Gilbiography (My expressive daily Journal entry): Oktubre 2017

October 01, 2017
Sunday
Year V-274

^10T-I.Madami pang dapat asikasuhin ngayong unang araw para sa buwang ito kaya kahit nanatiling mugto ang mga mata sa antok, bumangon na't nag-almusal. Mukhang nagbabadya ang masamang pakiramdam pagkat parang sisipunin at bahagyang sumasakit ang lalamunan na huwag sanang maganap, ngayong nahaharap ako sa napakaseryosong bagay. Dahil tuloy na tuloy na bukas ang Pre-pageant, pagsapit ng tanghali ay tumungo na ng School kahit Linggo at araw ng pagpapahinga. Kaagad akong dumeretso sa Athletic Center. Hindi pa pala nagsisimula ang rehearsal subalit nadatnang abalang-abala na ang mga Design Team sa pag-aayos ng stage. Walang magawa kaya nakipagkwentuhan at hagalpakan muna kina Jona Vee.

^10T-J.Dalawang oras na ang nakakaraan, hindi pa nagsisimula angrehearsal at marami pa ang wala sa amin, mukhang nagsasayang lamang ng oras. Dala na inaantok sa kakahintay, umidlip muna ako. Hindi naman makatulog ng maayos pagkat maingay at ang daming distraction, sira angbeauty rest ko. Maya-maya pa'y bumangon na ko mula sa pagkakahilata sa hagdanan at naisipang kumain. Kung kailan nasa karinderya na ko at hindi pa nakakain, saka nagsimula ang rehearsal kaya dali-dali ang yapak sa pagbalik sa Athletic Center. Saktong nakaposisyon na ang mga Co-candidate ko sa stage. Tumagal ang rehearsal ng halos isang oras at saka lamang nakakain nang magkaroon ng break. Tamang nuod lang sa mga Senior High School na kalahok sa Mr. and Ms. Fresh at nakakatakam dahil ang daming mga gwapo.

^10T-K.Sa halip na moves ang pagmasdan habang rehearsal ng kanilang sayaw ay ang looks nila. Ilang sandali pa, back to rehearsal kami. Inabot na ng gabi nang tuluyang matapos ang rehearsal at bago umalis, kinausap muna kami ni Kuya Rael. Kinakabahan man dahil bukas na ang pre-pageant, lumalakas ang loob dahil sa kanya. Kahit dis-oras na ng gabi, nagtungo muna ako sa Simbahan at nagdasal. Diyos na ang bahala sa akin bukas at sana kayanin ko ang mga bagay na posibleng mangyari. Tiwala akong hindi pababayaan ng panginoon sa laban na ito. Kahit anong mangyari, laging tatandaan na maging positibo't huwag magpaapekto. Hindi lang ako makapaniwala na mapapabilang sa ganung klaseng patimpalak kaya ganon na lamang ang pagkukumahog at paghahanda.

⁹²^|⁸⁵Walong pu't limang araw na lamang, Pasko na.

October 02, 2017
Monday
Year V-275

^10T-L.Magkahalong sabik at kaba ang umiiral sa dibdib kaya halos hindi na makatulog sa magdamag. Hindi pa man sumisikat ang araw, bumangon na ko't naghanda-handa. Sa dami ng mga dapat dalhin, animo'y magbabakasyon sa probinsya. Kahit napaka-hassle dahil maraming dalahin, kinakaya pa rin dahilI enjoy and accept those challenges. Kahit aligagang-aligaga na halos hindi na magkandaugaga, kailangang panatilihin ang ngiti sa mukha. Bandang Alas-siete nang makaalis sa bahay. Pagkatungtong sa Athletic Center, problema kaagad ang bumungad pagkat hindi gumagana ang hiniram na lapel. Akala ko, ayos na ang lahat subalit hindi pa pala't nakaka-stress. Namomoblema man, hindi ko hinayaang panghinaan ng loob at gumawa ng paraan. Habang may nalalabi pang oras bago magsimula ang program ay inasikaso na ang lapel. Laking tuwa pagkat may mahihiraman na subalit hinahanap pa.

^10T-M.Tumatakbo ang oras at anumang sandali ay maaari nang magsimula ang Pageant kaya hindi na nahintay pa't ipinasuyo na lamang sa ilang Committee. Hapong-hapo akong nakabalik sa Athletic Center. Minuto na lang ang nalalabi bago magsimula ang Program kaya aligaga nang nagtutulong sa pag-aayos at paglalagay ng kolerete sa mukha. Maigi na lamang at mga lalaki kami kaya hindi ganon katagal ang pagme-make up at good-looking na. Pagsapit ng Alas-dyis nang magsimula ang program at bago umapak sa entablado't magpakita sa mga manunuod, nagdasal muna kami at humingi ng lakas ng loob sa maykapal.

^10T-N. Ilang sandali pa, humarap na kami't nag-uumapaw na hiyawan na may kasamang palakpak ang isinalubong sa amin ng mga manunuod lalo na ang aking mga kaseksyon kaya lalo pang lumakas ang loob at nagpakitang gilas sa pagsasayaw. Matapos ang production number ay isa-isa kaming nagpakilala't naririto na ko kaya buong loob na nagsalita. Nang magpakilala ang lahat sa amin, kaagad nang nagtungo sa dressing room para paghandaan naman ang Casual Wear. Ganito pala ang buhay kapag kalahok ka sa isang patimpalak, stressful at nakaka-rush ang dumadaan na bawat sandali. Habang intermission number pa lamang, sobrang aligaga ang bawat isa sa amin sa pagbibihis at sa kabila na napakaikli ng oras, kailangan na-achieve mo na ang kung ano ang dapat makita sa'yo.

^10T-O.Nang magsimula na ang Casual Wear, ginalingan ko nang husto sa pagrampa't lahat ng naisipang post, ipinamalas ko na. Wala nang pakialam kung anong sasabihin ng mga manunuod basta nakapagrampa ako ng bigay-todo. May kalabuan ang paningin pagkat hindi nakasuot ng salamin subalit nagulat nang makitang isa pala sa mga Judge ang Former Mr. Psychology na si Jed. Dahil diyan kaya lalo pang ginanahan na ipakita kung ano ang natatagong galing. Pagkatapos ng Casual Wear, Talent portion na kaya ang kaba, mas malala kung ikukumpara kanina subalit pinipigilan ko. Todo ang aking paghahanda habang hindi pa nakasalang at napanghihinaan na ng loob pagkat ang huhusay nila. Nang ako na, lahat na marahil ng Confident at kawalang hiya, inalabas ko na, maging maayos lamang ang performance. Talagang hinusayan ko sa pag-acting kahit hindi na lapel ang ginagamit para lang ma-impress ng sobra ang mga manunuod.

^10T-P.Matapos ang aking Performance, hindi makapaniwala pagkat napapalakpak ang halos lahat ng manunuod maging si Jed at iba pang mga Judges at nakakataba ng loob. Gayunpaman, ayaw kong mag-expect na ako ang makakasungkit ng Best in Talent sapagkat madami talaga ang magagaling at very impressive ang performance kahit nararamdaman ko na. Magkakaroon pa kami ng Final look kaya heto muli sa paspasang transformation at pagrampa. Bandang Ala-una nang ganap na matapos ang Pre-pageant at nakaraos din kahit papaano, kahit may kasunod pang Coronation. Sa pagod ay diretso pahinga ako pagdating ng bahay. Bandang Alas-kwatro na ko nagising at dahil nababagot, naisipan kong magkumpyuter. Kinagabihan at matapos ang mgastress mula sa pukpukang gawain gaya ng rehearsal, ngayon lamang muli makakapag-buhay alamang.

⁹¹^|⁸⁴Walong pu't apat na araw na lamang, Pasko na.

October 03, 2017
Tuesday
Year V-276

^10T-Q.Nawala na ang antok sa mga mata kaya kaagad nang bumangon at nag-agahan. Matapos ang agahan at dahil nakakabagot talaga kung walang ginagawa, sinamantala ko ang oras para ensayuhin ang pagrampa. Ilang araw ko na itong ginagawa subalit hindi pa rin makuha ang tamang pagrampa sa lalaki at parang mas madali sa babae dahil feel ko. Nahihirapan man ako, hindi umayaw at ipinagpatuloy sa ginagawa pagkat determinadong magingsuccessful ang pagrampa kahit hindi manalo. Ilang sandali pa, medyo napagod na kaya itinigil ko muna ang rehearsal. Gawa na ngayong araw ko aasikasuhin ang Creative wear, napagpasyahan nang lumiban sa klase para magkaroon ng sapat na oras na tapusin ang Creative wear.

^10T-R. Kahit mag-isa lamang at wala nang katulong, kakayanin dahil may tiwala ako sa aking sarili at makakayang lampasan at tapusin kahit gaano pa yan kaseryo. Walang ibang ginawa sa maghapon kundi maging abala sa akingCreative Wear at nawa'y magkabunga ang aking pagkukumahog. Maging sa gabi'y iyon lamang ang inatupag ko. Balak ko na sanang magpuyat nang sa ganon ay matapos na't wala nang alalahanin pa subalit mugto na ang mga mata sa antok kaya naisipang ipagpabukas na lamang.

⁹⁰^|⁸³Walong pu't tatlong na araw na lamang, Pasko na.

October 04, 2017
Wednesday
Year V-277

^10T-S.Tinanghali na ng gising. Pagkaalmusal, diretso kaagad sa paggawa ng creative wear. Kahit nakaka-hassle dahil daming materials na kailangang gamitin at lagyan, naaliw naman ako sa ginagawa pagkat nagiging productive. Sa sipag kong ito, buong umaga ay paggawa lamang ng Creative wear ang inasikaso hanggang sa wakas, natapos din ito. Kahit pagod ang inabot sa pukpukang paggawa, masaya naman dahil natapos din. Ang sarap sa pakiramdam kapag ang bagay na iyong pinaghihirapan, nakakamtam kaysa idaan sa santong paspasan. Dahil tutungo pa ko ngayon sa opisina ng ate para kuhain ang hiniram nitong Tuxedo, nang makalikom ng sapat na lakas sa pagpapahinga, naghanda-handa na ko. Kahit nagbabadya muli ang masamang pakiramdam at tinatamad pa ng lagay, sa kagustuhang presintable't matino-tino ang isusuot sa mismong Coronation, itinuloy ko pa rin ang lakad. Dahil dumaan ng EDSA na madalas ay traffic, bandang Alas-tres na nakatungtong ng Ayala. Sa layo ng biniyahe, nakaramdam ng pagkalam ng sikmura kaya kumain muna ako.

^10T-T.Pagkatapos, tumungo na ng Bonifacio Global City. Pagkatungtong doon ay para ka talagang nasa ibang bansa pagkat walang ibang makita kundi mga nagtatayugang gusali. Ibang-iba rin ang kanilang bus pagkat pagilid ang upuan gaya sa Jeep sa halip na paharap na gaya sa mgaPublic bus. Pagkaalpas kung saan nag-oopisina ang ate, hindi agad pinapasok at napakahigpit. Saka lamang malayang nakakilos nang makuha ang kailangan sa akin. Pagkaharap sa ate, nakakainggit lamang pagkat ang layo na nga ng narating nito at maayos na ang buhay na tipong kaya nang tumayo sa sariling paa.

^10T-U.Gayunpaman, naniniwala ako na makakamtan din kung anuman ang tinatamasa niya ngayon pagkat ang anumang pangarap, posibleng matupad basta may pagsusumikap at huwag hayaang manaig sa loob ang salitang pagsuko. Namayani ang tuwa nang makuha ang Tuxedo at napakaganda. Kahit pusong babae ako'y gustong-gusto nang angkinin. Sa halip na umuwi, nagtungo pa ng Market Market para bumili ng Bowtie. Sadyang kay mamahal ng Bowtie kapag primera klase ang dating at pangpormahan talaga, gustuhin man bilhin, kakapusin naman sa bulsa't pamasahe. Naging matiyaga ako hanggang sa may napili na bukod sa abot-kaya ng bulsa, swak na swak na para sa Tuxedo at di na kailangan pang manghiram ng kurbata. Balak pa sanang gumala maging sa SM Aura, kaso pagabi na kaya napagpasyahan nang umuwi. Minalas lamang ng lagay pagkat inabot ako ng rush hour, kaya ang resulta, wala halos masakyan pagkat punuan na't nagkakaubusan na ng masasakyan.

^10T-V.Malapit nang sumapit ang Alas-siete nang makasakay ako ng bus, iyon nga lang ay papunta ng San Mateo at hindi mismo dadaan ng Sandigan. Halos mairita na sa usad-pagong na traffic at halos wala nang galawan pagkatbumper to bumper ang mga sasakyan. Sa nangyayaring ito, sasapit na ang madaling araw na hindi pa nakakauwi. Walang ginawa kundi magtiyaga at hindi inalis ang pag-asang makakauwi ng maaga. Pagkalampas ng EDSA at ang inakalang bibilis na ang takbo ng bus, nagkakamali pagkat mas grabe pa angtraffic na dinanas. Ang resulta, halos tatlong oras nang nakatengga sa bus at sumasakit na ang mga kasu-kasuan pagkat malamig. Bukod sa nahaharap sa napakabigat na trapiko, ang ingay pa ng mga kasamahang pasahero, wala na marahil ititindi pa ang nararanasang hassle.

^10T-W.Naubusan pa ng baterya ang telepono kaya hindi ma- contactsina Mama na marahil ay nag-aalala na ng mga oras na iyon, dis-oras na ng gabi subalit heto pa rin ako't nasa lansangan. Sa sobrang traffic na hindi inaasahan, bandang Alas-onse nang sa wakas ay nakaalpas din sa sariling tahanan at nagpapasalamat pagkat walang nangyaring masama sa akin sa pag-uwi na kalaliman na ng gabi't tulog na ang karamihan. Sana hindi na maulit ang ganito't masolusyunan na ang traffic sa bansa na araw-araw na lang kinakaharap ng maraming commuter.

⁸⁹^|⁸²Walong pu't dalawang araw na lamang, Pasko na.

October 05, 2017
Thursday
Year V-278

^10T-X.Nagising ako dahil sa lakas ng ulan. Medyo maaga pa kaya umidlip muna ako. Ilang sandali pa, nabasag ang tulog ko nang dumagundong ang kulog. Namayani na ang takot kaya nagtalukbong na ko. Alas-otso na ng umaga, animoy madaling araw pa rin pagkat madilim ang papawirin at patuloy ang mga pagkulog at pagkidlat. Humupa naman ang Thunderstorm kinalaunan at lumiwanag ang papawirin. Habang may oras at dahil maraming nahiramang Tuxedo, nagsukat-sukat ako para makapili. Kahit tingin ko na hindi pinagpala ang hitsura, lumilitaw pa rin ang kakisigan kapag nakasuot ng Formal at para kang susyalin. Nagandahan ako sa lahat ng hiniram na Tuxedo at ang lakas makapogi kaya medyo nahirapan sa pagpili. Tamang kuha lang ng litrato habang suot-suot ang Tuxedo at nakaka-overwhelm dahil unang beses lamang magsuot ng ganung kasuotan at nagiging tunay kang lalaki kung pagmamasdan.

^10T-Y.Ilang sandali pa, umalis na ko ng bahay. Bago magtungo ngSchool, naisipan munang dumaan sa Simbahan at nagdasal. Bukas na ang aming Coronation at sana kayanin ng loob kung anuman ang magiging resulta. Manalo o matalo, ang mahalaga'y naranasan kong sumali sa ganyang patimpalak at binigyan ang pagkakataon ang sarili para may mapatunayan. Matapos dumulog sa Poong Maykapal, nagtungo pa ng Mall pagkat may bibilhin pa. Habang nasa biyahe patungong school, naipit nanaman sa napakabigat na trapiko. Kahit kailan nga naman, isa sa suliranin ng bansa ang trapik at lubha itong nakakaabala. Sa sobrang trapik, muntikan nang magpamalas ng langitngit sa yamot. Nahuli na ko ng dating kaya hindi na pumasok pa sa klase ng Current Issue.

^10T-Z.Magkakaroon din kami ng rehearsal ngayong araw kaya hindi na rin pumasok sa klase ng Education 2. Habang hindi pa nagsismula angrehearsal, kasama sina Nikki at Sarlyn ay natungo muna kami kung saan ang klase ni Hannah. Pagkatungtong ay saktong si Sir Nebres ang professor nila. Sa halip na palabasin niya si Hannah, nagulat na lamang ako nang papasukin pa ni Sir kaya ang buong klase, hiyawan at napagkamalan pang manliligaw nito. Binalewala ko na lamang ang mga patutsada nila. May maikling pagsusulit pala sila kaya naisipang mamaya na lang mag-usap pagkatapos ng kanilang klase.

^10U-A.Hinintay pa namin matapos ang klase nito't makaraan ang higit isang oras, nang matapos ang klase nila't saka lamang ito nakausap. Maya-maya pa, pumunta na ko ng silid kung saan isasagawa ang rehearsal. Alas-singko na subalit hindi pa nagsisimula ang rehearsal, marami pa ang wala sa amin kaya nakakawalang gana na. Ilang sandali pa, dumating na si Kuya Rael at kahit kulang-kulang kami, natuloy pa rin ang rehearsal. Habang rehearsal, dami naming halakhak pagkat ang kulit ni Kuya Rael at panay ang trip kay Kalvin. Sa halip na nakaka-stress dahil more on work out, nakaramdam ng saya't daming pakwela ni Kuya Rael. Dakong Alas-otso nang matapos angrehearsal at makauwi. Bukas na ang Coronation kaya hindi na mapigilan pa ang kaba't sana kayanin ng loob ang anumang pangyayari.

⁸⁸^|⁸¹Walong pu't isang na araw na lamang, Pasko na.

October 06, 2017
Friday
Year V-279

^10U-B.Magkahalong sabik at kaba ang namamayani sa dibdib pagkat ngayong araw na kokoronahan at malalaman kung sino ang magiging Mr. and Ms. Psychology 2017 at sasalang sa engrandeng rampahan na unang beses lang maganap sa buhay. Kinakabahan sa magiging resulta ng patimpalak at nawa'y tanggapin ng loob kung anuman ang magiging hatol. Kahit hindi man akong tanghaling Mister Psychology sa taong ito, basta ligtas ang bawat isa sa amin mula sa mga panganib at walang kapahamakang maganap, iyon na ang mahalaga. Nagsisimula pa lang naman ako kaya ayos lang kung hindi palarin subalit ipapakita ko pa rin ang aking galing. Kahit mamayang hapon pa gaganapin ang Coronation, umaga pa lamang ay nagising na't sinimulan nang ihanda lahat ng kakailanganin. Talagang aligaga kami ni Mama sa paghahanda ng mga isusuot at siniguradong walang malilimutan.

^10U-C.Nang masigurong ayos na ang lahat ng kakailanganin, kasama si Mama ay tumungo na kami ng School. Kung ikukumpara ay mas marami pang dala kaysa nung nagdaang Pre-pageant at para kaming tutungo sa Abroad. Ganito pala ang pakiramdam kapag kasali ka sa isang patimpalak, ang inakalang masaya pagkat ibibida mo sa maraming madla ang sarili mo, nagkakamali pagkat hirap at pagod ang dadanasin subalit ayos lang at kailangan sa buhay ang mga challenge para tumatag ka. Bandang Alas-dyis na kami nakarating ni Mama sa School at magkandapagod-pagod sa dami ng dala. Pagkatapos kumain, nagpaalam muna kami ni Mama sa isa't isa at tumungo sa Auditorium. May isinasagawa pala roon na quiz bee ng mga Senior high. Habang may nalalabi pang oras, walang ginawa kundi patatagin ang loob at maghanda pagkat batid kong napakaseryoso ng magaganap mamaya. Tumagal ang quiz bee hanggang Alas-dos at bago magsimula ang program, nagkaroon pa kami ng rehearsal.

^10U-D.Dalawang oras pa bago ang Program subalit hindi pa kami kumpleto kaya itong si Kuya Rael, sinaniban na ng pagkayamot at kita na sa mukha nito ang langitngit. Maski ako't kung nasa katayuan lamang ni Kuya Rael ay ganon din ang magiging reaksyon. Nakilahok sila, nararapat lamang na maging responsable sa pagdalo. Itinuro niya ang tamang blockings at pagrampa. Hindi ko lamang mapigilan ang masabik pagkat heto na. Dati, tagapanuod lamang ako't sigaw sa mga kandidatong sinusuportahan sa tuwing may pageant taon-taon subalit ngayon, ako naman itsi-cheer at gagawan ng banner para ipakita ang pagsuporta't nakaka-overwhelm. Hindi lamang makapaniwala pagkat nakarating ako sa ganitong sitwasyon. Dahil kailangan pa ng make over ng bawat isa sa aming mga kandidato, hindi na pinatagal pa ang rehearsal para magkaroon ng oras.

^10U-E.Problemado ako pagkat hindi pa dumarating si Joshua, ang aking make-up artist subalit laking pasalamat nang magpresinta sina Elora at tulong-tulong silang apat sa pagpapagwapo sa akin at pag-aayos. Matapos ayusan, ang resulta ay para na kong prinsipe sa hitsura kahit pusong prinsesa't malayong-malayo mula sa ordinaryong hitsura. Ilang sandali pa nang magsimula na ang program at bago kami magtanghal sa entablado, nagdasal muna. Nang buksan na ang pintuan ay lakas-loob nang rumampa't sumayaw at itinapon ang anumang kaba. Para akong nananaginip nang panahong iyon pagkat kaliwa't kanan ang hiyawan at sigawan habang aming production number. Matapos ang production number, naghanda-handa naman para irampa ang kanya-kanyang Creative Wear. Napakaikli na ibinigay na palugid kaya aligaga ng husto sa pagbibihis. Si Willy Wonka ang napili kong inspirational character para sa Creative wear at nang magsimula at dahil Candidate No. 1, ako ang kauna-unahang rumampa. Nakakaba na masaya subalit walang ginawa kundi magbigay kwela sa mga audience at pabilibin ang mga hurado.

^10U-F.Nang makarampa ang lahat sa amin, sumunod ay Evening Wear na kung saan isusuot na ang Tuxedo sa lalaki at gown sa babae. Kung kalian Evening Wear na, saka pa nahulas ang inilagay na make-up kaya umiral muli ang kaba subalit nagpakatatag ako't ginalingan sa pagrampa't posting. Bukod sa hiyawan ay tilian na rin habang ibinibida ang magarbong kasuotan at rumarampa sa maraming manunuod at naranasan kong maging tunay na lalaki kahit sa gabi lamang iyon. Nagkaroon pa ng ilang intermission number matapos ang presentation of candidates. Habang nasa backstage ay umigting pa lalo ang kaba na halos mapaihi na nga pagkat anumang sandali ay malalaman na kung sino-sino ang mga makakapasok sa Top 5, magkakamit ng parangal at mag-uuwi ng korona. Ilang sandali pa, tinawag na kaming lahat ng Candidate at isa-isa nang ibinigay ang mga award. Karamihan ng award ay si Rocher ang nagkamit at parang pinakyaw na nga nito.

^10U-G.Laking tuwa at gulat pagkat hindi inakalang magkakaroon din ako ng award at iyon ay Best in Talent. Matapos ang awarding, isa-isa nang tinawag kung sino-sino ang mga pasok sa Top 5 at lalo pang natuwa pagkat isa ako. Natutuwa man at nagpapasalamat dahil nakapasok, kinakabahan naman pagkat sasabak pa sa Question and Answer portion. Ilang sandali pa, tinawag na kaming lahat na kasali sa Top 5 para humarap sa Question and Answer. Walang ibang maramdaman kundi kaba't manginig na halos at nang ako na'y piniga nang husto ang utak, maging maganda lang ang isasagot. Pagkatapos ng Question and Answer, Coronation na't laking tuwa pagkat hindi akalaing Third Runner up ako. Sa huli, si Rocher ang hinirang na Mr. Psychology 2017 samantalang ang ka-partner naman na si Sarah sa Ms. Psychology 2017. Lubos ang pasasalamat sa panginoon dahil siya ang dahilan kung bakit may naiuwi ako nang hindi inaakala. Umuwi kaming napupuno ng saya ang dibdib.

⁸⁷^|⁸⁰Walongpung araw na lamang, Pasko na.

October 07, 2017
Saturday
Year V-280

^10U-H. Parang nasa alapaap ang pakiramdam sa paggising matapos tanghaling Third Runner-up sa kakatapos lamang na Mr. and Ms. Psychology 2017 at Best in Talent pa. Hindi ko akalain na makakamit ang ganung parangal at sa sinalihan pang Pageant na hindi basta-basta't napakailap kaya abot langit ang pasasalamat sa maykapal. Nagkabunga rin lahat ng hirap, pagod at sakripisyo na binubuno habang sumasalang sa rehearsal at aligaga sa paghahanap ng isusuot. Ang sarap sa pakiramdam na ang lahat ng pinagpaguran, nalampasan at may pinatunguhan pa. Ngayon nakaraos din sa Pageant, panahon naman para magpahinga kahit may klase ngayong Sabado't may demo-teaching pa sa Education 2. Gusto ko munang makapagpahinga't relax sapagkat nagtagumpay ako kahit hindi man hinirang na Mr. Psych.

^10U-I.Dahil araw naman para magpahinga, walang ginawa sa buong umaga kundi humilata't pakasasa sa pagkulwit ng Cellphone. Pagpatak ng tanghali't matapos ang halos dalawang linggo, ngayon lamang muli makakapag-Siyesta ng matiwasay. Pakiwaring ang ganda-ganda ng taon sa akin at sana magtuloy-tuloy ang ganito. Kinahapunan at dahil walang magawa, naisipang magkumpyuter. Dami kong halakhak habang pinapanood and Ms. Q&A na segment sa Showtime. Puro kabalbalan at kalokohan ang mga katanungan ni Vice Ganda subalit nakakayang sagutin ng mga kandidatang bakla't ang gagaling nila kahit ginagawa nang hangal sa mga katanungan. Medyo nasarapan sa panonood kaya hindi namalayang sumipa na ang dilim.

^10U-J.Kinagabihan, makapukaw-damdamin ang natunghayang kwento sa Magpakailanman pagkat tungkol ito sa isang binata na nung bata'y naghiwa-hiwalay na sila magkakapatid pagkat napariwara ang ama matapos pumanaw ang kanilang ina hanggang sa dumating ang panahon na may kumupkop sa kanya na isang bading. Kahit hindi nito tunay na anak, nagawa pa rin niyang iparamdam ang pagmamahal at pinalaki. Nakakainggit na nakakatuwa dahil sa kabila na bakla ito, nagkaroon ito ng anak na itinuring na tunay na pamilya at hindi siya iniwan hanggang sa huli kahit na kumpleto na sila magkakapatid at nahanap na rin nito ang tunay na ama. Sa buhay natin, hindi makikita sa dugo para masabing ganung kasidhi't kalapot ang pagmamahal na ipalalasap dahil kung sino pa ang hindi kadugo, sila pa ang handang alagaan ka't mahalin.

⁸⁶^|⁷⁹Pitong pu't siyam na araw na lamang, Pasko na.

October 08, 2017
Sunday
Year V-281

^10U-K.Panibagong umaga muli na napakadalisay sa pakiramdam sa paggising pagkat hindi pa rin mawaglit sa isipan ang pagkapanalo't sarap balikan ang sandali habang pinaparangalan. Sadyang kay buti ng maykapal at hindi habang buhay, ipalalasap niya sa'yo ang kapighatian at pagdurusa dahil binibigyan ka niya ng karapatan upang lumigaya. Pagkabangon at almusal, sinimulan ko nang gawin report presentation para sa Demo-teaching. Natapos man ang Pageant subalit may kakaharapin pa't iyon ay Demo-Teaching at Defense. Sa panahong nagkasunod-sunod ang mga bagay na dapat paghandaan, kailangan maging matatag at palaban para makayang lampasan ang mga hamon sa buhay. Sa dami ng dapat ilagay, bandang tanghali nang matapos sa paggawa ng report presentation. Sa pagod, matapos mananghalian ay kaagad akong nag-Siyesta.

^10U-L.Pagsapit ng hapon at bilang pasasalamat sa maykapal, naisipan kong magsimba. Hindi lamang magpapasalamat dahil may nauwi nitong Pageant kundi nagpapasalamat na rin sa lahat ng biyayang nakakamtan sa pang-araw-araw gaya ng pagkain at maayos na ugnayan sa pamilya. Laging tatandaan na anumang biyayang dumating, maliit man o malaki ay huwag magdalawang-isip na magpasalamat sa Diyos. Saktong kakatapos lamang ng misa pagkatungtong sa Saint Peter Church at nagsisialisan na ang mga deboto kaya nakaupo din.

^10U-M.Matapos ang misa’t sa halip na umuwi, tumungo pa ko sa Ever Gotesco Mall at nilibang ang sarili sa pamamasyal. Ilang sandali pa’t pagkarating sa Activity Center, nadatnang ang daming taong nagsisiksikan, may nagaganap pa lang Singing Contest kaya nanatili muna roon at nanood. Habang tinutunghayan ang bawat mang-aawit ay mahalina nang labis sa kinam ng kanilang tinig at nakakabilib ang kapag bumibirit. Nang paakyat ako’y laking gulat nang makita na isa sa mga hurado si Jolina Magdangal. Nakakatuwa dahil sa muling pagkakataon, nakakita muli ng Bituin sa personal. May kalayuan kung saan nakaupo si Jolina Magdangal kaya hirap kuhaan ng litrato’t marami pang tao. Gumagabi na kaya gustuhin mang tapusin ang panonood ng Singing Contest, kailangan ko nang umuwi.

⁸⁵^|⁷⁸Pitong pu't walong araw na lamang, Pasko na.

October 09, 2017
Monday
Year V-282

^10U-N.Walang akong klase ng ganitong araw subalit kailangan pa ring tumungo ng School para asikasuhin ang Data Gathering, tinatamad man ng lagay. Pagkatungtong sa paraalan, kaagad na tumungo sa Discussion Area at hinintay ang pagdating ni Nikki. Tatlong oras na ang nakakaraan, wala pa ito kaya darating na sa puntong ibig nang umalis subalit dumating din ito’t nagkataong kasama pa si Sarlyn. Pagkabigay ng materials sa kanya ay sinimulan na ang Data Gathering. Tinatamad talagang magsagawa ng Survey kaya mas piniling makipagkwentuhan at asaran na lamang kina Nikki. Ilang sandali pa, bumaba na kami para mananghalian. Sumapit na ang hapon subalit wala pang balak umuwi kaya nanatili muna ng Library at nagmuni-muni. Maya-maya pa, sinamahan ko sina Sarlyn na mag-asikaso ng requirements para sa Graduation.

^10U-O.Nakakainggit lamang pagkat magtatapos na sila ngayong buwan, samantala kami ay susunod na taon pa at mami-miss ko ng sobra si Sarlyn pagkat isa siya sa mga taong nagpapaligaya sa akin at nagbibigay kulay sa buhay, bukod pa dun ay matulungin itong kaibigan at maintindihin pa. Sana ay dumating pa ang pagkakataon na magkita muli kami’t magkasama. Hindi pala biro ang pagdadaanan bago ka maka-graduate pagkat maraming proseso at aligaga sila, nakaka-stress kahit hindi ko pinagdaraanan ang kinakaharap nila. Pagsapit ng Alas-kwatro, saka ko lamang napagpasyahang umuwi’t hindi na natuloy pa ang dapat sana ay Data Gathering pagkat nakakatamad. Pagdating sa bahay, diretso sa panonood ng telebisyon hanggang gabi at matapos ay matutulog.

⁸⁴^|⁷⁷Pitong pu't pitong araw na lamang, Pasko na.

October 10, 2017
Tuesday
Year V-283

^10U-P.Araw para magpahinga pagkat suspendido ang klase namin ngayon upang magbigay daan sa isasagawang National Achievement Test ng mga Senior High. Wala man pasok ngayong araw, wala naman pagkakataon para magpahinga pagkat ilalaan ko ang araw na ito para mag-survey. Bandang Alas-nuebe nang simula ko ang pagde-data gathering ng mga Millennial Leadership magmula sa Chowking Lagro. Sa unang beses, natuwa ako pagkat pumayag ang Manager ng Chowking na magpa-survey, iyon nga lang ay iiwan ang questionnaire at bukas pa makukuha subalit nahirapan na nang sumunod pagkat karamihan, lubhang abala sa trabaho at walang panahon para sagutan ang questionnaire. Kahit nahihirapan na pagkat ang iilap nila’t yung iba ay kailangan pa ng Letter, hindi nagawang sumuko’t ipinagpatuloy pa rin ang pagsu-survey alang-alang sa Thesis.

^10U-Q.Halos dalawang oras na ko nagsu-survey subalit hindi pa nakakarami ng respondent at ang hirap, kaya sa puntong iyon ay hindi mapigilang sisihin ang aming Adviser pagkat pinalitan nito ang respondent namin na mula Working Millennials, ginawang Millennial Leadership. Hindi naman mahirap maghanap ng ganung klaseng respondente pagkat kahit saan, kaliwa’t kanan ay may manager, supervisor o kahit ano pang position na pang-leader, kaso ang problema ay mga busy sila at nakakahiya naman kung makakaabala. Sa kagustuhang maubos ang questionnaire, maging sa mgarestaurant at departamento ng SM, isinagawa na rin ang survey at kinapalan na lang ang mukha habang isa-isang pinapasok ang bawat restaurant at kinakausap ang mga manager.

^10U-R.May iba ay pumapayag subalit nakakainis ang ilan pagkat mukhang nagdadahilan lamang. Kung wala silang balak magpa-survey, dapat ay magsabi ng totoo, hindi yung gagawin kang tanga at bibilugin pa ang ulo. Nauunawaan ko naman kung ayaw nila! Nauubusan man ng pasensiya at napanghihinaan na rin ng loob, nagkumahog pa rin ako, masagutan lamang lahat ng questionnaire. Nang makitang malabo ko nang matapos ang Data Gathering ngayong araw pagkat sadyang mailap ang mga respondent, saka ko na itinigil. Nagpagod lamang ako, wala naman halos napala. Sa halip na umuwi, nagtungo pa ko kina Tita Cleo para isauli ang hiniram na damit doon sa Talipapa, Novaliches.

^10U-S.Pagkatungtong, si Harvey lamang ang nadatnan ko’t nang maiabot sa kanya, tumungo ako kung saan nananahi ang Tita Susan. Kahit abalang-abala ito sa pagtatahi ng tsinelas, nagawa pa ring makipagkwentuhan sa akin. Bandang Alas-singko nang bumalik sa bahay kasama siya at inabot na ng gabi sa kanila. Balak ko sanang sa kanila na magpalipas ng gabi, kaso nakakahiya kahit kamag-anak mo pa kaya kahit dis-oras na ng gabi ay umuwi pa rin ako. Pagkauwi’t hapunan, sinimulan ko nang asikasuhin ang pag-encode ng data na nakuha mula sa Survey. Namamayani na ang antok sa mga mata at pagod sa katawan gawa na maghapong aligaga sa pagsu-survey, kahit hindi pa natatapos ay humilata na ko sa kama at ang sarap matulog.

⁸³^|⁷⁶Pitong pu't anim na araw na lamang, Pasko na.

October 11, 2017
Wednesday
Year V-284

^10U-T.Maliwanag na sa labas at maiingay na rin ang mga kapitbahay na tsismis ang agahan kaya kahit hindi pa nilulubayan ng antok ay bumangon na ko’t nilamnan ang sikmurang magdamag na walang laman. Dahil hindi pa natatapos ang aking data gathering at may babalikan pa sa ilang restaurant at department kung saan isinagawa ang Survey, tinatamad man ay kailangan kong kumilos. Dakong Alas-nuebe nang dumating ako sa unibersidad at kaagad na inasikaso ang pag-encode ng data. Tatlong araw na lamang ang nalalabi bago ang Final Defense kaya aligaga ako nang husto sa pag-e-encode. Kahit nara-rush na sa sangkatutak na numero na kailangang ilagay sa Excel, tinatagan ko ang aking loob, huwag lang umayaw. Ilang sandali pa, tumungo ako ng library. Namayani muli ang tuwa pagkat naroroon sina Nikki at Sarlyn na may pinagkakaabalahan. May events pala sila na kung tawagin ay Discrimination Free na project sa kanilang subject kaya ganun na lamang sila kaabala pagkat anumang sandali ay magsisimula na.

^10U-U.Gustuhin ko man silang tulungan sa pagbabalot ng papremyo at pagpapalobo, hindi magawa pagkat may ibang dapat asikasuhin at iyon ay paghandaan ang Demo-teaching bukas. Mukhang magiging abala ngayong linggo pagkat bukod sa thesis ay gagawa pa ng lesson plan. Pagsapit ng tanghali at dahil pawang mga gutom na ang bawat isa sa amin, nananghalian muna. Nang makapagpananghalian ang pagsisimula ng events at bumarikada na ang dalawa sa kanilang booth. Ang saya ng kanilang events at nakakaaliw pagkat puputukin ang lobo na nakakabit sa dingding sa pamamagitan ng paghagis ng Dart at kapag napaputok, magkakamit ng premyo at iyon ay Candy at marami pang iba. Gusto ko sanang subukan, nahiya ako pagkat mga Senior high school ang kalahok at nakakahiya naman kung nag-iisa lang na college. May iba namang booth na kukuhaan ka ng litrato at marami pang activity. Habang abala sina Nikki at Sarlyn sa pagbabantay sa booth, umalis muna’t isinagawa ang Data Gathering. Medyo nahihirapan na talaga sa pagde-data gathering pagkat masyadong limitado ang hinahanap na respondent kaya naisipan nang isali ang mga kaklase sa survey, maubos lang ang dala-dalang questionnaire at matapos ang data gathering.

^10U-V.Pagkatapos ay naghanap ako ng Classroom para roon naman isagawa ang pagta-tally ng nakuhang datos. Habang aligaga sa pagta-tally ng data na halos masiraan na ng tuktok pagkat nakakaduling ang mga numero, nawala ang lahat ng iyon nang pumasok si Jed at ginanahan sa ginagawa. Ginamit kong pampalakas ng loob si Jed para matapos ang ginagawa subalit nadi-distract naman pagkat hindi mapigilang kiligin lalo na nang kausapin nito. Lalo pa ko hindi makapag-concentrate pagkat nuknukan sa ingay ang silid at panay pa ang pag-iinarte ni Jona Vee na pulang-pula ang mukha sa pagkakilig nang masilayan ang kanyang mahal.

^10U-W.Dala na nawawalan na ng konsentrasyon, hindi na halos matapos-tapos sa ginagawa, idagdag pa ang pagiging madaldal ni Jed na aakalaing may pinaglalaban, katabi ko pa man din subalit ayos lang basta siya. Ilang sandali pa, dali-dali na kong tumungo ng SM para kuhain angquestionnaire sa mga manager. May nakuha naman ako subalit karamihan, bigong makaharap. Bumalik pa ko ng School para ipagpatuloy ang pagsu-survey at nakaka-stress. Maya-maya pa at dala ng pinagsamang pagod at antok, umuwi na ko kahit hindi pa lubusang natatapos ang survey. Kinagabihan, pagta-tally at encode ng data ang pinagkaabalahan ko at paggawa ng lesson plan. Pagpatak ng Alas-onse, napagpasyahan ko nang matulog.

⁸²^|⁷⁵Pitong pu't limang araw na lamang, Pasko na.

October 12, 2017
Thursday
Year V-285

^10U-X.Dahil may seminar kami ngayong araw at magkikita pa ng kapangkat sa Thesis, maaga akong nagtungo ng School. Wala pa ang aking mga kagrupo kaya tumungo muna sa Auditorium. Pagkatungtong, saktong hindi pa nagsisimula ang seminar at kakaunti pa ang mga nagsisipagdalo. Pagpatak ng ikasiyam ng umaga, nagsimula ang seminar na pinangunahan ni Sir Jigo. Nag-back out daw ang guest speaker kaya mga Psychology Professor na ang magiging Speaker. Tungkol sa Millennial Relationship ang tinalakay ni Sir Jigo kaya marami ang nakaka-relate maliban marahil sa akin na hanggang ngayon ay single. Walang puknat ang hiyawan sa oras na humuhugot si Sir. Sumunod na Speaker ay si Sir Laus at Laughter Therapy ang kanyang tinalakay. Ang saya ng kanyang topic pagkat dami naming tawa habang nagsasalita at pwede ka magbahagi ng mga nakakatawang kwento.

^10U-Y.Lalo pang sumaya ang kaloob-looban ng Auditorium nang may pinanood siya Funny Video sa amin at halos mag-crack na ang ngala-ngala sa kakahalakhak at nabuhay nang husto ang natutulog kong katawang lupa. Sumunod ay si Ma’am Joyce na patungkol sa Clay Therapy ang topic na sinundan naman ni Ma’am Ria na patungkol sa Drug Abuse. Nang makapagsalita ang apat na Speaker, binigyan kami ng pagkakataon para magtanong. Maraming katanungan ang naglalaro sa utak at ibig sanang magtanong, kaso pinangunahan ng hiya. Isa pa ay umalis na si Sir Jigo, may kinalaman pa naman sa topic nito ang tanong ko at ibig na siya ang sumagot. Sumipa bigla ang kaba sa dibdib nang tawagin ng Hosts. Umiiral man ang hiya sa dibdib ay nilakasan ko na ang loob na magtanong pagkat nandito na ko! Dahil wala si Sir Jigo, si Sir Ronan ang sumagot sa katanungan ko’t mawindang nang husto nang sabihing bakit di raw ako mag-Fubu.

^10U-Z.Lingid sa kaalaman ko ang ganung term kaya ginawa ko siyang Follow-up question at tawanan ang halos lahat nang tanungin iyon. Naloka ako nang malaman na usaping pakikipagtalik pala iyon at ano ba ‘yan, sa dami kasi ng pwedeng isagot, iyon pa kaya nakakatawa na nakakahiya. Kahit kailan talaga, may pagkamalibog itong si Sir Ronan. Katawa-tawa na tuloy ako sa maraming manonood at nakakaloka! Tumagal ang seminar hanggang Alas-dose at hindi mawaglit sa isipan ang katagang “Fubu”. Matapos mananghalian, tumungo na ko kung saan ang mga kagrupo sa Thesis. Si Kim lamang ang nadatnan ko at wala pa si Myrrh subalit sinimulan na naming ang pagta-tally atencode ng data. May klase pa ko kaya hindi na natulungan pa si Kim. Pagkapasok ng silid, saktong naroroon na si Ma’am Trisha at nagtuturo. Dahil di ko alam ang Fubu at nahuli pa ng dating, napagkatuwaan ni Ma’am.

^10V-A.Laking gulat nang ini-orient sa akin ni Ma’am ang patungkol dun kahit walang kinalaman sa lesson niya ngayong araw at dami naming tawa. Mabuti na lamang, hindi ko alam ang Fubu kaya paniwalang-paniwala sila na Virgin pa ko, although mature na mag-isip at aware na hinggil sa Sex. Lintik lamang si Sir Ronan, dahil sa kanya, mukhang magti-trending ako. Sa oras ng Education 2, kinakabahan pagkat Demo-teaching ko na at nang sumalang na, nilakasan ang loob na mag-discuss at ginalingan para dismissal time na. Kaagad din ako natapos sa Demo-teaching at pumalit ang kagaanan sa kalooban.

^10V-B.Masaya ako pagkat sa wakas, nairaos ko na ang Demo-teachingat Defense na lang ang paghahandaan. Dahil magta-tally pa kami nina Kim ngData, hindi na nakapasok pa sa klase ng Physio Psychology. Saktong may isasagawang role playing sa klase nina Kim na Rizal kaya nakapanuod ako habang gumagawa ng Thesis at ang husay ng pagkakagawa, aakalaing nasa Theater ka kahit karamihan sa Dialogue nila, binabasa lamang sa piyesa at makapukaw-damdamin ang bawat kaganapan. Matapos ang kanilang stage play at dahil wala nang kasunod pang klase, umuwi na ko. Kinagabihan, pagta-tally muli ng Data ang inatupag. Dalawang araw bago ang aming Defensesubalit marami pa ang kailangang tapusin at mukhang nga-nga kami kapag dumating ang araw na iyon subalit mananatiling positibo pa rin.

⁸¹^|⁷⁴Pitong pu't apat na araw na lamang, Pasko na.

October 13, 2017
Friday
Year V-286

^10V-C.Friday the thirteenth at kahit may hindi magandang mangyayari sa tuwing ganitong araw ayon sa pamahiin at kailangan nasa bahay lamang upang makaiwas sa kapahamakan, walang masama kung aalis pagkat naniniwala ako na tayo ang may hawak ng kapalaran at hindi pababayaan ng Diyos sa anumang sakuna. Hindi masamang maniwala sa pamahiin subalit hindi rin maganda kung hinahayaang maimpluwensyahan ng pamahiin ang paniniwala mo parati pagkat magmumukhang kakaiba at maari pa magdulot ng sigalot at hindi pagkakaunawaan, lalo na’t bawat isa sa atin ay may kanya-kanyang pananaw at kailangan ng respeto sa isa’t isa. Kahit mamayang hapon pa ang klase, maaga pa lamang ay nagtungo na sa School. Pagkatungtong, kaagad kong hinanap si Kim. Saktong nag-eensayo sila ng Role playing pagkarating kung nasaan ito. Maya-maya pa, biglang umulan kaya ang ilan sa amin na walang baong payong kabilang ako, nabasa.

^10V-D.Hindi na napigilan pang mabanas ng ilan kong kamag-aral pagkat ang laki-laki ng binabayaran namin sa pangmatrikula, tapos hindi ipapagamit ang Athletic Center para doon sumilong at ipagpatuloy ang rehearsal. Grabe sila, mga walang konsiderasyon at pinahihirapan kami, walang silang pakialam kung magkasakit kami! May nasilungan naman kami, ang kaso ay lubhang limitado ang espasyo kaya tiis-tiis na lang ang ilan na mabasa ng ulan. Dahil naantala ang kanilang rehearsal, nagkaroon kami ng oras ni Kim na tapusin ang pagta-tally ng Data. Ilang sandali pa, laking ngiti sa mukha pagkat natapos din kami sa pagta-tally at ipapa-consult na lamang sa Statistic Professor para magawan na ng Statistics. Kaagad na kong umalis at nagtungo ng library. Saktong naroroon na si Myrrh at naghanap kami ng Statistic Professor.

^10V-E.Si Ma’am Trisha sana, ang kaso ay may nauna sa kanya para magpa-stats ng data at mukhang matatagalan kung hihintayin pa ito matapos kaya napagpasyahang kay Sir Jigo na lamang. Nakakainis lamang pagkat hindi ito mahagilap at aksaya sa oras ang paghahanap sa kanya, lalo na’t tuloy na ang defense bukas. Nasumpungan naman namin ito subalit may nauna ulit, kinailangan pang maghintay. Habang maghihintay, tulong-tulong namin inasikaso ang Data at walang ibang maramdaman kundi stress at pressure. May klase pa kami sa Clinical Psychology subalit hindi na nakapasok pagkat abalang-abala sa Thesis. Dahil sa Thesis na major pa, magkakasakit na marahil. Kulang-kulang dalawang oras ang nakakalipas nang sa wakas ay makausap na namin si Sir Jigo.

^10V-F.Mapalundag kami sa tuwa nang sabihing siya na ang bahalang gagawa ng result subalit parang bulang naglaho pagkabalik namin pagkat kinain nito ang sinabi niya. Nakakapanggigil si Sir Jigo at ang labo kausap. Wala kaming ginawa sa maghapon kundi asikasuhin ang mga sangkatutak na datos at numero gamit ang SPSS at kahit medyo nangangapa-ngapa pa sa paggamit nun ay napagtuloy pa rin. Ilang sandali pa at sa dami namin na magpapa-statssa kanya, nagturo na ito sa amin. Isa pa sa kinaiinis ko sa kanya ay bakit ngayon lamang nito itinuro ang SPSS, samantalang napakaraming sesyon sa klase ng Psychological Research, hindi siya nagturo at nakaupo lamang kaya heto kami’t gahol na gahol.

^10V-G.Sa sobrang aligaga namin, inabot na ng gabi. Sumasakit na rin ang bungo pagkat ilang oras nang tutok ang mata sa Computer habang kinokompyut ang mga datos at ginagawan ng demographic table. Inabot na kami ng gabi subalit nanatiling abala sa pagkompyut ng mga datos at mukhang malabong matapos ngayong araw at makapag-defense bukas. Kahit garalgal na kami, hindi sinayang ang mga nalalabing oras para tapusin ang kabuuan ng Thesis. Pagsapit ng Alas-otso at dahil magsasara na ang paaralan, umalis na kami. Balak sanang mag-overnight sa bahay nina Myrrh, kaso kinulang na sa pamasahe. Bukod sa masakit ang ulo’t hapong hapo, umuulan pa’t walang dalang payong kaya napaka-struggle para sa akin ang pag-uwi subalit kinaya pa rin kahit nababasa na. Pagkauwi’t kain, kaagad na inasikaso ang Thesis. Balak sanang magpuyat, matapos lang ito subalit hindi ko na kaya pagkat inaantok na’t masakit din ang ulo kaya hindi na napigilan pang matulog.

⁸⁰^|⁷³Pitong pu't tatlong araw na lamang, Pasko na.

October 14, 2017
Saturday
Year V-287

^10V-H.Kahit hindi biro ang bagay na kinakaharap sa panahong ito na pawang nakakapagod at napakabigat ay kakayanin pagkat pagsubok ito na kailangang kaharapin at huwag susuko pagkat malalampasan din iyon. Nahihirapan man ako ngayon, iniisip na lamang na kasama ko ang Diyos sa pagsubok na ito’t siya ang nagpapalakas ng loob. Bandang Alas-kwatro nang magising ako. Mugtong-mugto talaga ang mata sa antok kaya umidlip muna. Pagkagising, Alas-siete na pala’t karakaraka nang kumilos pagkat mamayang Alas-dyis na magsisimula ang defense at kailangan na naming matapos ang Thesis. Dahil malabo talagang makapag-defense ngayong araw pagkat kung iisipin ay marami pang dapat gawin at ilagay kaya napagpasyahang huwag nang tumuloy sa defense. Isa pa ay hindi kami gaanong handa’t baka ngumanga sa harapan ng mga panelista. Namamayani pa ang antok sa mga mata pagkat kulang na kulang sa tulog subalit sinikap pa ring pumasok. Bandang Alas-dyis na nakatungtong sa School at kahit nagsimula na raw ang defense, aligagang-aligaga kami ni Kim sa pagkompyut ng mga datos at paggawa ng table.

^10V-I.Bukod sa amin, mistulan nang mga Zombie ang kamag-aral pagkat karamihan sa kanila, magdamag na nagpakapuyat, matapos lamang ang thesis. Yung ilan, pupungas-pungas na’t hindi mapigilang humikab. Ganito kami nang panahong iyon na super-pressure nandahil sa major thesis, makapag-defense lamang ngayong araw pagkat hindi na pwede sa ibang araw. Aandap-andap na ang mata ko sa antok subalit pinilit pa ring magkompyut ng sangkaterbang datos. Ganap nang sumapit ang Alas-dose subalit hindi pa kami natatapos kahit nagtutulungan na’t malabo na talagang makapag-defense. Abot-langit na ang aming stress pagkat kanina pa abala sa pagkompyut ng mga Data, kaya hindi na maiwasang bara-barahin. May klase pa ko ng Current Issue at ngayong araw din ang pasahan ng reflection subalit hindi pa nakakagawa, hindi na rin nakapasok pagkat lubhang abala sa Thesis.

^10V-J.Ilang sandali pa, pumasok si Sir Jigo at may inanunsyo. Naghari ang tuwa sa kanya-kanyang mga dibdib sapagkat binigyan pa ng pagkakataong makapag-defense sa susunod na linggo subalit ang problema, maghahagilap pa ng professor na maaring maging panel at idadaan sa letter. Gayunpaman ay natutuwa pa rin at sadyang mabuti ang Maykapal at hindi ka pinababayaan. Kasama si Myrrh at habang patungo ng silid ay saktong nakasalubong si Ma’am Trisha. Daglian akong humingi ng paumanhin sa hindi pagdalo sa kanyang klase subalit sinabi nitong FDA na raw ako. Batid kong nagbibiro lamang ito kaya nakisakay na lamang sa kanyang mga pahirit subalit nang mapansing seryoso nga ito, puspusan ang pakiusap ko at paghingi ng paumanhin, bawiin lang ang hatol nito sa akin. Sa pakiwari ko’y mukhang na-dissapoint si Ma’am Trisha pagkat hindi nakapasok sa huling araw ng kanyang klase at kailangan kong bumawi mamaya sa isa pa nitong subject.

^10V-K.Sumidhi pa lalo ang stress pagkat panibagong problema muli ang kakaharapin subalit mananatiling positibo. Magkakaroon pala ng maikling pagsusulit sa Education 2 maging sa Physio Psychology subalit hindi marahil makakapagrepaso dala na umiiral ang antok at gusto kong magpahinga. Maya-maya pa, pumasok na si Ma’am Risil at nagsimula na ang quiz. Dala na namumugto ang mata sa antok, nahirapan ako sa pagsagot at nakakawalang ganang magbasa. Kahit labis ang aking pagkapungas, hindi hinayaang magpanaig at nagpatuloy sa pagsagot. Nang checking na’y ikinahina ko pa lalo ang nakuhang resulta pagkat bagsak. Dahil diyan ay nawala na exemption ko na kumuha ng pasusulit sa darating na final period. Nagkaroon pa ng Demo Teaching subalit hindi rin nagtagal at kaagad na nagpa-dismiss si Ma’am. Habang may nalalabi pang oras at sa kabila na lugmok ang mga mata at nahihilo dulot ng Thesis ay gumawa ako ng Reflection sa Current Issue nang sa gano’y makahabol.

^10V-L.Napakaikli ng oras kaya mukhang hindi kakayaning makakapagpasa ngayong araw at bumabalakid pa ang pagkapungas. Physio Psychology ang sumunod kong klase at nagkaroon kami ng Comprehensive exam at long test. Dulot pa rin ng pamamayani ng antok, nahirapan ako sa pagsagot at hindi maiwasang mapaidlip. Nang matapos sa pagsusulit, lakas-loob kong kinausap si Ma’am Trisha. Nabuhayan ako ng loob at gumaan-gaan nang bigyan pa nito ng pagkakataon at sinabing hindi nito tinotohanan ang pag-FDA sa akin. Walang ibang maramdamanan nang panahong iyon kundi labis na tuwa’t napakabuti ni Ma’am, wala itong kasing tulad.

^10V-M. Sa halip na umuwi at kahit ganap nang sumapit ang gabi’t pagod na rin ay tumungo ako kina Tita Cleo para kuhain ang payong. Pagkatungtong sa Novaliches Bayan, hindi ko inaasahan ang pangyayari pagkat naging pahirapan ang pagsakay at walang halos Jeep na patungo sa kanila kaya halos mairita na subalit hindi pinanghinaan ng loob at nagpatuloy sa paghihintay hanggang sa may nasakyan naman ako. Pagkatungtong ng Talipapa, sina Kuya Darrel at Angelle lamang ang nadatnan. Malalim na ang gabi kaya binalak na sa kanila na magpalipas ng gabi subalit dala na rin ng hiya, mas piniling umuwi na lamang. Isa pa’y hindi magiging komportable ang pagtulog kapag sa ibang bahay.

⁷⁹^|⁷²Pitong pu't dalawang araw na lamang bago sumapit ang Pasko.

October 15, 2017
Sunday
Year V-288

^10V-N.Sumapit nanaman ang araw ng Linggo at kahit nanatili ang antok sa mga mata ay kailangan nang bumangon pagkat umaga na’t kaharapin ang panibagong araw nang may sigla at saya. Pagkatapos mag-agahan, heto muli ako na gagamitin ang malaking biyas at katawan sa gawaing bahay. Ilang oras pa ang nakakalipas at sa bilis, tanghali na’t kailangan nang mananghalian. Gawa na wala naman gagawin at katamad ang magkikilos-kilos at gala, pagkatapos lumamon ay direstso hilata ako sa katre at nag-Siyesta. Medyo napasarap ang aking tulog kaya hindi namalayang Alas-tres na ng hapon at para akong baterya na bagong charge nang panahong iyon. Sa kasiglahan, ganadong-ganadong gawin ang mga balakin sa buhay. Kaagad ko nang sinimulan ang paggawa ng Reflection. Sa una ay nahihirapan pagkat aandap-andap ang utak at hindi makapag-isip ng maayos dulot ng ingay subalit kinalaunan ay para nang batikano pagkat walang katigil-tigil sa pagsusulat at daming bagay ang pumapasok sa isipan. Dahil sa pagsusumikap ko, inabot ng dalawang oras nang tuluyan ko ng natapos ang reflection.

^10V-O.Kinagabihan at nang matunghayan ang isang programa na tampok sa Kapuso mo, Jessica Soho ay labis ang aking pagkagulat, pagtataka at hindi pa nga makapaniwala pagkat may isang lalaki ang nanirahan sa tuktok ng puno ng niyog sa loob ng tatlong taon. Kung iisipin ay napakaimposibleng tumagal ka sa puno nang walang babaan at nakakatawa subalit pumalit ang awa nang mabatid na may problema pala ito sa pag-iisip. Bilang Sikolohista at tao na rin na walang depekto sa pag-iisip ay nangibabaw ang pag-unawa’t kailangan talaga nito ng karampatang tulong mula sa mga may mabubuting puso. Ibig sanang tumulong pagkat tagos sa dibdib ang kwento nito’t hindi biro ang kalagayan maging ang pamilya nito subalit hindi alam kung paano kaya umaasa na lamang sa mga taong may malasakit. Diretso ako sa pagtulog matapos manuod ng telebisyon.

⁷⁹^|⁷²Pitong pu't dalawang araw na lamang bago sumapit ang Pasko.

October 16, 2017
Monday
Year V-289

^10V-P.Suspendido ang klase maging sa mga tanggapan sa gobyerno pagkat ngayong araw gaganapin ang Nationwide Transport Strike para tutulan ang modernisasyon ng mga pampublikong jeepney. Maganda itong pagkakataon pagkat magkakaroon ng panahon para gawin ang Thesis subalit dahil dito ay mawawalan na marahil ng Sembreak. Nauunawaan ko ang mga hinaing ng mga Jeepney Driver pagkat iyon lamang ang kanilang ikinahahanap-buhay, tapos mawawalan pa oras na isagawa na ang modernisayon subalit para rin naman sa ikabubuti ng lahat bukod sa kanila pagkat bukod sa iwas-polusyon ay marami itong benepisyong hatid sa transportasyon. Kahit ano pang sabihin at gawin nila, kahit makailang ulit pang magsagawa ng tigil-pasada, wala nang magagawa pagkat sinang-ayunan na iyon ng makapangyarihan at sila rin naman ang malulugi sa bandang huli, sarili lamang nila ang iniisip at ng pamilya, hindi yung nakararami! Dahil walang pasok kahit wala naman talagang pasok ng ganitong araw, tinanghali na ko sa paggising.

^10V-Q.Matapos mag-almusal at dahil walang magawa, heto muli ako na nagpapakaadik sa mga Social Media. Hindi baleng ganito ang kaadikan, huwag lang mga masasamang bisyo gaya ng sigarilyo lalong-lalo na ang droga. Pagsapit ng tanghali at kahit batid ko na mahihirapan sa pagsakay pagkat ayon sa balita ay iilan lamang daw ang pumapasada, nagtungo pa rin ako ng School. Pagkaalpas sa highway ay nagkamali ako sa inaakala pagkat marami mga Jeep ang naarangkada sa lansangan at kapansin-pansing normal ang sitwasyon. Hindi ako nahirapan sa pagsakay kaya kaagad na nakarating sa paaralan. Pagkatungtong ay mistulang Ghostown ang Campus pagkat walang gaanong tao. Kahit na walang pasok ay tuloy pa rin ang operasyon ng School. Kahit bukas ang paaralan ay sarado naman ang mga Canteen maging mga Computer shop kaya pahirapan sa akin ang magpa-print ng reflection.

^10V-R.Sa kabila na tirik nang husto ang haring araw at pinagpapawisan na ng todo-todo ay nagkumahog pa rin sa paghahanap at hindi sumuko. May nahanap naman ako kinalaunan at pagka-print, dali-dali nang tumungo sa RDIC. Pagkatungo ay saktong sarado ito kaya naisipang magpunta sa faculty, nagbabakasakaling nandoon si Ma’am Trisha. Habang papatungo’y saktong namataan ko si Ma’am Trisha at agad nang sinunggaban ang pagkakataon na lapitan ito. Halos mapalundag at sigaw na sa sobrang tuwa matapos makapagpasa ng reflection at para nang lilipad sa gaan ng kalooban. Bago umuwi, tumungo muna ako sa Accountant Area upang kumuha ng permit. Pagkakuha at pagkatingin sa bag, natuklasang nawawala ang Cellphone.

^10V-S.Napalitan ng pagkabalisa na halos pagpawisan na ang kaninang tuwang-tuwa sa galak at naisip na naiwan ito marahil kung saan ako nagpalimbag. Pagkatungo sa Computer shop, hindi nga ko nagkamali’t naiwan nga roon ang Cellphone at dali-daling inumit. Laking pasalamat ko sa Diyos at muntikan nanaman mawalan ng Cellphone. Pagkauwi ay kaagad akong nagpahinga. Bukas na magsisimula ang Final Examination subalit umiiral ang katamaran sa pagkatao kaya mas piniling libangin na lang sarili sa panonood ng telebisyon kaysa magsunog-kilay, Hindi naman marahil masama kung maglibang-libang at iwaksi sa isipan ang mga bagay na nagdudulot sa’yo ng stress. KInagabihan, hindi halos makatulog dahil sa ingay ng Karaoke ng kapit-bahay at parang wala nang bukas kung makabirit, nakakarindi. Tumaimtim naman ang kapaligiran pagpatak ng Alas-dyis at saka nakatulog ng matiwasay.

⁷⁸^|⁷¹Pitong pu't isang araw na lamang, Pasko na.

October 17, 2017
Tuesday
Year V-290

^10V-T.Wala muling pasok dahil patuloy pa rin ang Nationwide Transport Strike at masyado nang nakakaabala ang mga Tsuper para sa mga magsisipagpasok. Sa ipinapakita nila’y tila hindi matanggap ang mga pagbabago at masyadong itinatali ang sarili sa nakaraan. Sa kabila na nayayamot na ay masaya pa rin sapagkat hindi napurnada rin ang Final Exam na dapat sana ay magsisimula na ngayong araw at may panahon para magrepaso subalit hindi magawa pagkat tinatamad at nakakawalang gana. Pagkaalmusal, kaagad nang sinimulan ang pamamalantsa ng uniporme. Kay bilis nga ang takbo ng panahon, parang kailan lang ng kakapasok pa lamang sa college, tapos hindi namamalayang ilang buwan na lamang pala ang nalalabi at magtatapos na. Nalulungkot lamang ako pagkat mami-miss ang mga taong naging parte ng buhay ko at nakasama habang nasa kolehiyo lalong-lalo na ang mga naging malapit sa loob at sana dumating pa ang pagkakataon na magkita-kita pa kami.

^10V-U.Sa tana ng buhay ko bilang mag-aaral, College ang pinakamasayang bahagi ng pag-aaral pagkat doon ko naramdaman na may kaibigan at nagmamalasakit sa akin, kung ikukumpara nung nasa Elementarya at Sekondarya at iba-iba ang mga karanasan na nagpatibay pa lalo sa loob. Lubos kong mami-miss ang aking college life at parang ayaw pang dumating ang panahon na magpapaalam na kami sa isa’t isa ng mga kamag-aral at professor at lilisanin ang ikalawang tahanan, ang Our Lady of Fatima University, mami-miss ko ang paaralan na ‘yon. Nalulungkot man, masaya dahil magtatapos na sa pag-aaral na halos dalawang dekada nang ginugugol sa buhay. Panibagong yugto muli ang kakaharapin at sa yugtong iyon, nawa’y maging kalugod-lugod sa akin ang mga karanasan at nandoon pa ang mga taong napamahal sa akin nung nasa kolehiyo lalong-lalo na ang taong nagpapakilig sa aking puso. Sana magkita pa kami at makatrabaho pa.

^10V-V.Nanghihinayang lamang pagkat hindi nasulit ang panahong kasama siya at ibig balikan ang panahon nang sa ganon ay magawa pa ang ninanais ng loob sa kanya subalit napakaimposible. Gayunpaman at kahit magpaalam na kami sa isa’t isa, umaasang darating pa rin ang panahon na aking ninanais, ang magkita muli kami’t magkasama. Kung hindi man, makilala ang taong mas higit pa sa kanya at tama sa akin. Walang magawa kaya matapos mananghalian, natulog ako. Kinahapunan, pag-awit ang aking naging libangan. Kahit paano’y may nag-improve na sa boses at hindi na gaya dati na napakasintunado subalit kailangan pa nang ibayong ensayo nang sa gano’y ma-achieve ang minimithi na magkaroon ng kumikinam na boses, gaya ng mga Popular Singer. Walang ibang ginawa sa maghapon kundi umawit at bumirit at iparinig sa kapit-bahay ang natatagong tinig. Pagsapit naman ng gabi at gaya nang nakagawian ay panonood ng telebisyon ang inatupag. Ilang sandali pa, kailangan nang humilata sa kama.

⁷⁷^|⁷⁰Pitong pung araw na lamang, Pasko na.

October 18, 2017
Wednesday
Year V-291

^10V-W.Sa wakas at may pasok na. Kahit walang pagsusulit ngayong araw, kailangan pa rin magtungo ng School upang asikasuhin ang Thesis. Sa sobrang trapik dulot nang itinatayong MRT 7, Isang oras din nasa biyahe. Kaagad akong tumungo kung saan kumukuha ng pagsusulit sina Kim at Myrrh. Pagkatungtong, wala na sila at si Nikki na lamang ang nadatnan. Nabatid kong hindi raw nakapasok si Myrrh samantalang umuwi na si Kim pagkat wala na itong nalalabing pagsusulit. Nakakayamot pagkat nasayang lamang ang aking pagpunta. Kahit nabatid na wala na ang aking mga kagrupo sa Thesis ay nanatili pa sa School hanggang sa sumunod nilang pagsusulit. Ilang sandali pa nang magkaroon sila ng Proctor at nang makapirma ang lahat at payagang lumabas, tumungo kami ni Nikki sa Canteen at nananghalian. Namamayani ang antok sa mga mata at ibig na ng loob na umuwi kaya matapos mananghalian ay nagpaalam na sa kanya. Pagkatungtong sa tahanan at dulot ng pinagsamang pagod at antok ay kaagad na natulog. Kinagabihan, pakikinig ng musika ang naging libangan at pampalipas oras. Sarap making ng Love song at nadadala ang puso mo kahit hindi ka naman kabahagi sa kwento lalo na kapag makahugot-damdamin ang mensahe. Sa sobrang wili ko sa pagsa-soundtrip, hindi namalayang lumalalim na ang gabi’t kailangan nang matulog.

⁷⁶^|⁶⁹Anim na pu't siyam araw na lamang, Pasko na.

October 19, 2017
Thursday
Year V-292

^10V-X.Lahat ng bagay sa Mundo ay may hangganan, nararanasan ko man ang ganito ay umaasang malalampasan ito. Huwag hayaang panghinaan ng loob na harapin ang mga bagay-bagay at igtingan lamang ang pananalig sa Diyos. Kahit mamayang hapon pa magsisimula ang pagsusulit, umaga pa lamang ay nagising na ko’t umalis ng bahay Bago magtungo sa unibersidad, nagtungo muna ng Simbahan at nagdasal para gabayan ng maykapal sa pang-araw-araw na pamumuhay at mabawasan na rin ang kasalanan na sa tingin ko’y malabuhangin na. Pagkalabas ng simbahan ay sumambulat sa akin ang mga taong walang ibang hanap-buhay kundi ang mamalimos. Bukod sa namamalimos ng grasya ay wala rin silang tirahan at yung iba’y natutulog sa papag na nakalatag lamang sa tabi ng kalsada. Habang sila ay pinagmamasdan, sumagi sa isipan na mapalad pa pala ako sapagkat kahit hindi magaganda ang nangyayari sa buhay na pakiwaring ang malas-malas ko, nakakain pa rin ng tatlong beses sa isang araw na hindi na nangangailangan ng limos, nakakapag-aral at may permanenteng tahanan.

^10V-Y.Mapalad ako dahil hindi gaya nila ang kalagayan subalit hindi naman pababayaan ng maykapal pagkat batid kong maawain siya at ibibigay kung anuman ang pangangalangan ng kanyang mga anak, tayo. Hindi bale at kapag ako may narating at umasenso, una kong mithiin ay tulungan ang mga kapos-palad na makaahon sa kanilang kinasasadlakan. Bandang Alas-nuebe na nakatungtong sa Unibersidad at saktong wala pa ang mga kagrupo. Nandoon si Jona Vee kaya hindi naman nabato sa kakahintay sa kanila. Ilang sandali pa nang dumating si Kim at sumunod si Myrrh at saka lamang nakapagsimula sa Thesis. Medyo nanahirapan na’t nalilito kaya hindi mapigilan ang magtalo-talo at sakit sa ulo ang Thesis. Dahil sa sangkatutak na Demographic Table na kailangang ilagay, inabot na ng tanghali subalit hindi pa natatapos.

^10V-Z.Nahihirapan man at gulong-gulo ang mga kukote sa kakakompyut, hindi umayaw, matapos lamang. Dahil may pagsusulit kami ngayong araw, tumungo na ng silid. Clinical Psychology ang unang pagsusulit at dala na hindi nakapagrepaso, anong hirap kaya nanghula-hula na lamang at bahala na sa magiging resulta. Dahil karamihan sa amin ay halatang nanghula-hula lamang, mabils pa sa Alas-kwatro kung magpasa ang mga mag-aaral. Ilang sandali pa nang matapos sa pagsusulit. Ibig ko nang umuwi subalit hindi magawa pagkat may nalalabi pang pagsusulit. Kasama sina Myrrh at Nikki, kumain kami at walang ibang ginawa kundi tumawa habang nagpapalitan ng kuro-kuro, ang sarap nilang kasama. Pagpatak ng Alas-tres, tumungo na kami ng Auditorium pagkat magkakaroon ng Seminar.

^10W-A.Eksakto Alas-kwatro nang magsimula ang Seminar na pinangunahan ni Sir Laus. Si Ma’am Joyce ang naging speaker at tungkol sa Sexual Harrassment ang kanyang topic. Sa mga inilahad ni Ma’am ay laganap na nga ang mga manyakis at kailangan nang ingat upang maiwasan ang mabastos. Aminado ako na isa rin sa nakaranas ng Sexual Harrassment nung bata pa kaya ganun na lamang kainit ang dugo sa mga ganung klaseng tao’t dapat sa kanila’y tinuturuan ng leksyon. Naalala ko tuloy ang naging karanasan nung bata pa habang pinagtutulungang hipo-hipuin ang maseselang katawan ng mga taong walang magawa sa buhay habang nagsasalita si Ma’am Joyce. Mabuti na lamang, marami ang nakakakita kaya hindi nagahasa.

^10W-B.Sumunod na Speaker ay si Sir Jigo at patungkol sa Anti-bullying ang kanyang tinalakay. May pagsusulit pa ko sa Physio Psychology kaya hindi na tinapos pa ang kanyang Seminar. Saktong wala pang proctor at mangilan-ngilang kamag-aral pa lamang ang nadadatnan pagkatungtong ng silid. Balak ko sanang samantalahin ang nalalabing oras sa pagrerepaso, subalit wala akong reviewer. Ilang sandali pa nang may pumasok na proctor at nagsimula na ang exam. Medyo nahirapan ako’t halos mapaiyak na rin kaya heto muli sa panghuhula. Inabot na ko ng gabi sa pag-uwi’t paglantak kaagad ng hapunan ang ginawa.

⁷⁵^|⁶⁸Anim na pu't walong araw na lamang, Pasko na.

October 20, 2017
Friday
Year V-293

^10W-C.Nakakasisilaw na sa mata ang sinag ng araw nang magising at kahit walang pagsusulit ngayon ay kailangan pa rin tumungo ng School dahil sa lintik na Thesis na ‘yan na halos hindi matapos-tapos. Bandang Alas-dyis nang makatungtong ang balingkinitang yapak sa paaralan. Wala pa ang mga kagrupo kaya tumungo muna sa Computer shop. Makalipas ang isang oras nang magtungo naman sa Library at saktong naroroon na sina Kim at Myrrh na abala sa pagkokompyut ng datos. Nakakatuwa dahil nagawa na lahat ng table, ang problema ay hindi pa tapos ang Interpretation kaya ako na ang umasikaso at anong hirap. Maya-maya pa, tinamaan na ng antok kaya umidlip muna pansamantala, para makapag-refresh.

^10W-D.Pagkamulat ay ipinagpatuloy ang paggawa ng Interpretation. Sa totoo lamang ay mahirap gawin ang isang bagay kapag walang gabay gaya ng Interpretation subalit sa kagustuhan matapos ngayong araw, hindi ako umayaw at nagpatuloy. Dahil sa pagtitiyaga, sa wakas ay natapos na rin at Conclusion na lamang ang kulang. Pagpatak ng Alas-kwatro, napagpasyahan na naming umuwi. Pagkaapak ng Tahanan at dala na nababagot pagkat walang makahuntahan, nilibang na lamang ang sarili sa panonood ng paboritong programa at pakikipag-chat sa mga kaibigan. Abot-abot ang aking pagkahumaling kaya hindi namamalayang malalim na ang gabi’t awatin ang sarili sa Social media para matulog.

⁷³^|⁶⁶Anim na pu't anim araw na lamang, Pasko na.

October 21, 2017
Saturday
Year V-294

^10W-E.Thank God it’s Saturday again and I’m glad cause I have time to get rest and with my family too after doing stressful Thesis. Saktong maliwaliwanag na sa labas nang magising ako’t kakaibang sigla muli ang namamayani sa dibdib na para bang nasa alapaap ang pakiramdam at gustong maglulundag. Dahil Sabado at walang magawa, naisipan kong magtinda-tinda bilang pampalipas oras. Ilang sandali pa, namayani muli ang ingay sa aming kapaligiran dahil sa Karaoke ng kapit-bahay na may nagdiriwang ng kaarawan. Saktong nakaharap pa ang Karaoke sa harapan ng bahay kaya sapul-sapul ng kanilang mga nag-uumupugang tinig at halos marindi na. Sa halip na magreklamo dala na naiingayan, nag-enjoy na lamang ako’t nakisabay sa pagbirit. Animo’y batikanong mang-aawit habang bumibirit kahit napipiyok na, ayos lamang.

^10W-F.Dulot na malapit lamang sa amin ang nagdiriwang ng Birthday, naging malakas ang bentahan ng Sigarilyo at alak at nagkataong sunod-sunod kaya halos hindi na magkandaugaga sa pagbebenta. Nakakabulahaw pa rin ang tunog ng Karaoke at sa pagsapit ng Siyesta Time, hindi makatulog. Walang magawa kundi magtiis sa ingay, pasasaan pa’t lilipas din iyan. Pagpatak ng hapon at gawa na suyang-suya na ang pandinig sa mga mang-aawit na kung pakikinggan ay basag naman ang tinig at tipong nakainom, nanatili ako sa kusina. Walang magawa kaya nasipang umawit at mag-ensayo. Batid sa sarili na isa akong sintunado subalit nadaan naman sa ensayo at tiyaga para maging mahusay na mang-aawit. Walang ginawa sa maghapon kundi bumirit at sabayan ang mga nagkakaraoke sa pag-awit. Maging sa pagsapit ng gabi ay wala pa ring humpay ang kantahan lalo na si Ate Mimi na wala nang bukas kung makabirit at pwede na isabak sa I can see your Voice. Kapag si Junjie naman at dahil sa taglay nitong boses na kumikinam, pang-Tawag ng Tanghalan ang labanan.

^10W-G.Ayos sana kung mala-broadway ang tinig at kumikinam-kinam, kahit ilang kanta pa’y di nakakasuyang pakinggan at pwede pang ipang-soundtrip subalit kung ibong piririt naman, nakakasira ng araw at iisiping babagyo. Nanatiling maingay ang kapaligiran hanggang sa pagsapit ng gabi. Sa kabila na nuknukan sa ingay, naisipan pa ring manuod ng Telebisyon. Napukaw nang husto ang damdamin nang matunghayan sa Magpakailanman ang kwento ng isang guro na puro trahedya ang dumatal sa buhay na siyang nagtulak sa kanya para mawalan ng pag-asa at nauwi sa matinding depresyon. Dulot nang kawalang pag-asa, nagawa na nitong sisihin ang Diyos at iniisip na pinaparusahan ito kahit ang totoo’y binibigyan lamang ng pagsubok.

^10W-H.Bawat pangyayari sa ating buhay ay may katumbas na dahilan ang panginoon at hindi siya sadista para ipalasap sa buong buhay natin ang kapighatian at pagdurusa. Nauunawaan ko ang kalagayan ni Luzviminda subalit hindi rin tama na lahat ng problema at trahedya sa buhay, sa maykapal isisisi. Sa huli at dahil nagkaroon ito ng estudyanteng mababait at hindi nakalimot sa kanya, sila ang nag-ahon sa kanya hanggang sa makabangon. Nakakatuwa na nakakaiyak sapagkat sa kabila na napakadilim ng pinagdadaanan ni Luzviminda, may mga tao pa ring nagsilbi niyang liwanag. Sa kabila ng mga pagsubok natin sa buhay, laging iisipin na hindi pababayaan ng Maykapal at gagawa ito ng paraan para tulungan tayong malampasan.

⁷²^|⁶⁵Anim na pu't anim araw na lamang, Pasko na.

October 22, 2017
Sunday
Year V-295

^10W-I.Tinanghali muli sa paggising at pagkaalmusal, pagtitinda muli ang inatupag. Ang kahapong nuknukan sa ingay at hindi na halos magkarinigan, kasalungat naman ngayon na mataimtim at tila nasa loob ka ng sementeryo, na siyang ikinalulugod at makakapag-isip ng maayos. Matapos magtinda’y paglalaba naman ang aking inatupag. Mukhang umaayon sa akin ang panahon pagkat maaliwalas, magandang pagkakataon sa isang gaya ko na magsasampay. Kinahapunan at dahil Linggo, naisipan kong magsimba. Naging pahirapan lamang sa pagbiyahe dulot ng itinatayong MRT 7 subalit dahil sa aking pagkukumahog, nakarating ng matiwasay sa Simbahan. Pagkatungtong, saktong tapos na ang Homily ni Father. Matapos magsimba at bago umalis ay nagdasal muna.

^10W-J.Gusto ko na ng pagbabago sa sarili at iwaksi ang mga bagay na hindi maganda at nakakatulong sa buhay, bagkus ay humahadlang lamang para sa aking kaunlaran. Batid kong hindi ganon kadali ang magbago subalit sa tulong ng Maykapal ay makakaya ko at makakawala sa bagay na aking kinasasadlakan. Wala pang balak umuwi kaya naisipang magtungo kina Tita Cleo. Saktong naroroon ito maging ang Tita Susan at mga pinsan at walang ginawa kundi makipagkwentuhan. Inabot na ko ng gabi sa kanila at salamat sa Diyos dahil ligtas na nakauwi. Pagkatungtong ng tahanan, pagkain kaagad ang hanap-hanap ng katawan. Nakakayamot pagkat walang lutong ulam subalit sa kagustuhan nang magbago, sinimulan ko sa hindi pagrereklamo at gumawa ng paraan. Matapos manuod ng telebisyon at gawa na hindi pa makatulog, naisipan muling umawit, kahit himbing na sa pagtulog ang mga kapit-bahay. Nang mamaos na sa kakabirit, saka lamang tumigil at natulog.

⁷¹^|⁶⁴Anim na pu't apat na araw na lamang, Pasko na.

October 23, 2017
Monday
Year V-296

^10W-K.Nagising na lamang dulot ng tunog ng alarma ng Cellphone subalit gawa na maaga pa, pansamantala munang umidlip. Pagkagising, ganap na palang sumapit ang Alas-otso. Gaya ng mga nakalipas na araw at sa tuwing nababagot, gawaing bahay ang aking inatupag. Kahit mabigat ang isang gawain at nakakapagod, mas mainam na kaysa walang ginagawa’t nabubukbok lamang, bukod pa roon ay nakakalibang kapag may ginagawa, nahahasa ang ‘yong kakayahan at may bagong bagay na natututuhan. Matapos magpakapagod sa gawaing bahay, nilibang naman ang sarili sa Social Media at dala na walang pagsusulit ngayong araw, mukhang maghapon ito. Kinatanghalian, pag-awit muli ang inatupag ko.

^10W-L.Naisipan na rin mag-recording artist habang umaawit. Nakakaaliw ang kumanta subalit hindi rin biro kapag mataas at madalas ay napapapiyok. Sa kabila na ako’y sintunado, hindi nawawalan ng pag-asa na kikinam ang tinig balang araw at titingalain ng mga makakarinig. Dahil nasarapan, walang ginawa sa maghapon kundi umawit at habang tumatagal ay napag-iibayo na rin ang boses. Kung may isang bagay na ibig abutin, huwag matatakot na abutin pagkat tutulungan ka ng Maykapal at hindi pababayaan. Kinagabihan at bago matulog, pag-awit muli ang aking inatupag. Animoy isa na akong Singer habang umaawit. Hilig ko ang makinig ng mga musika, bakit hindi subukang maging Singer. Bukas na pala isasagawa ang aming Defense kaya maagang natulog.

⁷⁰^|⁶³Anim na pu't tatlong araw na lamang, Pasko na.

October 24, 2017
Tuesday
Year V-297

^10W-M.Ngayong araw na isasagawa ang aming Final Defense subalit kataka-taka sapagkat hindi ng mga nakalipas na Defense, ni katiting na kaba’y hindi humahaplos sa dibdib at nasasabik pa nga. Bandang Alas-siete na nagising at bandang Alas-otso ang pagsisimula ng Defense kaya may pagmamadali sa pagkilos para hindi mahuli. Pagkatungtong ng yapak sa paaralan, laking tuwa pagkat hindi pa nagsisimula at marami pa ang wala. Habang may nalalabi pang oras, aligaga kami sa pagsasaayos ng Thesis at pinaghandaan na rin ang posibleng itatanong ng mga panel at mga sasabihin. Sumapit na ang Alas-otso subalit hindi pa nagsisimula ang Defense. Ayos na ang lahat at handing-handa na talaga kaya hindi na mapigilan mainip subalit walang ginawa kundi maghintay. Habang naghihintay at para iwas pagkabagot, palitan muna ng kuro-kuro sa isa’t isa at tawanan. Ganap nang sumapit ang Alas-nuebe, hindi pa rin nagsisimula ang Defense, pakiwaring hindi na matutuloy pagkat hindi pa natatapos ang Exam Week at napakaalanganin para sa aming mga Professor na kinuhang panel pagkat magpo-proctor sila. Bago sumapit ang Alas-dyis nang sa wakas, nagsimula na ang Defense. Hindi ako kinakabahan kanina at sabik na sabik pa nga subalit biglang namayani ang kaba nang makita na isa si Ma’am Ria sa magiging panel.

^10W-N.Nagpakatatag kami’t nilakasan ang loob na humarap sa kanila at magsalita. Habang nagpi-present ay sumipa pa lalo ang kaba nang magtanong si Sir Ronan. Masyadong Firm ang pagkakatanong nito kaya tameme kami’t hindi na halos makasagot. Nagbigay pa ng komento si Ma’am Ria at hindi ko ikinalugod ang sinabi nito pagkat marami siyang nakitang mintis. Bukod pa roon ay marami pa raw kailangang ayusin at baguhin. Tama ang mga nakausap ko na dumaan sa ganyan, sadyang mapangmata si Ma’am Ria at tibay ng loob ang kailangan oras na magtatanong ito. Ikinadismaya man ang naging komento ni Ma’am, nagagalak pa rin pagkat nakaraos din sa Defense at mistulan kaming nagdidiwang tatlo. Nagpapasalamat ng lubos sa maykapal pagkat nakayang lampasan lahat ng hamon sa buhay gaya ng Pageant, Demo-teaching at Final Defense. Hindi ko ito magagawa kundi dahil sa panginoon.

^10W-O.Dalawang oras pa bago ang pagsusulit kaya kasama sina Nikki, Myrrh at Kim, kumain muna kami’t kwentuhan na rin. Ito na ang huling araw ng aming pagkikita para sa Semester na ito kaya mami-miss sila ng sobra at sana dumating pa ang panahon na magkita-kita pa kami. Dahil sa kanila, maligaya muli ang araw at halos kabagan sa kakahagalpak habang nagkukwentuhan. Nang malapit ng sumapit ang Ala-una, naghiwa-hiwalay na kami’t tumungo sa kanya-kanyang silid. Masyado nang maikli ang oras kaya hindi na nakapagrepaso pa’t ilang saglit pa, nagkaroon na ng proctor. Education 2 ang pagsusulit ngayong araw at dala na hindi nakapagrepaso, nanghula-hula na lamang hanggang sa matapos. Bahala na sa magiging resulta at nawa’y maipasa lahat ng asignatura nitong semester, nang sa gano’y maka-graduate.

^10W-P.Nakakatuwa at hindi makapaniwala pagkat natapos na ang pag-aaral at puro OJT na lang pagdating ng susunod na semester at malapit nang magtrabaho, kung papalarin. Wala pang balak umuwi kaya tumungo muna ako sa SM San Jose Del Monte at nagliwa-liwaliw sa pamamasyal. Makalipas ang halos dalawang oras na pagtambay, saka pa lamang naisipang umuwi at umuwi na may saya sa dibdib pagkat natapos din sa pag-aaral na halos labing-walong taon din ang lumipas. Ma-miss ko ang mag-aral at makasalamuha ang mga kamag-aral at guro sa pang-araw-araw. Napipinto na ang pagharap sa panibagong yugto ng buhay at nawa’y kayanin ko. Naniniwala naman ako na kakayanin sapagkat tiwalang hindi pababayaan ng Diyos at siya na ang bahala sa magiging takbo ng buhay ko.

⁶⁹^|⁶²Anim na pu't dalawang araw na lamang, Pasko na.

October 25, 2017
Wednesday
Year V-298

^10W-Q.Namamayani ang galak sa kalooban sapagkat simula na ng bakasyon grande at ngayon lamang makakapagpahinga’t relax matapos ang stressful na gawain habang nag-aaral na tipong magkakasakit sa pagod at hirap. May oras na rin upang libangin ang sarili at gawin ang mga bagay na ibig. Pagkaalmusal at dala na nababato, naisipan namang sayawin ang patok na patok na sayaw sa panahon ngayon, ang Baby Shark. Madali lamang ito sayawin at nakakaaliw, bukod sa nakakaaliw ay pwede rin gawing pang-exercise at nakakabigay ng sigla sa katawan kapag sinasayaw ang Baby Shark. Maliban sa sinasayaw ay naisipan na rin i-video at sabay ia-upload sa Facebook. Matapos maaliw sa pagsayaw ng Baby Shark ay saka lamang sinimulan ang gawaing bahay. Nang makapagwalis at masigurong malinis na ang bawat kasulok-sulukan, pagtitinda ang sunod na inatupag at pampalipas oras. Kinahapunan, pag-awit ang naging libangan ko’t pakiwaring isang Songbird habang bumibirit. Pagpatak naman ng gabi, nanood naman ako ng Telebisyon.

^10W-R.Sa totoo lamang at sa panahon ngayon, laganap na ang kasamaan, hindi lamang sa dito sa Pilipinas maging sa buong Mundo. Tila wala nang kaluluwa ang mga masasamang loob pagkat bukod sa nagnanakaw at manloob, nagagawa na ring pumatay at karumaldumal pa na tipong gawain ng isang demonyo. Pasalamat na lamang sa maykapal sapagkat kahit batid ko na nakakagawa ng masama at kasalanan, hindi naman kagaya nila na napakalaki’t maari nang ihalintulad kay Satanas. Kailangan na rin mag-ingat saanman at kailanman pagkat anumang lugar o oras ay maaring mabiktima ng mga masasamang loob. Laganap man ang kasamaan sa Mundo, parating kabutihan ang mananaig. Matapos manuod at dala na hindi pa madalaw ng antok, naisipang magbasa-basa. Nang antukin ay saka lamang naisipang matulog.

⁷¹^|⁶¹Anim na pu't isang araw na lamang, Pasko na.

October 26, 2017
Thursday
Year V-299

^10W-S.Maaga pa lamang ay gising na ang katawang lupa at nag-almusal. Kahit wala nang pasok pagkat Sembreak na’y tumungo pa rin ng School para kuhain kay Rhica ang Certificate sa Seminar. Pagkatungtong muli sa paaralan, hindi inasahan na ganon pa rin karami ang mga estudyanteng pakalat-kalat at aakalaing may pasok pa rin. Hindi ko kaagad ito namataan kaya nagtiyaga sa paghihintay. Makalipas ang halos dalawang oras na paghihintay nang makadaupang palad ito’t kaagad na nakuha ang Certificate. Bukod sa kanya ay tumungo rin ng Guidance Office para kuhain na rin ang Certificate na award ko naman nung Pageant subalit nasa Officer daw sabi ni Sir Ben. Nakakatawa lamang pagkat masyadong big deal ang Certificate, kung hindi lamang sinabi ng kaibigan na isa iyon sa magiging requirements sa paghahanap ng trabaho. Bandang tanghali nang lisanin ko ang paaralan at dala na wala pang balak umuwi, naispang bumisita sa TAHANAN upang mangamusta sa mga nakasamang Staff nung aking Internship. Pagkatungtong ay laking gulat pagkat marami na ang nangyari at nagbago nang makausap ang gwardiya.

^10W-T.Bukod pa roon, sinabi nito na nag-resign na sina Ma’am Thaline at iba pa nitong kasama’t si Doctor Abay na lamang ang namamahala sa QCADACC. Sayang pagkat hindi nabigyan ng pagkakataon na makita muli sila at makamusta. Sa liit ba naman ng sweldo at hindi pa maayos ang lokasyon ay hindi nakakapagtakang walang magtatagal. Matapos ang mga nalaman ay umalis na ko. Bago umuwi, tumungo muna ng Computer shop at nanood ng Comedy Show. Daming halakhak at hindi na inalintana pa ang mga kasamahang umuupa habang pinapanood ang palabas na pinamagatang Bakit lahat ng Gwapo ay may Boyfriend. Tungkol ito sa isang babae na nagngangalang Kylie na sa pakiwari nito ay isinumpa pagkat lahat ng naging Boyfriend niya, puro mga bakla. Dahil sa karanasan nito, natakot na itong magmahal muli at naging mapaghinala hanggang sa dumating ang lalaki na muling nagpatibok sa kanyang puso, si Diego.

^10W-U.Sa kabila na nag-uumapaw ang kakisigan nito’t talagang mag-iinit ka dahil sa kanyang mga Tattoo, pinaghinalaan din ni Kylie na isa itong bakla subalit sa huli, straight ito at nakakakilig na nakakaloko ang palabas. Sabi nga nila, Don’t judge the book by its cover at naging mapanghusga si Kylie kaya laking pagsisisi nito sa nagawa. Labis ang pagkahumaling ko sa panonood kaya hindi namalayang Alas-tres na. Pagkatungtong sa bahay, kaagad na nagpahinga. Eksakto naghihingalo na ang liwanag nang magising at diretso sa panonood ng telebisyon. Kinagabihan, heto muli sa pag-awit sa kagustuhang mahasa pa ang tinig at mapalitaw ang kinam nito. Nang lumalalim na ang gabi’t umiral ang antok, saka lamang inihimlay ang sarili.

⁶⁷^|⁶⁰Anim na pung araw na lamang, Pasko na.

October 27, 2017
Friday
Year V-300

^10W-V.Masarap pang humilata ng lagay sa kama subalit umaga na’t maliwanag na rin sa labas kaya kahit medyo inaantok pa’y bumangon na’t dagliang nag-agahan. Matapos mag-almusal at dahil walang magawa, naisipang maglaba-laba. Kahit paano’y nalilibang ako habang nagkukusot kahit hirap na hirap tanggalin ang mga mantsa. Ang kaninang maaliwalas na panahon at animo’y nakangiti ang araw sa’yo ay biglang lumumbay kung kailan magsasampay na, nagbabadya pang umulan. Madami-dami ring nilabhan kaya sumipa na ang gutom sa Sikmura’t diretso lantak nang may malutong ulam. Maya-maya ay laking tuwa ko’t hindi makapaniwala nang malamang naipasa lahat ng asignatura nitong semester sa pamamagitan ng School Automate. Abot-langit ang pasasalamat sa Diyos sapagkat sa kabila na hindi biro ang pinagdaanan at nakakapagod pa’y nalampasan iyon.

^10W-W.Kinahapunan, heto muli ako sa pagbirit nang walang puknat at hindi alintana ang mga naninirahan sa kalapit-bahay na marahil ay naririndi’t naasiwa na. Be proud of yourself and don’t mind what the other people told about you, they really don’t know who you are because only you will get your self-identity. Mga pagsubok lamang sila na kailangang harapin sa pagkamit ng pangarap at talo ka kung hahayaang magpaapekto. Hindi ko inintindi ang sasabihin ng kapitbahay basta masaya sa ginagawa’t walang niyuyurakang dignidad. Kinagabihan naman at habang sarap-buhay sa paghilata sa duyan ay bigla na lamang tumawag ang Tita Susan.

^10W-X.Nagitla ako ng labis nang sabihin nito na bukas na ng umaga ang tulak nila patungong Quezon sa halip na bukas na gabi, sa kadahilanang may isang kaanak ang binawian ang buhay. Sa kagustuhang makaabot ay dali-dali nang nag-impake. Babalakin na dapat tumungo kina Tita Cleo, ang kaso ay dis-oras na ng gabi, delikado na rin sa daan pagkat batid ng isip na sa mga oras na iyon ay naglipana na ang mga masasamang loob kaya minabuting bukas na lamang ng madaling araw magtungo sa kanila. Nakaramdam lamang na yamot pagkat ang labo kausap at pabago-bago ang pasya, hindi marunong sa kung ano ang napag-usapan. Nang makapag-impake ay kaagad nang tumulog.

⁶⁶^|⁵⁹Limangpu't siyam na araw na lamang, Pasko na.

October 28, 2017
Saturday
Year V-301

^10W-Y.Dakong Alas-tres nang ako’y magising. Nagitla muli ang kalooban nang mabatid sa Text ng Tita Susan na nakagayak na sila ng mga oras na iyon. Bukod sa nagitla ay namayani na rin ang inis sa kalooban pagkat hindi man lamang nila hinintay. Gustong-gusto ko magbakasyon sa probinsya sa halip na sa bahay subalit palaisipan na kung matutuloy pa ba ang balakin, ngayong iniwan na nila. Sa kagustuhang makapagbakasyon, naisipang mag-commute na lamang patungo sa Quezon, tutal ay nasa hustong gulang na’t kaya na ang sarili subalit hindi pumayag sina Papa at ikinatwiran ang pagiging burara ko. Nagpaliwanag ako subalit kahit anong paliwanag ay di magawang magpakumbinsi sa kanila’t masyado silang nagdududa. Bente-uno anyos na ko’t may hustong isip na subalit parang isang paslit na kailangan pang alalayan at samahan ang tingin nila sa akin kaya hindi mapigilan ang magdamdam. Paano ako matututo niyan kung sila na magulang ko ay pinipigilan ako.

^10W-Z.Nauunawaan ko ang kanilang pag-aalala sapagkat hindi iyon maiaalis bilang magulang subalit unawain rin nila ang aking pagma-mature! Hanggang kinalaunan, napagpasyahang bukas na lamang ako magtungo subalit hindi na tutuloy pa sa Quezon kundi sa Batangas na lang. Pumayag naman ako sa naging pasya pagkat ang mahalaga’y makapagbakasyon. May lakad pa ko ngayong araw at iyon ay tutungo kina Nikki upang dumalo sa ika-40 araw na pagkamatay ng kanyang butihing lola kaya dagliang nagbihis matapos mag-almusal. Dala ng trapik at haba ng biyahe ay bandang tanghaling-tapat na nakatungtong sa Sapang Palay, Bulacan.

^10X-A.Bago ipihit ang yapak sa kanila at dala tumataginting na sa gutom ang sikmura ay kumain muna. Pagkatapos ay tumungo na sa kanila subalit nalimutan na ng isip kung papaano kaya nanghintay na lamang at nag-text. Ilang beses ko nang kino-contact, hindi naman sumasagot, maging sa chat ay wala rin kaya unti-unti nang nauubusan ng pasensiya subalit naghintay pa rin, nagbabakasakaling puntahan ako. Dalawang oras na ang nakakaraan, hindi pa rin ito dumarating, nagmumukha na lamang tanga sa kakahintay kaya napagpasyahang umalis na. Nagsayang lamang ng pamasahe pagkat nagpunta sa wala, nakakainis siya at tila hindi pinapahalagahan ang pakikipagkaibigan namin. Umuwi akong nababanas ang loob.

^10X-B.Dala na nahihilo dulot ng maalinsangang panahon at mahabang biyahe, nagpahinga muna ako. Kinagabihan, panonood muli ng telebisyon ang pinagkaabalahan. Nagimbal ang kalooban ko nang matunghayan sa kwento ng Maala-ala Mo Kaya ang patungkol sa sinapit ng babaeng si Cecile. Bukod sa pinagpala ang mukha ay biniyayaan din ito ng katalinuhan at madalas ay pinapalad pa kaya marami ang humaling at hanga sa kanya subalit sa kabilang banda ay may naiinggit. Dala ng inggit, nagawa nitong kulamin si Cecile kaya naging miserable ang buhay nito hanggang sa muntikan nang mamatay subalit dahil sa matindi nitong pananalig at tulong ng nagmamahal sa kanya, hindi nagtagumpay ang kumulam sa kanya hanggang sa lubayan na ito. Tunay ngang walang magandang idudulot ang inggit sa kapwa pagkat ito ay makasalanan at kailangang iwaksi nang sa gano’y hindi magdulot ng hidwaan at mauwi pa sa kamatayan.

⁶⁵^|⁵⁸Limangpu't walong araw na lamang, Pasko na.

October 29, 2017
Sunday
Year V-302

^10X-C.Ngayong araw ang tulak ko sa Batangas kaya madaling araw pa lamang ay gumising na ko kahit namamayani pa ang antok sa katawan. Gawa na nakapag-impake na’y diretso ligo at bihis na ang ginawa. Sina Papa at Mama naman, todo pagpapayo sa akin na tila ba ipinapamukha na hindi pa ako marunong pagdating sa biyahe. Sa halip na matuwa, nayayamot lamang ako sapagkat ilang taong na, bini-baby pa rin at masyadong nagdududa sa aking kakayahan. Mga bandang Alas-sais nang lisanin ko ang tahanan at dahil unang beses ko pa lamang bumiyahe ng mag-isa at batid na anumang oras ay maaaring may mangyaring hindi kanais-nais pagkat naglipana ang masasamang loob, nagtungo ako sa simbahan para humingi ng proteksyon sa Diyos, hindi lamang sa akin maging sa pamilya habang wala ako. Matapos ang magdasal ay tumungo na sa Terminal.

^10X-D. Pagkatungtong at sa kabila na inaasahang hindi magiging madali ang pagsakay dulot na Peak Season, nakakagalak pagkat manaka-naka lamang ang dating ng pasahero kaya kaagad na nakasakay. Habang nasa biyahe, walang ginawa kundi igtingan ang pag-iingat at maging Vigilant sa mga katabi. Wala ring gaanong traffic at sa bilis ng biyahe, bandang Alas-nuebe nang makatungtong na sa Lipa, Batangas. Sa halip na dumeretso sa bukid ay tumungo muna sa SM Lipa para kumain. Matapos kumain ay namasyal-masyal muna ako’t nag-shopping na rin. Makalipas ang isang oras nang lisanin ko ang SM at tumungo na sa San Juan.

^10X-E.Mga bandang Alas-dose nang makarating ako roon at saktong pagkababa, namataan ang Tita Susan kaya hindi na naghanap-hanap pa at kaagad na sumakay patungong bukid. Makalipas ang halos tatlong taon ay ngayon lamang muli nakatungtong sa bahay ng lolo’t lola. Walang ginawa ng mga oras na iyon kundi mangamusta sa mga kaanak at makipagtawanan. Habang kasagsagan ng pakikipagkamustahan ay natuwa ako sa mga bata na sina Lorraine Jane at Vincent. Napakabibong mga bata at sila ang nagbigay kwela at aliw ng mga oras na iyon. Nandoon din sina Butchok at Lyka at iba pang mga pinsan na ngayon lamang nakita’t nakilala. Dulot ng saya na aking nararanasan habang kapiling sila’y hindi namamalayang napapatagal na. Maya-maya pa at para malibang-libang pa lalo, naisipang magtungo sa dagat.

^10X-F.Habang papunta’y nakita na lamang ng kaanak at pinigilan, hindi itinuloy pa ang balakin sa takot na baka mawala at mapahamak. Pagkatungo muli sa bahay nina Butchok ay saktong may handaang nagaganap. Nagdiriwang pala ng kaarawan ang mga pinsan ko’t dala na kanina pa nagugutom ay wala nang hiya-hiya pang nakisalo sa kanila. Sa dami ng kinain na nagkahalo-halo na’y labis ang aking pagkabusog, kaya ang resulta at kinagabihan ay humilab na lamang ang Sikmura. Masakit subalit hindi naman mapadumi’t puro masasamang hangin lamang ang nailalabas. Gumawa ako ng paraan para maibsan ang pananakit ng Tiyan subalit hindi naging epektibo. Itinulog ko na lamang ang pananakit ng Tiyan.

⁶⁴^|⁵⁷Limampu't pitong araw na lamang, Pasko na.

October 30, 2017
Monday
Year V-303

^10X-G.Nagising na lamang ako sa lakas ng pag-uusap ng aking mga Tiyahing Sultera. Pagkamulat ng mga mata, umaga na pala kaya daglian nang bumangon at nag-aagahan. Matapos mag-agahan at para may mapaglibangan, naisipang magsulat ng kwento. Habang mataimtim na nagsusulat ng kwento ang pagdating ng Tita Mildred at inaya. Ngayong araw pala gaganapin ang laban ni Vincent sa Mr. and Ms. United Nation sa kanilang eskwelahan at sa kagustuhang matunghayan ang pagrampa ng aking makisig na pinsan, dagliang pumayag at dali-dali nang nagbihis. Nakakatuwa lamang dahil maliban sa akin ay kasali rin pala sa patimpalak ang aking pinsan kaya may pagkakataon muling makapanuod at dalanging palarin o kung hindi man, makasungkit ng parangal kahit papaano. Bandang Alas-dyis nang makatungtong sa Barualte Elementary School, kung saan nag-aaral si Vincent maging ang aking ama at iba pang mga kaanak. Saktong hindi pa nagsisimula ang program at mangilan-ngilang kalahok pa lamang ang nadadatnan na may dalang kanya-kanyang Costume. Tatlong oras pa ang hihintayin bago magsimula ang programa at gawa na nababagot, naglibot-libot ako.

^10X-H.Hindi naman gasino kalawak ang paaralan kaya hindi rin nasulit ang pamamasyal. Ilang sandali pa at dahil matagal pa naman, naisipang bumalik sa bukid. Nang makarating ay saktong naroroon na sina Angelle galing Lucena. Inaya ko siya na sumama sa akin para manuod ng pageant subalit tumanggi ito. Malapit nang sumapit ang Alas-dos nang magsimula ang program at laking tuwa pagkat host ang isa sa mga kamag-anak na isang maestro sa nasabing paaralan. Mukhang sikat sa Barangay Barualte ang angkan namin. Nagkaroon muna ng Production Number at sa hindi inaasahan, nagkaroon ng aberya. Medyo natagalan pa bago maayos at nang matapos, awarding ceremony kaagad. Maglulundag kami sa tuwa nang makuha bilang Mister Photogenic si Vincent subalit hindi nilubos-lubos pagkat hindi pa tapos ang laban at nagkaroon pa ng Uniform suit competition.

^10X-I.Naghuhumiyaw ang kalooban sa tuwing nakikitang rumarampa sa entablado ang pambato ng aming angkan na si Vincent, ibig ko sanang sumigaw para ipakita ang pagsuporta sa kanya, kaso hindi uso sa kanila ang magtitili-tili at kapansin-pansing tahimik. Nang Second set ng awarding ceremony, bigo nang makasungkit si Vincent subalit hindi nawalan ng pag-asa at buo ang pananalig. Nang Costume competition na, saka lamang nagkakulay ang program at bawat kalahok na itinatanghal ang kanilang kasuotan na hango sa kultura ng bansang kanilang nire-represent ay kanya-kanyang bigay ng halina. Yung ilan, masyadong ginalingan at kabog na kabog ang kasuotan lalo na si Miss Nicaragua at Miss Cuba subalit panalo rin naman ang kasuotan ni Mister Spain na si Vincent. Nang last set of awarding ceremony na, lundagan muli sa tuwa nang makahakot muli ng awards si Vincent bilang Mister Aquamarine and Platinum.

^10X-J.Sa puntong iyon ay napipisil na ng dibdib na malaki ang tiyansang siya na ang hiranging Mister United Nation 2017 subalit ayaw munang magpakasiguro. Sumiklab na ang kaba nang isa-isang tawagin ang mga nakapasok sa Top 5 at parangalan at habang inaanunsyo’y kapit-tuko akong nagdasal. Inanunsyo na kung sino-sino ang Fourth to First Runner up subalit hindi pa natatawag ang pangalan ng pambato. Umigting pa lalo ang kaba nang hirangin na kung sino ang Champion at ang kaninang dibdib na masiglang-masigla ay parang gulay na unti-unting nalalanta pagkat hindi si Vincent ang hinirang na Mr. UN. Gayunpaman ay masaya pa rin pagkat nasungkit siya at tatlo pa. Naghihingalo na ang liwanag nang makabalik kami sa bukid. Nabigo man sa unang pagkakataon, hangga’t may pagkakataon ay may pag-asa. Kinagabihan, tamang kwentuhan at tawanan na rin kami nina Angelle. Sa kakahalakhak ng wagas, ang ingay tuloy naming magpipinsan at ang saya kahit marahil ay rinding-rindi na ang mga kasamahang matatanda. Nang makaramdam ng antok, saka lamang kami nagsitulog.

⁶³^|⁵⁶Limampu't anim na araw na lamang, Pasko na.

October 31, 2017
Tuesday
Year V-304

^10X-K.Bisperas ng Undas at kahit bukas pa talaga ang araw ng pagdalaw sa mga namayapa na, sa takot na maipit sa bulto ng mga magsisipagdalaw, umaga pa lamang ay naghanda-handa na kami magkakamag-anak upang dumalaw sa puntod ng Lolo’t lola. Sa sobrang agap nila, Alas-sais pa lamang nang kami ay gumayak na sa sementeryo. Pagkatungtong sa sementeryo ay manaka-naka pa lamang ang dating ng mga magsisipagdalaw, kaya hindi kami nahirapan sa pagtungo sa puntod ng mga namayapang kaanak. Nang makatungtong kung saan nakahimlay sina Lola Trining at Lolo Hilarion ang biglang pagpatak ng ulan. Sa kabila na umuulan ay nagawa pa ring pagtirikan ng kandila, alayan ng bulaklak at papinturahan na rin ang kanilang puntod. Nang makapagtirik ng kandila at mapinturahan, umalis na kami.

^10X-L. Nawa’y manahimik na nga ng tuluyan ang kanilang kaluluwa at maging payapa ang buhay sa langit kapiling ang Diyos. Kahit namayapa na ang mga mahal sa buhay at hindi na nakakasama pa, basta’t sa puso at isip ay mananatili pa ring buhay ang kanilang ala-ala. Bago bumalik sa bukid ay kumain muna kami. Habang kumakain ay lalo pang sumungit ang lagay ng panahon at aakalaing binabayo ng bagyo. Tila nakikisabay ang panahon sa pagdadalamhati ng bawat isa sa atin habang ginugunita ang mga namayapang kaanak. Bandang Alas-nuebe nang makabalik kami sa bukid. Dala na maulan ang panahon at hindi makagala-gala, nanatili na lamang at natulog. Kinahapunan, lalo pang lumakas ang ulan. Sa kabila na may kalakasan ang ulan at wala pang tigil ay pasalamat sa Maykapal at hindi bumabaha.

^10X-M.Maganda rin palang nasa probinsya ka na mapuno at walang gaanong nakatayong establishment pagkat nakakatulong ang mga puno sa pagpigil ng baha. Marahil at kung sa Maynila lamang maganap ang ganong kalakas na ulan, wala pang isang oras ay lubog na sa baha at mapalad ang mga taga-probinsya sa mga taga-siyudad sa oras na darating ang malakas na ulan. Bukod pa roon ay mananatiling panatag ang kalooban mo kahit parang Bagyong Ondoy na ang ulan. Nagpatuloy ang pag-ulan hanggang gabi na siyang nagbigay sa malamig at maginaw na pakiramdam. Dala na walang puknat ang pag-ulan, hindi na ko nagpuyat pa at sarap matulog at ibalot ang buong katawan sa kumot.

⁶²^|⁵⁵Limampu't limang araw na lamang, Pasko na.

Gilbiography (My expressive daily Journal entry)

Martes, Oktubre 31, 2017

58. October 2017 Journal (Day 1735-1765)