamang kasi, ayaw ko nang makadagdag pa sa problema sa mga alalahanin ni Papa at baka tuluyan na itong mawala sa sarili na huwag naman sana. Diyos na ang bahala kay Papa at naniniwala akong makakaya niya ito. Maya-maya nang biglang dumating ang asawa ni Attorney Corpuz. Ginagawa na pala nito ang aking affidavit at sinabing makukuha ko na raw mamaya. Nabuhayan ako ng loob sa sinabi niya subalit habang nag-uusap kami ang pagtatapos ng paglilihim ko kina ina pagkat nabunyag na nila ang patungkol sa pagkawala ng permit ko. Nagpaliwanag ako kina Mama at ano pa nga ba ang kahihinatnan kundi pauulanan ako ng nagbabagang salita’t sisisihin, nasanay na ko sa magiging reaksyon nila at di na magtataka pa.

^12Q-H.Iyon nga lang, nakaka-guilty dahil lalo pang na-stress si Papa matapos na malaman nito ang problema ko’t ayaw na ayaw ko ngang malalaman niya, kaso nangyari na’t walang ginawa kundi ipanatag ang kanyang kalooban. May mga bagay talagang hindi mo inaasahang mangyayari subalit nagpapasalamat dahil naihanda ko naman ang sarili. Panay halughog si Mama sa mga gamit at envelope na nakalagak sa ibabaw ng Drawer at habang ito’y naghahalughog, abot-langit ang tuwa pagkat natagpuan na ang nawawala kong permit. Bukod sa permit, natuklasang nandoon lamang din pala ang nawawala kong mga test drills at kainis at sayang, gumastospa ko, laking Shunga kasi! Hindi ko akalain at inasahang may maganda palang patutunguhan ang pagkakabunyag nina Mama sa aking problema dahil iyon pa ang naging tulay para matuldukan ang kinakaharap na problema, kahit na kinatatakot ko na iyon pa ang magigng daan para lumalaang dinadanas ni Papa.

^12Q-I.Parang nakalag ang kadenang gumagapos sa aking dibdib ang pakiramdam nang panahong iyon at abot-langit ang pasasalamat kay Mama dahil siya pa mismo ang nakahanap, lalo na rin sa Maykapal. Parang ibig ko nang lumundag o mag-split dulot ng tuwa nang panahong iyon at sadyang napakabuti talaga ng maykapal. Sa mga napagdaanan ko na bukod sa may leksyong akong kinapulutan, pinapatibay pa nito lalo ang aking kalooban kaya keep fighting until you succeed, don’t give up!Kinahapunan at dahil nakita na ang aking permit, ganadong-ganado na ko sa pag-aaral at may kulay pa nga. Kinagabihan ay maaga akong natulog pagkat maaga pa magigising kinabukasan.

^102 | 95 Ninety-five days to go before Christmas.

September 22, 2018
Saturday
Year VI-265

^12Q-J. Maaga pa lamang nang magmulat na ang mga mata dahil may Review Class muli ngayong araw. Dahil mahuhuli na ko sa pagpasok, may pagmamadali na sa pagkilos. Pagkatungtong ng Diliman College at kahit nahuli na ng dating ay saktong wala pang Instructor maging sina Abbie o Yvonne. Ilang sandali pa nang dumating sila’t tamang palitan muna ng kuro-kuro habang wala pa ang presensiya ng magtuturo. Isang oras na ang nakakaraan, wala pa kaming Instructor, napagpaplanuhan na tuloy namin ang umuwi subalit mas piniling manatili muna, umaasang may panibagong bagay muling matutuhan. Ilang sandali pa nang may isang Staff ang magsalita at inanunsyong mahuhuli ng dating ang aming Instructor dahil sa ito’y may karamdaman. Parang gusto na talaga namin umuwi pagkat baka hindi magustuhan ang paraan ng pagtuturo dahil sa ito’y may sakit. Bandang Alas-dyis nang dumating ang magtuturo sa amin at parang nilalatigo sa habag ang dibdib pagkat ang kitang-kitang nangangayayat ito’t bakas sa mukhang pinipilit lamang nitong pumasok.

^12Q-K. Siya si Sir Rod at kahit may sakit ito, nagawa pa rin nitong magturo sa amin ng maayos at kasing husay pa ng mga nagdaang instructor. Bukod pa roon ay mahusay din itong magpatawa kaya ang buong klaseng walang kabuhay-buhay, naging makwela. Gulat lamang ako nang bigla nitong tawagin at tungkol ba naman sa kung ano ang pinagkaiba ng Love and Sex ang katanungan kaya nag-aalangang sumagot subalit sumagot pa rin ako kahit di graded recitation, cause it’s my time to shine. Nakatamo ako ng makapunit-ngalang tawanan mula sa mga kamag-aral matapos sumagot at yung iba, halos mamatay-matay na sa kakatawa, nakakahiya. Sa dami kasi ng tanong ay iyon pa ang mapapatapat, my goodness. Makwela siya magturo subalit kinalaunan ay naging kabagot-bagot na kaya di na maiwasang antukin at mapaidlip.

^12Q-L. Bandang Alas-tres at kahit di pa tapos ang review class, napagpasyahan na namin ni Abbie na umalis. Bago umuwi, tumungo muna ako sa bahay nina Myrrh para kuhain ang mga ipinahiram na Reviewer at Test Drills subalit bigo koi tong makuha. Dahil kaibigan at madaldal pa kong nilalang, nakipagkwentuhan muna sa kanya kaya ang resulta, ginabi na ko sa pag-uwi. Sa halip na mag-aral dahil ibig ko naman ipagpahinga ang utak mula sa maghapong subsob sa pag-aaral ay iginugol naman ang oras sa panunuod ng telebisyon. Kakaiba lamang at nakakagimbal pa ang natunghayang kwento sa Magpakailanman pagkat ang bida na nagngangalang Raquel ay namuhay sa pamilyang pinagmamalupitan ng ama dahil sa siya ang bunga ng kataksilang ginawa ng kanyang nanay. Nagkaroon ng asawa si Raquel, iyon nga lang ay nangaliwa ito at di lamang isa kundi dalawang beses pa kaya ang resulta, tatlo silang nagsasama-sama sa iisang bubong ng lalaki’t walang hiya nga naman!

^12Q-M.Nakakapangigil ang ganung klaseng lalaki na ginagawa lamang parausan ang mga babae’t parang inahing baboy ang turing, sarap gapasin ang kanyang pag-aari nang di na makapaghanap pa! Bukod pa roon ay kinokonsinti pa ng magulang ang ginagawang pangangaliwa ng lalaki, paano mana sa tatay na may marami ding asawa’t nakakarumi ang pamilya nila, parang di na gawain ng isang normal na tao. Sa huli at dahil sa malaimpyerno ang pakiramdam ni Raquel kasama ang mga kerida ng asawa, napagpasyahan na lamang ng mag-inang lumayo. Pambihira ang ganung pamilya’t tila di sila natatakot sa Diyos pagkat wala nang isasahol pa. Maigi sana kung naaayon iyon sa batas ng tao maging sa Diyos, kaso Diyos na ang nagsabi na “Huwag kang makikiapid sa may asawa.” Dinaig pa ang eksenang napanuod ko sa Ikaanim na utos.

^101 | 94 Ninety-four days to go before Christmas.

September 23, 2018
Sunday
Year VI-266

^12Q-N.Namumugto pa man ang mata sa kaantukan ay bumangon na ko’t nag-almusal. Dahil sa nahuli ng dating, saktong may nagtuturo nang Instructor pagkatungtong ko sa Diliman College. Sa halip na si Sir Rod ay si Ma’am Riyan na ang nagtuturo at dahil sa pananamit nitong may pagka-boyish at maikli pa ang buhok, aakalain mong siya si Aiza Seguerra na kulang na lang ay may Tattoo na sa katawan. Maging sa intonasyon ng kanyang pananalita, boses talaga ni Aiza Seguerra pagkat may pagkaastig. Industrial Psychology ang subject na itinuro niya sa amin at dahil makwela itong magturo bukod sa may pagkatigasin kung magsalita, makwela pa’t napapatawa niya kami. Bago ang lunch break ay nagbigay muna ito ng tip sa amin kung paano mag-take ng Board Exam at habang nagkukwento ito patungkol sa naging karanasan niya nung kumukuha ito ng Board Exam, sa halip na kakabahan ka ay mai-inspired ka pa nga at siya lamang ang katangi-tanging instructor na nagmulat sa amin na kapag may gusto kang maabot, hindi kailangang pahirapan at abusuin ang sarili, kailangang mahalin mo ito at alagaan.

^12Q-O. Napakamakabuluhan ng mensaheng binibitawan niya sa amin kaya todo pakinig ako’t makakatulong talaga ang kanyang advice. Marahil at kung naging kaibigan mo si Ma’am Riyan, matutuhan mo kung paano balansehin ang buhay dahil ang iba na sa sobrang abala sa pag-aaral, nawawalan na ng oras sa kaibigan lalo na sa pamilya. Iwasan na ang expectation dahil patuloy kang paniniwalain na ganun kabigat ang darating na Board Exam, alamin mo lang kung ano ang limitasyon at hanggang saan lamang ang makakaya dahil masakit sa loob kapag ang bagay na iyong inaasahan, di mo nakakamit.

^12Q-P. Marami pang naituro sa amin si Ma’am Riyan na bukod sa makapukaw damdamin ay nakakapanlubag pa ng kalooban. Tama siya na wala dapat tayong patunayan dahil sapat na tayo at higit pa sa nilalaman ng pagsusulit sa Board Exam. Matapos ang magbigay ng Tip ni Ma’am, saka lamang nagsipulasan palabras para kumain. Pagpatak ng Ala-una, nagkaroon kami ng pagsusulit at may kakaiba lamang sa nilalaman ng exam dahil mahirap at nahihirapang unawain ang nilalaman ng bawat aytem na dati naman ay alam na alam ang isasagot pagkat common sense lang, ngayon ay nakakalito’t pipigain ka talaga kaya di mapigilang mangamote. Inaantok pa kaya nawawalan na ng ganang magsagot hanggang sa sumuko na’t di na natapos pa.

^12Q-R. Ilang sandali pa, Rationalization na ng Exam at dahil patuloy na namamayani ang antok, nakakawalang gana na ring makinig. Bandang Alas-tres at dahil kapwa tinatamad na kami magkakasama, kahit di pa tapos ang review class ay napagpasyahan nang umuwi. Sa pagod ay diretso pahinga ako pagdating ng bahay at dahil nasarapan, saktong madilim-dilim na sa labas nang ako’y magising. Dahil bagong gising at kain ay medyo sinisipag-sipag ako sa pag-aaral. Bandang Alas-dyis nang mapagpasyahan kong ihalata ang sarili sa kama.

^100 | 93 Ninety-three days to go before Christmas.

September 24, 2018
Monday
Year VI-267

^12Q-S. Araw nanaman ng Lunes at dahil wala muling pasok, tinanghali na sa paggising. Anong sigla’t ganda muli ng aking umaga, nagbago lang nang marinig ang pag-uusap nina Mama at Papa at sa araw-araw naming pamumuhay, walang ibang marinig kundi problema ni Papa, lahat na lamang ay pinoproblema’t di mawari kung bakit siya nagkakaganoon, tila napanghihinaan na ng loob at nawawalan ng pag-asa sa buhay. Kahit ilang ulit nang payauhan, wala pa rin at tila di ito nakikinig sa sinasabi. Kahit tila nalulugmok si Papa, pasalamat naman kami dahil matino-tino pa rin ito, di gaya nung nangyari kay Mama at sana di mauwi sa ganon pagkat kapag nagkataon ay paano na kaya kami. Diretso ako sa pagtitinda matapos mag-agahan. Hindi tulad dati, kapansin-pansin wala nang gaanong laman ang aming paninda, tapos wala na halos bumibili.

^12Q-T. Nakakawalang gana na tuloy ang magtinda’t tila nakatambay na lamang sa loob ng tindahan. Kaya si Papa na kanina pa nababalisa dulot may kinakaharap na problema, lalo pang namomoblema at maging tindahan ay pinoproblema rin niya. Gaya ng mga sinabi ko, ganito man ang kinakaharap naming buhay, puro problema, umaasang may naghihintay na magandang kinabukasan sa amin, tiis-tiis lang. Hindi sa habang panahon ay puro pagdurusa ang dadanasin at di naman marahil sadista an gating panginoon. Dahil walang gaanong bumibili, wala rin akong balak magrepaso kaya nagsulat na lamang ng kwento. Sarap nga naman maging buhay Writer, lahat ng gusto mong ilabas, nailalahad mo at naisusulat lahat ng mga pananaw na maaring makatulong sa buhay at magbibigay pa ito ng gabay.

^12Q-U. Kahit tila naghihikahos na kami dahil sa taas ng mga bilihin, idagdag pa na di pa nakukuha ni Papa ang kanyang Retirement Fee at wala pang trabaho ang ni isa sa amin, pasalamat pa rin sa Panginoon dahil may malalamon pa rin ako ngayong pananghalian at swak na swak pa sa Sikmura kahit di kasarapan. Pagsapit ng hapon ay saka lamang ako nagkagana sa pag-aaral. Kung kailan ganadong-ganado si ako sa pagsusunog-kilay ang pamamayani muli ng kaingayan sa kapaligiran namin kaya ang kinahantungan ay hirap ituon ng ayos ang mata sa pagbabasa, hirap din ipasok sa utak. Kahit hirap na hirap at halos isumpa mo na nga ang pag-aaral ay kailangan talagang gawin pagkat iyon lamang ang mag-aahon sa atin mula sa kamang-mangan at kahirapan na rin. Sige pa rin ako sa walang puknat na pagrerepaso hanggang sa sumapit na ang gabi at sa pagod, maaga akong natulog. 

^99 | 92 Ninety-two days to go before Christmas.

September 25, 2018
Tuesday
Year VI-268

^12Q-V. Dahil sa ako’y tulog prinsesa subalit di pa nakakatagpo si Prince Charming, inabutan nanaman ng pagsikat ng araw sa paggising. Pagkaalmusal, nag-ehersiso muna ako bago magtinda, para naman magising-gising ang mga ugat-ugat sa katawan at maging Energetic at ganadong-ganado ang lola niyo. Pagod at pawis ang tinamo ko matapos mag-exercise at saka lamang nagtinda kahit wala nang gasinong laman ang tindahan. Nakakainis lamang pagkat kung ano pa yung wala sa aming tindahan, iyon pa ang hinahanap-hanap ng mga mamimili, gaya na lamang ng Sigarilyo. Ang resulta’y sayang ang dapat sana papasok ng pera’t magtataguyod sa aming mga pangangailangan. Hindi tuloy maiwasang sumagi sa isipang kung naghihirap na ba kami, pagkat panay-panay na ang pagtitipid at tila natatakot nang gastusin ang perang nakaimbak sa lalagyanan, mabawasan lang kahit singkong duling, nagsisitalakan na sina Mama.

^12Q-W. Batid kong may hangganan din ang lahat ng ito at di pababayaan ng maykapal kaya di ako nangangamba. Wala akong ginawa sa buong araw kundi magbantay sa aming negosyo na tila naghihingalo na’t nagrepaso rin. Kinatanghalian at matapos lamnan ang Sinapupunang malaki sa pananghalian, sa halip na mag-aral dahil wala sa tipo, naisipan ko na lang sumayaw-sayaw. Habang sumasayaw, pakiramdam ko’y isang mahusay na Dancer kahit kasing tigas ng bato ang pag-indayog ng sayaw at maihahalintulad sa Robot. Kahit may katigasan ang katawan, nagawa pa rin sumayaw at nakuha pang kuhaan ng Video para matuwa naman ang makakakita oras na i-post na ito sa mga Social Media.

^12Q-X. Sa kakasayaw, bukod sa hitik na hitik na pawis ang aking tinamo, tila ninakawan ng lakas sa pagod, nagpahinga muna ako. Maya-maya, nakaramdam ng pananakit ng katawan maging ulo, kaya ang resulta’y maghapon lamang nakahilata. Kinagabihan, balak ko sanang magrepaso, kaso nag-uumapaw talaga ang ingay sa labas at panay pa ang Vidooke ng aming kapit-bahay na akala’y pinagkalooban ng ginintuang tinig kung makabirit, ibong piririt naman kung didinggin at halos ikarindi na. Dahil walang kagana-gana sa pag-aaral, naisipang ipagbukas na lamang at libangin ang sarili sa panunuod ng Telebisyon. Hindi naman marahil masama ang maglibang, huwag lang sosobra dahil ang anumang sobra’y nakakasama na’t maaari pang ikasira ng buhay kaya matutong magpahalaga sa oras. 

^98 | 91 Ninety-one days to go before Christmas.

September 26, 2018
Wednesday
Year VI-269

^12Q-Y. Tulog Prinsesa muli ang aking lagay na pinapangarap makatagpo si Prince Charming sa totong buhay, kaya ang resulta, tinanghali muli sa paggising. Sa araw-araw na ginawa ng Diyos, matapos lamnan ang sinapupunang magdamag na naghihintay ng grasya, pagrerepaso at pagtitinda ang aking nirepaso. Buong umaga, tanging iyon lamang ang inatupag at kainis pagkat hirap ikintal sa isipan ang inaaral, para bang madaling malimutan ang mga impormasyong pilit na iniimbak sa utak, di tuloy maiwasang kabahan at sana’y may maisagot pa rin sa kabila na hindi talaga biro’t kailangan seryosohin ang darating na Board Exam. Kinalaunan at dahil medyo sumasakit-sakit na bungo sa kakarepaso, tumigil muna ako’t tamang lantak lang ng pagkain pagkat tanghalian na. Matapos mananghalian, time out muna ako sa pag-aaral at tamang libang lang ng panunnuod ng Telebisyon.

^12Q-Z. Hindi ko mapigilan ang ma-inspired habang tinutunghayan ang Miss Q and A sa Showtime, di dahil sa kabaro ko lang sila kundi naipapakita’t pinapamukha na sa kabila na taliwas ang kanilang kasarian, dapat pa rin bigyan ng parangal at pagkilala sa halip na igawad ang Diskriminasyon at lubos akong humahanga sa bawat kandidatang sumasali pagkat nagiging tulay sila sa mga bakla na nawawalan na ng pag-asa. Bukod sa inspired, ang saya-saya rin ng bawat sandali pagkat nakakapagbigay kwela. Kung kailan mag-aaral na ko, saka naman bumuhos ang ulan. Mabuti sana kung umuulan lang, makakapag-aral pa ko pero yung sabayan pa ng pagkulog at kidlat, ibang usapan na iyon pagkat nasisindak ako. Matapos ang unos, saka lamang ako nagsunog-kilay maging sa gabi. May kalaliman na ang gabi nang mapagpasyahan ng isip na maging tulog prinsesa muli’t nawa’y sa paggising ay dumampi sa aking labi ang matamis na labi ni Special Someone at kay sarap damhin kung makataon man. 

^97 | 90 Exactly Ninety days to go before Christmas.

September 27, 2018
Thursday
Year VI-270

^12R-A. Inabutan muli ako ng liwanag sa paggising. Wala nang inaksaya pang panahon at dahil isang buwan na lamang pala ang nalalabi bago ang Board Exam, nagrepaso agad ako. Naisipan ko na rin magsagot ng mga ibinigal na Test Drills sa amin at anong hirap ng bawat aytem na aking nadadaanan, pagnhenyo ang mga katanungan at di basta-basta makakasagot pagkat mapapaisip ka talaga na halos pigain na ang kukote. Ganoon pala kapag sasalang ka na sa Board Exam, di dapat tatanga-tanga’t kailangan wais sa pagsagot. Inaamin ko na may pagkatanga rin subalit naniniwala akong di iyon ang magiging dahilan para hindi makapasa kung nagsusumikap naman at may pananalig pa sa maykapal kaya kapit lang at huwag panghinaan ng loob. Sa kakasagot ng Test Drills na naglalaman ng sangkatutak na katanungan, sumakit-sakit na ang bungo na halos ikabaliw mo na subalit nagpatuloy pa rin dahil determinadong makapasa.

^12R-B.Pagpatak ng hapon, gusto ko pa sanang mag-aral kaso sumanib na ang antok sa mga mata at sinasabing magpahinga muna. Pinagbigyan ko naman ang kahilingan ng sarili’t nagpahinga muna ako, kaso napasobra naman kaya saktong pahingalo na ang liwanag nang ako’y magising at diretso lantak na ng hapunan pagkat damang-dama na ang kagutuman. Pagsapit ng gabi’y pagsusunog-kilay muli ang inatupag ko. Dahil ugali ko ang magpuyat, may kalaliman muli ang gabi nang ako’y matulog nang may kapanatagan pagkat tiwalang protektado ng maykapal sa magdamag laban sa mga handang manakip.

^96 | 89 Eighty-nine days to go before Christmas.

September 28, 2018
Friday
Year VI-271

^12R-C. Kay bilis nga naman ng panahon at matatapos nanaman ang linggong ito’t may review class nanaman kinabukasan. Dahil tuluyan nang napawi ang antok sa mga mata, maaga pa lamang ay awat na ko sa paghilata sa kama na tila buhay prinsesa ang moda’t bumangon. Bago gugulin ang mata sa muling pakikibaka sa duguang pagsusunog-kilay, kahit prinsesa sa bahay ay nag-astang yaya pa rin para gampanan ang gawaing bahay na nanggigitata na sa dumi maging kasulok-sulukan dulot ng alikabok. Dahil medyo sinisipag-sipag ng lagay at nanalaytay ang kasiglahan sa katawan, di man lang nakalasap ni katiting na pagod matapos isubsob ang sarili sa gawaing bahay at saka lamang nagsunog-kilay.

^12R-D. Pagsagot muli ng Test Drills ang aking inatupag at medyo nahihirapan pa rin sa pagpili ng sagot subalit di na mahalaga kung mahirapan o di kagandahang marka ang matamo pagkat unti-unti akong nasasanay at may bagong kaalamang natutuhan, iyon ang mahalaga. Ilang beses ka man nadadapa habang ikaw ay humahakbang, di nangangahulugang isa kang mahina dahil iyon pa mismo ang nagpapatatag sa’yo at nagpapatibay kaya huwag matakot na mabigo.

^12R-E. Failure is prerequisite of sweet success and don’t even think you are weak as experiencing failure. Bumagsak man ako sa darating na Board Exam, isa lamang ang ibig sabihin niyon, may darating na bagay na mas higit pa sa aking inaasahan subalit mas maigi talaga kung makakapasa, kaya nga nag-aaral. Patuloy ako sa pag-aaral at pagsagot na ng sangkatutak na mga Test Drills hanggang sa magtanghali. Pagpatak ng hapon at dahil muling namamayani ang antok sa mga mata, lalo pang nahirapang ibigay ang Focus sa sinasagutan. Pilit kong nilalabanan ang antok subalit wala talaga’t hirap nga naman kapag kinakalaban mo ang iyong sarili. Pahinga muna ako’t bandang gabi nang ipagpatuloy ko ang pagsagot ng mga Test Drills at pagrerepaso. Saktong inabutan na ng hating-gabi sa pagtulog.

^95 | 88 Eighty-eight days to go before Christmas.

September 29, 2018
Saturday
Year VI-272

^12R-F. May pasok nanaman pala kami kaya Alas-singko pa lamang, mulat na ang mga mata’t kahit namumugto pa sa kaantukan ay kailangan nang awatin ang sarili sa kama. Kay bilis talaga ng panahon pagkat hindi mo namamalayan, eksakto isang buwan na lamang pala ang hihintayin, bago ang araw na pinakahihintay subalit kinatatakutan, ang board exam kaya bawal muna ang sarap buhay o Walwal, kailangan na ng puspusang pag-aaral kung ibig talagang pumasa. Saktong wala pang Instructor pagkaapak sa Diliman College at sa halip na makipagpalitan ng kuro-kuro kina Yvonne, ginamit na lamang ang oras para mag-aral. Wala pa rin pagbabago sa akin pagkat hirap pa rin makapag-concentrate sa lugar na maiingay. Ilang sandali pa nang dumating an gaming Instructor para sa linggong ito at siya si Sir Jojo. Kung pagmamasdan, medyo bata-bata din ito at aakalaing baguhan lamang siya sa propesyon pero nang magturo, magaling subalit hirap naman unawain at ikintal sa isipan ang sinasabi nito, di dahil sa Inglesero kundi masyadong technical ang pananalita na tipong kawawa ang mga tatanga-tanga pagkat hindi makaka-relate.

^12R-G. Psychological Assestment ang subject na itinuturo niya sa amin at dahil hindi ko talaga tipo ang subject na iyon pagkat nakakabagot pag-aralan, kahit nakikinig ay di pa rin mapigilang maging lutang at mas gusto pa rin ang paraan ng pagtuturo ni Ma’am Gessy pagkat kahit masyadong mabigat ang Psychological Assestment, parang napapadali kapag makikinig ka sa kanya. Sa buong umaga ng Lecture, maya’t maya ang aming idilipan pagkat nakakabagot talaga ang makinig at mistulang nang nakainom ang karamihan sa amin. Saka lamang bumalik sa kasiglahan ang buong Auditorium nang lunch break na’t bago magpatuloy ang aming review class ay nagbigay muna ng Ice breaker si Sir Jojo.

^12R-H. Medyo nakaka-tense lamang ang Ice breaker pagkat kailangan na hindi mahawakan ng katabi ang iyong kamay oras na sabihin na “Hold”. Hindi ko gasinong nakuha sa una ang mechanics ng Ice Breaker kaya ang resulta ay hindi ako alerto sa mga pangyayari’t dalawang beses na nahuli ng katabi ang kamay. Lahat ng nahuli kabilang ako, nanatiling nakatayo at sinabihang may ipapagawa siya sa amin bukas. Walang ibang maramdaman kundi kaba subalit napanatag naman ang kalooban nang sabihing mag-e-entertain lang kami’t ang nakakatuwa pa, mabibigyan kami ng Exclusive Test Drills and Hand Out na galing mismo sa RGO All Star, sa kaondisyon mapapasaya namin sila. Hindi ko akalain na may magandang purpose pala ang pagkakataya sa Ice Breaker.

^12R-I. Matapos ang kasiyahan, balik na sa pagtuturo si Sir Jojo at nagkaroon din ng Rationalization. Sa sobrang hirap ba naman ng ibinigay nitong Test Drills at napakarami pa ng Items, hindi na nakakapagtakang iilan lang ang nagtataas at sumasagot at naghihintay na lamang ng tamang sagot. Hindi naman sila masisisi pagkat hirap nga naman pumili ng tamang sagot pagdating sa Psychological Assestment at dadaanan ka muna na tipong kailangang pigang-piga ang utak bago makapasa. Wala pang Alas-singko nang matapos sa pagtuturo si Sir Jojo. Uuwi na sana kami nang biglang dumating ang may-ari ng RGO Review Center na si Ma’am Maeroll. May pagkalumba ito na pakiwaring dumadagundong ang kapaligiran sa tuwing siya’y dadaan at matatas magsalita.

^12R-J. Habang ito’y nagsasalita ay parang sumanib sa katauhan niya ang kaluluwa ni Miriam Santiago pagkat bukod sa parang Miriam ang intonasyon ng kanyang boses, outspoken at may laman ang sinasabi, malilibang ka talaga at kung maging Instructor lamang namin ito, kahit Alas-sais na ng gabi, mas nanaisin mo pa rin makinig sa kanya kaysa umuwi pagkat nakakatuwa’t dami namin tawa. Bago umalis ang bawat isa sa amin, buong loob muna naming isinigaw ang aming Chant na “I can do it, I can make it and will passed the board exam and be the number one!” at sana maging epektibo ang pinagsasabi namin na kinikilalang ritwal para pumasa. Tulayan nang sumakop ang kadiliman sa kapaligiran nang makaapak ang aking yapak sa aming tahanan at diretso lantak agad ng nakahaing ulam sa mesa pagkat lagpas pa ng langit ang aking kagutuman. Matapos maghapunan, repaso ulit ako. Mas malalim pa sa balon ang gabi nang maisipan kong matulog. 

^94 | 87 Eighty-seven days to go before Christmas.

September 30, 2018
Sunday
Year VI-273

^12R-K.Huling araw na para sa buwang ito, nakakaba lamang pagkat paubos na nang paubos ang panahon para paghandaan ang Board exam at palapit na kami ng palapit doon. Bago pumasok ang pagdating ni Tita Nelly na kapatid ni Mama galing Cagayan at kasama pa nito ang mga pinsan ko na sina Arjay at Ate Madelyn. Sobrang nagulat lamang kami pagkat hindi man lamang silang nagpasabing pupunta, hindi tuloy nakapaghanda ng pagkain. Sa halip na makipagkamustahan at kwentuhan sa kanila, mas pinili ko na lang umalis pagkat nahihiya. Sakto wala pang Instructor pagkarating ko subalit madami nang estudyante kaya ang resulta, nag-uumapaw na ang kaingayan. Parang bulang nawala ang kaingayan nang umarangkanda sa pagtuturo si Sir Jojo at kahit anumang husay nito sa pagtuturo kung nakakabagot naman ang subject, wala pa rin at tutulog-tulog mantika pa rin ang lagay. Kahit inaantok, pinilit ko pa rin makinig nang sa ganon ay may panibagong kaalamang matutuhan.

^12R-L.Ilang sandali pa, sa wakas ay lunch break na. Bago magsimula ang aming Instructor dahil ilang beses na nahuli ang kamay kahapon sa ibinigay nitong Ice Breaker, lahat ng taya ay magpe-perform sa harapan. Mahiyain akong nilalang kaya kahit panay ang udyok nina Yvonne, panay ang aking pagtanggi. Idagdag pa na walang tumatayo ni isa kaya lalo pa kong nahihiya hanggang sa magbilang na si Sir Jojo. Saka lamang ako nagkaroon ng lakas ng loob nang may nag-volunteer na’t saktong mga naging kamag-aral ko pa nung College kaya lalo pang tumaas ang kumpiyansa’t talagang kinapalan ang mukha sa pagsasalita sa harap ng daan-daang madla. Dahil kapwa nabigla sa sitwasyong kinalalagyan, hindi kami makapagdesisyon kung ano ang gagawin at naisipang ibigay na lang sa mga audience ang desisyon. Nang maging sila’y hindi rin makapagdesisyon, napagpasyahan na naming sumayaw na lang.

^12R-M.Batid kong malalagay muli sa kahihiyan subalit nilakasan ang loob, alang-alang sa Exclusive Test Drills and Hand out na ibibigay sa amin ni Sir. Nang ako na ang pinasayaw, talagang hinusayan ko na para uwian na kahit bato-bato ang pagsayaw at bumabalik sa ala-ala nung panahong nagsasayaw-sayaw ako sa entablado nung Psych Night at di akalaing malalagay muli sa ganung sitwasyon. Panay ang halakhakan habang naindayog sa pagsayaw at wala nang pakialam kung anong sasabihin ng iba, basta nakapagpasaya ako ng mga tao, iyon na ang mahalaga. Hindi pa sila nakuntento’t pinasayaw pa nila ako habang kumakanta naman si Andrei at doon lamang talaga ako nahiya ng tuluyan.

^12R-N.Walang ibang maramdaman kundi kaginhawaan ng kalooban matapos ang kahihiyang nagawa ko’t sikat na tuloy sa buong Review Class subalit ayos lamang kung may mapapala naman. Balik sa seryosong pag-aaral at pakikinig matapos ang mga katuwaan. Bandang Alas-singko nang matapos ang Review Class at bago umalis, humingi muna kami ng Hand out kay Sir Jojo. Akala namin, ibibigay na nito at hiningi lang niya ang aming Email. Kahit pakiwaring malabong ibigay ang Hand Out pagkat talamak na ang mga taong paasa, umaasa pa rin akong makukuha ang bagay na magsasalba sa akin sa Board Exam. Wala pang balak umuwi kaya nagtungo muna ako sa Simbahan at nagdasal. Pagkapauwi’t lamon ng hapunan, diretso ako sa pagsusunog-kilay.

^93 | 86 Eighty-six days to go before Christmas.