Gilbiography (My expressive daily Journal entry): Nobyembre 2017

November 01, 2017
Wednesday
(All Saint's Day)
Year V-305

^10X-N.Undas at ginugunita ngayong araw ang mga namayapa na sa Mundong ibabaw. Kasabay ng pagluluksa habang ipinagdiriwang ang Undas ang pagluluksa ng panahon pagkat maulan pa rin simula kahapon. Sa kabila na maulan ang panahon dulot ng Bagyong Ramil ay hindi naman napigilan ang karamihan sa mga kababayan na bumisita sa puntod ng kanya-kanyang mahal sa buhay. Pasalamat na lamang at nakabisita na kami kahapon at hindi pa gaanong maulan, hindi tulad ngayon na kasamaan. Umulan o umaraw, basta nakaugalian na’y hindi papatinag ang mga Pinoy na isagawa iyon. Kahit nag-uulan-ulan dito sa Batangas ay naisipan pa ring maglaba. Habang abala sa paglalaba ang pamamaalam naman nina Tita Cleo pagkat babalik na sila saMaynila at nakakalungkot lamang pagkat kami na lamang tatlo ang naiwan sa bahay. Pinili ko ang magpaiwan kaya nararapat lamang panindigan kung anuman ang nararanasan.

^10X-O.Maya-maya at habang nagsasampay ang biglang pagbuhos ng napakalakas na ulan. Gawa na nanglalagkit na sa sarili ay naisipan nang maligo sa ulan at magtampisaw. Sa sobrang lakas ng ulan, animo’y babaha na subalit imposibleng maganap pagkat mapuno at mataas ang kinatitirikan. Nang humupa ang malakas na ulan ay tumungo ako kina Butchok at doon tumambay hanggang sa magtanghali. Pagkabalik sa bahay at gawa na masama ang pakiramdam ng Tita Glo at wala naman ginagawa, nagpresinta nang maghugas ng mga platong ilang araw nang nakatambak sa lababo. Sa dami, mukhang aabutin ng siyam-siyam, bukod pa roon ay pahirapan ang pagbabanlaw pagkat limitado ang gamit ng tubig at kailangang tipirin.

^10X-P.Makalipas halos isang oras nang matapos din sa paghuhugas ng plato at ngayon lamang napagod sa kasaysayan dahil sa paghuhugas ng plato. Pagkatapos ay tumungo ako kina Aling Dalangin upang bumili ng gamot subalit wala roon, kina Aling Nene na lamang. Hindi pa nakakapananghalian kaya sa kanila na nananghalian at napagastos lamang ng husto nang wala sa oras pagkat kasama si Vincent. Matapos lumamon ng Tsitserya na suwak naman sa Sikmura ay saka lamang umuwi. Napagod ako sa aking ginawa kaya naisipang umidlip. Dahil napasarap sa pagtulog, dakong Alas-kwatro na ng hapon nagising at nakakaramdam ng pagkahilo. Marahil ay dala lamang ng gutom kaya kaagad na kumain subalit hindi naibsan. Bukod sa nahihilo’y masakit din ang ulo at hindi malaman kung bakit biglang sumama ang pakiramdam.

^10X-Q.Palaisipan na baka raw ay nabati ako at kailangan nang magpalaway sa mga taong nakasalamuha subalit malakas ang kutob na hindi iyon ang dahilan kundi dala lamang ng pagod at gutom o baka may pinangangapitan. Ganyan talaga ang paniniwala kapag nasa bukid ka, oras na ikaw ay magkasakit o may nararamdaman, nabati kaagad subalit kapag nasaMaynila, hindi uso ang ganyang paniniwala at pagpapa-check-up ang solusyon, hindi sumasangguni sa Albularyo. Maging sa pagsapit ng gabi ay patuloy na nararanasan ang pinagsamang hilo at pananakit ng ulo hanggang sa magsuka na. Sobrang sama na ng pakiramdam at darating na sa puntong muntikan ng mahimatay subalit hindi naman naganap. Napapaisip na tuloy na marahil ay nabati nga pagkat kakaiba ang nararanasan. Idinaan ko na lamang sa pag-inum ng gamot at pagpapahinga ang naturang nararanasan. Samantalang sina Tita Susan at Tita Glo ay alalang-ala’t ibig nang ipatawas subalit hindi natuloy dala na umuulan.

⁶¹^|⁵⁴Limampu't apat araw na lamang, Pasko na.

November 02, 2017
Thursday
(All Soul's Day)
Year V-306

^10X-R.Malakas na buhos ng Ulan ang tumapos sa mahimbing naming pagtulog kinamadaling araw at sinabayan pa ng malalakas na hangin. Hinahagupit na pala ng Bagyong Ramil at sa dami ng buhos ng ulan, hindi malayong bumaha na. Saka lamang nakatulog nang humina ang ulan at pagkagising kinaumagahan, parang bulang naglaho ang pananakit ng ulo at pagkahilo. Pasalamat sa maykapal pagkat walang nangyaring masama sa magdamag at bumuti-buto na ang pakiramdam. Matapos mag-almusal ay paggawa ng kwento ang inatupag ko. Sadyang kay bilis ng panahon, matapos ang pagdiriwang ng Undas ay naghahanda naman para sa nalalapit muling Pasko at Bagong Taon. Nakakatuwang isipin na sasapit nanaman pala sa panibagong taon, panibagong kabanata muli ng buhay na punong-puno ng saya at pag-asa. Bago sumapit ang tanghali at dala na nababagot manatili sa bahay dahil walang makahuntahan, naisipan muling gumawi sa bahay ng Tita Mildred.

^10X-S.Habang nakatambay ay tinuruan ko si Lorraine Jane na magbilang at magbasa at kahit paano’y nalilibang sa ginagawa. Nakakalibang kapag may bata kang tinuturuan at nakakagaan ng loob ang pagtulog dahil pakiwaring ang bait-bait mo. Lalo pang nalibang nang matunghayan sa isang segment ngShowtime ang Funny One at dami naming halakhak. Masaya ako, hindi dahil sa palabas kundi sama-sama kaming magpipinsang nanonood at nagtatawanan. Pagpatak ng Ala-una, saka lamang bumalik ng bahay at nagpahinga. Pagkagising ay saktong pahingalo na ang liwanang. Kinagabihan at dulot muli na nababagot, nagbasa-basa na lamang ako ng Jokes. Halos kabagin na sa kakatawa at kahit mag-isa lang, masaya pa rin dahil may mga bagay na nagpapaligaya sa’yo. Nang dalawin ng antok ay saka lamang napagpasyahang matulog.

⁶⁰^|⁵³Limampu't tatlong araw na lamang, Pasko na.

November 03, 2017
Friday
Year V-307

^10X-T.Inabutan na ng liwanag sa paggising at matapos mag-agahan, naisipan ko muling magsulat ng kwento. Matapos magsulat ng kwento, naisipang magtungo sa gubat at nag-exercise. Ang sarap mag-ehersiso ng ikaw lamang, pakiramdam mo’y iyong-iyo ang Mundo at magagawa kahit anong naisin. Ilang sandali pa’y tumungo ako sa Ate Nene para bumili ng pagkain at makipagkwentuhan na rin. Napasarap ang huntahan naming kaya hindi namamalayang tanghaling tapat na at kailangan ko nang bumalik sa bahay. Nang makapagpananghalian, nagtungo muli ako kina Tita Mildred at nakinuod ng Telebisyon sa kanila. Ilang sandali pa at nang makaramdam ng antok, bumalik muna sa bahay. Pagsapit ng hapon, kasama ang Tita Susan ay nagtungo kami sa Ilaya upang magtabas ng mga damo. Habang binabagtas ang kagubatan at dala na masukal, mangati-ngati ang aking paa hanggang sa magkasugat-sugat na. Katangahan ko lamang pagkat hindi nakapangtalon para maiwasan ang pangangati dulot ng mga damo.

^10X-U.Bukod sa nagkakasugat-sugat na ang binti at paa sa kakamot, minalas lamang ng lagay pagkat biglang bumuhos ang malakas na ulan. May baon namang payong ang Tita Susan, ang problema ay maliit ito at hindi pa magkasya sa iisang payong kaya nabasa pa rin. Malapit lamang ang bahay ng kaanak naming sina Lola Monang kaya naisipang sumilong muna sa kanila subalit habang pumapasok ay nahirapan kami dala na may dalang mga gulay at sumuot lamang sa kanilang bakuran na may patusok-tusok pa. Napaka-struggle ng dinadanas at animoy naligo na pagkatungtong sa kanila. Magpapatila lamang kami subalit napatagal sapagkat napasarap ang huntahan. Biglang namayagpag ang habag sa dibdib nang ipakita sa amin ni Lola Monang ang kalagayan ng asawa nitong si Lolo Tansio at madalas daw ito nakaratay at hindi na nakakakilos dulot ng Stroke.

^10X-V.Habang pinagmamasdan ang Lolo Tansio, sumagi sa isip ko na oras na ikaw ay nagkaedad, kailangan nang maging aware sa kinakain maging sa ginagawa pagkat lapitin na ng sakit. Sa kabila na malubha na ang kalagayan nito, mapalad pa rin ang Lolo Tansio dahil may taong nagmamahal at nag-aalaga sa kanya at sana ganoon ang maging kapalaran sa aking pagtanda. Inabot na kami ng gabi nang makabalik sa bukid at agad naghapunan. Dulot na ako’y tinamaan muli ng pagkabagot, nilibang ang sarili sa pagbabasa ng Jokes. Mistulan muli akong nakatakas sa Mental Hospital habang humahagalpak at sumasaya kahit papaano ang gabi. Tahimik na ang kapaligiran at ganap nang sumapit ang Alas-dyis kaya kahit hindi pa dinadalaw ng antok, kailangan nang matulog.

⁵⁹^|⁵²Limampu't dalawang araw na lamang, Pasko na.

November 04, 2017
Saturday
Year V-308

^10X-W.Muling bumuhos ang napakalakas na ulan kinamadaling-araw gaya ng isang araw subalit sumikat naman ang araw kinaumagahan. Pagkaalmusal, gumawi muli ako sa bahay nina Butchok at nilibang ang sarili habang nakikisalo sa mga pinsang nanunuod ng Telebisyon. Maligaya nanaman ako habang pinapanuod ang pelikulang pinamagatang Fight Back to Schoolsapagkat tawa kami nang tawa’t ang kukulit ng bawat eksena. Kahit walang araw na kinapulutan pagkat puro kalokohan ang ganap ay matino pa ring panoorin dahil nakakaaliw. Maya-maya pa’y bumalik na ko sa bahay. Wala muling magawa at dala na ako’y parang mababaliw dulot ng pagkabagot, naisipang sayawin ang patok na patok na Baby Shark. Habang sumasayaw ang pagdating nina Vincent at Lorraine Jane. Kahit nasira ang pagre-record ko sa pagsayaw dulot ng dalawa ay masaya naman at nakisali pa nga ang mga ito. Parang bumalik sa pagkabata habang kasama ang dalawa at kakulitan.

^10X-X.Pakiramdam ko, parang hindi na-enjoy ang pagkabata pagkat mahiyain subalit hindi pa huli ang lahat at maraming pagkakataon upang maging enjoyable ang buhay. Kinahapunan ay nagtungo naman kami ni Vincentsa Ilaya. Tamang kuhaan lamang ng litrato habang naglalakad at kahit may kakulitan at halos mairita na sa kakasaway ay nalibang naman kahit papaano. Nasarapan ang aming pamamasyal at Selfie kung saan-saan kaya halos dalawang oras din nawala. Pagkabalik, dumeretso agad kami kina Butchok at magpipinsan muling nanuod ng Telebisyon. Saka lamang napagpasyahang bumalik sa bahay nang madilim-dilim na’t iba ang dilim sa probinsya pagkat walang maaninag ni anumang bagay.

^10X-Y.Kinagabihan ay isa muling kwento na tampok sa Magpakailanmanang nagbigay habag sa aking loob. Tungkol iyon sa apat na magkakapatid na masayang namumuhay pagkat sila ay magkasundong-magkasundo subalit sinira ng isang karamdaman na dinaranas ng bunso nilang kapatid, si Arianne. Naging malubha ang sakit nito at nagkaroon ng kumplikasyon subalit sa kabila niyon ay lumaban ito, kahit na sa bingit na ng kamatayan hanggang sa siya ay maka-survive sa tulong ng kapatid nito na nag-donate ng bato. Sadya ngang maawain ang Diyos at kapag nakikita niyang pursigido ka’t lumalaban, tutulungan ka niya upang magwagi kaya huwag sumuko.

⁵⁸^|⁵¹Limampu't isang araw na lamang, Pasko na.

November 05, 2017
Sunday
Year V-309

^10X-Z.Ganap na palang sumapit ang Alas-singko ng umaga at kahit namumugto pa ang mata sa antok kung gising na ang mga kasamahan sa bahay, bumangon na ko. Pagkaalmusal at dahil walang magawa, kasama muli si Vincent ay tumungo kami sa Ilaya at naglakwatsa. Bago kami bumalik sa bukid, sinamahan ko muna si Vincent sa bahay ng kanyang kaibigan subalit naudlot ang pagtuloy nang makadaupang palad ang Ninong Abe. Nakipagkamustahan at huntahan ako sa kanya maging sa mga kasamahan nitong matatanda na kamag-anak din. Sa pakikitungo niya sa akin, mukhang nanabik ito sa akin at nangakong hahandugan na ng pamasko pagkat maraming Pasko na ang nagdaan nang hindi pa nakakapamasko sa kanya. Gayunpaman ay hindi naman nagdamdam sa kanya pagkat maunawain akong inaanak at inilista na sa tubig ang lahat ng utang nito. Napasarap ang pakikipagkwentuhan ko sa kanila kaya tinanghali na nang makabalik sa bukid. Dulot ng gutom, kaagad nang nananghalian. Kinahapunan at kahit mukhang delikado ang aking gagawin, naisipang magtungo sa dagat nang mag-isa lang pagkat walang maayang mga pinsan.

^10Y-A.Habang binabagtas ang daanan patungong dagat ay walang ibang maramdaman kundi pangamba pagkat first time lamang ito gagawin, lalo na’t may kalayuan at hindi pa nakapagpaalam kina Tita. Nangangamba man sa anumang maaaring mangyari, nilakasan ang aking loob at humingi ng proteksyon sa maykapal para sa kaligtasan. Sa layo ng dagat magmula sa amin, isang oras din nang matanaw ko ang dagat at mahalina ng labis sa ganda, wala nang puknat sa pagkuha ng litrato. Bukod sa dagat ay nasilayan rin ang mga resort na kung titingnan ay bagong tayo lamang at sarap gawing bahay bakasyunan pagkat magara. Kung anuman ang dinadanas ng mga bakasyunistang nasa resort na walang ginawa sa buong araw kundi magpakasarap ay umaasang malalasap din pagdating ng araw. Ilang sandali pa nang tuluyan na kong nakaapak sa pampang.

^10Y-B.Kataka-taka pagkat walang ni isa ang naliligo sa dagat, balak sanang magtampisaw. Hindi rin ako nagtagal at sa takot na gabihin, kaagad nang umalis. Laking pasalamat ko sa maykapal pagkat sa kabila ng mga sabi-sabi ng mga matatanda na maaaring makasalubong ng pugot na ulo kapag mag-isang naglalakad at maari pang mawala ay hindi niya pinahintulutang mangyari iyon at ligtas na nakabalik ng bukid. Nagpahinga muna ako at dahil inaya ni Vincent na dumalo sa handaan doon kina Ara pagkat kaarawan nito, tumungo na ko. Pagkatungtong, saktong hindi pa nagsisimula ang kainan at nagpe-prepare pa lamang sila. Ilang sandali pa nang lumabas ang birthday girl na si Ara at awitan.

^10Y-C.Matapos hipan at makahiling, saka lamang nagsalo-salo sa kainan. Dulot ng namamayaning hiya, kahit gutom na gutom at kating-kating lantakan lahat ng kanilang handa, kaunti lamang ang aking kinain at bawi na lamang sa hapunan. Matapos naming kumain at dahil padilim na, hindi na nagtagal pa’t umuwi. Ito na ang huling sandali na maaaring makasama ang mga pinsan pagkat tutulak na sa Maynila bukas kaya nanatili muna ako kina Butchok at sinulit ang makasama sila. Kahit isang linggo lamang akong namalagi saBatangas ay mami-miss pa rin ang aking mga pinsan lalo na sina Vincent atLorraine Jane. Kinagabihan ay maaga akong natulog.

⁵⁷^|⁵⁰Limampung araw na lamang, Pasko na.

November 06, 2017
Monday
Year V-310

^10Y-D.Nakakalungkot pagkat ngayong araw ko na lilisanin ang Batangas at kahit paano’y napamahal na ang mga taong aking nakasalamuha pagkat ibang-iba sila kung ikukumpara sa mga Manilenyo na kahit mapunto ang pananalita, masaya naman kahuntahan at hindi nakakapanis ng laway, mahilig din makipagkapwa-tao at karamihan sa kanila ay palabiro, kaya mami-miss ng lubos. Kahit Alas-dyis pa ang alis namin ng Tita Susan, umaga pa lamang ay gising na ko. Pumasok na pala ang mga pinsan ko kaya wala nang makahuntahan. Dala na walang magawa at kahapon pa nakapaghanda ng mga dadalhin sa Maynila, naisipang mag-picture-picture. Mistulang model habang umaawra sa mga post at nagkataong kami-kami lamang tatlo ang nasa bukid kaya wala nang hiya-hiya pa sa pag-post at sinulit ang nalalabing sandali.

^10Y-E.Pagsapit ng Alas-nuebe nang magpaalam na kami kay Tita Glo at maggayak-gayak. Hindi lamang mapigilang maawa pagkat mag-isa na lamang ang Tita Glo sa bahay at wala nanamang kasama sa pagtulog tuwing gabi pagkat tumandang dalaga. Kung iisipin ay parang ang lungkot ng buhay ng Tita Glo pagkat mag-isa ito palagi, walang katuwang sa buhay at wala nang iba pang maasahan kundi ang mga kapatid niya. Kahit nag-iisa lamang ang Tita Glo ay nawa’y maligaya pa rin siya at tiwalang dadamayan ng maykapal anumang oras at ipaparamdam na hindi siya nag-iisa. Bandang Alas-dyis nang makatungtong kami ng Tita Susan sa bayan. May binili pa ito kaya hindi kaagad nakasakay.

^10Y-F.Mga Alas-dose nang magsimulang bumiyahe ang bus patungongMaynila. Sa layo ng biyahe at dulot na rin ng trapik sa lansangan, inabot na ng Alas-tres nang sa wakas, nakatungtong muli sa Maynila. Nakakapanibago lamang dahil mae-expose muli sa kapaligirang hindi matagpuan ang katahimikan. Sa halip na ipihit ko na ang yapak sa amin ay naisipan munang manuluyan sa Novaliches. Pagkatungtong kina Tita Cleo, tanging si Tito Litolamang ang nadatnan na abala sa panonood. Ilang sandali pa nang dumating siAngelle at sumunod naman ang Tita Cleo. Hindi ko akalain na masasabon niya ng ganon-ganon na lamang nang malaman nito ang tungkol sa pagtungo ko sa dagat kahapon nang mag-isa.

^10Y-G.Balak ko sanang magpaliwanag at depensahan ang mga sinasabi nito subalit wala sa sariling bahay at baka kung saan pa mapunta, mas piniling manahimik na lamang. Hindi ko mawari kung bakit ganoon ang Tita Cleo na masyadong straight to the point kung magsalita. Kay Tita Susan naman, ayos lamang sa kanya basta magpapaalam at may kasama. Pakiramdam ko ng panahong iyon, kakampi ko ang Tita Susan at nakakatuwa lamang sa kanya dahil may tiwala ito sa akin, hindi gaya ng Tita Cleo na parang nagdududa subalit hindi rin naman ito masisisi pagkat bilang tiyahin ay mag-aalala ito at kargo pa nila kung sakaling may mangyari. Batid kong hindi tama ang ginawa subalit hindi na rin tama na pandudahan ang aking kakayahan pagkat parang ipinapamukha na wala pa sa hustong isip kahit nasa hustong edad na nga. Kahit nai-intimidate na, nakisama pa rin ako sa kanya. Sa kanila na rin ako nagpalipas ng gabi at iba pa rin ang pakiramdam sa tuwing matutulog kapag nasa sarili kang bahay.

⁵⁶^|⁴⁹Apat na pu't siyam na araw na lamang, Pasko na.

November 07, 2017

Tuesday
Year V-311

^10Y-H.Malakas na pag-uusap nina Tita Cleo ang tumapos sa masarap kong tulog. Madaling araw pa lamang pala kaya umidlip muna. Saka lamang bumangon pagkaalis nila at sina Tita Susan na lamang ang naiwan. Nang makapag-agahan ay sinimulan na ang paghahanda para sa pag-uwi ko sa amin matapos ang isang linggong pamamalagi sa probinsya. Ilang sandali pa nang magpaalam na ko kay Tita Susan maging sa mga pinsan ko’t mami-miss ng lubos ang tita. Bago umuwi, dumaan muna sa simbahan doon sa Novaliches Bayan at nagdasal upang magpasalamat. Matapos magdasal, balak pa sanang magtungo sa Unibersidad subalit hindi na itinuloy pa pagkat magkandakuba na sa dami ng dala. Dakong Alas-nuebe nang makarating sa sariling tahanan at pasalamat sa Diyos dahil walang nangyaring hindi kaaya-aya habang nasa Batangas.

^10Y-I.Matapos makipagkwentuhan kina Mama at sa pagod ay kaagad na nagpahinga. Medyo naninibago sa aking kalagayan kahit na nasa sariling bahay na subalit masasanay din. Bandang tanghali na ko nagising at nananghalian. Kinahapunan, paglalaba ang inatupag ko. Naging maaliwalas ang panahon at tila walang darating na unos kaya magandang pagkakataon para makapagpatuyo. Sa dami ng nilabhan na pawang mga tubal na buhat sa probisnya, abutin ng halos isang oras bago matapos at nakakaubos ng lakas. Pagsapit ng gabi, marindi ako sa ingay ng mga bata maging mga tambay at ganito talaga ang buhay kapag nasa siyudad ka, maingay at magulo pagkat matao, hindi gaya sa probinsya na tahimik at makakapag-isip ng maayos at pwede pang magnilay-nilay. Walang ginawa kundi magtiyaga. Dala na hindi pa makatulog, naisipan kong magbasa-basa.

⁵⁵^|⁴⁸Apat na pu't walong araw na lamang, Pasko na.

November 08, 2017
Wednesday
Year V-312

^10Y-J.Eksakto apat na taon na rin pala ang nakakaraan magmula nang humambalos ang pinakamalakas na Bagyong Yolanda sa bansa at kay bilis nga naman ng takbo ng panahon. Sa loob ng apat na taon ay nawa’y tuluyan nang nakabangon ang mga nasalantang kababayan mula sa bagyo. May kasarapan muli ang tulog kaya bandang Alas-siete na nagising. Balak pa sanang ihalata ng husay ang sarili sa kama pagkat namamayani pa ang antok subalit kailangan nang bumangon pagkat tutungo ngayon sa Unibersidad. Pagkatungtong ay sumambulat ang mahabang pila sa Registrar. Sa halip na pumila roon para mag-enroll ay nagbayad muna ako. Saktong manaka-naka lamang ang dumarating kaya kaagad na nakapagbayad ng pangmatrikula. Hindi pa nakakapag-almusal at dala na nagugutom na, naisipan ko munang kumain. Dati ay puro academic subject ang aking ini-enroll subalit ngayong semester ay puro pang-intern na lamang at hindi makapaniwala na ilang hakbang na lang ay makakapagtapos na.

^10Y-K.Pagkatapos at habang patungo ang yapak sa may registrar ay saktong namataan ang ilang kamag-aral na nakatambay sa Quadrangle. Ayaw ko munang mapag-isa kaya nakisama muna sa kanila at sa aking paglapit ay hindi akalaing magiging maligaya at magkakakulay ang araw pagkat kasama nila si Jed. Dala na nag-uumupaw ang kaligayan na dulot ni Jed ay ganadong-ganadong makipagkwentuhan sa kanila at hindi akalaing masisilayan siyang muli. Lalo pa kong natuwa nang makipagbiruan ito sa akin at ano pa nga ba ang bago sa tuwing nagsasama kami. Dahil sa kanya, napasarap ang pananatili ko sa puder nila, ni siya na nga nagpaalala na kailangan ko pang mag-enroll. Magkasama kami ni Hannah (Bernardino) na mag-enroll at sa haba ng pila at bagal pa ng usad, mukhang aabutin ng dapit-hapon.

^10Y-L.Pinalad lamang si Hannah nang banggitin ang Initial letter ng kanyang apelyido kaya kaagad itong nakapasok. Umaasa ako na baka tawagin din ang initial letter ng aking apelyido subalit mukhang malabo pagkat kadalasan ay mga nasa unahan. Kahit may kalayuan ay dali-dali na kong tumayo nang banggitin subalit sa dami ng mga magsisipag-enroll at yung ilan ay may kanya-kanya pang problema at isyu sa pag-aaral. Halos isang oras din ang nakakaraan ng sa wakas, nakapag-enroll na ko ng tuluyan. Bago umuwi ay tumungo muna sa Computer shop. Bandang Alas-tres na nakarating sa bahay at kaagad na natulog. Kinagabihan, pagsusulat muli ng kwento ang aking pinagkaabalahan. Nang sumapit ang Alas-onse, saka lamang naisipang natulog.

⁵⁴^|⁴⁷Apat na pu't pitong araw na lamang, Pasko na.

November 09, 2017
Thursday
Year V-313

^10Y-M.Kahit nakapag-enroll na’y at tinatamad pa ng lagay ay kailangan pang magtungo muli ng school para asikasuhin ang mga requirements sa OJT. Habang papatungo’y minamalas lamang ng lagay pagkat saktong inabutan ng malakas na ulan at sinabayan pa ng hangin kaya muntikan ng mabasa kahit may baong payong. Bandang Alas-dyis na nakaapak ang yapak sa paaralan at nanatili muna sa library upang hintayin sina Hannah at Nikki. Ilang sandali pa nang dumating si Hannah at kaagad nang pinuntahan ang Head ng Psychology Department na si Sir Ronan subalit wala raw ito at hindi pa malaman kung kailan darating. Nakakadismaya man ang sinabi ng mga Psych Professor, hindi nawalan ng loob at buong tiyagang hinintay si Sir. Habang hinihintay naming si Sir Ronan ang pagdating naman ni Nikki.

^10Y-N.Matapos ang halos isang buwan ay ngayon lamang nagkita kaya non-stop muli sa kwentuhang walang kasaysayan pero nakakaaliw. Itinigil muna namin ang paghihintay kay Sir Ronan at nananghalian. Pagkabalik ng Faculty, nanatili itong wala subalit nanatili pa rin kaming umaasa at tumungo muna ng Library. Pagkatungo ng Library ay saktong naroroon sina Eloisa at Hannah (Berrameda) at sumaya ang barkadahan dahil sa kanila. Sama-sama na naming hinintay si Sir Ronan. Ganap nang sumapit ang hapon, wala pa rin ito. Napag-isip-isip namin na mukhang hindi na ito darating kaya napagpasyahan nang umalis.

^10Y-O.Sa halip na umuwi, tumungo muna ako sa Neopolitan Clinic kung saan nagpa-medical nung nakaraang Summer para kumuha ng Certificate subalit bigong makakuha pagkat kinapos sa bulsa. Kahit sumasama na ang panahon hangga’t may nalalabi pang enerhiya sa katawan ay tumungo pa ng Novaliches Bayan upang magpagupit. Bandang dapit-hapon nang makarating sa bahay. Kinagabihan at dahil sa papalapit ng Bagyong Salome, lalo pang sumungit ang lagay ng panahon. Kahit maulan na dapat sana ay masarap ang tulog, hindi nangyari pagkat iniisip kung ano ang maaaring mangyari sa magdamag na huwag naman sana.

⁵³^|⁴⁶Apat na pu't anim na araw na lamang, Pasko na.

November 10, 2017
Friday
Year V-314

^10Y-P.Humupa na ang malakas na ulan at umiigi-igi na rin ang lagay ng panahon, hudyat na nakalagpas na ang Bagyong Salome subalit suspendido naman ang mga klase. Matapos mag-almusal at kahit walang pasok, kaagad nang naghanda-handa para sa pagtungo sa Eskwela. Bago magtungo roon, pumunta muna sa Neopolitan Clinic upang magpagawa ng Medical Certificate. Mabilis pa sa guhit ng kidlat nang makakuha ng Medical Certificate at pagkatapos ay tumungo na sa Unibersidad, nagbabakasakaling naroroon si Sir Ronan subalit ibang professor ang aking nadatnan. Kahit na walang pasok ay hindi naman nagmistulang Ghostown ang buong Campus bunsod ng mga Senior High School na ngayon lamang nagsisipag-enroll. Nananatili muna ako sa unibersidad ng isang oras at nang pakiwaring hindi na talaga darating si Sir Ronan, saka lamang napagpasyahang umuwi.

^10Y-Q.Bigo man makadaupang-palad si Sir Ronan na palagi na lamang wala, may napala pa rin kahit paano. Pagsapit ng hapon at para iwas pagkabagot, naisipan muling magbasa-basa at magsulat ng kwento. Kung kailan naghihingalo na ang liwanang ay bumuhos muli ang ulan at sinabayan pa ng pagkulog at pagkidlat kaya niyayanig muli sa takot ang aking dibdib at pagpawisan na rin. Climate Change na talaga dulot ng Global Warming na tayo ang sanhi at kahit panahon na ng Hanging Amihan, may mga Thunderstorm Activity pa rin at habang tumatagal ay patindi nang patindi ang dumarating na bagyo. Kinagabihan, pagkanta muli ang inatupag ko. Nang mapansing lumalalim na ang gabi at tumataimtim na rin ang kapaligiran, saka lamang naisipang matulog.

⁵²^|⁴⁵Apat na pu't limang araw na lamang, Pasko na.

November 11, 2017
Saturday
Year V-315

^10Y-R.Inabot na ko ng pagsikat ng araw nang magising. Sabado nanaman pala at kahit medyo tinatamad pa ng lagay ay kailangang kumilos at magpursigi sa pag-asikaso ng aking Internship nang sa gano’y daglian nang makapagsimula. Bago tumungo sa Our Lady of Fatima University upang katagpuan muli si Sir Ronan, tumungo muna ako sa National College of Business and Arts doon sa Fairview upang mag-inquire. Pagkapasok ay wala halos katao-tao at sa totoo lamang, kung ikukumpara ay mas maganda ang pasilad at gusali ng OLFU kung ikukumpara sa NCBA. Bukod pa roon ay hindi rin gaano kalawak ang naturang paaralan na parang ihahalintulad lamang Batasan Hills National High School. Gayunpaman at tingin ko ay maganda at maayos ang kalidad ng kanilang edukasyon. Pagkatungo sa may registrar ay nadismaya ang kalooban nang sabihing hindi raw sila tumatanggap ng mga Intern Student subalit nabuhayan ng loob nang papuntahin sa Guidance Office.

^10Y-S.Pagkatungo, nadatnang sarado subalit umaasang makakausap ang ilan sa Staff doon. Tumungo muna ako sa kanilang Library at nagpalipas hanggang tanghali. Pagkabalik, nanatiling sarado ang Guidance Office hanggang sa mabatid ko na nasa Testing room ang mga staff doon. Walang hiya-hiya akong pumasok at kinausap ang staff. Matapos akong i-orient tungkol sa mga requirements na dadalhin para makapagsimula ng OJT, hindi na rin ako nagtagal at tumungo na sa sariling paaralan. Pagkatungtong ay saktong nagkita kami ni Nikki at kaagad na tumungo sa Faculty room. As usual ay wala muli si Sir Ronan at mukhang made-delay ang pagsisimula ng OJT dahil hirap itong hagilapin at ASEAN Week pa sa susunod na linggo na paniguradong magiging paralisado ang kilos.

^10Y-T.Sa halip na panghinaan ng loob ay patuloy kaming umaasa. Naniniwala naman ako na hindi lahat ng taong umaasa, sakit at kabiguan ang kauuwian kaya walang masama kung umasa gaya lamang sa pag-ibig. Malay mo at maging kayo at determinasyon lamang ang kailangan para makamit ang minimithi sa buhay. Kapwa kumakalam na ang Sikmura ng bawat isa sa amin kaya kumain muna. Pagkabalik ay laking tuwa pagkat naroroon na si Sir Ronan. Kaagad naibsan ang tuwang nadarama nang sabihing hindi raw ito magre-release ng Endorsement Letter sa ngayon subalit may ibinebenta itong ticket sa amin para sa Justice League. Sa una ay hindi ako pumayag pagkat 350 pesos ang halaga at walang dalang ganong kalaking kwarta subalit nang sabihing bawas 20 hours iyon sa number of hours ng OJT at pwedeng huwag muna magbayad, kumagat na ko, labag man sa kalooban.

^10Y-U.Mukhang Good mood si Sir na dati ay madalas kumukulo ang mga ugat-ugat pagkat kumikita ito mula sa Ticket. Pagkatungo naming sa Canteen ay saktong naroroon sina Eloisa at Hannah (Berrameda & Bernardino). Masaya silang kasama at kahuntahan kaya hindi na napigilang maki-join sa kanila. Habang palitan ng kuro-kuro sa isa’t isa ay hindi maiwasang magtawanan at masaya ang bawat sandaling dumarating. Dahil napasarap ang usapan, hindi na namin namalayang Alas-kwatro na pala. Kapwa wala pang balak umuwi kaya naisipang tumungo sa Fairview Terraces at barkadahan sa pamamasyal. Bukod sa pamamasyal ay nagtingin-tingin din ng kung ano-ano at nakakaaliw. Nang makaramdam ng gutom, saka lamang naisipang kumain. Sa aming limang magkakasama, ako lamang ang bukod tanging kapos sa kwarta pagkat ang kakapal ng bulsa nila’t sa mga susyaling restaurant pa nais kumain, mga Rich Kid ikanga.

^10Y-V.Sa huli, napagdesisyunan naming sa Chowking na lamang maghapunan at sina Eloisa at Nikki lamang ang nakasama ko. Nagpapasalamat ako sa Diyos pagkat binigyan niya ko ng mababait na kaibigan at hindi akalaing makikilala ang mga taong handang dumamay sa akin gaya nila. Matapos kumain ay saka lamang muli nagsama-samang lima at nagpatuloy sa paglalakwatsa kahit madilim na sa labas. Nang mapadako ang yapak sa Activity Center ay hindi na mahulugang karayom ang dami ng tao na nag-aabang sa magaganap. Ilang sandali pa ay nagsimula na ang programa. Nanatili muna kami roon at sinubaybayan ang mga nagba-ballet. Lingid sa aming kaalaman kung para saan ang programang iyon. Pagkatungtong sa Open Field at bukod sa Activity Center ay may kaganapan din doon pagkat may mga taong nag-aabang. Nang mabatid ay magkakaroon daw ng Christmas Lighting Ceremony at sa sabik, hindi na kami umalis doon at inantabayanan ang bawat magaganap.

^10Y-W.Maya-maya pa’y biglang umingay ang Activity Center maging ang mga tao sa Open Field nang may lumabas na personalidad sa entablado at umaawit. Laking gulat at hindi makapaniwala pagkat si Sarah Geronimo iyon. May pagkakataon sanang kuhaan ito ng litrato, subalit deadbatt ang cellphone. Gayunpaman ay masaya ako dahil nakakita muli ng Bituin na sa Telebisyon lamang madalas makita. Lalo pang kumapal ang tao sa Open Field at umingay nang magtungo na ang mga Ballet Dancer and Children’s Choir kasama si Sarah Geronimo upang pasimulan ang Christmas lighting Ceremony. Nagkaroon muna ng Countdown bago pindutin ni Sarah Geronimo ang button at kasabay ng pagbubukas ng mga nagniningningang Christmas Lights ay sinabayan din ng makukulay at engrandeng Fireworks Display.

^10Y-X.Walang ibang maramdaman ng sandaling iyon kundi saya at pagkamangha at isa ang araw na ito sa hindi malilimutan. Ang bilis nga naman ng takbo ng panahon at magpapasko nanaman pala. Tamang kuhaan lamang ng litrato matapos ang Christmas lightning Ceremony Featuring Sarah Geronimo kasama ang mga nagniningningang Christmas Lights. Bandang Alas-otso na ng gabi ako nakauwi, kaya hetong si Mama, pinaulanan na ng nagbabagang salita. Hindi ko na lamang inintindi pa at binalewala ang kanyang mga sinasabi basta ang sa akin ay gusto ko lunurin ang sarili sa saya habang inaalala ang sandaling iyon.

⁵¹^|⁴⁴Apat na pu't apat na araw na lamang, Pasko na.

November 12, 2017

Sunday

Year V-316

^10Y-Y.Patuloy pa rin sumasagi sa isipan ang karanasang hindi akalaing darating kagabi at ang sarap alalahanin, parang nagbibigay kulay sa diwa at kailanman ay hindi malilimutan. Tinanghali muli sa paggising at nang makapag-agahan, pagtitinda ang naging pampalipas oras habang walang ibang bagay na napagkakaabalahan. Walang gaanong bumibili kaya tamang online muli sa Social Media at stalk sa Account ni Special Someone bilang pampagana at inspiration. Iba talaga ang pakiramdam kapag inspirado ka't lalong umiigting ang motivation para gawin ang bagay na plinano ng isip. Matapos magtinda, gawaing bahay naman ang sunod na inatupag. Ganito ako sa tuwing walang pasok, tagalinis sa loob ng bahay at hugas ng mga nakatambak na plato subalit ayos lamang basta may ginagawa. Kinahapunan at dahil araw ng Linggo, naisipan kong magsimba.

^10Y-Z.Sa totoo lamang ay tinatamad na magkikilos-kilos at gusto'y nasa bahay lamang subalit hindi maunawaan sa sarili kung bakit gusto nang yapak na gumala at dinala ako sa Simbahan na tila may ipinapahiwatig. Kung anuman iyon ay nagpapasalamat sa Diyos dahil hindi niya ko pinababayaan, kahit tingin sa sarili na nakakagawa ng masama at nakakalimutan na rin ang magdasal dahil sa mga makamundong bagay. Kahit mag-isa lamang ay pakiwaring hindi nag-iisa dahil naniniwala ako na ang bawat isa sa atin ay pinagkalooban ng Diyos ng anghel na gagabay sa ating araw-araw na pamumuhay at poprotekta laban sa masasama.

^10Z-A.Batid kong laganap na ang kasamaan sa Mundo at ang ilan, kasingsama na ni Satanas subalit sa ngalan ng Diyos hindi niya hahayaang maging biktima tayo at sumakop sa ating puso ang kasamaan basta panatilihin ang pananalig. Pagkatapos magsimba ay tumungo muna ako sa Ever Gotesco Mall at namasyal-masyal. Hindi pa man tuluyang namamayani ang dilim nang makarating sa bahay at nagpapasalamat muli sa maykapal dahil ligtas na nakauwi. Maliit man o malaki ang biyayang nakakamtan, huwag kalimutang magpasalamat. Kinagabihan, tamang relax at hilata muli sa panonood ng Telebisyon. May kalaliman na rin ang gabi nang mapagpasyahang ihimlay ang sarili sa kamang kay lambot.

⁵⁰^|⁴³Apat na pu't tatlong araw na lamang, Pasko na.

November 13, 2017
Monday
Year V-317

^10Z-B.Ngayong araw ang pagsisimula ng isang linggong ASEAN Summit. Pabor man sa karamihan lalong lalo na sa mga Estudyante pagkat isang linggong walang pasok at may kahabaan din ang oras ng pagbabakasyon, para sa akin ay isa itong hadlang pagkat mahihirapang maghagilap ng mga site na pagdarausan ng practicum dahil maraming School ang paniguradong sarado. Gayunpaman ang mangyari, hindi iyon ang sapat na dahilan para panghinaan at hindi masama kung magbabakasali. Inabot na ng pagsikat ng araw sa paggising at matapos mag-almusal at dala na walang magawa ngayong bakasyon grande, gawaing bahay muli ang pinag-ukulan ng oras. Sumunod at para maiba naman ang ganap sa buhay, naisipan kong magtahi. Nakakatuwa pagkat marunong pang magtahi matapos ang ilang taon magmula nang huli akong magtahi nung Elementarya pa lamang at maraming ala-ala ang sumasagi sa isipan kasama ang mga kamag-aral sa Elementary.

^10Z-C.Kay bilis talaga ng panahon, parang kailan lamang nang Elementary ako, pagkatapos ngayon ay napipinto na ang pagtatapos sa kolehiyo at mababaligtad na ang responsibilidad ko at nang mga magulang pagkat ako naman ang pupunan sa mga pangangailangan at kagustuhan nila na dati sila ay gumagawa habang nag-aaral pa lamang. Sana matupad iyon at palaring magkaroon ng trabaho oras na magtapos. Pagpatak ng tanghali, panonood ng Telebisyon ang inatupag at inantabayanan ang balita hinggil sa nagaganap na ASEAN Summit sa bansa. Matapos manuod at dahil medyo nababagot at wala naman makahuntahan, mas piniling matulog na lamang. Kinahapunan, pag-awit ang naging libangan ko.

^10Z-D.Sa tagal ng panahon na ako ay pakanta-kanta kapag walang ginagawa, nakikitang may improvement sa boses at kapag naiisip iyon, tumataas ang kumpyansa sa sarili. Habang bumibirit kahit wala sa tono, itong si ina at sa hindi inaasahan ay muling nagpamalas ng maaanghang na salita. Sa una ay binabalewala lamang ang pagbubunganga nito subalit nang hindi maglaon at gawa na hindi na makaya pa ng loob ang sinasabi nito, nasagot ko na siya. Sadyang napakabungangera nito at ano pa nga ba, hindi pa nasanay at tanggap na ng loob na ganung klase siyang ina, hangga't may nakikita't naiisip na butas ay ibabato niya sa'yo.

^10Z-E.Sa yamot ay muntikan ko nang murahin subalit nagawa namang pigilan ang nagpupumiglas na emosyon. Kahit nakarinig ng hindi magagandang salita na puro pawang pambabatikos ang laman, nagpatuloy pa rin sa pagkanta. Hindi ka man tanggap ng iba bilang ikaw, hindi na mahalaga iyon. Ang importante ay naging totoo ka at walang niyuyurakang damdamin ng iba. Ipagmalaki kung ano at sino ka at huwag intindihin ang sasabihin ng iba kung hindi naman makakatulong at magpapababa pa ng tingin sa sarili. Sa halip na panghinaan ng loob, gawing instrumento ang mga kritisismo upang mas lalo pang mapabuti bilang tao. Kinagabihan, panonood muli ng telebisyon ang naging libangan. Nang dapuan ng antok, saka lamang napagpasyahang matulog.

⁴⁹^|⁴²Apat na pu't dalawang araw na lamang, Pasko na.

November 14, 2017
Tuesday
Year V-318

^10Z-F.Ikalawang araw ng ASEAN Summit sa bansa kaya nanatiling walang pasok, mapaeskwela man o opisina. Sa kabila na dekleradong holiday, umalis pa rin ng bahay upang asikasuhin ang Internship. Habang lulan ng Dyip, may isang mama ang umakyat at nagsusumamong bilhin ang kanyang mga ballpen para may maipangtustos sa pampaaral ng mga anak nito. Bukod sa nahahabag ay nakaramdam din ng paghanga sapagkat determinado talaga itong matustusan lahat ng pangangailangan ng anak at pag-aaral nila. Kahit hindi kailangan ang ballpen at sa awa, napilitan nang bumili. Ang gaan sa pakiramdam kapag may tao kang natutulungan at naipapakita ang kagandahang loob. Bago tumungo sa University of Caloocan City upang mag-inquire, tumungo muna sa Simbahan doon sa Novaliches Bayan at nagdasal. Bandang Alas-onse nang makatungtong sa UCC at kaagad na pumasok subalit bigo na makapag-inquire pagkat sarado raw lahat ng tanggapan dulot ng ASEAN Summit.

^10Z-G.Gayunpaman at sa halip na panghinaan ng loob at umuwi, naisipan namang magtungo sa Placido Del Mundo Elementary School, dating paaralan ng ate ko maging mga pinsan sina Kuya Darrel doon sa Talipapa, Novaliches subalit maging ito ay sarado. Walang ibang maramdaman nang panahong iyon kundi kasuklaman ang nagaganap na ASEAN Summit pagkat pahirapan ang mag-inquire. Dapat sa mga apektadong lugar lamang supendihin ang mga klase at pasok sa trabaho, hindi buong Kalakhang Maynila at isinama pa ang mga karatig probinsya. Sadyang hindi organisado ang pagdedeklara ng Holiday ng gobyerno at kailangan damay lahat. Wala pang balak umuwi kaya naisipang magtungo sa SM North EDSA. Natanga lamang sa pagbaba pagkat sa halip na sa mismong mall ay sa Muñoz ako napababa, kinailangan pa maglakad at tiyaga-tiyaga pagkat may kalayuan. Sa layo ng panahon, idagdag na rin ang napakaalinsangang panahon at polusyon mula sa mga sasakyan, mukhang tinambutso sa hitsura nang makatungtong sa mall.

^10Z-H.Nakabawi naman at naibalik sa presko ang katawan pagkapasok pagkat malamig at sarap tumambay. Walang ginawa kundi maglibot-libot at sa lawak ng mall, inabot ng isang oras sa kakalakad. Nang mapadako ang yapak sa Accessories and Furnitures ay kuminam ang mata pagkat napakakintab ng mga sahig at bawat closet na madaanan na naglalaman ng mga Furnitures, napapawili pagkat napakailigante. Kay sarap nga tumambay doon pagkat bukod sa pakiwaring nakatira ka sa mansyon dahil sa mga mamahaling furnitures ay malamig pa at tahimik, parang nakaapak ako sa alapaap. Pagpatak ng Alas-tres nang mapagpasyahang umalis. Sa halip na umuwi, tumungo pa ng Computer shop at nilibang ang sarili sa panonood ng nakakatawang programa.

^10Z-I.Naghihingalo na ang liwanag nang makarating sa bahay, ang sarap humiga at mag-relax matapos ang maghapon na kakauli subalit hindi iyon natuloy nang matuklasang nawawala ang Cellphone. Sa halip na magpanik sa kakaalala at kimkimin ang problema dulot ng kaburarahan, gumawa nang paraan at inisip na marahil, naiwan ito kung saan nagkumpyuter kaya dali-daling tumungo ng Shop. Parang nakalag ang kadenang gumagapos sa loob pagkat doon ko nga naiwan ang Cellphone at naibalik. Sinabi ng nagbabantay na panglabing-lima na raw ako sa insidente na naiwan ang Cellphone sa shop nila at sa mga insidenteng iyon ay ako lamang ang mapalad na naibalik kaya abot-langit ang pasasalamat, hindi lamang sa babae na nagmagandang loob at nagmalasakit maging sa Panginoon. Nakabalik ako ng bahay na nag-uumapaw ang saya bitbit ang Cellphone na muntikan nang mawala. Sumagi sa isipan ko ang kabutihang loob na ipinakita kanina sa mama at tama ang sabi na kung ano ang ginawa sa kapwa ay babalik gaya ng nangyayari sa akin kaya marapat lamang na gumawa tayo ng kabutihan upang sa ganon ay palarin at pagpapalain pa ng siksik, liglig at umaapaw na biyaya, sa madaling sabi ay Good Karma.

⁴⁸^|⁴¹Apat na pu't isang araw na lamang, Pasko na.

November 15, 2017
Wednesday
Year V-319

^10Z-J.Nanatiling walang pasok dulot ng ASEAN Summit. Malakas na pag-uusap nina Mama at Papa ang bumarag sa masarap na tulog. Pagkasulyap sa bintana, nagsisimula nang lumiwanag at umaga na. Mugto pa ang mata sa antok kaya ipinagpatuloy ko ang pagtulog. Bandang Alas-siete nang maisipang awatin ang sarili sa kama at nag-agahan. Walang magawa at bilang libangan, kumanta muli ako. Hindi inalintana kung anuman ang mga bagay-bagay na umaaligid gaya ng pagbubunganga ni Mama dahil marahil ay rinding rindi na ito, ang mahalaga'y nalilibang sa ginagawa at hindi ikinahihiya ang tinig. Ipagmalaki kung ano at sino ka man at huwag matakot na ipakita sa kanila dahil kung sino pa ang mga nagpapakatotoo at determinado, sila pa ang madalas magtagumpay sa huli.

^10Z-K.Nang magsawa na sa kakabirit at namimilipit na rin sa sakit ang lalamunan, paglalaba naman ang sunod na inatupag. Natutuwa naman ako pagkat maaliwalas ang panahon, magandang pagkakataon upang makapagpatuyo agad ng sinampay. Kinatanghalian, panonood ng telebisyon ang siyang inatupag. Habang pinapanood ang Tawag ng Tanghalan sa Showtime ay namangha ako sa bawat mga mang-aawit pagkat nagniningning ang tinig at sarap damhin sa pandinig. Sana balang araw ay maging gaya rin sila na isang magaling na mang-aawit at magkaroon ng ginintuang tinig, walang imposible sa pangarap sa taong nagsusumikap at may pananalig. Pagsapit ng hapon at dahil walang magawa, nagbasa-basa ako. Kinagabihan naman, panonood ng nakakatawang programa ang pampalipas at laugh trip ako sa kakulitan ng bawat komedyante, kabagin ng husto ang Sikmura sa kakahalakhak ng walang humpay. Nang makaramdam ng antok, saka lamang natulog.

⁴⁷^|⁴⁰Apat na pung araw na lamang, Pasko na.

November 16, 2017
Thursday
Year V-320

^10Z-L.Dahil may lakad ngayong araw na hindi ibig na tanghaliin at sa dami na rin ng dapat asikasuhin, Alas-siete pa lamang ay bumangon na kahit nanatili pa ang antok sa mga Mata. Hindi lamang basta-basta makaalis pagkat nirarayuma muli ang haligi ng tahanan na kagabi pa iniinda ang pananakit ng kasu-kasuan. Humampas ang awa sa dibdib habang pinagmamasdan si Papa na dumadaing sa sakit at hindi na halos makalakad. Habang wala si Mama ay ako muna ang umaalalay kay Papa sa tuwing tatayo ito at iihi. Kay hirap nga ng kalagayan ni ama at sa totoo lamang ay awang-awa sa kanya, nawa'y hindi na lumubha pa. Sa kagustuhang gumaling si Papa, bukod sa inaasikaso ang pampainom ng gamot nito, nanalangin din ako. Maging gawaing bahay ay ako muli ang umako at inimis ang mga nagkalat na ihi sa sahig dulot ni Papa na kung saan-saan na umiihi dala na hindi makatayo sa sakit.

^10Z-M.Saka lamang nakaalis nang makauwi si Mama at dalanging walang masamang mangyari kay Papa habang wala ako. Nang makatungtong sa University of Caloocan, swerteng bukas na ito at marami na ring mga estudyanteng pakalat-kalat ang magsisipag-enroll. Nang makarating sa registrar office ay kaagad nang nag-inquire at nilakasan ang loob na makipag-usap sa coordinator. Sa sinabi nito, mukhang malabong makapagsagawa nang practicum doon subalit nasa head office pa rin ang desisyon kung papayagang mag-intern, ang problema ay wala ito. Dulot ng namamayaning hiya, hindi na tinagalan pang makipag-usap sa kanya. Pagkalabas ay kumain muna. Maya-maya ay nag-chat sa akin si Ate Jen, sinabi nito na nasa Social Hall sina Emelyn at sa sabik na makita muli sila at makakwentuhan, dali-dali nang tumungo roon.

^10Z-N.Pagkarating ay nandoon nga sila at mainit at mahigpit na yapak ang isinalubong nila sa akin. Masaya ako dahil muli kami nagkita-kita ng mga dating ka-intern at sobrang na-miss ang isa't isa. Walang ginawa nang panahong iyon kundi magkamustahan. Sayang lamang at hindi namin kasama sina Ate Jen at Jacqueline. Pagpatak ng tanghali, nagpaalam na ko kina Emelyn at nakakabitin pagkat saglit lamang ang aming pagkikita. Sa College of Saint Catherine doon sa Sangandaan, Novaliches naman ako nagtungo para mag-inquire. Masyadong mahigpit doon pagkat hindi basta-basta pinapapasok subalit pinahintulutan namang papasukin sa kanilang registrar. Labis ang aking pagkagulat at kinabahan pagkat kaagad na sumailalim sa interview. Ang hihirap pa naman ng katanungan at ang ilan doon ay hindi ko maunawaan.

^10Z-O.Kinakabahan man na nahihiya, lakas-loob na sumagot at sinubukang panatilihin ang ngiti sa mukha kahit nai-intimidate na. Iyon pala, hindi lamang basta coordinator ang nakausap ko kundi siya na ang Dean ng naturang paaralan na iyon, kaya ganon na lamang ka-professional ang tanungan nito na nakakatanga. Sa huli, tumanggi ang Dean na kuhain ako para mag-intern sa kadahilanang bibihira lamang sa kanila ang tumanggap kapag College at kalimitang mga Senior high. Saka lamang nakahinga ng maluwag matapos makipag-usap sa Dean. Sumunod ay sa General Carlos Lantine College naman ako nag-inquire, na bukod sa Paaralan ay isa rin itong ospital kung saan ako ipinanganak subalit sarado ito dulot na holiday. Napagsasarhan man ng pintuan, tiwalang may bintana namang magbubukas at makakahanap din ng Site na maaring pagdausan ng OJT. Wala pang balak umuwi kaya tumungo ako kung saan nagtatrabaho ang Tita Susan upang kuhain ang langis na pangrayuma.

^10Z-P.Hindi naman ako nabigo makaharap ang Tita Susan at pagkabigay ng langis, sa halip na umalis ay dinala niya pa ko sa Ceragem doon sa Talipapa, kung saan nagti-therapy ang karamihan sa mga may karamdaman gaya kay Papa. Nang maipakilala ni Tita ang sinasabi nitong Therapy Center, nagpaalam na sa kanya. Pagkarating sa amin ay gulat na lamang ako nang madatnang pinaghuhuli ng barangay tanod ang mga aso't pusang pagala-gala sa lansangan. Magkahalong awa at inis ang naramdaman ko pagkat walang awa nilang kinakaladkad ang nahuling hayop kahit mangiyak-ngiyak na. Tiningnan ko ang ward, baka sakaling isa ang aso at pusa namin sa nahuli subalit wala ang mga ito na siyang aking ikinatutuwa. Pagdating sa bahay, kaagad kong binalaan sina Mama na huwag palabasin ang mga alagang hayop. Nang makapagbihis-bihis, nagluto ako ng panghapunan. Kinagabihan, tamang tutok muli ang mata sa Social Media kahit nanlalabo na. Nang makaramdam ng antok, saka lamang natulog.

⁴⁶^|³⁹Thirty-nine days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 17, 2017

Friday

Year V-321

^10Z-Q.Nagpapasalamat sa maykapal sapagkat muling nagising ngayong umaga at walang nangyaring hindi kaaya-aya sa magdamag. Matapos mag-almusal, pagtitinda ang aking inatupag. Walang gaanong bumibili kaya naisipan kong magbasa-basa. Medyo nasarapan sa pagbabasa kaya hindi namamalayang sumapit na ang ikasiyam ng umaga at kailangan nang mag-ayos-ayos at handa pagkat may lakad. Nang makarating sa terminal ng tricycle, nadiskubreng hindi pala nadala ang Phone, dali-daling bumalik ng bahay. Hindi pa natapos ang pangyayaring hindi kaaya-aya pagkat habang naglalakad ay inabutan ng malakas na ulan. Sa halip na sagupain ang nagngangalit na unos sa takot na magkasakit ay sumilong muna ako.

^10Z-R.Bandang Alas-onse nakarating ng School at dala na walang pasok, mistulang ghost town ang buong campus at manaka-naka lamang ang dating ng mga estudyante. Kaagad akong dumeretso sa faculty upang kumuha ng Endorsement Letter at swerteng naroroon si Sir Ronan. Akala ko, makakakuha na ng Endorsement Letter pagkapasa lahat ng requirements subalit kailangan ko pa alamin kung ano ang pangalan ng mga coordinator para mai-address sa letter. Nang makakuha ng impormasyon gamit ang internet ay dali-daling bumalik ng faculty at grabe si Sir Ronan, hingalin sa pinapagawa nito subalit ayos lamang alang-alang sa practicum at graduation. Bumalot ang tuwa sa dibdib pagkat sa wakas ay nakakuha na rin ng Endorsement Letter.

^10Z-S.Dahil sa NCBA-Fairview ko naisipang mag-conduct ng practicum para sa School setting, nagtungo muna roon. Saktong sarado ito kaya bigong makapagpasa ng Endorsement Letter sa mga kinauukulan, umuwi na lamang ako. Pagkauwi at dala na namamayani ang antok, umidlip muna ako. Dahil nasarapan sa pagtulog at pagkagising, Alas-kwatro na pala't dagliang nagkikilos-kilos pagkat tutungo naman sa SM Fairview para manuod ng Film showing ng Justice League. Bandang Alas-singko ako nakarating doon at saktong iilang Psychology Student pa lamang ang namamataan at wala pa ang mga kaibigan. Ilang minuto ang lumipas na paghihintay, unti-unti nang dumarami at nagsisidatingan ang iba pang Psychology Student subalit wala pa sila, ang nakakainis pa'y hindi na makakapunta ang ilan. Parang gusto ko nang umuwi pagkat mukhang hindi na sila darating pa at nakakailang naman kung ikaw lamang mag-isa at hindi kakilala ang makakasama sa sinehan, ang kaso sayang ang ibiniling ticket kaya tinatagan ang loob sa kahihintay at umasa.

^10Z-T.Ilang sandali pa, dumating na sina Anne Rose at Precious at laking gulat ko pagkat kasama nila si Sir Jarren, ang resulta ay muli nila akong inuugnay sa kanya. Ang kaninang ako na tahimik at walang makausap, naging maligalig at hyper dahil sa kanila, ang kulit tuloy namin at marahil pinagtitinginan na subalit ayos lamang basta masaya at nasusulit ang bawat sandali. Sumapit na ang Alas-sais, hindi pa rin dumarating sina Hannah (Bernardino) at dahil anumang minuto ay magsisimula na ang Film, hindi ko na sila nahintay pa at pumasok. Bukod kay Sir Jarren, kasama rin nila si Ma'am Thaline, habang hindi pa nagsisimula ang Film ay nakipagkamustahan sa kanila at nakaka-miss ang sandaling kasama sila nung OJT sa TAHANAN. Ilang sandali pa, nagsimula na ang pelikula. Hindi lamang ako makapag-concentrate sa panonood pagkat ang ingay nina Anne Rose at hindi na nahiya kung makipagharutan.

^10Z-U.Nang malaman kung saan ang kinaroroonan nina Hannah ay lumipat ako. Medyo suspense ang naturang Movie at nakakaengganyo panoorin pagkat aakalain mong makatotohanan ang bawat eksena at ang husay ng production, hindi iisiping edited. Tumagal ang Justice League ng dalawang oras at hanggang ngayon ay windang kaming mga manunuod lalo na ang kababaihan sa abs ni Superman. Kung ikukumpara ay mas maganda ang Justice League kaysa sa The Avengers at makapanindig balahibo at pigil hininga ang bawat kaganapan at labanan. Balak pa sana naming gumala matapos ang panonood sa sinehan, kaso gabing-gabi na. Bandang Alas-nuebe na nakauwi. Matapos maghapunan, kaagad nang natulog.

⁴⁵^|³⁸Thirty-eight days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 18, 2017
Saturday
Year V-322

^10Z-V.Tirik na ng husto ang haring araw nang magising at bumangon. Walang maisipang gawin at para tanggal pagkabagot, nagmistulan muling yaya sa lagay at inasikaso ang gawaing bahay. Sumunod ay nagbasa-basa muli ako at kahit paano'y nalilibang. Matapos ang ilang araw na paalis-alis ng bahay, ngayon lamang magkakaroon ng oras upang magpahinga. Pagsapit ng tanghali at dahil wala nga talagang magawa, nag-beauty rest ako para manatili ang taglay na ganda ng lola niyo kahit stressful ang mga ipinapagawa. Nasarapan ako sa pagtulog kaya inabot na ng hapon sa paggising. Walang ginawa ng mga oras na iyon kundi kumanta at maya-maya pa, biglang nagkaraoke si Papa. Yaman at kanina pa ko bumibirit na tipong batuhin na ng kapit-bahay pagkat naririndi na, nakikanta na. Sa una, nahihiyang iparinig ang natatanging tinig subalit parang bulang naglaho kinalaunan kaya wala nang ano-ano sa pagkanta't bigay na bigay ang pagbirit.

^10Z-W.Nang magsawa sa karaoke, saka lamang naghapunan. Kinagabihan, panonood ng telebisyon ang naging pampalipas oras ko. Kaawa-awa ang sinapit ng babaeng nagngangalang Hazel sa Maala-ala mo kaya pagkat bukod sa ginahasa ito nung bata pa, itinakwil pa ito ng nanay, nabuntis ng maaga, naloko ng kasintahan at sinasaktan naman ng asawa na siyang dahilan kung bakit pinasok nito ang maruming trabaho, ang prostitusyon. Kahit lubhang masalimuot ang buhay niya na tipong nawala na ng pag-asang makakawala pa sa mundong kinasasadlakan, may nakilala naman itong lalaki na nag-ahon mula sa mundong kanyang ginagalawan at nagpabago kung ano siya subalit sumakabilang-buhay naman ng bandang huli. Gayunpaman ang kanyang mga napagdaanan, naging matatag ito at ngayon ay sinusubukan nang ayusin ang sarili at tuluyan nang iwan ang prostitusyon.

⁴⁴^|³⁷Thirty-seven days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 19, 2017
Sunday
Year V-323

^10Z-X.May kasarapan muli ang aking pagtulog kaya muling tinanghali sa paggising. Nang makapagkape, pagtitinda muli ang inatupag ko. Ganoon pa rin ang siste na tuwing Linggo, malakas ang bentahan at sunod-sunod ang dating ng mamimili subalit kung ano pa ang nakakasama sa kalusugan, iyon pa ang mabenta gaya ng Sigarilyo. Labag man sa kalooban ang magbenta, bilang tindero ay wala nang magagawa pagkat ang usapan ay kumita. Maya-maya pa, oras na upang mananghalian. Kinahapunan at dahil hindi makalabas ng bahay pagkat maya't maya ay kakailanganin ako ng kasamahan sa bahay, mas piniling manatili at kumanta bilang libangan. Sa napapansin ko sa aking tinig, may mga kanta na babagay sa boses ko subalit may mga kanta rin na nasisintunado at napapapiyok pa nga kapag mataas. Kahit sintunado ka, may pag-asa pang gumanda ang iyong pag-awit basta idaan lamang sa ensayo at may kinababagayan ang boses, kung kaya hindi mo kailangan maging magaling na Singer para hindi maging Sintunado.

^10Z-Y.Bukod sa umaawit, kailangan ding galing sa puso para ma-appreciate ng mga tagapakinig at gawaran pa ng standing ovation. Napasarap ang aking pagbirit kaya hindi namamalayang kumagat na ang gabi at oras na upang kumagat ng pagkain para sa hapunan. Kinagabihan, namayani ang habag sa kalooban at muntikan na ngang mapaiyak nang matunghayan sa tampok na programa sa Kapuso mo, Jessica Soho ang patungkol sa tatlong magkakapatid na gwapo na nagkaroon ng Liver Cancer. Bukod sa pumanaw ang dalawang nakakantandang kapatid na kung aking natatandaan ay itinampok din sa nasabing programa nung April, ngayon maging bunso na kaisa-isa na lamang na anak, pumanaw na rin dulot ng Liver Cancer.

^10Z-Z.Bilang ina ay masakit iyon at nakaka-depress pa na sunod-sunod na namatay ang mga anak mo at wala nang itinira pa at hindi maiiwasang sisihin ang panginoon sa nangyayari pagkat pakiramdam mo ay pinarurusahan ka niya o pinabayaan na subalit maling isipin iyon sapagkat may purpose si God kung bakit lahat ng tatlong magkakapatid, kinuha na niya. Madaling sabihin dahil hindi ko naman dinaranas kung anuman ang dinaranas ng inang namatayan ng tatlong anak subalit nakasisigurong iyon ang dahilan at kailangan magpakatatag kahit mahirap. Sayang lamang pagkat ang gugwapo pa naman nilang tatlo, parehong namatay subalit kung iyon ang kapalaran ay dapat nang tanggapin. Hindi ko ito sinasabi dahil ginusto ko ang sinapit ng magkakapatid subalit maigi na rin iyon pagkat magkakasama na sila sa langit. Nakakalungkot at kung ako sa kalagayan niya ay nakaka-depress talaga subalit kailangan magpakatatag at manalig sa maykapal.

⁴³^|³⁶Thirty-six days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 20, 2017
Monday
Year V-324

^11A-A.Sumapit na ang araw ng Lunes subalit hanggang sa araw na ito ay hindi pa nakakapagsimula ng practicum, kahit kung saan-saang eskwela na nagtungo at sinubukan. Sa panahong ito ay mukhang matetengga muna ako na siyang hindi papayagang mangyari kaya gumawa ng paraan. Tumungo ulit ako sa NCBA-Fairview, nagbabakasakaling bukas na ang Guidance office. Saktong bukas na ito subalit hindi muna kaagad pumasok at gumawa ng Resume. Nang makagawa ng resume, wala nang ano-ano pang pumasok sa Guidance kahit kinakabahan at nahihiya, alang-alang sa pagsisimula ng Intern. Nang makaharap ang kanilang Head coordinator na si Ma’am Niera, laking gulat at tawang-tawa nang magpasa ng Endorsement Letter pagkat hindi sa campus nila naka-address ang pangalan sa Letter kundi sa NCBA-Cubao, pinapakuha pa tuloy nila ako ng panibagong Endorsement Letter at kailangan magmadali pagkat nabibilang lamang ang maari nilang tanggapin at para makaabot pa.

^11A-B.Matapos makipag-usap kay Ma’am Niera at sa halip na tumungo sa OLFU, napagpasyahang tumungo na sa NCBA-Cubao, nagbabakasakaling tatanggapin doon pagkat sa Cubao branch naka-address ang Letter. Dulot ng napakatinding trapik, abutin ng isang oras nang makarating sa Cubao at sa halip na sumakay patungo roon, naglakad na lamang. Ang inakalang malapit lamang ay nagkakamali pagkat abutin ako ng 30 Minutes bago makarating sa NCBA-Cubao. Sa layo ng nilakad ko’t idagdag pa ang maalinsangang panahon at mapolusyong kapaligiran dulot ng mga nakakasalubong na sasakyan, haggard na haggard na ng lagay nang makatungtong doon.

^11A-C.Kahit haggardness na ang hitsura dulot ng aking tiyaga, kaagad na dumeretso sa kanilang Guidance office at hinarap ang Head Coordinator. Tinanggap naman ang Endorsement Letter maging Resume subalit ang problema, hindi ako tinanggap pagkat may kalayuan daw ang bahay mula sa kanila at inaalala nito na magiging hassle sa akin ang pagbiyahe. Sinubukan kong makiusap subalit buo na ang desisyon nila. Umalis akong nakabusangot ang pagmumukha at kitang-kita ang pagkadismaya. Nagtungo pa ko ng Cubao at matiyagang binagtas ang kahabaan ng Aurora Boulevard kahit masama ang init, wala ring napala kundi pagkabigo at nagsayang lamang ng pagod at sakripisyo.

^11A-D. Wala pang balak umuwi kaya namasyal-masyal muna ako sa mga mall doon sa Cubao at pinalipas ang pagkadismaya. Kahit mukhang mailap sa akin ang Eskwelahan para makapag-OJT ay hindi pa rin nawawalan ng pag-asa at makakapagsimula rin. Bandang Alas-tres nang makauwi ako. Kinagabihan, nakapagbitaw ako ng hindi magandang salita kay Mama pagkat hindi ko naibigan ang sinabi nito habang kinukwestyon ang laman ng resume ko. Batid na mali ang aking ginawa subalit hindi na nakapagpigil at kung makapagsalita, parang minamaliit nito ang aking kakayahan at nakakainsulto! Humupa naman ang yamot na dala-dala ng dibdib kinalaunan at idinaan na lamang sa pakikinig ng musika. Dahil bagot na bagot ng lagay, naisipan kong mag-record. Nang sumpungin ng antok, saka lamang napagpasyahang matulog.

⁴²^|³⁵Thirty-five days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 21, 2017
Tuesday
Year V-325

^11A-E.Muling inabutan ng pagsikat ng araw sa paggising sa kasarapan ng tulog. Matapos mag-almusal, nagtinda-tinda muna ako. Maya-maya pa’y naghanda-handa’t bihis na pagkat mag-i-inquire naman sa ibang School. Sa FEU-Fern ko naisipang mag-inquire ngayong araw at pagkatungtong doon ay manlaki ang mata ko pagkat napakalaki’t tayog ng unibersidad na iyon, bukod pa roon ay mas maganda pa kung ikukumpara sa Our Lady of Fatima University at may hospital din doon. Parang ang sarap doon, hindi dahil isa ito sa exclusive school at eskwelahan ng mga susyal kundi malamig at makakapag-isip ka ng maayos. Kaagad akong tumungo sa kanilang guidance office at walang nang hiya-hiya pang kinausap ang mga coordinator. Para akong nilubayan ng lakas ng sabihing hindi sila tumatanggap ng mga Intern Student. Sa halip na ipagpilitan ang sarili’y umalis na lamang dala ang pagkadismaya subalit nanatiling umaasa.

^11A-F.Sa Good Sheperd School naman ako sunod na nag-inquire at nang makausap ang mga tagapangasiwa ng naturang paaralan, ni-refer pa ko sa Collegio de San Bartolome doon sa Novaliches. Nahihirapan na ko’t pagod na pagod na ng panahong iyon at hindi na alam kung saan pang school maaring mag-inquire, napanghihinaan na rin ng loob pagkat ilang ulit nang tinanggihan. Dahil katabi lamang ng School ang simbahan, wala ng ano-ano pang pumasok at nagdasal para humingi ng tulong sa maykapal at palakasin ang loob, ngayon na unti-unti nang nawawalan ng pag-asang makapag-intern pa ngayong taon. Matapos magdasal at nang makapag-isip-isip, napagdesisyunang sa NCBA na isagawa ang practicum.

^11A-G.Kaagad akong nagtungo roon at nabuhayan ng loob nang tanggapin nina Ma’am Niera basta magpasa lamang ng Endorsement Letter. Kahit sa susunod na taon pa maaring magsimula pagkat nailagay na sa Second Batch, hindi na nagdalawang isip pang tanggapin. Dali-dali akong tumungo ng School para humingi ng Endorsement letter kay Sir Ronan at swerteng nakaharap ito. Pagkakuha ng Endorsement Letter, tumungo naman ako sa Dean’s office para ipalagda ang Letter. Minamalas lamang ng lagay pagkat wala ang Dean at bukas pa makukuha ang letter kung ipapalagda sa kanya. Hindi ako maaaring maghintay ng bukas pagkat anumang sandali o oras, baka may nakapagpasa ulit at ayaw na ayaw nang mauunahan. Katiting na lamang ang pag-asa, mawawala pa kaya gumawa ako ng paraan, nang sag anon ay makapagpasa pa rin.

^11A-H.Batid kong pwedeng ipalagda sa mga Psychology Professor ang para sa Dean, naisipang ipalagda kay Sir Jigo subalit tumanggi ito. Maging kay Sir Laus ay sinubukan ko rin subalit sinabi nito kay Dean raw dapat. Abot-langit na ang aking pagka-stress pagkat hindi na alam ang gagawin at naiinis sa mga pangyayaring pilit humahadlang sa aking balakin subalit stay positive pa rin. Nang kay Ma’am Ria na, nung una’y panay ang tanggi nito subalit nang kulitin ng todo-todo, napalundag sa tuwa nang pirmahan na nito ang Endorsement Letter. Marahil ay napansin nito na ganon ka-sincere ang aking effort para lamang makapag-intern kaya naawa ito sa akin. Wala nang sinayang pang oras at kaagad na tumungo sa NCBA.

^11A-I.Pagkarating ay nadatnang wala si Ma’am Niera at tanging sekretarya lamang nito ang nadatnan, naghintay pa ko. Gawa na hindi pa nakakapagpananghalian at nakakaramdam na ng gutom, kumain muna ako. Pagkabalik, nandoon na si Ma’am Niera subalit may estudyante naman itong sinasailalim sa Counseling, hinintay ko pang matapos. Isang oras na ang nakakaraan, hindi pa natatapos ang kanilang counseling kaya napagpasyahang iwan na lamang sa Assistant nito ang Endorsement Letter. Inakalang ayos na subalit pagkabigay, ipinapabago pa pagkat hindi kay Ma’am Niera ia-address ang Letter kundi sa kanilang HR Manager na si Ma’am Ester. Pagod na pagod na ng lagay kaya sa halip na bumalik pa ng School ay mas pinili na lamang umuwi. Sa araw na ito’y nauwi muli sa wala ang aking pagkukumahog at kahit nadidismaya na, kailangan magpakatatag at magtiyaga. Kinagabihan at para iwas pagkabagot, pakikinig ng musika ang napagkaabalahan. Ilang sandali pa’t nang makaramdam ng antok, siyempre matutulog.

⁴¹^|³⁴Thirty-four days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 22, 2017
Wednesday
Year V-326

^11A-J.May liwanag na sa labas nang magmulat ang mga mata at gawa na tuluyan nang naparam ang antok, kaagad nang bumangon. Sa umagang iyon ay pagtitinda at gawaing bahay ang inatupag. Pagpatak ng tanghali at tinatamad man dahil tila wala naman napatutunguhan ang pagkukumahog na makahanap ng site para sa OJT, kailangan pa rin kumilos kaysa magmukmok. Palapit na tayo sa kapaskuhan subalit pakiwaring nasa panahon ng tag-init pagkat nuknukan sa alinsangan ang panahon na tipong makasunog sa balat at magkanda-hilo na habang nasa biyahe. Sinubukan ko sa Collegio de San Bartolome subalit wala lahat ng pwedeng kausapin para sa inquiry. Dahil malapit lamang ang QCPU-Novaliches, doon ako sunod na nag-inquire. Pinayagan naman nila akong mag-intern doon subalit maraming proseso ang pagdadaanan bago makapagsimula at mukhang mahihirapan kung kakagatin kaya tinanggihan pa rin.

^11A-K.Ilang eskwelahan na ang napasukan at nasubukan ko subalit hanggang ngayon ay wala pa ring mahanap na matinong site na pwedeng isagawa ang practicum. Hanggang sa napagpasyahan na sa mismong school na lamang ako mag-intern. Kahit may kalayuan at idagdag pa na usad-pagong na trapiko, hindi na sinayang ang oras na magtungo sa OLFU. Pagkatungtong ay kaagad na kinausap si Sir Laus. Mabilis pa sa guhit ng kidlat ang pagpayag nito at hindi na kailangan pang dumaan sa butas ng karayom pagkat maaari nang magsimula basta magpasa ng Resume kahit wala pang Endorsement Letter, iyon nga lang ay sa Regalado ako at walang kasamang ibang Intern student kundi si Ma’am Paula. Sa hinaba-haba ng prusisyon, sa OLFU lang ang bagsak subalit ayos na, ang mahalaga’y makapagsimula na at nagpapasalamat sa Diyos dahil nagkabunga rin ang aking pagsusumikap at tiyaga.

^11A-L.Matapos ang pag-uusap namin ni Sir Laus at sa halip na umuwi’y bumalik pa ko sa QCPU, nagbabakasakaling payagan nila roon na mag-intern para sa Industrial Setting. Hindi kagandahang balita ang nabatid mula sa kanila pagkat hindi tumatanggap ng pang-industrial, sayang at gusto ko pa naman doon sunod na mag-intern. Pagkababa ng SM Hypermarket sa Sangandaan ay saktong nahagip ng humaharurot na motorsiklo, swerteng bag lamang ang nadali sa halip na buong katawan kaya laking pasalamat pagkat humihinga pa rin at ligtas na nakauwi. Kailangan ko pa ng ibayong ingat para hindi na maulit pa ang nangyari na kamuntikan nang ikapahamak. Kinagabihan at dahil bukas na magsisimula sa OJT, maaga akong natulog.

⁴⁰^|³³Thirty-three days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 23, 2017
Thursday
Year V-327

^11A-M.Kinakabahan na masaya pagkat ngayong araw na magsisimula sa OJT. Bandang Alas-singko nang ako’y magising. Pupungas-pungas pa ng lagay at aandap-andap ang mata sa antok na siyang nagpabagal sa pagkilos, idagdag pa na naipit sa usad-pagong na trapiko kaya dakong Alas-siete na nakarating sa OLFU-Regalado. Dahil baguhan lamang doon, hinanap ko pa kung saan ang office ni Ma’am Paula at magkanda-ligaw-ligaw ako. Iyon pala, malaman-laman na nasa kabilang building pala at kaagad nang nagtungo. Pagkarating ng Guidance Office, sarado ito, marahil ay hindi pa dumarating si Ma’am kaya naghintay muna. Maya-maya pa, may tumawag sa akin at laking gulat pagkat nasa main si Ma’am Paula, dali-daling nagtungo roon. Kainis at nagsayang lamang sa pamasahe. Pagkapasok sa Guidance Office, naroroon nga si Ma’am Paula. Tinuruan niya ko kung ano ang gagawin at paano makipag-usap sa mga estudyanteng may isyu sa kanilang pag-aaral, nakakatanga man kung ano ang ipinapagawa, kakayanin.

^11A-N.Sa una ay medyo natatanga at mangapa-ngapa ng husto kaya hindi maiwasan ang magtanong subalit unti-unti rin natututo. Dahil wala pang ID para sa practicum at kailangan nang magkaroon niyon ngayon, tumungo muna sa Computer shop para magpa-develop. Natagalan lamang ang pagpapa-develop pagkat nagkaroon ng aberya subalit nakuha rin kinalaunan. Pagkabalik at sa dami naming mga intern, kinulang na sa gagawin kaya naupo na lamang. Ilang sandali pa at dala na nababagot pagkat hindi ka-close ang mga kasamahan at walang kahuntahan, tumungo muna sa Admission Office kung saan nag-i-intern si Nikki.

^11A-O.Saktong wala rin itong ginagawa kundi pakuyakuyakoy ang paa kaya nagkaroon ng oras para makipagkwentuhan. Ilang beses din akong nagpabalik-balik sa Admission Office pagkat walang gaanong ginagawa sa Guidance Office. Ilang sandali pa, sa wakas ay lunch break na. Matapos kumain at sa halip na sa Guidance ay Admission ako tumungo at nakipagkwentuhan kay Nikki. Pagkaapak muli sa Guidance, sa wakas ay nagkaroon na rin ng mapagkakaabalahan at iyon ay magbantay at mag-entertain ng mga estudyante. Habang tumatagal ay lumalakas ang loob na makipag-usap sa estudyante subalit hindi pa rin maiwasan ang mangapa pagkat hindi pa gasinong saulado ang Policy.

^11A-P.Nang wala muling magawa, nakipagkwentuhan na lamang kina Nicole. Ang lakas nilang mang-trip sa akin lalo na si Hannah (Ibay) na kababaeng tao, dinaig pa ang barako kung mambara, laughtrip tuloy sila dahil walang habas kung ako’y pagkatuwaan at kahit napipikon na tipong ibig nang pagsasampalin kaliwa’t kanan ay nagawa pa ring ngumiti at sumasakay na lamang sa mga pahirit bilang pakikisama. Ang ingay tuloy naming kahit na nasa loob ng Guidance at katabi lamang sa kwarto si Sir Laus. Bandang Alas-kwatro nang sa wakas ay i-dismiss kami ni Ma’am Anna Marie. Masyado pang maaga kaya naisipan munang dumaan sa NCBA. Saktong naroroon pa sina Eloisa at walang ginawa kundi makipagkwentuhan.

^11A-Q.Nandoon din si Erik (Pascual) kaya palitan muli ng asaran sa isa’t isa at nakakabuwisit, walang araw o oras na magkikita kami na babarahin at aasarin niya ko. Si Louie naman, ang daming tanong at para itong pastor kung magsalita. Ang saya ng sandali ko habang kasama sila kahit paulit-ulit na binabara ng walang hiyang Erik na iyan na walang ibang mapagtripan. Ilang sandali pa nang dumating si Ma’am Niera, nakaramdam ng kaba nang kausapin nito, akala’y sisitahin dahil hindi intern sa naturang school subalit nakipagkamustahan lamang ito sa akin, sa bait nito ay agad napapalapit ang loob sa kanya.

^11A-R.Bandang Alas-sais nang mapagpasyahan naming umalis. Kinagabihan, matutulog na sana ako nang umalingawngaw ang ingay bunsod ng pagbubunganga ni Ate Lorlie at walang habas kung paulanan ng mura ang mga anak nito. Naawa lamang ako sa mga anak nito pagkat madalas silang makatikim ng malulutong na mura at minomolestya pa, halos-halos araw naririnig ang kanilang hagulhol dahil pinagbubuhatan ng kamay. Gustong-gusto ko nang ireklamo si Ate Lorlie nang hindi na nito saktan pa ang mga anak, kaso baka lumaki pa pagkat hindi nagpapatalo at walang delikadesa sa binibitawang salita. Nakatulog na lamang ako sa antok.

³⁹^|³²Thirty-two days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 24, 2017
Friday
Year V-328

^11A-S.Nagising na lamang kinamadaling araw dahil sa pagtatalak ni Ate Lorlie na dinaig pa ang pumuputak na inahing manok. Iyon pala’y kaalitan nanaman nito si Kuya Junior at wala talagang pinipiling oras ang kanilang away, himbing na sa pagtulog ang mga kapit-bahay pero yung boses ni Ate Lorlie, namamayagpag pa sa taimtim na kapaligiran na tila walang pakundangan. Panay pa ang bitaw ng mura at ang tapang-tapang, walang sinisino kahit asawa at anak pa nito. Naririndi man dahil nag-uumapaw ang pagbubunganga nito, walang ginawa kundi magtiis. Nakatulog naman kinalaunan at bandang Alas-singko na nagising. Dahil dakong Alas-siete magsisimula ang aking OJT, nagmadali na sa pagkilos upang hindi mahuli. Gaano ko man binilisan sa pagkilos kung lubha namang napakatrapik sa lansangan, walang kwenta at nahuli pa rin ng dating.

^11A-T.Pagkatungtong ng Guidance Office doon sa OLFU-Regalado, naroroon na si Ma’am Paula. Pagkalapag ng gamit ay kaagad nitong sinabi ang gagawin at iyon ay maggugupit ng Testing Materials na kung tawagin ay Gordon Emotional Profile Test. Napakasimple ng pinapagawa ni Ma’am subalit marami at mukhang hindi matatapos ng ngayon lang, idagdag pa na walang kasama kaya kailangang tiyagain. Mas mainam na ang may ginagawa o pinagkakaabalahan kaysa nakatutunga lamang at nakatingin sa kawalan. Habang aligaga sa paggugupit ng Testing Materials, may ipinag-utos sa akin si Ma’am. Isa-isa kong pinuntahan ang room kung nasaan ang mga awarding student upang mag-announce at kausapin sila. May pagkamahiyain akong nilalang subalit lakas loob na pumasok at nakipag-usap sa Professor.

^11A-U.Ganito pala ang gawain kapag Intern ka, nakakapagod subalit kinakaya alang-alang sa gradong ibibigay at makakaraos din. Hindi lahat ng awarding student, nakausap ko pagkat ang ilan, kung hindi absent ay walang klase ng ganitong araw. Nang mapuntahan lahat ng room na dapat puntahan, balik sa paggugupit ng testing materials. Iyon lamang ang napagkaabalahan sa buong umaga at kahit nakaupo lamang, nakakagutom. Kahit sangkaterba ang dapat gupitin, walang ginawa kundi magtiyaga para matapos lang. Bandang tanghali nang itinigil ko ang ginagawa at nananghalian. Heto muli ako sa paggugupit ng sangkaterbang testing materials matapos mananghalian at iyon lamang ang napagkaabalahan sa maghapon. Pagsapit ng Alas-kwatro y medya, sa wakas ay dismissal time ko na rin at nairaos muli ang isang araw. Tumungo pa ko sa Fairview Center Mall at gumala-gala. Naghihingalo na ang liwanag nang makauwi ako na may gaan at saya sa kalooban kahit maraming ginagawa.

³⁸^|³¹Thirty-one days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 25, 2017
Saturday
Year V-329

^11A-W.Pangatlong araw ng aking OJT at tinatamad man bumangon at gusto pang matulog pagkat inaantok ng lagay ay kailangan nang bumangon at kumilos. Dahil sa main kami ngayon ni Ma’am Paula nakadestino, sa Lagro ako tumuloy sa halip na sa Regalado. Laking gulat ko pagkat wala roon si Ma’am Paula at ipinabatid na nasa Regalado raw ito. Pambira talaga, nung una na sabing sa Regalado at nang tumungo ako, nasa Lagro ito pero nang sabihing sa Lagro at nang tumungo ako, nasa Regalado naman, ang labo kausap at hindi malaman ang pasya pagkat pabago-bago. Naiirita man pagkat nasasayang lang ang pamasahe sa papunta’t parito, kailangan maging pasensiyoso at matiyaga alang-alang sa gradong ibibigay. Wala na kong sinayang pang panahon sa pagtungo roon at pagkarating, umigting pa lalo ang pagkayamot pagkat sarado ang Guidance Office, sinubukan kong pumasok at saktong hindi ito naka-lock. Hindi pa tapos ang pinapagawa sa akin ni Ma’am at iyon ang inasikaso ko.

^11A-X.Sa dami, mukhang malabo pa ring matapos. Dahil wala si Ma’am Paula na hindi alam kung nasaan, solong-solo ko ang Guidance Office. Maya-maya pa, nag-ikot-ikot ako at isa-isang pinasok ang bawat silid kung nasaan ang mga awarding student upang mag-announce at kausapin sila. Pagkatapos ay bumalik ako sa Guidance office at ipinagpatuloy ang paggugupit ng sangkaterbang testing materials. Bandang Alas-dyis nang sa wakas, natapos din ang paggugupit ng testing materials at saktong dumating si Ma’am Paula. May ipinag-utos muli ito sa akin at iyon ay pinapapunta niya ko sa Main upang i-surrender ang nakumpiskang ID sa Disiplinary Office, nakakapagod man pagkat pamasahe nanaman na ibig nang magreklamo, kailangan kong tanggapin ang ipinapagawa. Sa alinsangan ng panahon at tayog kung nasaan ang Disiplinary office, pagpawisan ng husto nang makarating doon.

^11A-Y.Pagkabigay ng ID sa Disiplinary Office, nanatili muna ako sa Main Guidance Office upang magpahinga. Bukod sa akin na practicumer ni Ma’am Paula, may kasama pang isang practicumer at iyon ay si Deby. Nakakagalak lamang pagkat may kasama na ko. Magkasama kaming bumalik sa Regalado at dahil breaktime, nanatili muna sa library at umidlip. Napasarap ang pag-idlip ko kaya nang magising, Ala-una y medya na pala. Dahil ngayong araw kami magpapa-test ng mga estudyante, tinuruan kami ni Ma’am Paula kung paano mag-administer at nakakaba. Kailangan iparamdam mo sa kanila na expert ka sa Exam para hindi ma-tolerate. Sa umpisa lamang ito at hindi maglalaon ay masasanay din sa ganito.

^11A-Z.Ang seryosong pag-uusap namin ni Ma’am, nauwi na sa lokohan at tawanan. Ang saya palang kasama ni Ma’am Paula pagkat inakala kong tahimik ito na medyo may pagkamasungit subalit palatawa pala ito at malilibang ka talaga sa kanya. Sumapit na ang Alas-tres y medya, hindi pa rin dumarating ang mga estudyanteng pag-eeksamin namin, walang ginawa kundi mag-practice ng sasabihin at umasa. Kung kailan malapit na ang dismissal time, saka sila nagsidatingan, kaya si Ma’am Paula, nag-uumusok ang ilong sa galit at tahasang sinabon. Kung ako sa kalagayan ni Ma’am ay ganon rin ang mararamdaman ko pagkat walang pagpapahalaga sa oras. Dahil masyado nang late, hindi na nito pinayagan sila na kumuha ng examination.

^11B-A.Balik sa pagiging kengkay ang kaninang intrimitidang asta ni Ma’am matapos nitong makausap ang mga estudyante. Napasarap ang kwentuhan namin at tawanang walang puknat kaya hindi namamalayan ang oras. Wala pang balak umuwi kaya tumungo muna sa Computer shop. Ganap nang lumagom ang dilim nang makatungtong ang balingkinitang yapak kahit inaalikabok na sa tahanan. Pagkarating sa bahay, tumambad sa mata ang samu’t saring mga pasalubong ng ate galing Korea. Dahil sabik na makakain ng produkto sa Korea, wala nang ano-ano pang pinaglalantakan at labis ang aking pagkabusog pagkat nagkahalo-halo ang kinain. Natulog akong busog na busog dulot na naparami ang nakain subalit huwag naman bangungutin.

³⁷^|³⁰Exactly thirty days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 26, 2017

Sunday

Year V-330

^11B-B.Ngayong araw lamang makakapagpahinga matapos ang sunod-sunod na araw na may pasok dahil sa Practicum. Dahil Linggo at walang pasok, tinanghali na sa paggising. Wala muling magawa kaya pagsusulat ng kwento ang napagkaabalahan. Maya-maya pa, namahala ako sa tindahan. Pagsapit ng tanghali, oras na upang lamnan ang sikmura. Wala naman gagawin kaya naisipang mag-siyesta. Matutulog sana ako, kaso hindi pagkat nagkakaraoke sina Ate at ang ingay. Maya-maya pa'y bumangon na ko at kahit nagtataglay ng malatinig palakang boses, nakisali pa rin sa pag-awit. Naiingit lamang ako kay ate pagkat parang nagningning na bituin ang boses nito at pwede nang isabak sa Singing Contest, samantala ako'y marahil nasusuya na ang mga nakakarinig. Wala akong ginawa kundi magpakatatag at lakasan ang loob sapagkat naniniwalang maitutuwid din ang aking pagkanta at ibig pang hasain ang boses.

^11B-C.Kahit na hindi kagandahan ang boses, basta naisasapuso ang pag-awit, ma-appreciate pa rin ng mga makakarinig. Napasarap ang biritang pagkatayog-tayog kahit napipiyok na kaya inabot na ng dapit-hapon sa pagkakaraoke. Kinagabihan, panonood ng telebisyon ang napagkaabalahan. Naantig ang damdamin ko nang matunghayan ang tampok na programa sa Kapuso mo, Jessica Soho ang buhay ng mga magkakapatid na inibanduna at pinabayaan ng magulang kaya ngayon ay nakatira sa kural ng mga baboy. Grabe ang kalagayan nila pagkat gabi-gabi ay nagtitiis sila sa ingay ng mga baboy, tapos masangsang pa ang amoy. Dumagsa ang mga tulong nang mabalitaan ang kaawa-awang kalagayan ng mga magkakapatid at kahit laganap ang kasamaan sa mundo, may mga tao pa ring may mabubuting loob at handang tumulong sa mga nangangailangan. Matapos manuod ng telebisyon at dahil maaga pa magigising bukas, kaagad nang natulog.

³⁶^|²⁹Twenty-nine days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 27, 2017
Monday
Year V-331

^11B-D.Bandang Alas-singko na nagising at sa takot na mahuli ng dating pagkat lunes na lunes, naging paspasan ako sa pagkilos. Inakala kong hindi mahuhuli sa pagpasok subalit nagkakamali dahil sa letseng trapik na iyan na pasakit sa mga pasahero araw-araw. Saktong naroroon na si Ma'am Paula maging si Deby pagkarating ng Guidance. Biglang namayagpag ang kaba sa dibdib pagkat ngayong araw kami magpapa-test ng mga estudyante. Kinakabahan man at hindi ito madali dahil unang beses na sasalang sa mga estudyante na ibang kurso subalit kailangan lakasan ang loob. Ilang sandali pa'y pumasok na ko sa room na itinalaga sa akin ni Ma'am Paula at lakas-loob na hinarap ang mga estudyante ng BS Accountancy. Patuloy na namamayani ang kaba habang nag-a-administer at pakiwaring bibitayin, maigi na lamang at dumating ang katuwang na sa Deby, nabawasan kahit papaano ang kaba pagkat siya na ang nag-instruct at ako ang tagabigay. Nang sumunod na section at dahil mag-isa na lamang, buong tapang na hinarap ang mga estudyante at nagsalita.

^11B-E.Napalitan ng saya ang kaninang ako na bihag ng kaba't takot pagkat nakakatuwa ang mga estudyante kahit ang ilan sa kanila'y maloloko't may kahusayan sa pangti-trip. Tila natanggalan ng tinik sa dibdib matapos kong mag-conduct ng examination subalit muling namayani ang kaba at mas matindi pa kanina nang i-assign ni Ma'am na sa klase naman ni Ma'am Bobiz ako sunod na magsasagawa ng test. Batid ng karamihan maging ako na isa siyang terror professor at kinakatakutan dahil masyadong mataas ang kanyang boses na akala'y galit at istrikto pa sa klase. Dala na nanginginig sa takot sa posibleng maganap oras na makaharap si Ma'am Bobiz at ibig na pakiusapan si Ma'am na ibigay na lang kay Deby ang gampanin para sa akin subalit walang karapatang magreklamo at kailangan itong tanggapin dahil parte ito ng aking OJT.

^11B-F.Dahil si Ma'am Bobiz ang makakaharap, pinaghandaan ang mga sasabihin maging buong sarili, umihi na rin para hindi na maihi mamaya. Kinalaunan, kumatok na ko sa silid kung saan nagklaklase si Ma'am Bobiz. Pagkabukas ay langitngit na tinig ang isinalubong sa akin ni Ma'am kaya lalo pang ninerbyos subalit nagpakatatag ako at kinausap ito. Sa huli, bigo akong mapapayag ito at napahiya pa dahil pinagtaasan ng boses sa marami nitong estudyante. Nayayamot ako sa professor na 'yon dahil masyado nang polite ang approach ko sa kanya dala ng takot, nanlisik pa rin ang mga mata't akala'y pinaglihi sa sama ng loob. Ayaw ko na talaga't nakaka-trauma si Ma'am Bobiz, ibang klase siya! Ibigay na sa akin lahat ng professor, huwag lang si Ma'am Bobiz dahil matinding intimidation ang aabutin mo sa kanya at pagkahiya. Eksakto tanghali na kaya pinatagil muna kami ni Ma'am sa pagpapa-exam. Dala na nagtitipid, tanging palabok lamang ang naging pananghalian. Pagkabalik sa Guidance Office at dahil may natitira pang section na naka-assign sa amin para magsagawa ng exam, walang ginawa kundi maghanda. Ilang sandali pa, lumakad na kami at tumungo sa kanya-kanyang silid.

^11B-G.May ilang professor ang hindi pumayag dahil may quiz o di kaya'y may class reporting subalit nakapagpa-exam naman sa ibang section. Ilang section na ang napasukan subalit hindi pa rin maiawasang kabahan at nakakatensyon, kailangan expert sa pagsasalita't ipakitang may kumpiyansa sa sarili habang kaharap ang mga estudyante. Marahil ay sa una lang ito't masasanay din. Sa dami ng seksyon na pinasukan at maghapong kakasalita't saway, napagod ako. Pagpatak ng Alas-kwatro, sa wakas ay dismissal time na. Wala pang balak umuwi kaya pinuntahan ko pa sina Eloisa sa NCBA. Saktong naroroon sila't masaya nanaman ang sandali habang kakwentuhan sila. Sa hindi inaasahan, may bagay kaming napag-usapan na kinuwestyon ni Ma'am Niera. May punto naman si Ma'am, hindi dapat ganon ang pamamalakad sa aming paaralan pagkat kung iisipin ay parang hindi makatarungan subalit kinabahan ako dahil baka kung ano ang mangyari.

^11B-H.Pagkaalis ni Ma'am Niera, nagulat na lamang ako't nagtaka dahil biglang lumayo sina Eloisa at sila-sila lamang ang nag-uusap. Nung una, inunawa ko sila pagkat marahil ay personal subalit nang mapansing hindi na iniimikan kapag kinikibo't may iba na sa pakikitungo nila sa akin, nakaramdam na ng galit at hindi na napigilang pagtaasan sila ng boses. Nainsulto ako sa ginawa nila kaya tahasang kinompronta. Dahil kanina pa nagugutom at idagdag pa ang pagod at umaatikabong emosyon, biglang nanakit ang ulo ko. Sa sakit, magkandahilo na't umiinog ang paningin subalit pinilit pa ring tumindig at ipakitang ayos lang.

^11B-I.Nang hindi na makaya pa, nahimatay na lamang ako. Nang maibalik ang ulirat, laking gulat pagkat nasa Clinic na't sinabi ng Doctor na tumaas daw ang blood pressure ko o sa madaling sabi, High Blood. Nanatili muna sa Clinic upang magpahinga at nang umigi-igi na ang pakiramdam, nagpaalam na ko sa kanila't nagpasalamat dahil inasikaso nang himatayin. Kahit napagtaasan ko sila ng boses kanina, sinamahan pa rin ako nina Eloisa at Hannah (Berrameda) hanggang sa makarating ng bahay. Nang makaalis ang dalawa at makapaghapunan, kaagad na kong nagpahinga. Hindi ko akalaing mangyayari ang bagay na ito at nakakagulat, kailangan nang mag-ingat at pahalagahan ang kalusugan.

³⁵^|²⁸Twenty-eight days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 28, 2017
Tuesday
Year V-332

^11B-J.Kahit hindi kagandahan ang nangyari kahapon matapos himatayin nang hindi inaasahan dulot ng pananakit ng ulo at stress na rin dahil maghapong subsob sa OJT at pagpapa-test ng mga estudyante ay maayos na ang pakiramdam ngayong araw at masigla-sigla na tila walang nangyari. Bandang Alas-sais nang ako magising at sa kabila na hindi pinayagan ni Mama na pumasok sa OJT, pumasok pa rin ako. Bago magtungo ay dumaan muna ako sa NCBA upang kuhain ang naiwan na bag kahapon. Saktong wala sina Eloisa at sina Ma'am Jona lamang ang nadatnan doon. Pagkakuha, tumungo muna ako sa Clinic upang magpa-blood pressure. Hindi na gaya ng kahapon ang taas pagkat normal na ito. Alas-otso na pala at dahil masyado nang late, napagpasyahang huwag nang pumasok at magpahinga na lamang. Pagkauwi, walang ginawa sa buong umaga kundi matulog at magpalakas. Saka lamang nagising nang tanghalian na't matapos kumain, balik hilata ako sa kama. Kakasawa na ang matulog kaya nilibang ang sarili sa paglalaro ng Cellphone. Medyo nahumaling sa paglalaro kaya hindi namamalayan ang oras at hapon na pala. Kinagabihan at dahil pinagbawalan na magpuyat, maaga akong natulog.

³⁴^|²⁷Twenty-seven days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 29, 2017
Wednesday
Year V-333

^11B-K.Pinilit kong gumising kahit hindi pa sumisikat ang haring araw at namumugto pa ang mata sa antok para hindi muling maipit sa napakabigat na trapiko na siyang magiging dahilan para mahuli sa pagdating. Hindi naman gasino kabigat ang trapik kaya Alas-sais pa lamang, nakarating na sa OLFU-Regalado. Saktong sarado pa ang Guidance Office at wala pa si Ma'am Paula. Hindi naman nagtagal ang aking paghihintay at ilang minuto lamang ang dumaan nang dumating si Ma'am. May ipinagawa kaagad ito sa akin at iyon ay mag-check ng Psychological test ng mga estudyante. Sa dami, naging aligaga ako sa pagti-check at nakakaduling. Tatlong oras nang nagti-check subalit sa dami, wala pa ko sa kalahati. Nang makaramdam ng gutom, itinigil ko muna ang pagti-check at kumain.

^11B-L.Matapos kumain, naisipan kong tumungo sa Guidance office doon sa kabilang gusali. Saktong naroroon si Sir Jansen maging ang practicumer nitong si Joyce (Cusi). Saktong chill silang pareho at matanong pa si Sir Jansen kaya napakwento ako. Sa dami ng napag-usapan namin at dala na napasarap, hindi namamalayang mag-iisang oras na ko sa kanila at marahil ay hinahanap na ni Ma'am Paula. Nakakalibang kausap si Sir Jansen at pakiwaring madali itong lapitan. Ipinagpatuloy ko ang pagti-check ng pagkarami-raming testing materials at sa sigasig, bago pa man magtanghali'y natapos din. Sa takot maulit ang nangyari sa akin nung Lunes at magkasakit, hindi na tinipid pa ang sarili sa pagkain. Matapos mananghalian, kaagad na bumalik sa Guidance Office. Walang ginawa kundi mag-check ng sangkatutak na test papers at pagpatak ng Ala-una y medya, tumungo na ng silid upang magpa-test.

^11B-M.Napalitan ng tuwa ang kaninang ako na kakaba-kaba pagkat si Ma'am Risil ang professor ng section na ibinigay sa akin at dagliang pumasok. Sa bait ni Ma'am, tinulungan niya ko mag-admister kaya hindi gasinong nahirapan. Sobrang na-miss ko si Ma'am Risil kaya nakipagkamustahan at kwentuhan sa kanya habang sumasagot ang mga estudyante, bukod sa mabait ay napapagaan nito ang kalooban mo dahil sa kanyang mga sinasabi. Nang matapos lahat ng estudyante, gustuhin pa man manatili at makipagkwentuhan kay Ma'am Risil subalit kailangan nang magpaalam pagkat may klase pa ito. Umalis akong dala-dala ang saya at kagaanan ng loob dahil sa napag-usapan namin ni Ma'am. May ipinagawa pa sa akin si Ma'am Paula at iyon ay magta-tally ng Student Chat Program at Consent Form. Sa dami, naging abala ako. Tamang kinig lamang ako ng mga kantang makabagbag-damdamin habang may pinagkakaabalahan. Sa dami ng dapat naming asikasuhin, bandang Alas-singko na nakaalis. Pagkarating ng bahay, diretso lamon at nuod ako ng telebisyon. Kinagabihan at dahil walang pasok kinabukasan, heto muli't nagpapakapuyat sa paglalaro ng larong kinaadikan at online sa mga social media.

³³^|²⁶Twenty-six days to go before we celebrating the birth of Christ.

November 30, 2017
Thursday
(Bonifacio Day)
Year V-334

^11B-N.Araw ng kapanganakan ng isa sa mga bayaning nagsakripisyo at lumaban para makamit ang kasarinlan, si Gat Andres Bonifacio. Hindi matatawaran ang katapangang ipinakita ni Bonifacio at matatawag ngang tunay na bayani. Nakakatuwa dahil walang pasok at may panahon upang magpahinga at gawin ang ibig sa buhay subalit wala namang baon at hindi makakalikom ng oras para madaling matapos ang OJT. Gawa na nababagot, pagsusulat ng kwento ang aking inatupag. Sa sobrang abala ko sa pagsusulat na medyo sinisipag ng lagay, hindi namamalayang tanghali na. Nakakaramdam na rin ng gutom kaya kumain muna ako. Sarap na sarap sa pagnguya at paglamon, biglang natuldukan nang matinik at sa tuwing lumulunok ay parang tinutusok ang lalamunan sa sakit. Sinubukan kong alisin ang tinik sa lalamunan, sa kapit nito'y nahirapan ako.

^11B-O. Abot-langit na ang aking pangamba't pakiwaring katapusan na pagkat habang tumatagal ang pananatili ng tinik sa lalamunan ay pasidhi nang pasidhi ang nararanasang hapdi. Saka lamang nakahinga ng maluwag nang tuluyang maialis ang tinik, akala ko, mapapahamak na't pasalamat sa maykapal. Kinahapunan, nagtungo ako sa hardware shop upang bumili ng turnilyo na para sa Laptop na ilang araw nang hindi magamit dahil sa nagloloko. Ilang hardware store na ang napuntahan subalit sa liit ng turnilyo na kailangan sa Laptop, wala akong mahanap, napagpasyahang ipagawa na lamang. Kung kailan pauwi na, biglang sumama ang pakiramdam at sinipon ng sunod-sunod. Mabuti na lamang, hindi nagtuloy-tuloy at guminhawa naman pagsapit ng gabi. Hindi pa dinadapuan ng antok kaya nilibang muna ang sarili sa paglalaro ng games sa Cellphone. May kalaliman na ang gabi at kahit na hindi pa dama ang antok, kinailangan nang matulog pagkat maaga pa magigising bukas.

³²^|²⁵Twenty-five days to go before we celebrating the birth of Christ.

Gilbiography (My expressive daily Journal entry)

Huwebes, Nobyembre 30, 2017

59. November 2017 Journal (Day 1766-1795)