63. March 2018 Journal (Day 1886-1916)

March 01, 2018
Thursday
Year VI-060

^11P-A. Hindi lamang ako makapaniwala sapagkat sumapit na ang buwan ng Marso, hudyat na nalalapit na talaga ang aking pagtatapos sa pag-aaral na halos labing-walo ring binuno magmula pagkabata. Nakakatuwang isipin na lahat ng hirap at pagod na aking kinaharap habang nag-aaral, nalampasan and I'm so proud to myself dahil nakaya ang lahat ng iyon. Sa ganda ng napaginipan at sarap ng tulog, tirik na ang haring araw sa labas nang magising. Dahil walang magawa, gawaing bahay ang aking inatupag. Mistulang nagkaroon ng ash fall sa loob ng bahay sa dami at kapal ng nawalisang alikabok at hindi matapos-tapos ang pagwawalis pagkat hindi nauubos. Nang magsawa na sa pagwawalis, pagtitinda naman ang sunod na napagkaabalahan.

^11P-B. Ilang sandali pa, dumating na rin ang aking pinakahihintay, ang tanghalian at dala na kanina pa binabata ang gutom sa sinapupunang malaki, maaga pa sa alas-kwatro kung sumugod sa mesa't parang hindi nakakain ng isang taon kung bumanat ng lutong ulam. Ganito ako araw-araw na matakaw subalit laking pasalamat pagkat nananatiling balingkinitan ang pangangatawan. Matapos kumain at dahil wala talagang magawa, nag-beauty rest ako. Kinahapunan, naisipan kong magkumpyuter. Saktong pahingalo na ang liwanag nang makauwi't ulam agad ang hanap ng katawan. Kinagabihan, tamang soundtrip lamang muli ako para iwas pagka-stress sa mga bagay-bagay na kinakaharap. Hindi ko lamang maunawaan, bakit may mga taong sadyang walang pakialam sa iyong nararamdaman at kahit anong effort ang ipakita mo sa kanila, patuloy silang nagbubulag-bulagan, ganon na ba sila kamanhid.

^11P-C. Bakit may mga taong ayaw akong kausapin subalit pagdating sa iba, willing sila? Pilit kong inuunawa ang ganung klaseng tao at iniisip kung saan ako nagkulang o nagkamali subalit nahihirapan ako, hindi tuloy mapigilan ang masaktan. Marahil, may mga tao talagang hindi pantay ang pagtrato sa kapwa nila't pilit man silang unawain, kaso nayayamot ako't ano bang problema nila sa akin! Sa totoo lamang ay labis kong ikinadidismaya ang ipinapakita nila sa akin at ibig kong magwala o maningil, kaso hindi iyon tama't baka ako pa ang lumabas na masama! Medyo palalim na ang gabi't tumataimtim na rin ang kapaligiran kaya napagpasyahan nang matulog. 

March 02, 2018
Friday
Year VI-061

^11P-D. Kahit paano, nabawasan ang bigat ng loob na kinikimkim kagabi dulot ng magdamagang pagtulog at nakakagaan sa pakiramdam kapag nailalabas mo ito, sa paraang paglalahad ng saloobin at hindi sa paraang kailangan mo pang magwala o makapanakit ng damdamin. Pasalamat pa rin ako pagkat kahit minsan ay apaw na apaw na ang hinanakit sa dibdib dahil sa mga nakapaligid na walang ginawa kundi pasamain ang loob mo, hindi naman iyon nagtulak sa akin para makagawa ng mabibigat na kasalanan. Pasasaan pa't malalampasan ko rin ang ganito't matatanggap din nila ako. Dahil may Seminar sa school ngayong araw, maaga pa lamang ay napagpasyahan ko nang gumising. May dinaramdam na nga ang dibdib, nahadagdag pa sina Mama pagkat muling pinaulanan nang nagbabagang salita nang humingi ako ng pera. Ganoon naman palagi at sa tuwing manghihingi ng kwarta, palaging may maririnig. Nakatikim man ng mapupusok na salita, binigyan naman nila ako kinalaunan.

^11P-E. Pagkarating ng School at dahil mamayang hapon pa ang simula ng Seminar, tumungo muna ng Computer shop. Nang kalagitnaan ng aking pagkukumpyuter, nayari na at patay pagkat natuklasang nawawala ang pitaka. Hinalughog ko ang bag, nagababakasakaling saan-saan lamang naisuksok subalit hindi masumpungan. Labis ang aking pamomoblema pagkat nandoon pa naman ang pambayad para sa Seminar at pamasahe, paniguradong mayayari ng husto nina Mama kapag nalamang nawalan ng pera. Bukod pa roon ay hindi pa nakakapagbayad ng renta sa computer shop subalit pumayag naman ang may-ari na magbayad ako sa ibang araw.

^11P-F.  Gumawa ako ng paraan para mahanap ang pitaka subalit bigo ako’t nakaka-stress, hindi na alam ang gagawin. Ibig ko nang umuwi nang panahong iyon, kaso paano makakauwi kung walang pamasahe. Malakas ang kutob ko na may kumuha ng wallet ko’t kung sino man siya, sana makonsensiya ito. Maigi na lamang at nagkita kami ni Nikki. Sa bait nito, siya na ang sumagot nang mananghalian kami. Uuwi na sana ako pagkatapos, kaso pinigilan nito’t sinabing pwede naman daw ako makiusap. Nagkaroon ako ng ideya sa sinabi ni Nikki kaya tumungo na kami ng Guidance Office at tahasang kinausap si Sir Laus. Napalitan ng tuwa ang kaninang ako na hindi maipinta ang mukha dulot ng problema nang pumayag ito na dumalo ako sa Seminar nang walang bayad. Nukmukan talaga sa bait si Sir Laus kaya hindi maiwasang mahiya.

^11P-G. Pagkatungtong namin ng Auditorium, saktong hindi pa nagsisimula ang Seminar subalit marami na ang nagsipagdalo kaya ang ingay, nag-uumapaw. Bakante ang upuan sa harapan kaya doon namin naisipang umupo. Bandang Alas-dos nang magsimula ang Seminar at si Sir Ronan ang unang nagsalita. Habang ito ay nagtatalumpati na seryosong-seryoso, laking gulat nang bigla niyang tinawag at tinanong, sa kabila na hindi naman ako nakikipagdaldalan. Kinabahan ako nag gawin niya iyon at hindi alam ang sasabihin subalit kumambyo naman ito’t nagpatuloy sa pagsasalita. Sumunod na nagtalakay si Sir Jigo. Patungkol sa mga Techie o mga taong mahilig sa Social Media ang kanyang tinalakay kaya madami ang nakaka-relate kabilang ako’t maya’t maya ang hiyawan sa tuwing nagkakatamaan. Pagkatapos ni Sir Jigo ay si Sir Laus na’t patungkol sa Guidance and Counseling ang kanyang tinalakay. Kapansin-pansing umingay ang loob ng Auditorium nang ito ang magsalita’t karamihan, pakiwaring hindi interesado sa kanyang topic at mas pinili pang makipagdaldalan sa katabi.

^11P-H. Sa pangalawang pagkakataon ay muli akong tinawag at ano ba ‘yan, sa dami naming mga estudyante na nakaupo sa harapan na kilala nila, ako ang madalas na napapansin. Sa dami ng Slide na kailangan i-discuss ni Sir Laus, inabot siya ng isang oras. Lalo ko pang itinutok ang Teynga nang si Ma’am Joyce na ang Speaker at patungkol sa pagmo-move on at Adjustment ang kanyang tinalakay kaya lalo pang naka-relate ang karamihan sa amin at hindi maiwasang maglabas ng samu’t saring reaksyon, bukod pa roon ay may natutuhan ako sa kanya na ngayon lamang nalaman sa tana ng pag-aaral. Si Ma’am Ria ang humalili kay Ma’am Joyce at patungkol naman sa Job Recruitment ang kanyang tinalakay. Bukod sa umingay ay biglang sumigla ang buong Auditorium nang si Ma’am Trisha na ang magsalita’t patungkol sa Inner Demon ang kanyang tinalakay. Hindi ko malaman kung matutuwa ba ako o mahihiya pagkat sa pangatlong pagkakataon, muli akong tinawag at ginawa pang ehemplo sa kanyang topic.

^11P-I. In fairness nga lamang pagkat interesting ang topic, kahit mahirap paniwalaan na ang lahat sa atin, may evil spirit na tinataglay ng katawan kahit gaano pa kabait o banal pa nga’t makakayang makagawa ng masama na kasing sama ng demonyo. Sa lahat ng topic na tinalakay nila sa aming harapan, kay Ma’am Trisha ko ang pinakanagustuhan pagkat kakaiba. Laking pagsisi nga lang at di na pala dapat naupo sa harapan, sikat na tuloy ako pagkat palaging natatawag at napapansin. Sa pagtatapos ng Seminar ang pagsagupa muli ng problema pagkat hindi alam kung kanino mangugutang ng pamasahe. Mabuti na lamang, nandoon si Hannah (Bernardino) at siya ang sumagot ng aking pamasahe. Pagkadating ng bahay at dahil sawa nang mabungangaan ng walang puknat, tikom ang bibig hinggil sa nangyari kanina. Dumaan man ang pagsubok o problema sa buhay, huwag mawawalan ng pag-asa pagkat lilipas din ang mga iyan at nakakatulong pa nga upang mas lalo pang maging matatag.                  

March 03, 2018
Saturday
Year VI-062

^11P-J. Tinanghali muli sa paggising dulot ng masarap na pagtulog. Pagkaalmusal at para iwas bagot at nga-nga, inasikaso ang gawaing bahay. Hindi ko maipaliwanag kung nanaig ang kasiglahan sa dibdib kaya lalo pang ginaganahan sa ginagawa. Sana magtuloy-tuloy ang ganito at maranasan ito palagi para kahit gaanoman kabigat ang Gawain, makakayang gampanan. Nang matapos sa gawaing bahay, pagtitinda ang inatupag ko. Batid ng isip na mali ang gagawin subalit wala nang maisip na paraan para may maipangbayad ako sa Seminar kaya habang nagtitinda’y nagawa muling kulimbatin ang pumapasok na pera. Hindi ito nararapat at gumuguhit man ang konsensiya subalit kailangan itong gawin. Kung may mapagkukunan lamang ng pera mula sa mabuti ay doon ako. Hirap lamang palaguin ang pera sapagkat naging matumal ang bumibili. Habang namamahala sa tindahan ay parang sinindihang posporo ang dibdib nang mabatid mula sa Social Media ang patungkol sa Incentives at paggawa ng Psychological Reports.

^11P-K. Nakakaputok ng butsi pagkat balewala rin pala ang pagdalo sa Seminar kahapon para mabawasan kahit paano ang ipapasang Psychological Reports at pinagbebentahan pa kami ng Bingo Cards. Sa nangyayaring ito, tila pineperahan na kami ng kinauukulan ng School at hindi na ito tama pagkat ilang ulit na nila kaming ginaganito, yung niloloko. Masyado pa silang nakakaabala’t hindi sukat akalaing sa Unibersidad na aking pinapasukan, tila kailangan pang dumaan sa butas ng karayom bago makapagtapos, marahil ay ayaw pa nila kami paalisin. Akala kasi nila sa aming mga mag-aaral, mga Rich Kid kaya kung ano-anong incentives ang pinapatong para lang magkapera sila, subalit ang di nila alam ay mahirap ang buhay at madaming gastusin sa pang-araw-araw!

^11P-L. Sa yamot ko, parang ibig ko ng ireklamo ang kinauukulan ng paaralan kay Tulfo o di kaya sa Imbestigador pagkat iniipit sa pera at hindi para sa kapakanan namin ang ginagawa nila. Maging si Mama, apaw na apaw ang pagkayamot at nauunawaan ko siya pagkat magastos na nga ang pag-aaral, dumadagdag pa sila. Nayayamot man, ipinapasadyos ko lamang ang nagaganap at umaasang may kalalagyan ang mga may sala. Bukod pa roon ay wala silang isang salita’t nakakalito ang inilalabas na Announcement pagkat hindi matino, tila nambibilog lamang sila ng aming pag-iisip! Sa aking nalaman, mukhang kailangan pa damihan ang pangunngupit para lamang may maipangbili ng Bingo Card subalit hindi iyon tama’t makakarinig man ng nagbabagang salita ay kailangang manghingi.

^11P-M.  Ilang sandali pa, oras na upang mananghalian. Dahil tinamaan muli ng antok sa mga Mata, umidlip muna ako. Sa sarap ng tulog, saktong takip-silim nang magising at malapit na rin maghapunan. Kinagabihan, bukod sa napukaw ay nakaramdam din ako ng panghihinayang nang matunghayan ang isang kwento sa Maala-ala Mo Kaya, patungkol ito sa isang lalaki na dahil sa pagiging responsible niya nung bata pa lamang, nakapagtapos siya ng pag-aaral at naiahon niya sa naghihikahos na buhay ang kanyang pamilya, bukod pa roon ay nagkaroon ito ng maganda’t mataas na trabaho subalit lahat ng kanyang tinatamasa ay unti-unting nawawala nang unti-unting nawawalan ng paningin hanggang sa tuluyan itong nabulag. Sayang lamang, may mga pangarap pa siya sa buhay at malaki ang posibilidad na maitaas ang kanyang posisyon sa kumpanyang pinapasukan, napurnada dulot ng pagkabulag at nakakapanghinayang kung iisipin.

^11P-N. Kasabay ng pagkawala ng kanyang paningin ay dumilim ang kanyang buhay at naging depress dulot ng bigat na nadarama subalit hindi naman ito naging dahilan para tuluyan siyang sumuko at ginamit ang lahat ng iyon upang patatagin pa lalo ang loob at makabangon. Sobrang na-inspired ako sa naging takbo ng kanyang buhay at sana makatulong nawa iyon para sa lahat ng taong humaharap sa seryosong bagay upang malampasan iyon. Hindi pa dinadapuan ng antok kaya pakikipag-chat ang inatupag ko kina Sarlyn. Sa sarap nitong kapalitan ng text pagkat mabilis pa sa guhit ng kidlat ang reply, hindi napansing nagihihingalo na ang baterya ng telepono at kasing lalim na ng balon ang gabi.      

March 04, 2018
Sunday
Year VI-063

^11P-O. May kaliwanagan na sa labas nang ako’y magising. Pagkaalmusal, pagtitinda pa rin ang siyang inatupag. Gaya ng kahapon at sa kagustuhang makalikom ng sapat na pera pambayad sa lahat ng bayarin, tuloy ang pangugulimbat. Kung hindi lamang nawalan ng pera dahil sa kaburaraan, hindi ko sana ito gagawin at hindi na sana madadagdagan muli ang kasalanan. Maihahambing sa Bituin kung magningning ang dibdib sa tuwa pagkat naging malakas ang bentahan kaya naman mabilis ang paglago ng aking nakukumlimbat. Ako ang nagbantay sa tinadahan hanggang sa magtanghaling-tapat. Kasabay ng pagsapit ng Tanghali ang pagtagaktak ng pawis dulot ng malapugon na init ng panahon, walang ginawa kundi gawin ang naisip na paraan upang maibsan ang init na humahaplos sa katawan. Kinahapunan at dahil araw ng Linggo at mabawas-bawasan ang kasalanan, naisipan kong magsimba. Saktong nagsimula na ang misa pagkatungtong sa Simabahan kaya napagpasyahang sa susunod na misa na lamang dumalo’t kumain muna. Bandang Alas-singko na ng hapon nang bumalik sa Simbahan. Balak pa sana gumala, kaso nagtitipid ako kaya kating-kati man, mas pinili pa ring umuwi. Kinagabiahan ay tutok at sarap-buhay muli sa panonood ng telebisyon. Maaga pa magigising bukas kaya hindi na nagpakapuyat pa sa kung ano-anong bagay.    

March 05, 2018
Monday
Year VI-064

^11P-P. Nagniningning na ang liwanag sa labas nang ako’y magising. Alas-otso na pala ng umaga kaya daglian na kong bumangon at nag-almusal. Matapos mag-almusal ay naghanda-handa na para sa pagtungo muli ng School upang kuhain ang Certificate ng Seminar at bumili ng Bingo Cards. Kung kalian paalis na ko ng bahay, itong si Mama ay muli akong pinaulanan ng nagbabaga’t nakakapaso pa ngang salita dahil lamang sa namali ako ng suot ng pantalon. Kaliit-liit na bagay, masyado nitong pinalalaki’t kung ano-ano ang kanyang idinadawit na wala naman kinalaman dun. Pilit ko man siya pinapatigil sa pagbubunganga pagkat nakakarindi’t asiwa na subalit lalo pa itong tumatalak. Batid kong may Psychological Condition si Mama subalit sa yamot, hindi na napiglan pang patulan ang kanyang mga sinasabi. Patawarin nawa ako ng maykapal sa nasabi, gawa lamang ng bugso ng damdamin.

^11P-Q. Umalis ako ng bahay na nababalutan ng pagkaimbyerna ang nasa dibdib dahil sa mga narinig subalit sa kabila niyon, kailangan kong laliman ang pag-unawa kay Mama’t hindi ko ibig na ako pa ang maging dahilan para bumalik ang kanyang sakit. Batid kong may problema rin sa akin, kaya nahihirapang gawin ang gawain ng mga healthy people subalit kahit na ganon, huwag panghinaan ng loob at isiping kaya kung ano ang nakakaya nila. Sa sobrang trapik sa lansangan, bandang Alas-dyis nang makatungtong ako sa Unibersidad. Tumungo kaagad ako ng Guidance office upang magbayad kay Sir Laus. Kaagad din ako umalis pagkabayad sa kanya.

^11P-R. Pagkalabas ay saktong namataan sina Abbie at dahil kapwa bibili ng Bingo Cards, sa kagustuhang mapadali ang pagpapasa ng Psychological Report at sa takot na rin na maubusan, hindi na nag-aksaya pa ng panahon upang hagilapin ang mga Psych Professors. Una namin pinuntahan si Ma'am Ria, ang kaso ay nagklaklase ito kaya kay Sir Juangco na lamang. Manlata ang aming mga pagmumukha nang mabatid na ubos na ang Bingo Cards subalit nabuhayan naman ng loob nang malamang mayroon pa kay Ma'am Trisha, hindi na namin pinakawalan ang pagkakataon. Pagkalabas ni Ma'am Trisha mula sa klase nito, daglian namin itong nilapitan at namayani ang tuwa sa kanya-kanyang mga dibdib pagkat marami pa nga itong Bingo Cards. Pagkabili at sa halip na umuwi na, pinuntuhan ko pa si Nikki sa Admission Office at nakipagkwentuhan.

^11P-S. Gawa na gulong-gulo't hilong talilong na patungkol sa ibinibigay sa 'ming incentives para mabawasan ang Psychological Report, minabuti nang tanungin si Sir Ronan para maliwanagan. Pagkatungtong sa faculty ay nadatnang may isinasagawang defense at saktong nagpa-panel sila kaya nawalan ng pagkakataong makausap si Sir Ronan, kinailangan ko pang hintaying matapos. Hindi naman ako nabagot pagkat may nakakwentuhang kilalang kamag-aral. Habang kasarapan ng aming pag-uusap ay naantala nang biglang may tinawag ang aking kausap at pagkalingon, laking tuwa't nagkakulay pa nga pagkat sa hindi inaasahan o inaasam, muling nagkrus ang landas namin Jed.

^11P-T. Hindi lamang ito kaagad nakilala pagkat ang laki ng kanyang pinagbago magmula ng huli kaming nagkita na ilang buwan na ang nakakaraan. Sa hitsura nito't pangangatawan, parang dumaan sa malubhang karamdaman pagkat pumayat ito ng husto. Bukod pa roon ay parang kumupas ang kanyang kakisigin na hindi gaya ng dati na isang kisap-mata pa lamang ay mumula ang mukha sa pagkakilig pagkat nagniningning. Natawa lamang ako sa kanya pagkat nakasalamin na ito't ang baduy lang, hindi bagay sa kanya. Gayunpaman ang nakita ko sa kanya na nakakapanibago, hindi ko mawari sa sarili kung bakit hindi man lamang na-turn off o nagbago ang nararamdaman sa kanya, marahil ay inlove pa rin ako. Basta ang alam ko lamang sa sarili ay masaya at langit ang nadarama sa tuwing nakikita ito o nakakausap. Lalo pa kong natuwa nang kibuin nito't kausapin subalit saglit lamang ang pagkikita namin ni Jed at agad na umalis.

^11P-U.  Ilang sandali pa nang matapos ang Defense at kaagad na nilapitan si Sir Ronan. Bukod sa naliwanagan ang isip ay halos mapatalon ako sa tuwa nang sabihin nitong 12 Psychological Reports na lamang ang ipapasa ko kahit na hindi dumalo nung Job Fair at sa darating na Psych Night. Gayunpaman, ayaw kong makampante pagkat sa tagal na nakasama ito'y batid ko na ang kanyang pag-uugali na tipong dinaig pa ang babae sa pabago-bago ng isip at desisyon. Sana hindi na bawiin ni Sir Ronan ang kanyang sinabi pagkat hindi talaga madali ang gumawa niyon. Matapos ang masinsinan naming pag-uusap, kaagad nang umuwi. Kinagabihan, dami naming halakhak kay Aling Tessie pagkat kung ano-ano ang mga bagay ang naikukwento niya sa amin na malayo sa katotohanan pagkat talipa ang pag-iisip nito. Wala kaming ibang ginawa kundi sakyan at pakinggan ang kanyang sinasabi't natatawa na lamang na halos maloka na. Sa saya ng usapan dahil kay Aling Tessie, hindi namamalayang lumalalim na ang gabi't kailangan nang isara ang tindahan.             

March 06, 2018
Tuesday
Year VI-065

^11P-V. Inabutan nanaman ako ng liwanag sa paggising. Pagkaalmusal, kaagad ko nang sinimulan ang paggawa ng Psychological Report. Sa kabila na idadaan na lamang ito sa pag-i-edit ng mga statements and result at hindi na kailangan pang maghanap ng Client para magsagawa ng examination at makakuha ng datos, naging matrabaho pa rin at hindi madali pagkat nakakaduling at kailangan baguhin ng husto ang nilalaman para hindi mahalatang dinoktor lamang ang gawang Psychological Report. Naantala lamang ang pag-asikaso ng Psychological Report pagkat kailangan kong magbantay sa tindahan at maraming ginagawa si Mama. Sa dami ng mga bumibili na maya't maya ang dating, naging abala sa pagtitinda't halos hindi na magkandaugaga. Ganap nang sumipa ang tanghaling-tapat, halos maliyo na pagkat kanina pa kumakalam ang Sikmura subalit kailangang maghintay dahil inaasahang may dalang pagkain sina Papa pagkauwi.

^11P-W. Nagising ang pagkasabik nang dumating sina Papa bitbit ang pinamiling pagkain na KFC at masayang pinagsalu-saluhan. Sa labis na gutom na parang isang taon nang kinikimkim, parang wala nang bukas kung makabanat at nakailang buong manok din ako. Sa dami ng kinain, halos hindi na makakilos sa kabusugan. Matapos lumamon ng pagkarami-rami pero swak naman sa tiyan, nag-siyesta ako. Hindi naman makatulog dulot ng mga batang walang ginawa kundi maghasik ng kaingayan. Pinagsabihan na sila ng ate subalit tila teyngang kawali't nakuha pang mang-asar, nakakabwisit. Dala na tuluyan nang hindi makatulog, naisipan kong magkumpyuter sa labas.

^11P-X. Abot langit ang aking pagkakwela't laughtrip ng lagay habang pinapanuod ang kaganapan sa Miss Q & A, ang kukulit ng mga tanungan, napaka-nonsense at hinugot lamang sa kung ano-ano subalit mapapalabas ang pangil mo sa kakahalakhak ng walang puknat. Bukod sa katalinuhan ay kailangan din marunong makisakay sa ipupukol na katanungan kapag sasali sa ganung patimpalak pagkat nakakaloko. Medyo nawili ako sa panunuod pagkat nakakatawa kaya inabot ng dalawang oras at saktong naghihingalo na ang liwanag nang makarating sa bahay. Kinagabihan at dahil nababagot muli ng lagay, nilibang na lamang ang sarili sa panunuod ng telebisyon. Nang maghari na ang antok sa mga, saka lamang naisipang matulog.      

March 07, 2018
Wednesday
Year VI-066

^11P-Y. Maaga nanaman at sumikat muli ang haring araw kaya kailangan nang bumangon. Dahil pupunta ngayon sa School upang doon gawin ang sangkatutak na Psychological Report, matapos lamnan ang sikmurang magdamag na walang laman ay kaagad nang naghanda-handa. Pagkatungtong ng School ay kaagad na tumungo sa library at sinimulan ang pag-asikaso sa Psychological Report. Habang aligaga sa Psychological Report na halos sukuan na dulot ng stress ay bigla kong naalala na ganitong araw din nung nakaraang taon na maghapong abala kami sa paggawa ng Psychological Report. Ni inabot na nga ng gabi sa school dahil dun at grabe ang pagod at stress na tinamo ko. Hindi ko lamang akalain pagkat nagkataong eksakto isang taon na ang nakakalipas, ganito muli ang pagkakaabalahan, ang paggawa ng Psychological Report, para lang makumpleto ang requirements sa Graduation. Sa sobrang abala sa pagsasaayos ng Psychogical Report, hindi namamalayang tanghaling tapat na.

^11P-Z. Pagkababa ng Library, saktong may nagaganap na program sa Quadrangle. Natural Science Week pala ngayon at sa dami ng mga estudyanteng sumusubaybay na halos hindi na mahulugang karayom, nahirapan ako sa pagkilos at dala na ako'y na-trap sa aking kinalalagyan, sa halip na magbigay effort upang makaalis ay nanatili muna para manuod. Mapawagayway sa hiyaw ang aking dibdib pagkat bawat kalahok na matanghal sa entablado'y mahusay sa pagsayaw, yung ilan ay hataw na hataw at bigay todo, talagang kinabog kaming mga manunuod. Sumagi muli sa aking isipan nung panahong bukod sa mga estudyante na sumasayaw, kasali rin ang mga professor nung Natural Science Week din, isang taon na ang nakakaraan at nakakaaliw na masaya.

^11Q-A. Isa pa sa naalala ko nang pilitin ako ng mga kamag-aral upang sumayaw sa entablado't nag-uumapaw talaga ang pagkahiya ko habang ipinapamalas sa kanila ang pagiging kaliwa ang paa. Maya-maya pa't dala ng gutom, kahit hindi pa tapos ang program at marami pang naghihintay na mga kalahok upang mag-perform, umalis na ko. Kung kailan palabas na ko, sakto nagkatagpo kami ni Jona Vee. Dahil na-miss ang isa't isa sa tagal ng panahong hindi nagkikita't usap, mas piniling makipagtsikahan muna sa kanya kaysa kumain. Saka lamang nahinto ang pakikipaghuntahan sa isa't isa nang kinalangan na nitong pumasok sa kanyang klase't masaya ako kapag may nakakausap at nailalabas lahat ng gustong sabihin kahit kung iisipin ay napakababaw, hindi na mahalaga iyon.

^11Q-B. Matapos mananghalian at dala na hindi naman mahagilap ang mga kaibigan o kakilala para gugulin ang oras na makipagkwentuhan para matanggal ang pagkabagot, napagpasyahan ko nang lisanin ang paaralan. Sa halip na umuwi, tumungo pa ko ng Computer Shop at ipinagpatuloy ang paggawa ng Psychological Report. Sa dami, bigo muli akong matapos iyon at nakaka-stress. Suyang-suya na ako't hindi na ibig pang ma-stress kaya sa halip na tapusin, mas pinili na lamang manuod ng Comedy Show para malibang at aliw naman. Dami ko muling halakhak na makatawa'y tila ito na ang katapusan sa Mundo at ang saya ng araw. Sa sobrang humaling sa pagkukumpyuter pagkat laughtrip sa pinapanood na programa at panay hagalpak, pahupa na ang liwanag nang makauwi. Hindi ko mawari sa sarili kung bakit ang saya-saya ngayong araw na tila hindi lamang pangkaraniwan at nakakapagbigay-sigla ng kalooban. Nawa'y magpatuloy ang ganitong pakiramdam.        

March 08, 2018
Thursday
Year VI-067

^11Q-C. Nagising na lamang ako kinamadaling-araw dahil sa pangangati ng katawan. Sa sobrang kati, hindi mapigil ang sarili na kamut-kamutin kahit nagagalusan na. Nang maibsan ang pangangati, pumalit naman ang hapdi pagkat nagkasugat-sugat na, walang ginawa kundi tiisin. Naibalik naman ang pagtulog ko kinalaunan at tinanghali na sa paggising. Pagkalantak ng agahan ay daglian ko nang sinimulan ang paggawa ng Psychological Report. Sa sobrang abala’t aligaga pa, matapos lamang iyon agad, hindi namamalayan ang paglipas ng mga oras at kailangan nang mananghalian. Habang kumakain ay hindi akalaing magniningas na lamang ang kalooban ni Mama sa sinabi ko. Ang sa akin lamang ay makapaglahad kung ano ang nasa loob at walang intensyon na makapanakit ng damdamin. Sa pakiwari ko sa kanya, lubhang nasaktan nga ito sa binitawang pahayag at wala nang puknat ang pagbubunganga, para bang ipinapamukha na napakasama’t walang kwenta kong anak kaya hindi na mapigilan ang sariling maghihinanakit. Iyan kasi ang hirap sa kanya, masyado nitong ginagawang exaggerated ang pakahulugan ng sinasabi kaya ang dating masakit at hindi kaaya-aya, kahit ang purpose lamang ang maglahad kung ano ang opinion.

 ^11Q-D. Bukod pa roon ay masyado nitong bini-bigdeal ang mga sinasabi. Nagpaliwanag ako, nang sag anon ay mapahupa ang naninibugho nitong damdamin subalit sarili lamang nito ang pinakikinggan at nagpatuloy sa pagmamalas ng malasiling pananalita. Wala naman patutunguhan ang pagpapaliwanag ko sa kanya, bagkus ay nauuwi lamang sa pagtatalo kaya minabuting magpakumbaba na lamang at manahimik. Habang naririnig ang mga sinasabi ni ina ay gumuguhit sa aking gunita ang mga pangyayaring kinaiinisan ko’t nakakadismaya. Bakit ganon, kailangan palaging ako ang nagpaparaya at umuunawa sa nararamdaman ng kapwa, palaging ako ang nagpaparaya, ni hindi ko na nga magawang mahalin ang sarili dahil kapakanan palagi ng iba ang inuuna kaysa sa sarili, tapos ako pa ang lumalabas na masama’t makasarili, hindi nila ma-appreciate ang kabaitang pinapakita ko!

^11Q-E. Kapag naging mabait naman ako at magpakita ng kagandahang loob, sa halip na suklian ay inaabuso lamang. Sa pangyayaring iyon, marahil ay tama na ang pagiging mabait at kailangan nang magbago, kaya hindi nila masisi kung gagawin koi yon at huwag silang magtaka! Mga tao talaga sa mundo, masyadong mareklamo’t mapagtanim ng hinanakit sa dibdib, iilan na lamang marahil ang nakaka-appreciate sa akin! Itinulog ko na lamang ang naturang sama ng loob at sana sa paggising, maging ayos na ang pakiramdam. Kinahapunan, muling nag-init ang damdamin ng pagbungangaan muli ni Mama, dahil lamang sa nawawalang stick ng Sigarilyo at kung makapagsalita, parang ako ang salarin.

^11Q-F. Tumigil naman ito sa paninisi sa akin nang magpaliwanag subalit nagpatuloy ito pag-aalburoto gaya ng bulkan, oo gaya ng bulkan. Pambihira’t maging sigarilyo pa naman, hindi pinalagpas ng mga makukulit ang kamay at kung sino man ang nagnakaw niyon, hindi nila ikakabuti pagkat sa kada-hithit ng isang stick ng sigarilyo, hindi nila namamalayan na nababwasan na ang haba ng buhay nila kaya ayos lamang ang pangyayari’t iyon ang magiging karma. Malakas ang kutob namin na mga tambay ang kumuha ng Sigarilyo’t magpakasasa’t saya lamang sa paghithit-buga kahit nakaw dahil pagkalaunan ang kalusugan ang maniningil sa kanila! Akala nila, ikakabuti iyan, diyan sila nagkakamali! Bakit pa kasi nagtitinda pa ng Sigarilyo, alam na ngang masama sa katawan lalo na sa baga’t nayayamot talaga ako sa mga taong palasigarilyo. Kinagabihan at dahil tinatamad na ng lagay sa paggawa ng Psychological Report, panunuod ng telebisyon ang inatupag. Saka lamang naisipang matulog, nang maghari ang antok sa mga mata.        

March 09, 2018
Friday
Year VI-068

^11Q-G. Inabutan muli ng liwanag sa paggising at hindi kagandahang umaga ang sumalubong pagkat muling nangangati ang katawan, hindi na tuloy maiwasan ang mapakamot ng walang puknat at dulot ng sarap, kahit nagkakasugat-sugat na’y sige pa rin sa paglidlid ang kamot. Dahil ilang linggo nang nangangati ang aking katawan at namamantal at sugat na nga, napagpasyahan nang magpatingin sa espasyalista subalit batid ng isip na mahal at magastos, kaya bumili na lamang ng gamut na pampahid sa balat at lunas sa pangangati. Dahil walang mabili na malapit sa amin na ganung gamut na kung tawagin ay Diprosalic, nakaabot pa ng Ever Gotesco Mall. Manlaki ang mata sa gulat nang mabatid ang presyo pagkat mahal sa kabila na maliit lamang ito.

^11Q-H. Bago umuwi. abag man sa kalooban pagkat nagpapahaba na ng buhok para magmukhang babae na, kailangan magtungo sa Barbershop upang magpagupit. Matapos magpagupit ay wala nang ano-ano pang umuwi. Pagkauwi’t ligo ay kaagad ko nang ginamit ang biniling gamot. Sa liit pero siksik, liglig at umaapaw naman ang presyo, kinalangan tipid-tipirin sa pagpahid. Matapos at dahil walang magawa, nag-beauty rest na lamang ako para manatili ang pagiging marikit sa mata ng mga madla lalo na sa taong pinipintig ng puso. Kahit bibihira na lamang an gaming pagkikita’t paliit na ng paliit ang tiyansang magkita muli, umaasang mangyayari pa rin ang aking inaasam at kapag nangyari iyon, sana magkaroon na ng lakas ng loob na magtapat ng nararamdaman at iwaksi na ang pagiging mahiyain.

^11Q-I. Nakakapitong tao na ang nagpapintig ng aking puso na puro lalaki, subalit ni isa sa kanila’y walang narinig na. Hanggan kalian ako ganito na mahiyain at takot na masaktan sa maaaring mangyari. Anong ingay sa aming kapaligiran kaya hirap makatulog at panay pa bitaw ng makukunat at malulutong na mura ang mga tambay, hindi naman mapagsabihan at aasarin ka lamang kaya walang ginawa kundi hayaan sila. Kinagabihan, tamang libang muli sa panunuod ng Telebisyon at nang dupuan ng antok, ano pa nga ba ang gagawin kundi matulog na.      

March 10, 2018
Saturday
Year VI-069

^11Q-J. Tinanghali muli sa paggising at dahil pupunta ngayon sa School upang doon muli gawin ang hindi matapos-tapos na Psychological Report, matapos mag-almusal ay gumora na ko. Pagkapihit ng yapak sa pangalawang tahanan at dala ng gutom, kumain muna ako, Pagkatapos ay kaagad ko nang sinimulan ang pag-asikaso ng Psychological Report. Balak sanang ituloy hanggang hapon subalit naubusan na ng baterya ang laptop. Gawa na sumisipa na ang kagutuman sa Sikmura at tanghali na rin, napagpasyahan munang kumain. Matapos kumain, magsisimula na sana ako subalit hindi maituloy gawa na Deadbatt ang laptop at idagdag pa na walang mahanap kung saan maaaring magsaksak. Sa halip na mamoblema, gumawa ako ng paraan at kinapalan na ang mukhang maki-charge sa Guidance Office. Habang nasa Guidance Office at sa takot na mahuli’t mabuko’y lihim akong gumagawa ng Psychological Report na minamanipula lamang.

^11Q-K. Habang ginagawa iyon ay di mapigilan ang mangamba’t gawa na nag-aalangan sa maaaring mangyari, hindi rin ako nagtagal ng Guidance Office at nang makalikom na sapat na baterya ang laptop, daglian nang umalis at nagpasalamat. Wala pang balak umuwi kaya tumungo muli sa library at saktong naroroon si Nadia kaya wala muling puknat ang palitan naming ng salita. Dahil nakakalibang itong kakwentuhan, hindi ko na naipagpatuloy pa ang paggawa ng Psychological Report at naisip na sa bahay na mamaya na lamang. Dami ko rin tawa sa kanyang pinaggagawa’t animoy batikana na sa kalokohan kaya kahit na nasa library ay napapalakas pa rin ang halaklahakan pagkat tamad ang nagsasaway. Makalipas ang dalawang oras na kwentuhan at tawanan, nagpaalam na kami sa isa’t isa. Sa halip na umuwi ay naisipan ko pang magtungo kina Myrrh upang humingi ng tulong sa kanya sa paggawa ng Practicum Report pagkat may alinlangan sa isipan.

^11Q-L. Pagkatungtong, nadatnang sarado ang bahay nito subalit nagawa pa ring kumatok sa pagkakabakasakaling natutulog lamang ito subalit kahit lakasan ang katok na halos magkasugat-sugat na ang daliri, wala pa rin nagbubukas, umalis na lamang ako. Ganap nang kumagat ang dilim nang makarating sa bahay at sa gutom ay banat agad ng nakahaing hapunan sa mesa’t tutok agad ang mata sa panonood ng telebisyon. Magkasamang galit at awa ang pumadyak sa aking kalooban nang matunghayan ang kwento sa Magpakailanman na patungkol sa bata nagngangalang Justin na sa kabila ng pagiging mabait nito at mapagmahal na anak sa magulang at kapatid, may tao pa ring nambu-bully at handang manakit sa kanya na si Jayson.

^11Q-M. Kaawa-awa nga lamang ang sinapit ni Justin pagkat bukod sa madalas na sinasaktan ito ni Jayson sa tuwing nagkikita sila, nagawa pa itong patayin dala ng galit at inggit. Labis ang aking panggigil sa nagawang pagkitil ni Jayson sa kanya na maari nang ihalintulad sa demonyo’t ang nakakalungkot pa’y di ito maaring makulong o pagbayaran ang kasalanang kanyang nagawa dahil sa menor de edad pa lamang ito at isasailalim lamang sa Counseling. Sa panahon ngayon na maski mga wala pa sa husong edad na may kakayahan ng makagawa ng kriminalidad gaya sa Magpakailanman, marahil ay dapat na rin silang hatulang makulong pagkat hindi na rin sila bata mag-isip at para makamit ng husto ang hustisya. Sayang at napaka-cute pa ng bata, pinatay pa’t sana pagtungtong nito sa hustong edad, iparanas sa kanya ang hirap na iginawad nito kay Justin na bukod sa pinagmalupitan ng paulit-ulit, pinaslang pa, nanggigigil talaga ako!           

March 11, 2018
Sunday
Year VI-070

^11Q-N. Maliwanag na sa labas nang ako’y magising at bumangon na may sigla at animoy napakakulay ng umagang bumubungad. Pagkaalmusal, pagtitinda kaagad ang aking inatupag. Gaya pa rin ng mga nakalipas na araw sa tuwing nagtitinda ako, Sigarilyo at Alak pa rin ang numero unong mabenta sa madla, palibhasa karamihan dito sa amin, mga lango sa bagay na hindi nakakaganda sa katawan, tapos nagawa pang pagnakawan pagkat mga adik na! Ako ang namahala sa tindahan hanggang sa magtanghali. Nang makapagpananghalian, ipinagpatuloy ko nang gawin ang Psychological Report maging Practicum Report. Balak sanang gugulin ang sarili sa paggawa niyon sa maghapon para magkaroon pa ng panahon upang tapusin, kaso humahadlang talaga ang antok at gawa na hindi na napigilan pa, tumulog muna ako. Pagkagising nang ipagpatuloy ko ang paggawa niyon at sa dami, mukhang malabong matapos ngayong araw subalit idinaan ko na lang sa sipag at sigasig hanggang sa hindi akalaing matatapos din ito. Nakakatuwa pagkat Practicum Report na lamang ang aasikasuhin ko’t siguradong makakapagmartsa na sa Graduation. Sana man lang lahat ng aking pagkukumahog at pagsasakripisyo, may matunguhan upang sag anon ay hindi masakit sa loob o nakaka-frustrate. Kinagabihan at bago matulog, paggawa ng Practicum Report ang aking inasikaso. Bandang hating-gabi na nang maisipang matulog.  

March 12, 2018
Monday
Year VI-071

^11Q-O. Dahil inabot na ng kalaliman ng gabi bago maisipang matulog, nagniningning na ang sinag ng araw sa labas nang magising at daglian nang bumangon. Pagkalamnan ng Sikmurang magdamag na walang laman, kaagad nang nagbihis para sa pagtungo muli sa School. Pagkatuntong ng paaralan, wala nang inaksaya pang oras upang asikasuhin ang Practicum Report. Anong hirap sa paggawa niyon, mas mahirap pa sa Psychological Report at aakalain mong gumagawa ng Thesis. Bukod sa nahihirapan, sumasakit na rin ang ulo ko sa kakaisip ng sasabihin para sa nilalaman ng Practicum Report. Napadali lamang ang paggawa niyon nang sabihin ni Elora na hindi iyon kailangan kundi mga Pictures at natutuhan mo lamang sa OJT ang ilalagay. Pambihira’t nagawa pang pahirapan ang sarili samantalang napakasimple lamang pala niyon. Pagpatak ng tanghali, tigil muna sa paggawa niyon para mananghalian. Pagkatapos at sa halip na sa library ipagpatuloy ang paggawa ng Practicum Report, naisipang sa Guidance Office na lamang.

^11Q-P. Habang aligaga sa paggawa na halos hindi na magkandaugaga ang pagdating naman ni Jona Vee. Sa halip na ituon sa ginagawa ang atensyon at oras, napunta na sa kanya pagkat nakakalibang ito kahuntahan at may pagka-kengkay. Walang pagbabago pagkat si Jed pa rin ang kanyang bukambibig, ni gusto ko na nga ibahin ang usapan kaso hindi magawa pagkat natutuwa ako’t kinikilig pa, hindi malaman kung anong dahilan basta masaya ako’t nagkakakulay ang bawat sandali sa tuwing binabanggit siya sa akin. Nakakatuwa’t nagsama kaming dalawa na patay na patay sa kanya na hindi mapagsidlan ang ngiti sa mukha. Ilang sandali pa nang magpaalam kami sa isa’t isa. Tumungo pa ko sa OLFU-Regalado upang kuhain kay Ma’am Paula ang aking Evaluation Sheet. Pagkatungtong ng kanyang Guidance Office, saktong may kausap ito, kaya di agad nakapasok. Isang oras pa ang hinintay bago ko siya makausap.

 ^11Q-Q. Balak pa sanang makipagkamustahan at kwentuhan sa kanya, kaso may ginagawa ito’t may hinahabol naman akong oras pagkat bukas na ang Deadline ng pagpapasa ng Practicum Report. Nang maisyuhan ni Ma’am Paula ng Evaluation Sheet, bumalik pa ko sa Main School upang ipalagda iyon kay Sir Laus. Natuwa ako sa kanyang ibinalita pagkat magkakaroon na ng Breakdown ang bayad para sa Psych Night, sa kadahilanang matumal ang mga sumasali. Maigi na lamang at hindi pa ko nakakapagbayad dahil kapag nagkataon ay sayang ang kwarta. Naawa lamang ako ng bahagya kay Sir Laus pagkat habang may tsinitsika ito ay parang iilan lamang ang nakaka-appreciate sa kabaitang ipinapakita niya, yung karamihan ay ang lalakas pa magreklamo. Aminado ako na isa rin sa nagreklamo’t naglahad ng hindi magaganda hinggil sa gaganaping Psych Night dulot ng pagdududa sa halaga ng bayarin nito subalit ngayon ay nabibigyang linaw na’t parang nagsisisi sa mga sinabi. Matapos ang aming pag-uusap ay kaagad na kong umuwi.

^11Q-R. Kinagabihan, muli kaming nagkasagutan ni ina dahil lamang sa nilutong ulam. Paano’y kakapirambot lamang at hindi kakasya sa sikmurang abot-langit ang pagkalam dulot ng pagtitipid kaya hindi mapigilan ang magreklamo. Ang pagtatalo dahil sa ulam, nauwi na kung saan-saan. Habang sinisermunan, pakiwaring walang karapatang magsalita kaya hindi na mapigilan ang sumama ang loob. Iyan ang hirap sa kanila, sarili lamang nila ang inuunawa’t pinakikinggan, wala talagang nakakaunawa sa akin maging sila na pamilya. Dulot na patuloy na umiinit ang diskusyon pagkat nakikisali pa ang ate, lumawig pa ng lumawig ang pagtatalo. Marunong akong tumanggap ng aking pagkakamali subalit ang paratangan sa bagay na hindi naman ako, hindi makakayang tanggapin. Humupa naman ang aming pagtatalo. Balak sanang gugulin ang oras upang tapusin na ang Practicum Report subalit dala ng dinadalang bigat ng kalooban, nawalan na ng gana’t mas piniling matulog na lamang.          

March 13, 2018
Tuesday
Year VI-072

^11Q-S. Inagahan ko sa paggising upang magkaroon ng sapat na panahong tapusin ang mga dapat ipasa’t makahabol. Bandang Alas-siete nang makarating sa paaralan at kaagad na inasikaso ang paggawa ng Practicum Report. Dahil hanggang ngayon na lamang ang pasahan niyon at sa kagustuhan talagang makahabol, naging paspasan sa paggawa pagkat marami pa. Sa tiyaga at sigasig, makalipas ang isang oras nang sa wakas ay matapos ko na rin at daglian nang ipapalimbag. Anong dami ng mga nagpapa-print at sa haba ng pila, kailangan din ng mahabang pasensiya. Oras ang binilang bago makapagpa-print at nang mai-compile na sa Clearbook, wala nang sinayang pang oras sa pagtungo sa Faculty. Pagkatungtong, iilang kamag-aral pa lamang ang naroroon na naghihintay subalit wala naman si Sir Ronan.

^11Q-T. Ilang sandali pa nang dumating ito. Balak ko na sanang magpasa, kaso nag-aalangan ako’t kilala ko ang professor na ‘yon na pagtitripan ka muna kapag iisa lamang o kakaunti kayo bago mo makuha ang kailangan sa kanya. Dulot ng pag-aalangan at pangamba, kinailangan ko pang hintayin sina Hannah o Myrrh bago magpasa. Tumungo muna ako sa Library at saktong naroroon sina Kim. Sa dami nila na magsisipagpasa, nabago na ang aking pasya at hindi na kailangan pang hintayin sina Hannah. Nang matapos sila sa pagko-compile ng Requirements at makumpleto ang nilalaman ng Practicum Report, daglian nang tumungo sa Faculty. Pagkabalik doon, hindi na mahulugang karayom ang dami ng mga estudyanteng naghihintay.

^11Q-U. Ikinahina ko ang sinabi nila pagkat Alas-sais pa raw maaring tumanggap si Sir ng mga ipapasang Practicum Report at nagsisisi sa nagawa pagkat pinakawalan ang pagkakataon na magpasa kanina, nakauwi n asana ako. Kung iisipin ay napakatagal pa’t tanghali pa lamang kaya napapaisip nang bukas na lamang magpasa pagkat nakakainip. Naroroon naman ang ibang professor at bakit hindi na lamang ipasuyo sa kanila upang hindi na maghintay pa ng matagal, kailangan talaga siya porket na ito’y Head at nakakayamot siya, sarap paliparin sa kalawakan o hambalusin ng paulit-ulit! Naiinip man, sa kagustuhang makapagpasa ngayon ay walang ginawa kundi maghintay at gumawa ng paraan upang matanggal ang pagkainip. Naisipan ko munang libangin ang sarili sa pagkukumpyuter.

^11Q-V. Nang malaman na nasa harap ng Registrar sina Nikki, kaagad ko silang pinuntahan. Habang hinihintay ang pagbabalik ni Sir Ronan, walang ginawa kundi makipagkwentuhan. Nalibang at ang saya muli ng araw dahil kasama sila subalit maya-maya’y bahagya akong nakaranas ng pagsakit ng ulo, dulot marahil ng maalinsangang panahon. Dala na sumasama na ang timpla, napagpasyahang umuwi na’t bukas na lamang magpasa. Lalo pang sumidhi ang pananakit ng ulo pagsapit ng gabi’t bukod sa masakit ay parang bumibigat din ang Tiyan. Hindi ko na mawari kung ano ang nangyayari sa akin at mukhang sasamain muli ng lagay. Sa takot na lumala ang kondisyon, idinaan na lamang sa pahinga.         

March 14, 2018
Wednesday
Year VI-073

^11Q-W. Nawala na ang pananakit ng ulo’t maging tiyan kaya maginhawang nagmulat ang aking mga mata at bumangon. Pagkaalmusal at dahil masigla-sigla ang pakiramdam, naisipang gampanan ang gawaing bahay. Nang makapaglinis sa loob ng bahay, pagtitinda ang sunod na inatupag. Pagsipa ng tanghali, tumungo ako ng School upang magpasa ng Practicum Report. Pagkadako sa may faculty, minamalas muli ng lagay pagkat wala nanaman si Sir Ronan, walang ginawa kundi maghintay. Naisipan ko munang magtungo sa Guidance Office at habang papatungo’y saktong namataan sina Hannah at Nadia, tumigil muna ako. Pagkadaan ng Registrar Office at dahil ngayong araw ang simula ng releasing of clearance, naging napakahaba ng pila. Balak na sana naming kumuha ng Clearance subalit lubhang napakahaba ng pila’t usad pagong pa, mukhang aabutin ng siyam-siyam kaya napagpasyahang bukas na lamang kumuha at asikasuhin muna ang pagpapasa ng Practicum Report.

^11Q-X. Pagkabalik ng Faculty, saktong naroroon na si Sir Ronan subalit hindi naman makapagpasa, sa kadahilang may isinasagawang defense, habang hinihintay na matapos ang defense ay nanatili muna sa Library. Pambihirang buhay ito’t mukhang hindi muli papalaring makapagpasa ng Practicum Report. Dahil bagot ang bawat isa sa amin, nagkanya-kanyang trip na lamang sa buhay para malibang. Pagpatak ng Alas-tres at nang makitang kakaunti na lamang ang pumipila sa Registrar Office, pumila na kami. Kasama ko si Grace sa pagkuha at dahil hindi madalas tawagin ang Initial Letter ng aming apelyido upang papasukin sa Registrar Office, natagalan pa bago makakuha subalit yung iba na kakapunta pa lamang, walang kahirap-hirap at agad-agad nakakapasok, that is unfair! Pagkakuha ng Clearance isa-isa na naming pinuntahan lahat ng Departamento sa School upang magpapirma. Nakakatuwang isipin at damhin sa dibdib pagkat kaunting hakbang na lamang ang kailangan, makakapagtapos na rin sa pag-aaral na halos labing-walong taon ding iginugol.

^11Q-Y. Nang makapagpapirma sa bawat department, bumalik kami sa Faculty. Saktong naroroon si Sir Jigo at nanghinayang ako sa kanyang sinabi pagkat nakauwi na raw si Sir Ronan. Pambihira talaga’t lagi na lamang nabibigo subalit hindi naman napanghihinaan ng loob. Matapos ang aking mga nabatid, hindi na nagpatumpik-tumpik pa sa pag-uwi. Kinagabihan, muli kaming nagtalo ni Mama dahil sa may napansin itong mali sa gawa kong Practicum Report. Grabe ang pambabatikos na ginagawa niya sa akin kaya hindi muli mapigilang sumama ang loob at nakipagsagutan sa kanya. Halos mapunitan na nga ng lalamunan sa kakasigaw ng walang humpay habang nagtatalo’t sagutan. Humupa naman ang aming bangayan kinalaunan. Hindi ko na talaga nagugustuhan ang mga nangyayari sa akin sa mga nakalipas na panahon subalit gayunapaman ay mananatiling positibo at malalampasan kung anuman ang kinakaharap basta manatiling may pananalig sa taas.           

March 15, 2018
Thursday
Year VI-074

^11Q-Z. Bandang Alas-otso nang magtungo ako ng School at saktong nakadaupang-palad si Hannah. Bago magpasa ay sinamahan ko muna itong magpa-print. Ilang sandali pa at bukod kay Hannah ay dumating na rin si Myrrh. Pagkatapos, kaagad na kaming tumungo sa may Faculty. Wala nanaman si Sir Ronan subalit ilang sandali pa nang mamataan namin ito. Bago nito tanggapin ang gawa naming Practicum Report, may ipinagawa pa ito sa amin. Habang ipinapasa ang Practicum Report ay humihilab ang kaba’t pangamba sa dibdib sa takot na i-reject subalit hindi na kailangan pang dumaan sa butas ng karayom pagkat kaagad din nito tinanggap, iyon nga lang ay panay talaga ang pangti-trip sa akin ni Sir Ronan at sa halip na matuwa’y nayayamot lamang.

^11R-A. Nang makapagpasa’y nagpaalam na sa amin si Hannah at tumungo naman kami ni Myrrh sa library pagkat marami pang aasikasuhin. Habang aligaga sa ginagawa ang pagdating naman ni Eloisa. Makulay nanaman ang kwentuhan naming dahil sa kanya’t daming tsika na tila hindi nauubusan. Pagkatapos ay tumungo kami ng Alumni Office Affairs upang magpasa ng form. May Picture pa kong kailangang ipasa sa may Registrar Office kay kinailangan munang iwan si Eloisa. Medyo natagalan pa bago magpa-develop ng picture, paano yung nauna sa akin na gumagamit ng Piso Net, napakakupad at iresponsable. Ginawa ang Piso Net para mag-save ng mga ipapalimbag na Documents o project, hindi yung gagawa ng project, sa mismong Piso Net pa kaya ang tagal-tagal at nakukuha pang mag-Facebook, nakakairita!

^11R-B. Hindi niya iniisip na may gagamit pa, di sana’y nagrenta na lamang! Sa inip at dahil nauubusan na rin ng pasensiya kaming mga naghihintay, hindi na maiwasang maglahad ng saloobin at hindi na inalintana kung maririnig niya o hindi pagkat napakairesponsable niya talaga’t sarap kaladkarin, nakakagigil! Dahil sa batugan at iresponsableng estudyante na ‘yon na nakakagigil, inabot ng isang oras ang paghihintay ko’t muntik-mutikan nang maubusan ng pasensiya. Kung kalian patungo ng Registrar Office upang magpasa ng Two by two Picture ay nakasalubong si Elora. Madami itong ikwinento sa akin na mahahalaga na may kinalaman kung bakit pinahinto na ni Sir Laus ang Psych Night at nagimbal ako sa aking nabalitaan.

^11R-C. Nakakainis pagkat kasalanan ng iba, bakit kailangan pa madamay ang mga wala namang ginagawa o sinasabi porket kasali lamang sa nasabing Group Chat na tumutuligsa sa pamamalakad ni Sir Laus hinggil sa Psych Night. Mukhang magkakaproblema sa pag-graduate dahil lamang sa mga kalokohang ginawa nila at di ko rin naman sila masisisi kung nagpadala sa bugso ng damdamin. Matapos ang aming pag-uusap ay dumeretso na ko sa Registrar Office. Manaka-naka lamang ang pumipila upang kumuha ng Clearance kaya kaagad akong nakapagpasa ng Picture. Pagkabalik kung saan ko iniwan si Eloisa, wala na ito. Bago umuwi’y kumain muna ako. Anong init ng panahon kaya magkanda-hilo-hilo’t sakit ang ulo ko pagkauwi. Kinagabihan at bukod sa sumasakit ang ulo, tinamaan nanaman ako ng pagka-High Blood. Kung kalian magtatapos na ko, saka naman bumabalik ang sakit at dalanging huwag ito maging hadlang upang maapigilan ang mga minimithing pangarap.                

March 16, 2018
Friday
Year VI-075

^11R-D. Naibsan na ang pananakit ng ulo na dala-dala kagabi kaya may kaginhawaang nagising at bumangon. Matapos ang halos isang linggo na pabalik-balik sa paaralan upang asikasuhin lahat ng kailangan sa pag-graduate, ngayon lamang magkakaroon ng oras makapagpahinga subalit nakakaurat naman kung walang ginagawa’t maghapong nakahilata lamang kaya naisipan ko munang magtinda. Bukod sa pagtitinda at dahil wala naman gaanong bumibili, isinabay ko na ang gawaing bahay. Linis ditto, linis doon, ganon muli ang aking ganap sa umaga’t sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay lagging may nakaambang na alikabok. Nang makapaglinis sa loob ng bahay, balik sa pagtitinda. Pagpatak ng tanghali, tumagaktak ang pawis sa tindi ng nararanasang init at pakiwaring nasa loob ng hurno ang kalagayan.

^11R-E. Walang ginawa kundi magtiis at gumawa ng paraan. Nang humuhupa na ang init, nagtungo ako sa Ever Gotesco Mall upang ipaayos ang Cellphone pagkat ilang linggo nang nagloloko. Balak na sanang kumpunihan ng Technician, kaso wala silang piyesa na pupwede sa Model ng Cellphone, naghanap pa ko kung saan ang Cellphone Repair Shop hanggang sa maisipan na bilhan muna ng Battery pagkat marahil ito’y namamatay-matay dahil sa luma na ang baterya nito. Mapabuka ng laki’t husay ang bibig ko sa gulat nang malaman ang presyo ng bateryang bibilhin pagkat kulang-kula na sa isang libo, no choice ako kundi bilhin na upang mapakinabangan muli ang Cellphone.

^11R-F. Bago tanggapin, naniguro muna ako kung hindi na ba ito papatay-patay kapag sinalpakan ng bagong battery, medyo natagalan lamang pagkat panay Optimize ang Phone at inabot ng halos isang oras bago iyon matapos. Nang hindi nga ito namamatay-matay, mabilis pa sa guhit ng kidlat ang pagkuha ng battery subalit di mapigilang mapaaray pagkat mahal, gayunpaman ay nawa’y hindi ako magsisi sa naging pasya. Wala pang balak ipadpad ang yapak sa tahanan kaya nagtungo muna ako sa Computer shop. Ganap nang namamayagpag ang kadiliman nang makatungtong sa bahay at gaya ng mga nakalipas na araw at dahil gutom na, ulam agad ang hanap-hanap. Maaga pa magigising bukas kaya maaga akong natulog.   

March 17, 2018
Saturday
Year VI-076

^11R-G. Sa ganda ng napaginipan na animoy nasa palasyo ka kapiling ang taong tinitangi-tangi ng loob, napasarap ang tulog ko kaya tinanghali na sa paggising. Pagkaagahan, heto muli ako’t kailangan mag-duty sa pagtitinda pagkat busy ang ilaw ng tahanan. Bago magtanghali, tumungo muli ako ng School upang magpapirma ng Clearance kay Sir Laus para sa Guidance Office. Dahil bandang Ala-una pa ito tatanggap ng estudyante upang pirmahan ang kanya-kanyang Clearance at napaaga ang punta ko, pinuntahan ko muna si Nikki sa Admission Office at nakipagkwentuhan. Maya-maya pa’y tumungo na ko kung saan magpapapirma si Sir Laus at saktong nagkatagpo kami ni Eloisa, wala muling humpay ang aming kwentuhan.

^11R-H. Sumapit na ang Ala-una subalit wala pa rin si Sir Laus sa Testing Room pagkat may Conference pa ito. Dahil nabatid namin na pakakantahin ng OLFU-Hymm bago pirmahan ni Sir Laus ang clearance, nag-ensayo muna kami. Kahit nahihirapan sa pag-ensayo dahil kapwa hindi kabisado ang liriko ng himuno, masaya naman dahil di maiwasan ang lokohan at asaran sa isa’t isa, lalo na kapag nasisintunado ng lagay. Because of them, my day came glad again. Lumipas ang mga sandali na hindi pa natatapos ang conference ni Sir Laus kaya napapaisip nang umuwi subalit nagawa pa ring maghintay kahit naiinip na. Pagpatak ng Alas-tres nang sa wakas, nasa Testing Room na si Sir Laus at sa dami’y batalyunan kaming pumasok. Nagsalita muna si Sir hinggil sa mga nagreklamo sa Psych Night.

^11R-I. Sa mga inilahad ni Sir Laus ang lalo pang nagbigay linaw sa isipan at aminado ako na isa rin sa nagreklamo subalit sa kabila niyon ay naging maingat naman sa sinasabi, hindi katulad ng iba na naglahad ng mabibigat at hindi magagandang salita kaya nahaharap sa kaso. Natutuwa ako’t nagpapasalamat dahil hindi hinayaan ng Diyos na mapahamak dulot lamang ng pagiging matalas ang dila at labas na labas sa isyu. Mabait si Sir, alam naman marahil na nakakarami subalit ang problema, iilan lamang ang nakaka-appreciate sa kanyang pamamalakad at ang lalakas pa magreklaso yung ilan, na siyang kinaiinis ko. Akala naman kasi nila, inaagrabyado subalit ang totoo’y tinutulungan sila!

^11R-J. Matapos magtalumpati ni Sir na napakahaba subalit nakakakurot ng damdamin, pinakanta niya kami ng OLFU-Hymn. Animoy nangangaroling lamang sa bahay-bahay pagkat sabaw-sabaw at tila nakainom. Nang makakanta ang lahat ng pangkat sa amin, isa-isang pinirmahan ni Sir an gaming Clearance at nang ako, bigla niya kong niyakap ng may higpit at nagpaalam sa isa’t isa. Bukod sa mga kaklase’y sobrang mami-miss ang mga professor na napalapit sa akin gaya ni Sir Laus. Umuwi akong nababalutan ng tuwa ang dibdib pagkat kaunti na lamang ang kailangan papirmahan at makakalayas na sa paaralan na iyon subalit nakakalungkot dahil iiwan ko na ang pangalawang tahanan na humubog sa aking kaalaman nang apat na taon. Kinagabihan, panonood ng Telebisyon ang inatupag at matapos ay matutulog na.          

March 18, 2018
Sunday
Year VI-077

^11R-K. Inabutan nanaman ng liwanag sa labas sa paggising at pagkaalmusal, pagtitinda agad ang inatupag ko. Dahil may pinuntahan sina Mama, walang ginawa sa buong umaga maging sa pagpatak ng hapon kundi magtinda. Pagsapit ng Alas-dos, tumungo muli ako sa Ever Gotesco Mall upang ipapalit o isauli na ang nabiling battery pagkat kung hindi namamatay ay mabilis ma-low batt at pakiwaring iniisahan lamang ng nagbenta. Dahil magkikita kami nina Mama roon upang samahan nila, hinintay ko pa sila bago pumasok. Sa tagal nila’t dala na abot-langit na ang kagutuman sa Sikmura, hindi na napigilan pang kumain. Kahit halos mamuti na ang buhok sa kakahintay, nagawa ko pa ring magtiyaga pagkat may inaasahang may nilaga. Higit isang oras din ang nakaraan nang makatagpo ko na sina Mama at kaagad na kaming tumungo kung saan pinagbilhan ng battery ng Cellphone.

^11R-L. Balak na sana naming magpa-refund pagkat pakiwaring hindi original ang naibigay na battery, dahilan ng madalas na pagka-low batt ng cellphone, subalit hindi pumayag ang Sales Gay at pinalitan lamang nito ng bago na hindi malaman kung saan kinuha kaya abot-langit ang pagdududa ng ate. Gawa na nagdududa, nagawa na nitong tarayan. Kung ako tatanungin, nararapat nang ibalik ang bayad para hindi na kami pabalik-balik at pare-parehong maaabala kapag nagkaaberya. Laking pagsisisi ko lamang at naging mapanuri sana bago tumanggap. Sa nangyayaring iyon, mukhang nagoyo ako subalit ayos lamang at sa halip na sisihin at laitin ang sarili, ituturing ko na lamang ito na isang aral, aral na siyang magsisilbi upang hindi na magpaloko sa susunod. Nang makitang gumagana naman ng maayos ang Cellphone sa bagong isinalpak na baterya, umalis na kami’t nawa’y mapakinabangan na ng husto.

^11R-M. Bago umuwi, tumungo muna kami sa Restaurant. Sa Bon Chon namin naisipang kumain at masabik ang mata’t kuminam pa nga sa inorder na halo-halo na kung tawagin ay Bingsu pagkat hindi lamang ito basta halo-halo, may sangkap itong sorbetes sa ibabaw na hindi lamang iisa at pangkaraniwang lakin ng scoop kundi malaki’t madami. Sa dami ng sangkap, mukhang hindi kakayanin ng mag-isa lamang subalit sa sarap, nakaya kong ubusin at bukod sa nabusog ay muhang napapapururot na. Abot kaya rin ang Bingsu pagkat wala pa sa isang daan ang halaga’t tamang-tama ngayong nalalapit ang panahon ng Summer. Habang nagsasalo-salo, biglang namatay ang Cellphone, balak sanang magkuhaan ng litrato magkakasama kaya napagpasyahan naming bumalik. Buong-buo na ang aming loob na magpa-refund pagkat low class at local pa ang ibinigay na battery at nakiusap subalit nagmatigas sila’t ang ginawa’y pinalitan nanaman kaya hindi mapigilan ang magningas ang nasa loob at bakit ganon sila, pinahihirapan ang Costumer!

^11R-N. Nauunawaan ko sila na kailangan ng pera para may maipangtustos sa lahat ng pangangailangan sa araw-araw kaya nagagawa iyon subalit hindi hindi rin tama ang kanilang ginawa, yaong nanggigipit at pasakit kaya ang ate, muling umangat ang kilay at nagpakawala ng mapupusok na salita, muntikan nan gang mauwi sa pagtatalo. Sa huli at kahit tatlo na kaming nakikusap, sila pa rin ang nasunod at sinabing kailangan munang hingin ang pasya ng kanilang manager bago mag-refund. Naiinis ako sa kanilang sistema’t dapat sa ganon ay inirereklamo na sa kinauukulan pagkat hindi na makatarungan ang kanila ginagawa! Umuwi akong nababalutan ng panghihinayang subalit hindi napanghihinaan ng loob at hangga’t may nakikitang paraan, hindi ako titigil hanggang sa makuha ang nararapat.    

March 19, 2018
Monday
Year VI-078

^11R-O. Ang bilis talaga ng takbo ng panahon at hindi namamalayang sumipa muli ang araw ng Lunes, unang araw muli ng pagbabalik opisina para sa linggong ito subalit suspendido naman ang mga klase dahil sa isinasagawang tigil-pasada. Wala man pasok ngayong araw, tumungo pa rin ako ng School upang paghandaan ang nalalapit na Case Presentation. Mistulang Ghost town ang buong campus pagkat maraming kantina at Computer shop ang sarado, ang tahimik tuloy. Maya-maya pa at sa hindi inaasahan ay nagkaroon ng aberya dahil biglang namatay ang aking cellphone, iyon pala, nag-drain nanaman ang baterya. Hindi na tuloy ako makagawa ng Case Presentation kaya itinigil muna’t nakisaksak sa kakilalang mga nagtitinda na katabi sa Campus namin. Tumungo muna ako sa Guidance Office upang kausapin si Sir Laus pagkat hanggang ngayon na lamang ang bayaran para sa Psych Night. Pumayag naman ito na magbayad ako kahit bukas o sa ibang araw.

^11R-P. May iba pa kaming napag-usapan kaya napatagal ako. Ilang saglit pa, bumalik ako kung saan naki-charge ng cellphone. Mukhang naloko ako ng nagbenta ng battery pagkat bukod sa madaling ma-lowbatt, ang bagal mag-charge at nanatiling mahina kahit isang oras nang nakasaksak, kaya sa puntong iyon, wala nang ibang maramdaman kundi pagkabanas. Iyan kasi ang hirap sa akin, basta-basta nagtitiwala kaya pagdating sa huli, madalas nagsisisi kaya abot langit na ang nararanasang inis, idagdag pa ang init ng panahon. Dahil sa pangyayaring iyon, dali-dali na kong tumungo sa Ever Gotesco Mall upang magpa-refund.

^11R-Q. Pagkatungtong, nadagdagan ang aking pagkaimbyerna pagkat naka-leave ang nagbenta sa akin ng battery kaya napagpasyahang yung manager na lamang nila ang kausapin subalit kinailangan ko pa maghintay ng isang oras pagkat may pinuntahan raw ito. Nayayamot man ng lagay na tipong ibig nang ipamalas ang natatagong langitngit subalit pinili ko pa rin magmakaawa upang i-refund na ang bayad. Pumayag naman sila, ang kaso nasa manager nila ang desisyon. Upang hindi mabagot sa paghihintay, tumungo muna ako sa Expression at nilibang ang sarili sa pagbabasa. Maya-maya pa’y bumalik ako sa kanilang store at saktong naroroon na ang kanilang manager. Kaagad akong nakiusap sa kanya subalit sa halip na i-refund, binigyan niya ko ng panibagong battery.

^11R-R. Maging siya’y pumayag na i-refund ang ibinayad, sa kondisyong gaya pa rin sa mga naunang battery ang nangyayari’t kumagat naman ako. Nang masubukan, gumagana naman ng maayos subalit hindi ko pa rin ibinigay ang buo ang tiwala kaya hindi sigurado kung hindi na ba magkakaaberya kapag ginamit, sana nga. Matapos ang aming napagkasunduan, kaagad na kong umalis. Walang gaanong bumibiyahe na Jeep dulot ng strike kaya piniling maglakad na lamang, kahit katirikan ng araw. Pagdating sa bahay at dala ng pagod, kaagad na nagpahinga. Saktong naghihingalo na ang liwanag nang magising at wala nang ginawa hanggang sa pagsapit ng gabi kundi itututok ang mata sa panonood ng Telebisyon.       

March 20, 2018
Tuesday
Year VI-079

^11R-S. Dumating nanaman ang panibagong umaga sa pagmulat ng aking mga mata na maginhawa’t tila nakangiti ang kakasikat pa lamang na haring araw. Gaya ng mga nakalipas na araw at matapos mag-agahan ay pagtitinda ang aking inatupag. Dahil mamaya na ang aming Case Presentation, habang walang bumibili’y sinamantala ang oras sa paggawa niyon at inihanda ang sarili. Sa dami ng kailangan ilagay at sa sobrang abala ko, hindi namamalayang malapit na palang sumapit ang tanghali. Maya-maya pa’y naghanda na ko subalit medyo nag-aalangan na magtungo ng School pagkat may tigil-pasada muli’t hindi malaman kung pupunta ba ang mga kasamahan o kaibigan. Saka ko lamang nalamaan na nasa School na sila, kung kalian patapos na ang oras ng Case Presentation kaya hindi na ko tumuloy pa’t naisipang bukas na lamang.

^11R-T. Balik ako sa pagtitinda at para matanggal ang pagkabagot, naisipan kong mag-practice ng sayaw. Dahil ngayon ko lamang ito ginagawa pagkat hindi naman bihasa sa pagsasayaw, magkandapagod-pagod ako ng lagay habang sumasayaw at sumasakit na rin ang katawan subalit nagawa pa rin umindak kahit pinagtitinginan na ng mga dumadaan at iniisip na takas sa mental hospital. Saka lamang ako tumigil sa pagsasayaw ng maramdamang nilukaban ng lakas at nag-siyesta. Kinagabihan at dahil nababagot at walang makausap pagkat may kanya-kanyang pinagkakaabalahan ang kasamahan sa bahay, nilibang muli ang sarili sa panonood ng Telebisyon.   

March 21, 2018
Wednesday
Year VI-080

^11R-U. Mataas na ang sikat ng araw sa labas at nag-uumapaw na rin ang ingay sa labas dahil sa tsismosa naming kapit-bahay nang ako’y magising at bumangon. Dahil ngayong araw na ko sasalang para sa Case Presentation, wala nang sinayang pang oras at pagkaalmusal ay daglian nang tumungo sa paaralan, Hindi ko na maiwasang kabahan at dalanging kayanin kung anuman ang posibleng mangyari sa pagharap ko sa mga panel. Dulot ng trapik, dakong Alas-dyis nang makatungtong ang makinis na yapak sa paaralan. Iilang kamag-aral ko pa lamang ang nadatnan sa harap ng faculty na naghihintay at kahit nakapag-present na ang karamihan sa mga kaibigan kahapon, masaya pa rin pagkat naroroon si Siena at siya lamang kapalitan ko ng dila habang hindi pa nakasalang sa Case Presentation. Sa takot na pagkatuwaan ni Sir Ronan at kung ano-ano ang ipagawa sa akin kapag mag-isa pagkat maloko siyang professor, nakisabay na lamang ako kina Janna. Muling nayamot ang nasa loob pagkat habang niningil kami ni Siena para sa pagkain ng mga professor, hindi man lamang kami nagawang ialintana’t may kanya-kanyang mundo lalo na si James (Malilin) na nakuha pa kong irapan.

^11R-V. Naiinis man, nagawa pa rin makitungo ng maayos at dala na hindi nakapaghanda ng pera ang karamihan sa amin kabilang ako, napagpasyahang itigil na ang paniningil. Maya-maya pa’y pumasok na kami’t nag-present. Naging madali lamang an gaming case presentation, ni hindi na nga ako nagsalita subalit itong si Sir Ronan, muling inandaran ng kalibugan kaya bago nito pirmahan an gaming clearance, pinakembot niya pa kami sa pader habang nakataas ang kamay. Labag man sa kalooban pagkat naroroon ang kasamahan niyang mga professor maging si Sir Jigo na nasa harapan lamang namin, sinunod ko pa rin ang ipinapagawa ni Sir alang-alang sa Clearance. Walang ibang maramdaman kundi pagkahiya’t inis at isinusumpa ko ang professor na yun pagkat hindi na tama ang ipinapagawa niya sa amin, ang lakas mang-trip at ginagawa niya kaming parausan.

^11R-W. Natatawa na lamang ako habang kumekembot at binilisan at tinigasan na lang para hindi mahalay. Saka lamang nakahinga ng maluwag matapos ang kahihiyang pinagawa nito sa amin at mapirmahan ang clearance, sa totoo lamang ay na-trauma ako. Tumungo pa kami ni Siena sa Jolibee upang bilhan ng pagkain sina Sir Ronan. Pagkabalik at bigay ng pagkain, tumungo naman kami sa Dean’s office upang magpapirma ng Clearance. Habang hinihintay mapirmahan ang Clearance, nanatili muna kami sa Conference room at walang ginawa kundi magkwentuhan. Ilang sandali pa, pumasok si Roxanne at nagulantang kami sa balita nito nang sabihing hanggang ngayong araw na lamang ang pasahan ng Clearance sa Registrar Office.

^11R-X. Bandang Alas-dose nang mapirmahan ng Dean ang Clearance at pagkakuha, daglian na kaming pumila sa Registrar Office. Dinaig pa ang haba ng buhok ni Rapunzel ang pila’t nakakapanghina ng loob pagkat mukhang aabutin ng siyam-siyam bago makapasok sa Registrar Office. Buti na lamang at kasama ko si Siena kaya hindi naman nainip sa pagpila. Dahil hindi first come first serve ang sistema ng pila kundi tatawagin ang initial letter ng iyong apelyido base sa mga Evaluator para makapasok sa office, saktong kakaunti lang ang nakapila sa Evaluator ni Siena kaya kaagad itong nakapasok at nagpaalam na sa kanya, wala na tuloy akong kausap. Tatlong oras na nakapila subalit hindi pa natatawag ang aking letra, ang nakakainis pa, sumisingit ang mga bagong dating pa lamang at pumapasok sa office kapag nagtatawag ang gwardiya, kahit hindi naman ni letra.

^11R-Y. Palibhasa, hindi naman tinitingnan ng gwardiya ang clearance ng estudyante at basta-basta lamang ito nagpapasok kaya natatambakan at kawawa kaming mga nagtatiyagang pumila. Makalipas ang ilang sandali, biglang nagkagulo’t letse-letse ang pila, paano gumawa ng panibagong pila ang gwardiya, marahil para sa mga evaluator na may kakaunti lamang na hawak na estudyante kaya halos stationary na kami’t unti-unti nang nauubusan ng pasensiya. Alas-singko na, hindi pa rin kami nakakapasok pagkat hindi umuusad kaya itong si Joan, lakas-loob nang kinompronta ang gwardiya. Maski ako’y nayayamot pa pagkat kanina pa nakapila, tapos ang gulo-gulo pa’t ano bang klaseng Sistema ang mayroon sila! Sa nangyayaring ito’y mukhang nagsasayang lamang ako ng oras.

^11R-Z. Sa yamot naming mga naghihintay, hindi na mapigilang maghiyawan at magsisigaw-sigaw at umiinit na ang tensyon pagkat nagkakagulo na, sa dami ba naming mga estudyante. Dahil hindi na matino ang pila at sa yamot, hindi na ko nagdalawang-isip pa na komprontahin ang gwardiya. Saka lamang naayos ang pila’t bumalik sa dati, nang umaksyon si Sir Max at umuusad na kahit papaano. Sa haba ng pila naming magkakaletra na pasok sa range na hawak ng aming Evaluator, inabutan na ko ng gabi. Matapos ang pitong oras na paghihintay sa pila, sa wakas ay nakapasok na rin sa office at nakapagpasa ng Clearance. Record breaking ang nangyari sa akin pagkat first time sa tana ng buhay na pumila ako ng napakatagal at umabot ng halos walong oras. Pagkauwi at dala ng matinding gutom pagkat hindi nakapagpananghalian, diretso ako sa paglamon. Kahit hindi biro ang nangyari sa akin ngayong araw, pasalamat pa rin pagkat kinaya ko’t kakayanin kahit ano pa yan basta may pananalig.         

March 22, 2018
Thursday
Year VI-081

^11S-A. Nawala na ang pananakit ng paa na dulot ng maghapong nakatayo sa pila kaya may kaginhawaan pa ring nagising at nakakatuwa dahil wala nang aasikasuhin pa para maka-graduate at tanging gagawin na lamang ay maghintay ng isang buwan bago ang Graduation Day. Dahil walang gagawin ngayong araw kundi ngumanga sa paghihintay para magtapos, pagtitinda muli ang inatupag ko. Wala muling ginawa sa buong umaga kundi magtinda’t magsulat na rin ng kwento habang walang bumibili. Kinahapunan at dahil bukas na gaganapin ang aming ikalawang Psych Night, nagtungo ako sa bayan upang bumili ng susuoting Pajama pagkat iyon ang magiging tema ng nasabing program. Dahil Pajama lamang ang kailangang suotin, hindi naging mahirap pagkat kahit saan, makakahanap at makakakita nun subalit hindi naman mabili pagkat makabutas bulsa ang halaga lalo na kapag terno.

^11S-B. Dahil kulang ang dalang pera, sa huli’y pang-ibabang Pajama lamang ang nabili ko. Bibili sana ako ng damit na aangkop sa biniling Pajama subalit hindi na kaya ng pitaka ko. Sa halip na umuwi, tumungo muna ako ng School upang kausapin si Sir Laus pagkat napagpasyahan kong mag-perform bukas sa Psych Night, nakakatawa’t hibang man isipin. Mabilis pa sa guhit ng kidlat kung pumayag si Sir Laus at goodluck sa akin bukas, nawa’y maging matagumpay ang aking pagtatanghal bukas. Hindi ko ito gagawin sa kadahilanang magpasikat at pakitang gilas, bagkus ay maranasan kung paano mag-entertain ng mga manunuod at patatagin na rin ang kumpiyansa sa sarili. Walang masama kung susubukan ito’t magandang pagkakataon na ito upang lumabas sa mundong aking kinasasadlakan na matagal nang kinakaharap.

^11S-C. Inabot na ko ng gabi sa pag-uwi’t pagkahapunan, sinimulan ko nang mag-ensayo. Mabuti na lamang at nakapag-practice na ko nitong mga nakalipas na araw kaya hindi na nahihirapan at kaunting steps na lamang ang kailangang ensayuhin. Kahit walang papepremyo, sapat na sa akin na mapasaya’t aliw sila. Magkandapagod ako habang nag-eensayo’t sumasakit na rin ang katawam subalit kahit lumalalim na ang gabi’y nagpatuloy pa rin ako para hindi magkalat. Bandang Alas-onse nang mapagpasyahan kong itigil ang pagsasayaw at matulog.       

March 23, 2018
Friday
Year VI-082

^11S-D. This is it at magkahalong sabik at kaba ang naghahari sa dibdib pagkat mamayang gabi na aming Psych Night at kasabay niyon ang aking pagtatanghal sa maraming mga estudyante, kasama na rin ang mga Professor. Pinili ko ang ganito at nawa’y kayanin ng loob kung anuman ang kahihinatnan. Sa umpisa lang marahil kinakabahan subalit masasanay din kapag nagtagal o madalas. Pagkaangat ng sarili mula sa higaan, kaagad nang nag-ensayo ng sasayawin, ni nakalimutan na ngang mag-almusal. Sa kakasayaw, halos maubusan na ng lakas at sumakit ang mga kasu-kasuan subalit kinakaya pa naman pagkat determinadong makapagbigay aliw at kwela’t makapaghanda ng maigi. Maya-maya pa, tumungo na ko sa School upang magpalista kina Sir Astrid sa performance. Mabuti na lamang, kaagad ko siyang nasumpungan kaya hindi naman nagtagal ang paghihintay. Nang makapag-rehistro’t dahil wala pang balak ang isipan na umuwi, nagkumpyuter muna ako.

^11S-E. Pagkauwi’t dala ng pagod, hindi na nakapag-ensayo pa, mas pinili munang magpahinga para makalikom ng lakas sa maghapong pakikibaka hanggang gabi. Bandang Alas-dos nang magmulat ang mga mata’t pakiwaring pagod pa rin subalit hindi iyon naging hadlang upang hindi makapag-practice. Walang ginawa sa halos buong maghapon kundi paghandaan ang napipinto kong pagtatanghal sa entablado at iyon ay pagsasayaw na unang beses pa lamang gagawin pagkat wala sa hilig ko ang sumayaw. Kinakabahan man, kailangan magpakatatag. Naging abala ako sa paghahanda para sa Psych Night kaya hindi namamalayang Alas-singko na’t kailangan ko nang magbihis. Dahil Pajama ang tema ng aming program, nakasibilyan lamang na nagtungo sa paaralan at doon na naisipang magsuot ng Pajama, mahirap na’t baka isipin na nakawala sa Mental Hospital.

^11S-F. Dala na naipit sa trapiko, bandang Alas-sais nang makatungtong ako sa Athletic Center, kung saan gaganapin ang aming Psych Night. Saktong hindi pa nagsismula ang programa subalit marami na ang nagsipagdalo, dahilan kung bakit nahirapan nang makahanap ng mapupwestuhan hanggang sa makita ko sina Eloisa at sa kanila na nakipwesto. Mistulang magsisipagtulog kaming lahat sa Atlethic Center pagkat nakapangtulog na suot, yung ilan nakuha pang mag-boxer at Pekpek Short subalit naka-pajama ang karamihan. Nakakapanibago lamang pagkat ang mga table, walang stand kaya hindi na kailangan pa ng upuan at uupo ka lang sa papag. Bandang Alas-siete nang magsimula ang program na pinangunahan ni Sir Laus at walang ibang maramdaman kundi saya at pagkasabik. Nagkaroon ng ilang programa’t nang sina Sir Astrid at Sir Emman ang magtanghal, hiyawan ang halos lahat sa kilig na rin marahil nang biglang pumasok si Kalvin at punasan ng bimpo sina Sir Astrid. Yung mga kasamahan ko naman, panay pilit sa akin na magtungo sa entablado’t makipagsapawan kay Kalvin sa panglalandi.

^11S-G.  Mahiyain akong nilalang kaya walang balak makipagsabayan sa kanila’t bahala na si Kalvin kung ano ang ibig nitong gawin subalit nang si Sir Jigo na ang pumilit, tumiklop ang kaninang ako na nagmamatigas, hindi ko mawari kung bakit at napilitang magtungo sa stage. Sa halip na tuwa’y para akong binabangungot habang ginagawa kung ano ang ginagawa ni Kalvin at pakiwaring nalulunod na sa kahihiyan subalit kinakaya pa rin, basta makapagbigay kwela sa mga manunuod, kahit mapunitan na ng ngala-ngala nila sa kakatawa. Kung si Sir Jigo o si Jed lamang ang kumanta, hindi na ko magdadalawang isip at hindi sasayangin ang bawat sandali. Pagpatak ng Alas-nuebe, sa wakas ay Catering time na’t sa dami namin, mistulang pila lamang sa Registrar Office ang ganap pagkat napakahaba.

^11S-H.  Habang nagsasalo-salo kami sa iba’t ibang putahe, biglang nagkaproblema nang matuklasang namatay ang aking Cellphone, iyon sana ang gagamitin para sa aking solo intermission number kaya hindi mapigilang ma-stress. Marami pa ang hindi nakakapag-perform at napanatag naman ang aking kalooban pagkat tingin ko, hindi na matutuloy pa pagkat kakapusin sa oras. Nagkaroon pa ng mga Intermission Number mula sa Third Year at ibig ko nang umuwi pagkat nawawala na ang enjoyment, lalo na’t hindi naman makapag-picture pagkat biglang na-lowbatt ang cellphone, isa pa’y kapansin-pansing mas masaya ang Psych Night nung nakaraang taon kung ikukumpara ngayon, paano’y walang Stand-up Comedian at nakakabagot ng lagay. Pagpatak ng Alas-dyis, Disco DJ na’t naging maingay at napakagulo ng buong Atlethic Center.

^11S-I. Hindi man ako nabigyan ng pagkakataong makapagtanghal sa entablado’t magbigay kwela sa mga manunuod lalong-lalo na sa taong pinipintig ng puso, ayos lamang. Marahil ay ayaw ng Diyos na mapahiya ako’t may tamang panahon para diyan. Habang nakikipag-umpugan ako sa pagsasayaw, pakiramdam ko, malayang-malaya ako’t nailalabas kung ano ang ibg ng pakiramdam. Ang sarap at saya lamang sa pakiramdam na lahat ng gusto mo, nagagawa’t walang pumipigil, sana ganoon na lamang palagi. Dahil pagod na’t sumasakit na ang katawan, hindi rin ako nagtagal sa pagsasayaw. Bandang Alas-onse nang makauwi ako’t nakakalungkot isipin na lahat ng masasayang pangyayari habang ako’y nasa kolehiyo, natapos na’t tila hirap iwanan. Gayunpaman, umaasa akong darating pa ang bagay na mas higit kaysa sa aking mga naranasan, ang masaya’t hindi malilimutang karanasan.                 

March 24, 2018
Saturday
Year VI-083

^11S-J. Dahil bagsak na bagsak ang katawan kagabi dulot ng maghapong pakikibaka para paghandaan ang Psych Night at pagtatanghal sa entablado na hindi naman natuloy, tinanghali na ko sa paggising. Masakit pa rin ang katawan ko kaya hindi gasinong nagkikilos-kilos at mas piniling magtinda na lamang. Habang nagtitinda’t para hindi mamuti’t luwa ang mata sa kakahintay ng mamimili, sinamantala ang oras sa pagsusulat ng kwento. Bandang tanghali nang itigil ko ang pagbabantay sa tindahan upang mananghalian. Kinahapunan, naisipan kong magkumpyuter. Magkahalong pandidiri’t gimbal ang naramdaman ko nang mapanuod sa Facebook kung paano katayin ang isang lalaki na kanilang bihag at parang hayop kung karnihin pagkat pinaghihiwa ang katawan.

^11S-K. Kahit may pagkatakot sa dibdib, itinuloy ko ang panunuod at para akong nasasaktan pagkat bukod sa kinakarne, pinagkukuha pa ang mga lamang loob at muntikan nang masuka. Hindi na bago sa akin ang gawain ng Cannibalism subalit nanindig talaga ang balahibo ko nang mapanuod at dinaig pa nila ang demonyo pagkat bukod sa kinakatay, sinasaktan pa. Sa lakas ng impact ng Video, para akong na-trauma’t tulalang nakauwi ng bahay. Kinagabihan at dala na hindi pa madalaw ng antok, nanuod muna ako ng dokumentaryo.

^11S-L. Patungkol sa mga taong talipa ang pag-iisip ang aking natunghayan at kaawa-awa ang kanilang kalagayan habang naka-confine sa Mental Hospital na kung tawagin ay National Center for Mental Health pagkat madumi at nagkakandahawa-hawa sila sa taglay ng sakit ng kanilang kasamahan. Kung iisipin ay paano nga naman sila gagaling kung ang kalagayan nila, mistulang mga preso’t walang maayos na matutulugan. Marahil at kung doon ako nag-intern, baka mahawa na ko ng kanilang kabaliwan pagkat araw-araw na iyong pagpasok, sila ang makakasalamuha mo na samu’t sari ang ipinapakitang abnormalities. Ibig ko silang tulungan at gamutin, kaso paano’y kung napanghihinaan ng loob at marahil ay doon muna ako mag-focus, ang patatagin ang loob. Inabot na ko ng hating-gabi kaya kinailangan nang matulog.       

March 25, 2018
Sunday
(Palm Sunday)
Year VI-084

^11S-M. Linggo nanaman pala ng Palaspas, hudyat ng pagsisimula ng isang linggong pagninilay at pag-aayuno. Wala muling magawa kaya pagtitinda ang aking pinagkaabalahan. Dahil araw ng Linggo, naging paspasan sa pagkilos pagkat maya’t maya’y may bumibili, puro pawang mga Sigarilyo lamang ang nabebenta’t kakapasok pa lamang ng Semana Santa subalit panay pa rin makahithit-buga ang mga tambay sa amin. Walang ibang ginawa sa buong umaga kundi magbantay sa tindahan maging sa hapon. Dahil nababagot ng lagay ang lola niyong nag-uumapaw sa kagandahan, naisipan ko muling sumayaw. Hindi lamang ako makapag-practice pagkat namamayani ang hiya, lalo na’t sa tindahan isinasagawa ang pagpa-practice at may mga dumadaan pa, hindi ko naman sila mapipigilan pagkat hindi ako ang may-ari ng daanan. Naiinis lamang ako, bakit may mga taong nuknukan sa pagka-epal at hindi na lang sarili nila ang intindihin. Saka lamang ako nakasayaw ng tuluyan at may laya nang si Mama na ang magbantay sa tindahan.

^11S-N. Kaagad akong nakaramdam ng pagod kaya hindi rin nagtatagal ang pagsasayaw ko. Kung kalian patakip-silim na, sa hindi inaasahan ay muling sinumpong si Mama na kakaiba. Akala ko, tuloy-tuloy na ang kanyang paggaling subalit nagkakamali pagkat balisa nanaman ito gaya nung nakaraan. Sinabi nito na nade-depress daw siya, inalam ko ang dahilan at sa totoo lamang ay nahihirapang ipaliwanag ang kanyang kalagayan. Dahilan ng kanyang pagka-depress ang kanyang Frustration kaya walang ginawa kundi payuhan ito’t patatagin ito. Ang ate naman na siyang palaging nagbabantay kay ina nung panahong may kondisyon ito, sumusuko na. Sa kabila na hindi biro ang mga dumadaan na pagsubok, mananatiling matatag at pagsubok lamang ito na kailangang harapin at lampasan. Marahil ay sinusubok nanaman kami ng Diyos upang maging mas lalo pang matibay.

March 26, 2018
Monday
Year VI-085

^11S-O. Lunes Santo at panibagong umaga muli ang kakaharapin na may sigla’t pag-asa sa kabila na may suliraning kinakaharap. Sumagi lamang sa aking isipan na eksakto apat na taon na pala ang nakakaraan nang makapagtapos ako sa High School, tapos ngayon, magtatapos na sa College at nakakatuwang isipin na lahat ng hirap at pagod habang ginugugol ang sarili sa pag-aaral sa kolehyo ng apat na taon, nagawang lampasan at ngayon ay malapit nang magkabunga. Batid kong ang pagtatapos sa pag-aaral ay hudyat ng pagsisimula pa lamang ng panibagong yugto sa buhay at nawa’y kayanin ko kung anuman ang mga kakaharapin at patatagin ng Diyos ang loob. Wala naman bagay na imposible kung mananalig ka at magtitiwala sa sarili, kaya iyan!

^11S-P. Pagkabangon ng prinsesang kagagaling lamang sa mahimbing na pagtulog, heto muli ako’t buhay tindera. Hindi gaya ng kahapon, bibihira lamang ang mga bumibili. Wala magawa’t upang hindi mainip sa kahihintay ng mamimili, nagbasa-basa na lamang ako. Pagpatak ng tanghali, dama nanaman ang maalinsangang panahon, dahilan kung bakit hindi naging masarap ang aking beauty rest at halos maligo na sa sariling pawis. Kinahapunan at dahil wala muling magawa, nilibang na lamang ang sarili sa panunuod ng Telebisyon. Kinagabihan at dahil hindi pa muli dinadalaw ng antok, panunuod muna ng Video ang inatupag.    

March 27, 2018
Tuesday
Year VI-086

^11S-Q. Martes Santo at dahil bakasyon grande, tinanghali muli sa paggising. Wala muling magawa at dahil nakakasawa nang magtinda-tinda, sa halip na magbukas ay pag-e-edit ng Video ang aking inatupag. Sa totoo lamang ay hindi biro ang maging isang Video Editor at kailangan nasa timing para suwak panoorin. Habang aligaga ako, may napansin na tila kanina pa sila may pinagkakaguluhan na malapit sa aming bakuran, nakiusyoso ako. Pagkatingin, nakita kong may isang ale ang nakabulagta’t mangiwi-ngiwi sa sakit pagkat nabalian ito ng buto dulot ng kanyang pagkakadapa. Manlaki ang mata ko sa gulat at biglang sumipa ang awa sa dibdib. Sina Aling Tisay, walang ginawa kundi alalayan ang paa ng babae na kung saan nabalian ng buto’t naging napakakritikal ng sitwasyon. Natigil lamang ang kaguluhan nang may dumating na ambulansya at dahan-dahan na isinakay ang babae. Hindi ako makapaniwala sa pangyayari’t kailangan ng ibayong pag-iingat upang hindi madisgrasya.

^11S-R. Matapos ang kaganapan, balik ako sa pag-e-edit ng Video Clip. Dahil may pinuntahan sina Mama at ate, naging magandang pagkakataon sa akin upang gawin ang naisin, ang sumayaw. Nakakapagod man at pagpawisan ng husto, sulit naman dahil naeehersiso kahit paano ang katawan. Sa kakasayaw ng walang puknat, tuluyan na kong nilukuban ng lakas kaya tumigil muna’t nananghalian. Pagkapananghalian ay ipinagpatuloy ko ang pagsasayaw. Maya-maya pa at dahil oras nanaman upang mag-Siyesta, tinamaan muli ng kaantukan sa katawan, natulog muna ako. Saka lamang nagising nang dumating sina Mama na maingay na nag-uusap. Wala muling magawa kaya heto’t ibababad muli ang mata sa panunuod ng telebisyon sa maghapon maging sa gabi para iwas pagkabagot. Kahit hindi pa dinadapuan ng antok kung may kalaliman na ang gabi, napagpasyahan nang matulog.        

March 28, 2018
Wednesday
Year VI-087

^11S-S. Miyerkules Santo at ganap nang sumapit ang madaling araw subalit heto pa rin ako’t hindi makuha-kuha ang mahimbing na pagtulog. Bukod sa akin, hindi rin makatulog si Mama subalit iba ang pakiramdam nito pagkat nababalisa’t stress, umaamos pa ang kanyang tinig. Di ko tuloy maiwasang mabahala sapagkat may nangyayari muling kakaiba kay Mama. Huminahon naman ito kinalaunan at natulog. Maigi na lamang ako’t sa kabila na hindi makatulog, hindi naman nai-stress pagkat wala naman dapat ikabahala kapag tinamaan ka ng Insomnia. Gawa na hindi makatulog, bumangon muna ako’t nag-laptop. Kung kalian pahupa na ang dilim, saka naman ako inantok kaya kahit umaga na, natulog muna ako. Bandang Alas-otso nang magmulat ang mga mata. Hindi naging maganda ang dating ng umaga pagkat si Mama, patuloy na sinusumpong at nagiging kakaiba na ang kanyang kinikilos, nakuha na ngang humilata sa sahig pagkat hindi pa raw ito makatulog at iyon ang nagbibigay stress sa kanya.

^11S-T. Bukod sa naghihilata sa sahig ay umaatungal ito na parang bata. Sa puntong iyon, napapaisip na kami kung dapat ba siya muling magpakonsulta sa Psychiatrist o kailangan nang isugod sa Mental Hospital, labag man sa kalooban pagkat tila nawawalan na sa katinuan. Ang ate naman, sa halip na pahupain ang nararamdaman ni Mama at damayan, pinaulanan ng nagbabagang sermon at hindi ito masisisi pagkat kung ako marahil sa kalagayan niya, mauubusan na rin ng pasensiya. Nakakaramdam man ng awa’t pag-aalala, mas piniling hayaan at hindi pansinin si Mama pagkat hindi na alam ang paraang makakatulong sa kanya. Tumino-tino naman ito kinalaunan at nagawa pang magbukas ng tindahan, sinabi niyang nilalabanan ang kanyang nararamdaman at nagpapakatatag.

^11S-U. Dahil walang magawa’t may pupuntahan sina Mama at ate, ako muli ang namahala sa tindahan. Kinahapunan nang umuwi sina Mama’t muli itong inatake ng kanyang pagkasumpong at bukod sa naghihilata sa sahig, nagsisisigaw-sigaw ito na tila sinasaniban, sa puntong iyon ay lalo pang umigting ang aming pag-aalala pagkat hindi na tama ang nangyayari kay Mama’t nagiging kakaiba ang kanyang ipinapakitang behavior. Ibig ko sanang tulungan si Mama para kahit paano’y mahimasmasan ito, kaso hindi alam kung paano pagkat lahat na ng naisip na paraan, sinubukan na’t subalit nauuwi sa wala, paano’y hindi nito tinutulungan ang kanyang sarili at masyadong nagpapadala! Muntik-muntikan na kong umiyak nang panahong iyon at hindi maiwasang isipin kung bakit nangyayari ang ganito.

^11S-V. Balak na sana namin itong dalhin sa kanyang doctor na Psychiatrist subalit alanganin pagkat hindi gaya ng mga Physician Doctor, kailangan pa ng appointment bago ang konsultasyon, saktong holiday pa bukas dulot ng Semana Santa kaya sa Lunes pa namin ito posibleng madala. Dahil wala nang maisip na paraan, kumapit na lamang kami sa pananalig. Kinagabihan, wala pa ring pagbabago sa sitwasyon pagkat patuloy na sinusumpong si Mama at kung ano-ano ang sumasagi sa isipan na nagpapalala pa lalo sa kanyang dinadanas. Ang ate naman na kanina pa nagpapangaral at paliwanag, parang kandilang nauupos na ang pasensiya’t bukod kay Mama ay awang-awa rin ako sa kanya pagkat buntis na nga, nai-stress pa dulot ng pag-aalala kay Mama, kung tutuusin ay umiiyak na nga ito. Naniniwala ako na pagsubok lamang ito na malalampasan kaya keep fighting with faith, walang pagsubok na ibinibigay ang Diyos na hindi kakayanin.            

March 29, 2018
Thursday
(Maundy Thursday)
Year VI-088

^11S-W. Huwebes Santo, paggunita sa araw kung kailan isinagawa ang huling hapunan ng ating panginoon kasama ang kanyang mga alagad bago ito ipako sa krus. Kung si Jesus na hindi hamak na mas mabigat ang pagsubok na dumating sa kanyang buhay kumpara sa kinakaharap namin ngayon na wala pa sa kalingkingin, napagtagumpayang lampasan, sana kami rin na hindi hamak na tao lamang at naniniwala akong hindi niya kami pababayaan. Ang kahapong si Mama na matamlay at balisa dulot ng kanyang pagka-depress, masigla-sigla na, ni nakukuha na nga nitong magbungaga na siyang tumapos sa masarap kong pagtulog. Umaga na pala kaya daglian nang bumangon. Para akong nabuhayan ng loob nang panahong iyon pagkat bumabalik na sa dati si Mama at nawa’y magpatuloy ang ganito. Pagkaalmusal, naisipan kong maglaba. Wrong timing nga lang pagkat makulimlim ang panahon at tila nahihiyang magpakita ang haring araw, hindi tuloy makapagpatuyo ng sinampay.

^11S-X. Nang makapaglaba’t sampay, pagtitinda ang sunod kong inatupag. Damang-dama ko na nga ang diwa ng Semana Santa pagkat bukod sa makulimlim ang panahon, nakakabingi ang katahimikan sa kapaligiran. Sana ganito lamang parati kahit hindi mahal na araw, payapa. Kinahapunan at sa kabila na makulimlim ang papawirin, nanatiling maalinsangan ang panahon at ikahihilo mo ang init, nag-isip ako ng paraan para maibsan ang namamayaning init sa katawan at iyon ay kumain ng Halo-halo. Anong sarap sa pakiramdam habang nalantak ng Halo-halo’t para kang dinadala sa langit. Walang magawa kaya naisipan kong magtungo sa Computer Shop at magpakaadik sa pag-online sa Social Media.

^11S-Y. Habang nanunuod ng dokumentaryo sa I Witness ay doon ko napagtanto na maging sa kamatayan ay hindi pantay-pantay ang pagtrato pagkat kapag mahirap kang namatay, doon sa apartment ng mga puntod ang ‘yong huling hantungan at iyon ay contractual pagkat matapos ang limang taon ay basta-basta na lamang aalisin ang labi ng namayapa sa puntod kapag hindi nakapagbayad, samantalang kapag namatay kang mayaman, doon sa maayos at disenteng libingan ang huling hantungan at may seremonya pa habang inililipat ang labi ng namayapa sa kabilang puntod. Tunay ngang maging sa kamatayan, magkapareho pa rin ang agwat ng mahihirap sa mayayaman at kay saklap isipin. Matapos magkumpyuter at dahil wala pang balak ang isipan na umuwi, naglakwatsa muna ako para kahit paano’y mabawas-bawasan kung anuman ang bigat ng loob na gumagapos sa pagkatao dulot ng problema.

^11S-Z. Sa bahay nina Shiela ko naisipang gumawi’t kahit halos isang taon nang hindi nakakadalaw, mainit pa rin ang kanyang pagtanggap sa akin at kami’y nagkwentuhan. Lalo pa kong nalibang dahil sa mga anak nito na malilikot. Sumundo ay kina Ate Bing ako nagtungo. Ibang-iba na ito kumpara nung una na nakilala ko siya pagkat Relihiyoso na ito, wala nga kami halos ibang mapag-usapan kundi patungkol sa bibliya at dahil nagbabasa ako niyon kahit paano, palitan at tagisan kami ng kaalaman. Ang sarap kakwentuhan ang mga taong mahilig sa salita ng Diyos at bukod sa may natutuhan ka, napapabuti ka pa, kaysa mga taong walang kakwentuhan mo nga subalit walang kakwenta-kwenta ang sinasabi. Napasarap ang kwentuhan namin ni Ate Bing kaya inabot na ko ng Alas-nuebe ng gabi sa pag-uwi.              

March 30, 2018
Friday
(Good Friday)
Year VI-089

^11T-A. Biyernes Santo, ito ang araw upang gunitain ang paghihirap ng ating panginoong Diyos at bukod sa dakila ay maituturing din siyang bayani pagkat kahit napakahirap para sa kanya, tinanggap nito ang kaparusahan para maligtas tayong lahat sa kasalanan. Kahit may kinikilala tayong mga bayani, para sa akin, wala nang hihigit pa sa kabayanihang ipinakita niya sa atin. Ganap nang pumutok ang liwanang nang ako’y magising at gawaing bahay agad ang siyang inatupag. Ang kapaligirang dinaig pa ang sementeryo pagkat nakakabingi ang katahimikan, kasalungat pagkat maingay dulot ng kapit-bahay namin na walang pakundangan kung magpatugtog, tila walang pakikiisa sa paghihirap ng Diyos kung sila’y magsaya. Dahil magsisimba pa ko ngayong araw, maya-maya pa’y naghanda-handa’t bihis na.

^11T-B. Sumapit na ang Alas-onse subalit sa dalang ng dating ng mga pasahero, hindi pa rin nakakaalis ang toda samantalang Alas-dose magsisimula ang misa, napapaisip na tuloy kung itutuloy pa ba ang balak na magsimba. Minuto na lamang ang bibilangin bago sumapit ang Alas-dose nang kami’y makaalis at pagkarating ng Santo Domingo Church, saktong nagsimula na ang misa na kung tawagin ay Siete Palabras o sa madaling sabi, Seven Last Words ng ating panginoon bago ito malagutan ng hininga mula sa pagkakapako sa krus, bukod pa roon ay hindi na halos mahulugang karayom ang mga nagsipagdalo kaya wala nang maupuan subalit nakahanap naman kinalaunan. Dahil bandang Alas-tres pa inaasahang matatapos ang misa, dala ng pagkainip ay hindi ko na natapos pang pakinggang ang Siete Palabras.

^11T-C. Bandang Alas-kwatro nang makabalik ako sa bahay at biglang sumanib ang kalungkutan sa pagkatao pagkat namamayani ang katahimikan sa loob ng bahay at may karamdamang sikolohikal muli ang ilaw ng tahanan pagkat hanggang sa mga oras na iyon ay hindi pa siya bumabangon at depress, ni hindi pa raw ito kumakain kaya bukod sa lungkot ay nababahala ako. Kapag naghihirap nga naman ang mahal mo sa buhay, apektado ka kahit hindi nangyayari sa’yo ang kanyang dinadanas at dalanging kayanin ito ni Mama na malampasan. Kinagabihan at dala na hindi pa makatulog, naisipan ko munang manuod ng Video.

^11T-D. Patungkol sa buhay ni Jesus ang aking tinunghayan at kung paano nito ibahagi ang salita ng Diyos. Madami akong nakalap na kaalaman mula sa kanyang katuruan at iyon ay masiyahan tayo sa kung anong bagay ang mayroon tayo, bukod pa roon at sa kabila na walang-wala ka na’t pakiwating pinagsakluban ng langit at lupa, isiping mapalad pa rin at huwag panghinaan ng loob dahil ang bawat pangyayari sa buhay, may hangganan. Kung nasasadlak tayo sa kahirapan, kalungkutan o kapighatian, mapalad pa rin dahil makakamtan ang karangyaan o kasiyahan kung may pananalig. Parang kinurot ang dibdib ko nang pahirapan siya ng mga tao at ipako sa krus, marahil kung ako lamang sa kalagayan niya’y hindi kakayanin subalit kinaya niya. Sa sobrang tutok ng mata sa panunuod, hindi namamalayang kasing lalim na ng balon ang gabi. 

March 31, 2018
Saturday
(Black Saturday)
Year VI-090

^11T-E. Patay na araw, gaya ng mga nakalipas na araw at dahil may kasibaan sa pagtulog, tinanghali muli sa paggising. Ang bilis nga naman ng panahon pagkat matatapos na pala ang Semana Santa at dadako na tayo sa panibagong buwan. Matapos mag-almusal, buhay tinder muli ako’t upang hindi mainip sa kahihintay ng mamimili, pagsusulat muli ng kwento ang siyang napagkalibangan. Sa sobrang abala’t humaling sa pagsusulat, hindi namamalayang tanghaling tapat na, kailangan nang kumain para sa pananghalian. Pagpatak ng hapon at dahil nababagot ng lagay sa pagtitinda, naisipang manuod ng dokumentaryo para may matutuhan at magkaroon ng malay sa mga taong may iba’t ibang kalagayan sa buhay. Napukaw nang husto ang aking natutulog na dibdib nang matunghayan ang dokumentaryo ni Kara David patungkol sa mga matatandang babae na nakapiit sa selda. Ang ilan sa kanila, mahihina na’t may karamdaman, umaasang makakalaya sa pamamagitan ng Parole na ibibigay ng pamahalaan.

^11T-F. Umigting pa lalo ang pagkahabag sa dibdib nang marinig ang kwento ng isang Lola na sa edad nitong Nobenta, hindi pa ito nabibigyan ng Parole at malinaw pa sa sikat ng araw kung paano ito nahihirapan sa loob ng kulungan. Mabibigyan sana ito ng Executive Parole kasabay ng pagbisita ng Santo Papa sa bansa, kaso napurnada’t nanghinayang ako sa aking napanuod at nayamot pagkat wala silang awa sa matanda, bukod pa roon ay halos isumpa ko na ang nagpakulong sa kanya pagkat dahil lamang sa kasong Falsification na kung saan pineke raw niya ang Dokumento, nahatulang mabilanggo samantalang hindi siya nakakabasa. Napasaklap isipin na hindi naging makatarungan ang naging kapalaran ng lola’t di man lamang siya hinayaang maabswelto. Parang nagnumingning sa saya ang nasa loob pagkat isang buwan ang makalipas matapos bumisita ang Santo Papa, napalaya na ang Lola na itinuturing na pinakamatandang preso sa buong Pilipinas.

^11T-G. Kung saan man siya naroroon ay maging maayos ang kanyang kalagayan kasama ang mga taong nagmamahal sa kanya. Sobrang na-touch ako sa aking natunghayan at muntikan nang mapaiyak, tila napakalalim ng hatid nitong kahulugan at iyon ay panatilihin ang pananalig at huwag mawalan ng pag-asa. Kinagabihan at lumalalim na rin ang gabi subalit hanggang sa mga oras na iyon, hindi pa nakakauwi si Mama, kaya kami’y hindi mapigilan ang mag-alala. Para kaming nabnutan ng tinik sa lalamunan nang dumating ito’t laking pasalamat sa Diyos pagkat kahit paano, gumagaling na ito. Matutulog na sana ako subalit anong ingay sa labas at may nag-aaway pa. Pilit kong hindi iniintindi ang kanilang alitan subalit sa lakas at nagsisigawan pa, halos marindi na ng lubusan at kinakabahan sa kung anong susunod na mangyayari, napapaisip nab aka magpatayan sila subalit hindi naman naganap at bumalik sa dating payapa ang kapaligiran kinalaunan.